RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Akt Przystąpienia Grecji, w szczególności ust. 11 protokołu 4 w sprawie bawełny, ostatnio zmieniony rozporządzeniem (WE) nr 2760/94(¹),

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2052/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. dostosowujące po raz drugi system pomocy dla bawełny wprowadzony protokołem 4 załączonym do Aktu Przystąpienia Grecji(²), w szczególności jego art. 5,

uwzględniając wniosek Komisji(³),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(⁴),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(⁵),

a także mając na uwadze, co następuje:

przegląd funkcjonowania systemu ustanowionego protokołem 4 jak określono w art. 5 rozporządzenia (EWG) nr 2052/92, wykazał potrzebę dokonania dostosowania tego systemu;

badanie znaczenia uprawy bawełny w regionach jej uprawy wskazuje na istnienie potencjału dla zwiększenia produkcji na obszarach wspólnotowych posiadających najlepsze warunki dla tej uprawy, uwzględniające zapotrzebowanie wspólnotowe na włókno bawełniane; należy odpowiednio zwiększyć gwarantowaną ilość maksymalną;

z drugiej strony, aby zapobiec zwiększaniu produkcji w regionach mniej do takiej uprawy odpowiednich i uniknąć wzrostu wydatków, cena orientacyjna powinna zostać obniżona proporcjonalnie do wzrostu gwarantowanej ilości maksymalnej oraz nie należy ustalać granicy zmniejszania pomocy w przypadku przekroczenia gwarantowanej ilości maksymalnej; przy ustalaniu ceny orientacyjnej musi być brane pod uwagę jej dostosowanie do ceny wyrażanej w ecu, ustanowionej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 150/95 z dnia 23 stycznia 1995 r. zmieniającym rozporządzenie (EWG) nr 3813/92 w sprawie jednostki rozliczeniowej i kursów przeliczeniowych, jakie mają być stosowane do celów wspólnej polityki rolnej(⁶);

w związku z ułatwieniem rachunku budżetowego i zasady uczciwości między podmiotami gospodarczymi należy zakazać wszelkiego odraczania zmniejszenia pomocy;

rozbieżne tendencje w produkcji w Państwach Członkowskich będących producentami, spowodowały niejednakowe skutki funkcjonowania systemu mechanizmów stabilizujących; w celu ustanowienia bardziej sprawiedliwego systemu, w przypadku przekroczenia gwarantowanej ilości maksymalnej należy przewidzieć proporcjonalne zmniejszenie pomocy dla Państw Członkowskich odpowiedzialnych za nadwyżkę; dopuszcza się łagodzenie skutków takiego zmniejszenia, w takim jednak zakresie, by przy uwzględnieniu średniego poziomu cen na rynku światowym, nie spowodowało to przekroczenia prognoz budżetowych; ponadto, należy przewidzieć możliwość rozpoczęcia uprawy bawełny przez Państwa Członkowskie będące potencjalnymi producentami bawełny, przez ustalenie produkcji na poziomie, do którego nie mają zastosowania mechanizmy stabilizujące;

aby umożliwić podmiotom gospodarczym realizację programów produkcji i przetwarzania w dłuższej perspektywie oraz należy odejść od corocznego ustalania ceny orientacyjnej i ceny minimalnej, płaconej producentowi w celu zapewnienia mu korzyści z pomocy;

system pomocy dla małych producentów bawełny ustanowiony rozporządzeniem (EWG) nr 1152/90(⁷) skutkuje zmianą struktur produkcji w stopniu wypaczającym pożądany cel; dlatego też system ten należy znieść uchylając rozporządzenie (EWG) nr 1152/90;

biorąc pod uwagę problem suszy, która dotknęła jedno z Państw Członkowskich produkujących bawełnę, oraz jej poważne konsekwencje dla jego podmiotów gospodarczych szczególnie pilne jest ustanowienie sprawiedliwszego systemu zarządzania, a także, uwzględniając dążenie do osiągnięcia innych celów, wynikających z analizy wyżej wymienionego systemu, wymagane jest jak najszybsze jego dostosowanie; w szczególności system pomocy dla małych producentów powinien zostać zniesiony tak szybko, jak jest to tylko możliwe, aby położyć kres nieefektywnemu i niepożądanemu wykorzystywaniu funduszy wspólnotowych; na część całościowego pakietu składają się różnorodne środki; dlatego też należy przewidzieć, by wszystkie te środki były stosowane w roku gospodarczym 1995/1996;

doświadczenie może wykazać, że niezbędne są inne dostosowania do systemu, przewidziane w wyżej wymienionym protokole; należy odpowiednio ustanowić procedurę umożliwiającą Radzie dostosowywanie systemu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie przewiduje dostosowania systemu pomocy dla produkcji bawełny, przewidzianego w ust. 3, 8, 9 i 11 protokołu 4 załączonego do Aktu Przystąpienia Grecji i dostosowanego rozporządzeniem (EWG) nr 1964/87(⁸).

Artykuł 2

Art. 2 rozporządzenia (EWG) nr 1964/87 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

1. Niniejszym ustala się gwarantowaną ilość maksymalną (GIM), dla której przyznawana jest pomoc określona w pkt. 3 protokołu 4 w sprawie bawełny.

