Rada Unii Europejskiej,

uwzględniając Porozumienie w sprawie polityki społecznej załączone do protokołu (nr 14) w sprawie polityki społecznej, stanowiącego Załącznik do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w szczególności jego artykuł 4 ustęp 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

1) na podstawie Protokołu w sprawie polityki społecznej załączonego do Traktatu, Państwa Członkowskie, z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (zwane dalej „Państwami Członkowskimi”) pragnąc wdrożyć Kartę Społeczną z 1989 roku, zawarły Porozumienie w sprawie polityki społecznej;

2) pracodawcy i pracownicy mogą zgodnie z artykułem 4 ustęp 2 Porozumienia w sprawie polityki społecznej wspólnie wystąpić o realizację Porozumienia na poziomie wspólnotowym na mocy decyzji Rady podjętej na wniosek Komisji;

3) ustęp 16 Wspólnotowej Karty Socjalnych Praw Podstawowych Pracowników w sprawie równego traktowania mężczyzn i kobiet stanowi między innymi, że „zostaną wypracowane środki umożliwiające mężczyznom i kobietom pogodzenie obowiązków zawodowych i rodzinnych”;

4) pomimo istnienia szerokiego porozumienia, Rada nie mogła zająć się wnioskiem dotyczącym dyrektywy w sprawie urlopu rodzicielskiego z przyczyn rodzinnych(¹), zmienionej(²) dnia 15 listopada 1984 roku;

5) zgodnie z artykułem 3 ustęp 2 Porozumienia w sprawie polityki społecznej, Komisja konsultowała z partnerami społecznymi możliwe kierunki działań Wspólnoty w odniesieniu do pogodzenia życia zawodowego i rodzinnego;

6) po przeprowadzeniu tych konsultacji, Komisja uznała, że wspólnotowe działanie jest pożądane i ponownie skonsultowała się z partnerami społecznymi co do istoty przewidywanego wniosku zgodnie z artykułem 3 ustęp 3 niniejszego Porozumienia;

7) ogólne organizacje międzybranżowe (UNICE, CEEP oraz ETUC) poinformowały Komisję, w swoim wspólnym piśmie z dnia 5 lipca 1995 roku o woli podjęcia postępowania przewidzianego w artykule 4 wspomnianego Porozumienia;

8) wymienione organizacje międzybranżowe zawarły dnia 14 grudnia 1995 roku, Porozumienie ramowe w sprawie urlopu rodzicielskiego; przedłożyły one Komisji wspólną prośbę o wykonanie niniejszego Porozumienia ramowego decyzją Rady wydaną na wniosek Komisji zgodnie z artykułem 4 ustęp 2 tego Porozumienia;

9) Rada w swojej uchwale z dnia 6 grudnia 1994 roku w sprawie niektórych aspektów polityki społecznej Unii Europejskiej; przyczynienia się do gospodarczej i społecznej zbieżności w Unii(³), zaprosiła partnerów społecznych do wykorzystania możliwości zawarcia porozumień, ponieważ z założenia są one bliższe rzeczywistości społecznej i problemom społecznym; w Madrycie członkowie Rady Europejskiej pochodzący z państw, które podpisały porozumienie w sprawie polityki społecznej, przyjęli zawarcie niniejszego Porozumienia ramowego;

10) strony sygnatariusze chciały zawrzeć Porozumienie ramowe ustalające minimalne wymogi dotyczące urlopu rodzicielskiego i czasu wolnego od pracy uzasadnione działaniem siły wyższej i zwracając się ponownie do Państw Członkowskich i/lub partnerów społecznych o określenie warunków, w których urlop rodzicielski byłby wykorzystany, w celu uwzględnienia sytuacji, w tym również w zakresie polityki rodzinnej istniejącej dotychczas w poszczególnych Państwach Członkowskich, w szczególności do warunków przyznawania urlopu rodzicielskiego i wykorzystywania prawa do urlopu rodzicielskiego;

11) właściwym instrumentem do wykonania niniejszego Porozumienia ramowego jest dyrektywa w rozumieniu artykułu 189 Traktatu; dlatego jest ona wiążąca dla Państw Członkowskich w odniesieniu do rezultatu jaki ma osiągnąć, pozostawia im jednak wybór form i metod działania;

