(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(95/467/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych(¹), zmienioną dyrektywą 93/68/EWG(²), w szczególności jej art. 13,

a także mając na uwadze, co następuje:

art. 13 ust. 3 dyrektywy 89/106/EWG przewiduje dwie różne procedury zaświadczania zgodności wyrobu; art. 13 ust. 4 wymaga, aby Komisja dokonała, po konsultacji ze Stałym Komitetem ds. budownictwa, wyboru procedury zgodnie z art. 13 ust. 3 dla danego wyrobu lub rodziny wyrobów;

wybór między dwoma procedurami musi być dokonany zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 13 ust. 4;

art. 13 ust. 4 stanowi, iż w przypadku każdej procedury istnieje wymóg stawiany Komisji, aby wybrała ona „możliwie najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa”, oznacza to, że niezbędne jest podjęcie decyzji dla danego wyrobu lub rodziny wyrobów, czy obecność fabrycznego systemu kontroli produkcji, za który odpowiedzialność ponosi producent, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do zaświadczenia zgodności lub czy, z przyczyn związanych z wypełnieniem kryteriów ustanowionych w art. 13 ust. 4, wymagane jest uczestnictwo upoważnionej jednostki certyfikującej;

art. 13 ust. 4 wymaga, aby określona w ten sposób procedura była wskazana w mandatach i w specyfikacjach technicznych; z tego powodu wymagane jest zdefiniowanie pojęcia wyrobu lub rodziny wyrobów w sposób wykorzystywany w mandatach i specyfikacjach technicznych;

obydwie procedury przewidziane w art. 13 ust. 3 są opisane szczegółowo w załączniku III do dyrektywy 89/106/EWG; dlatego też niezbędne jest jasne zdefiniowanie metod, przy pomocy których te dwie procedury muszą być wprowadzane w życie, w odniesieniu do załącznika III, dla każdego wyrobu lub rodziny wyrobów, z uwagi na fakt, że załącznik III daje preferencje niektórym systemom;

procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. a) odpowiada systemom przedstawionym w pierwszej możliwości, bez ciągłego nadzoru, oraz w możliwości drugiej i trzeciej przedstawionej w załączniku III sekcja 2 (ii), a procedura, określona w art. 13 ust. 3 lit. b), odpowiada systemom przedstawionym w załączniku III sekcja 2 (i) oraz w pierwszej możliwości, z nadzorem ciągłym, w załączniku III sekcja 2 (ii);

skonsultowano się ze Stałym Komitetem ds. budownictwa, zgodnie z wymogiem art. 13 i przepisami art. 20, który w dniu 27 września 1995 r. wydał pozytywną opinię,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zgodność wyrobu i rodziny wyrobów wymienionych w załączniku 1 zaświadcza się z zastosowaniem procedury, na mocy której producent jako jedyna osoba odpowiedzialna za fabryczny system kontroli produkcji zapewnia, że wyrób jest zgodny z odpowiednimi specyfikacjami technicznymi.

Artykuł 2

Zgodność wyrobów wymienionych w załączniku 2 zaświadcza się zgodnie z procedurą, zgodnie z którą, oprócz fabrycznego systemu kontroli produkcji przez producenta, w ocenę i nadzór nad kontrolą produkcji lub samym wyrobem zaangażowana jest upoważniona jednostka certyfikująca.

Artykuł 3

Procedura zaświadczania zgodności wymieniona w załączniku III jest wskazana w mandatach dla zharmonizowanych norm.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzona w Brukseli, dnia 24 października 1995 r.

W imieniu Komisji

Martin BANGEMANN

Członek Komisji