KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (¹), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 3288/94 (²), w szczególności jego art. 139,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r., wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

art. 139 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 40/94 (zwanego dalej „rozporządzeniem”) przewiduje, że rozporządzenia dotyczące opłat są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 141 rozporządzenia;

art. 139 ust. 1 rozporządzenia przewiduje, że rozporządzenia dotyczące opłat ustalają w szczególności wysokość opłat i sposoby ich płatności;

art. 139 ust. 2 rozporządzenia przewiduje, że wysokość opłat ustala się na poziomie, który zapewnia, że przychody są w zasadzie wystarczające dla zrównoważenia budżetu Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (zwanego dalej „Urzędem”);

jednakże, w fazie uruchamiania Urzędu, równowaga ta może być osiągnięta tylko w przypadku przyznania subwencji z ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich, zgodnie z art. 134 ust. 3 rozporządzenia;

opłata podstawowa z tytułu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego obejmuje kwotę, jaką Urząd musi wpłacić na rzecz każdego centralnego urzędu zajmującego się ochroną własności przemysłowej za każde sprawozdanie z poszukiwań sporządzone przez taki urząd zgodnie z art. 39 ust. 4 rozporządzenia;

aby zapewnić niezbędną elastyczność, przewodniczący Urzędu (zwany dalej „przewodniczącym”) powinien być upoważniony, z zastrzeżeniem niektórych warunków, do określenia należności, które mogą być płacone na rzecz Urzędu w odniesieniu do wykonywanych przez niego usług, należności za dostęp do baz danych Urzędu i udostępnianie danych z tych baz w formie czytelnej dla urządzeń, oraz do ustalania należności z tytułu sprzedaży publikacji Urzędu;

w celu ułatwienia wnoszenia opłat i należności, przewodniczący powinien zostać upoważniony do zatwierdzania sposobów płatności innych niż te wyraźnie przewidziane w niniejszym rozporządzeniu;

właściwym jest ustalenie opłat na rzecz Urzędu w tej samej jednostce pieniężnej, jaka jest używana do celów budżetu Urzędu;

budżet Urzędu jest ustalany w ecu;

ponadto, ustalenie tych kwot w ecu pozwala uniknąć rozbieżności, które mogą wynikać ze zmian kursów walutowych;

płatności w gotówce powinny być dokonywane w walucie Państwa Członkowskiego, na terenie którego Urząd ma swoją siedzibę;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu utworzonego na mocy art. 141 rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przepisy ogólne

Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, pobiera się:

a) opłaty na rzecz Urzędu, przewidziane w niniejszym rozporządzeniu oraz w rozporządzeniu (WE) nr 2868/95;

b) należności określone przez przewodniczącego na podstawie art. 3 ust. 1 i 2.

Artykuł 2

Opłaty przewidziane w rozporządzeniu oraz w rozporządzeniu (WE) nr 2868/95

Opłaty na rzecz Urzędu, na mocy art. 1 lit. a), ustala się następująco:

Artykuł 3

Należności ustanowione przez przewodniczącego

1. Przewodniczący ustanawia kwoty należności poniesione za te usługi wykonywane przez Urząd, inne niż te wymienione w art. 2.

2. Przewodniczący ustanawia wysokość kwoty należności poniesionych za wydawanie Biuletynu Wspólnotowego Znaku Towarowego i Dziennika Urzędowego Urzędu jak również wszelkich innych publikacji wydawanych przez Urząd.

3. Kwoty należności ustanowione są w ecu.

4. Kwoty należności ustanowione przez przewodniczącego zgodnie z ust. 1 i 2 opublikowane są w Dzienniku Urzędowym Urzędu.

Artykuł 4

Termin wymagalności dla opłat i należności

1. Opłaty i należności, w odniesieniu do których termin wymagalności nie jest określony w rozporządzeniu lub rozporządzeniu (WE) nr 2868/95, stają się wymagalne w dniu otrzymania wniosku o usługę, za którą dokonywana jest opłata lub należność.

2. Przewodniczący może zdecydować, aby usługi wymienione w ust. 1 nie były uzależnione od wpłaty zaliczki na poczet odpowiadających opłat lub należności.

Artykuł 5

Wnoszenie opłat i należności

1. Opłaty i należności należne Urzędowi wnoszone są:

a) w drodze wpłaty lub przelewu na rachunek bankowy Urzędu;

b) w drodze przesłania lub dostarczenia czeków wystawionych na Urząd, lub

c) wpłatę w gotówce.

2. Przewodniczący może dopuszczać metody płatności inne niż te wymienione w ust. 1, w szczególności poprzez wykorzystanie depozytów na bieżącym rachunku Urzędu.

3. Ustalenia dokonane na mocy ust. 2 zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Urzędu.

Artykuł 6

Waluta płatności

1. Płatności lub przelewy na konto bankowe określone w art. 5 ust. 1 lit. a), przesłanie lub dostarczenie czeków określone w art. 5 ust. 1 lit. b) lub wszelkie inne sposoby płatności dopuszczone przez przewodniczącego na podstawie art. 5 ust. 2, są dokonywane w ecu.

2. Płatności dokonywane w gotówce określone w art. 5 ust. 1 lit. c) są dokonywane w walucie Państwa Członkowskiego, na terenie którego Urząd ma swoją siedzibę. Przewodniczący Urzędu ustala równowartość ecu w tej walucie, na podstawie obowiązującego kursu walutowego, który jest codziennie ustalany przez Komisję i publikowany w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 3320/944.