Ilość tę ustala się na 1 031 000 ton nieodziarnionej bawełny w każdym roku gospodarczym.

2. GIM rozdziela się między Państwa Członkowskie (gwarantowana ilość krajowa -GIK) jak następuje:

Hiszpania: Grecja:

249 000 ton, 782 000 ton.

3. Bez uszczerbku dla ust. 4, jeżeli w roku gospodarczym rzeczywista produkcja przekracza GIM, to cena orientacyjna na ten rok jest procentowo zmniejszana w każdym Państwie Członkowskim, w którym GIK została przekroczona, w stopniu równym połowie wielkości procentowego przekroczenia GIK. Wielkość zmniejszenia jest ustalana przy uwzględnieniu, z jednej strony, kwoty o jaką przekroczono GIM, a z drugiej strony stosunku różnicy między rzeczywistą produkcją każdego Państwa Członkowskiego i jego GIK.

Wielkość stosowanego zmniejszenia jest ustalana zgodnie procedurą ustanowioną w art. 12 rozporządzenia (EWG) nr 1308/70^*.

4. Jeżeli w roku gospodarczym:

- stosowane są przepisy ust. 3,

- średnia ważona ceny rynku światowego przyjęta w celu ustalenia kwoty pomocy jest większa niż 30,2 ECU na 100 kg, oraz

- całkowite wydatki budżetowe na system pomocy są niższe niż 770 milionów ECU,

to różnica budżetowa określona w tiret trzecim jest wykorzystana w celu zwiększenia pomocy w każdym Państwie Członkowskim, w którym rzeczywista produkcja przekracza jego GIK.

Jednakże kwota pomocy, zwiększona w zastosowaniu akapitu pierwszego, nie może przekroczyć:

- kwoty pomocy obliczonej bez zastosowania ust. 3, ani

- kwoty pomocy obliczonej po zastosowaniu ust. 3 na podstawie GIM w ilości 1 120 000 ton nieodziarnionej bawełny, gdy GIK dla Hiszpanii wynosi 270 000 ton, a GIK dla Grecji 850 000 ton.

Szczegółowe zasady dotyczące określenia zwiększenia pomocy oraz informacje, jakich mają dostarczyć Komisji Państwa Członkowskie w celu takiego określenia, ustalane są zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12 rozporządzenia (EWG) nr 1308/70.

5. Ust. 3 i 4 nie mają zastosowania do Państw Członkowskich innych niż Grecja i Hiszpania. Jednakże w przypadku, gdy w którymś z tych Państw Członkowskich rzeczywista produkcja nieodziarnionej bawełny przekracza 1 500 ton w roku gospodarczym, a rzeczywista produkcja wspólnotowa przekracza GIM, cena orientacyjna w zainteresowanym Państwie Członkowskim zmniejszana jest o odsetek równy połowie odsetka przekroczenia ilości 1 500 ton.

^* Dz.U. nr L 147 z 4.7.1970, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 3290/9 (Dz.U. nr L 349 z 31.12.1994., str. 105).”

Artykuł 3

Ust. 8 protokołu 4 otrzymuje brzmienie:

„8. Cenę orientacyjną ustala się w wysokości 106,30 ECU na 100 kg nieodziarnionej bawełny.

Cena ta odnosi się do bawełny:

- uczciwej, solidnej, i handlowej jakości,

- zawierającej 10% wilgotności i 3% zanieczyszczeń,

- posiadającej cechy niezbędne do wytworzenia, po jej odziarnieniu, 32% skręconych 5 włókien (białe średnie) o długości 28 mm (1-3/32 M).”

Artykuł 4

W protokole 4 dodaje się ust. 8a w brzmieniu:

„8a. Pomoc produkcyjna jest przyznawana tylko tym przedsiębiorstwom, które zakupują nieodziarnioną bawełnę po cenie równej co najmniej cenie minimalnej. Ustala się cenę minimalną loco zakład na 100,99 ECU za 100 kg nieodziarnionej bawełny o jakości wybranej jako podstawa ceny orientacyjnej.”

Artykuł 5

W ust. 9 akapit drugi protokołu 4 skreśla się lit. a).

Artykuł 6

Ust. 11 protokołu 4 otrzymuje brzmienie:

„11. Najpóźniej przed rozpoczęciem roku gospodarczego 1999/2000 Komisja przesyła do Rady sprawozdanie z funkcjonowania systemu pomocy dla bawełny. Jeżeli sprawozdanie wykazuje taką konieczność, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem, podejmuje decyzję w sprawie wszelkiego rodzaju dostosowań systemu, uwzględniając przy tym nabyte doświadczenia z funkcjonowania zarówno niniejszego systemu jak i systemu wsparcia roślin uprawnych.”

Artykuł 7

Rozporządzenie (EWG) nr 1152/90 traci moc od dnia 1 września 1995 r. Jednakże jest ono nadal stosowane w odniesieniu do wniosków o pomoc dotyczących roku gospodarczego 1994/1995.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od roku gospodarczego 1995/1996.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 29 czerwca 1995 r.