12) realizując zasady pomocniczości i proporcjonalności określone w artykule 3b Traktatu, cele niniejszej dyrektywy nie mogą być w wystarczającym stopniu osiągnięte przez Państwa Członkowskie, dlatego mogą zostać osiągnięte przez Wspólnotę; niniejsza dyrektywa ograniczona jest do minimalnych wymagań aby osiągnąć te cele i nie wykracza poza to, co jest niezbędne do ich osiągnięcia;

13) Komisja opracowała projekt wniosku dotyczącego dyrektywy, biorąc pod uwagę reprezentatywny status stron sygnatariuszy, ich mandat i zgodność z klauzulami Porozumienia ramowego oraz zgodność z odpowiednimi przepisami dotyczącymi małych i średnich przedsiębiorstw;

14) Komisja zgodnie ze swoim komunikatem z dnia 14 grudnia 1993 roku dotyczącym wykonania Protokołu w sprawie polityki społecznej, poinformowała Parlament Europejski, przesyłając tekst Porozumienia ramowego wraz ze swoim wnioskiem w sprawie dyrektywy oraz jego uzasadnieniem;

15) Komisja poinformowała również Komitet Ekonomiczno - Społeczny przesyłając tekst Porozumienia ramowego wraz ze swoim wnioskiem w sprawie dyrektywy i jego uzasadnieniem;

16) klauzula 4 punkt 2 Porozumienia ramowego stanowi, że wprowadzenie w życie przepisów niniejszego Porozumienia nie stanowi uzasadnionych podstaw do ograniczania ogólnego poziomu ochrony udzielonej pracownikom w zakresie niniejszego Porozumienia. Nie narusza to jednak praw Państw Członkowskich i/lub partnerów społecznych do przyjęcia innych przepisów prawnych i przepisów umownych w świetle zmieniających się okoliczności (w tym wprowadzenia zasady nieprzenoszalności), dopóki wypełniane są minimalne wymagania określone w Porozumieniu;

17) Wspólnotowa Karta Socjalnych Praw Podstawowych uznaje znaczenie zwalczania każdej formy dyskryminacji, w tym dyskryminacji ze względu na płeć, kolor skóry, rasę, poglądy i wyznanie;

18) artykuł F ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że „Unia szanuje prawa podstawowe zagwarantowane w Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, podpisanej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 roku, oraz wynikające z tradycji konstytucyjnych wspólnych dla Państw Członkowskich, jako zasady ogólne prawa wspólnotowego”;

19) Państwa Członkowskie mogą powierzyć pracodawcom i pracownikom, na ich wspólny wniosek, wykonanie niniejszej dyrektywy, o ile podejmą oni wszelkie niezbędne kroki, aby zapewnić zawsze realizację celów niniejszej dyrektywy;

20) wykonanie Porozumienia ramowego przyczynia się do osiągnięcia celów określonych w artykule 1 Porozumienia w sprawie polityki społecznej,

przyjMUJE niniejszą dyrektywę:

Artykuł 1

Wykonanie Porozumienia ramowego

Celem niniejszej dyrektywy jest wdrożenie załączonego Porozumienia ramowego w sprawie urlopów rodzicielskich zawartego dnia 14 grudnia 1995 roku między ogólnymi organizacjami międzybranżowymi (UNICE, CEEP i ETUC).

Artykuł 2

Przepisy końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 3 czerwca 1998 roku lub zapewnią by najpóźniej do tej daty, pracodawcy i pracownicy wprowadzili w drodze umowy niezbędne środki, przy czym Państwa Członkowskie zobowiązane są do podjęcia wszelkich środków umożliwiających im stałą możliwość gwarantowania osiągania celów określonych w niniejszej dyrektywie. Niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie mogą skorzystać z dodatkowego maksymalnego rocznego terminu, jeśli jest to niezbędne w celu uwzględnienia szczególnych trudności lub wykonania układu zbiorowego pracy.

Państwa Członkowskie bezzwłocznie informują Komisję o takich okolicznościach.

3. Gdy Państwa Członkowskie przyjmują środki określone w ustępie 1, włączają do nich odniesienie do niniejszej dyrektywy, bądź też odniesienie to towarzyszyć będzie ich oficjalnemu ogłoszeniu. Sposoby dokonywania takiego odniesienia określają Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 3 czerwca 1996 roku.