Artykuł 7

Dane szczegółowe dotyczące płatności

1. Każda płatność musi wskazywać nazwisko osoby dokonującej płatność i musi zawierać informacje niezbędne do niezwłocznego ustalenia przez Urząd celu płatności. W szczególności, dostarcza się następujące informacje:

a) jeżeli płatność dotyczy opłaty za wniosek, cel płatności, mianowicie: „opłata za wniosek”;

b) jeżeli płatność dotyczy opłaty rejestracyjnej, numer akt wniosku, który stanowi podstawę rejestracji oraz cel płatności, mianowicie: „opłata rejestracyjna”;

c) jeżeli płatność dotyczy opłaty za sprzeciw, numer akt wniosku oraz nazwisko wnioskodawcy o wspólnotowy znak towarowy, przeciwko któremu wnosi się sprzeciw oraz cel płatności, mianowicie: „opłata za sprzeciw”;

d) jeżeli płatność dotyczy opłaty za cofnięcie lub unieważnienie, numer rejestracji oraz nazwisko posiadacza wspólnotowego znaku towarowego, przeciwko któremu skierowany jest wniosek oraz cel płatności, mianowicie: „opłata za cofnięcie” lub „opłata za unieważnienie”.

2. Jeżeli celu płatności nie można niezwłocznie ustalić, Urząd wymaga od osoby dokonującej płatności pisemnego powiadomienia go o tym celu w ustalonym przez siebie terminie. Jeżeli osoba nie stosuje się do tego żądania w odpowiednim czasie, płatność zostaje uznana za niedokonaną. Kwota już zapłacona zostaje zwrócona.

Artykuł 8

Uznana data płatności

1. Dzień uznawany za ten, w którym nastąpiła płatność na rzecz Urzędu, ustala się następująco:

a) w przypadkach określonych w art. 5 ust. 1 lit. a), dzień, w którym płatność lub przelew faktycznie wpływa na rachunek bankowy Urzędu;

b) w przypadku określonym w art. 5 ust. 1 lit. b), data otrzymania czeku w Urzędzie, pod warunkiem że czek ma pokrycie;

c) w przypadkach określonych w art. 5 ust. 1 lit. c), data otrzymania kwoty opłaty w gotówce.

2. W przypadku, gdy przewodniczący dopuszcza, zgodnie z przepisami art. 5 ust. 2, inne sposoby wnoszenia opłat niż te określone w art. 5 ust. 1; ustanawia on także dzień uznawany za ten, w którym nastąpiła płatność.

3. W przypadku, gdy w zastosowaniu ust. 1 i 2, wniesienie opłaty uznane zostaje za niedokonane po wygaśnięciu okresu, w którym była ona należna, uznaje się, że okres został dochowany, jeśli Urzędowi zostaje dostarczony dowód, że osoba, która dokonała wpłaty:

a) w Państwie Członkowskim, w ciągu okresu, w którym opłata powinna zostać wniesiona:

(i) dokonała wpłaty za pośrednictwem instytucji bankowej;

(ii) należycie wydała placówce bankowej dyspozycję przelewu kwoty płatności; lub;

(iii) wysłała w urzędzie pocztowym lub w inny sposób list zaadresowany do Urzędu i zawierający czek, w rozumieniu art. 5 ust. 1 lit. b), pod warunkiem, że czek ma pokrycie;

oraz

b) zapłaciła opłatę dodatkową równą 10% właściwej opłaty lub opłat, ale nie przekraczającą 200 ECU; nie należy się żadna dodatkowa opłata, jeżeli jeden z warunków określonych w lit. a), został spełniony najpóźniej dziesięć dni przed wygaśnięciem terminu płatności.

4. Urząd może zażądać od osoby, która dokonała płatności, przedstawienia dowodów co do dnia, w którym warunek według ust. 3 lit. a) został spełniony, oraz, w przypadku istnienia takiego wymogu, dokonania dopłaty, określonej w ust. 3 lit. b), w określonym przez siebie okresie. Jeżeli osoba nie spełnia tego żądania lub dowody są niewystarczające lub wymagana dopłata nie zostaje dokonana w odpowiednim czasie, okres płatności uznaje się za niedotrzymany.

Artykuł 9

Niewystarczająca kwota zapłacona

1. Termin płatności uznaje się, zasadniczo, za dotrzymany, wyłącznie jeżeli cała kwota opłaty została zapłacona w odpowiednim czasie. Jeżeli opłata nie zostaje wpłacona w całości, kwota już zapłacona zostaje zwrócona po wygaśnięciu okresu płatności.

2. Urząd może, jednakże, w zakresie w jakim jest to możliwe, w czasie pozostałym do upłynięcia okresu, stworzyć osobie dokonującej płatności możliwość zapłacenia brakującej kwoty lub, w przypadku gdy uznaje się to za uzasadnione, zrzec się drobnych brakujących kwot bez uszczerbku dla praw osoby dokonującej płatności.

Artykuł 10

Zwrot nieznacznych kwot

1. W przypadku, gdy w celu pokrycia opłaty lub należności zostaje wpłacona zawyżona kwota, nadwyżka nie zostaje zwrócona, jeśli jej kwota jest nieznaczna i strona zainteresowana wyraźnie nie zażądała zwrotu. Przewodniczący ustala, co stanowi kwotę nieznaczną.

2. Ustalenia poczynione przez przewodniczącego w zastosowaniu ust. 1 zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Urzędu.

Artykuł 11

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 grudnia 1995 r.