RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Bułgarii, z drugiej strony, zwany dalej „Układem”, podpisano w Brukseli, dnia 8 marca 1993 r.;

do czasu wejścia w życie Układu Europejskiego, jego postanowieniom w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem nadano moc począwszy od dnia 31 grudnia 1993 r., w drodze Umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Europejską Wspólnotą Gospodarczą i Europejską Wspólnotą Węgla i Stali, z jednej strony, a Republiką Bułgarii, z drugiej strony, podpisanej w Brukseli dnia 8 marca 1993 r.(¹);

stosownie do wniosków Rady Europejskiej z Kopenhagi z dnia 21 i 22 czerwca 1993 r., dotyczących nowych koncesji handlowych dla krajów Europy Środkowej i Wschodniej, dnia 20 grudnia 1993 r.(²), Europejska Wspólnota Gospodarcza i Europejska Wspólnota Węgla i Stali, z jednej strony, oraz Republika Bułgarii, z drugiej strony, zawarły Protokół dodatkowy do Umowy przejściowej;

konieczne jest ustanowienie procedur stosowania niektórych postanowień Układu;

w odniesieniu do środków ochrony handlu, jeżeli postanowienia Układu czynią je koniecznymi, należy ustanowić przepisy szczególne dotyczące ogólnych zasad przewidzianych, w szczególności, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 518/94 z dnia 7 marca 1994 r., w sprawie wspólnych reguł przywozu, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 288/82(³) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 521/94 z dnia 7 marca 1994 r., w sprawie ochrony przed przywozem po cenach dumpingowych lub subsydiowanych z państw niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(⁴);

podczas sprawdzania, czy należy wprowadzić środek ochronny, należy przestrzegać zobowiązań określonych w Układzie;

stosuje się również procedury dotyczące klauzul ochronnych przewidzianych w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską;

dla środków ochronnych dotyczących wyrobów włókienniczych objętych protokołem 1 do Układu, przyjęto przepisy szczególne;

w celu stosowania środków ochronnych w sektorach rolnych należy wprowadzić niektóre procedury szczególne,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

Produkty rolne

Artykuł 1

Postanowienia w zakresie stosowania art. 21 ust. 2 i 4 Układu, dotyczące produktów rolnych objętych załącznikiem II Traktatu i podlegających, w ramach wspólnej organizacji rynku, systemowi opłat wyrównawczych oraz dotyczących produktów objętych kodami CN 0711 90 50 i 2003 10 10 przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1766/92(⁵) lub w odpowiednich przepisach innych rozporządzeń ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych. Przepisy te mogą przewidywać wprowadzenie systemu certyfikatów importowych w tych sektorach, w których wspólna organizacja rynków rolnych nie przewiduje takich certyfikatów.

TYTUŁ II

Środki ochronne

Artykuł 2

Zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 113 Traktatu, Rada może zdecydować o odwołaniu się do Rady Stowarzyszenia, ustanowionej Układem, w odniesieniu do środków przewidzianych w art. 29 i art. 118 ust. 2 Układu. W miarę potrzeby, Rada przyjmuje te środki zgodnie z tą samą procedurą.

W tym celu, Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego, może przedstawić konieczne wnioski.

Artykuł 3

1. W przypadku praktyki, która może uzasadniać stosowanie przez Wspólnotę środków przewidzianych w art. 64 Układu, po zbadaniu sprawy, Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego decyduje, czy taka praktyka jest zgodna z Układem. W miarę potrzeby, proponuje Radzie przyjęcie środków ochronnych, która działa zgodnie z procedurą przyjętą w art. 113 Traktatu, z wyjątkiem przypadków pomocy, do której stosuje się rozporządzenie (WE) nr 521/94, jeżeli środki przyjmuje się zgodnie z procedurami przewidzianymi w tym rozporządzeniu. Środki przyjmuje się jedynie zgodnie z warunkami określonymi w art. 64 ust. 6 Układu.

2. W przypadku praktyki, która może powodować stosowanie przez Bułgarię, w stosunku do Wspólnoty, środków na podstawie art. 64 Układu, po zbadaniu sprawy, Komisja decyduje, czy ta praktyka jest zgodna z zasadami określonymi w Układzie. W miarę potrzeby, podejmuje właściwe decyzje na podstawie kryteriów, które wynikają ze stosowania art. 85, 86 i 92 Traktatu.

Artykuł 4

W przypadku praktyki, która podlega nakazowi stosowania przez Wspólnotę środków przewidzianych w art. 30 Układu, decyzję o wprowadzeniu środków antydumpingowych podejmuje się zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 521/94 oraz procedurą przewidzianą w art. 34 ust. 2 i ust. 3 lit. b) lub d) Układu.

Artykuł 5

1. Jeżeli Państwo Członkowskie żąda od Komisji stosowania środków ochronnych przewidzianych w art. 31 lub 32 Układu, na poparcie swojego wniosku, dostarcza Komisji informacje niezbędne do jego uzasadnienia. Jeżeli Komisja podejmuje decyzję o niestosowaniu środków ochronnych, odpowiednio informuje o tym Radę i Państwa Członkowskie w terminie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku od Państwa Członkowskiego.

Każde Państwo Członkowskie może odwołać się od decyzji Komisji do Rady w terminie 10 dni roboczych od dnia powiadomienia.

Jeżeli Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, wskazuje swój zamiar przyjęcia odmiennej decyzji, Komisja niezwłocznie informuje o tym Bułgarię i powiadamia ją o rozpoczęciu konsultacji w ramach Rady Stowarzyszenia, przewidzianych w art. 34 ust. 2 i 3 Układu.

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć odmienną decyzję w terminie 20 dni roboczych od zakończenia konsultacji z Bułgarią prowadzonych w ramach Rady Stowarzyszenia.

2. Komisję wspomaga Komitet ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr 3491/93(⁶), zwany dalej „Komitetem”.

Komitet obraduje po zwołaniu przez przewodniczącego. Przewodniczący przekazuje Państwom Członkowskim, w możliwie najkrótszym czasie, każdą istotną informację.

3. Jeżeli Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego, lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję o stosowaniu środków ochronnych przewidzianych w art. 31 lub 32 Układu:

- niezwłocznie informuje o tym Państwa Członkowskie w terminie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania tego wniosku, czy to działając z własnej inicjatywy, czy odpowiadając na wniosek Państwa Członkowskiego,

- zasięga opinii Komitetu,

- w tym samym czasie informuje Bułgarię i powiadamia Radę Stowarzyszenia o rozpoczęciu konsultacji, określonych w art. 34 ust. 2 i 3 Układu,

- w tym samym czasie przekazuje Radzie Stowarzyszenia wszystkie informacje konieczne dla tych konsultacji.

4. W każdym wypadku, konsultacje prowadzone w Radzie Stowarzyszenie uważa się za zakończone po upływie 30 dni od otrzymania powiadomienia określonego w ust. 1 akapit czwarty i ust. 3.

Po zakończeniu konsultacji lub po upływie terminu 30 dni oraz, i jeżelinie doszło do zadnego innego ustalenia, Komisja, po konsultacji z Komitetem, może podjąć środki właściwe do wykonania art. 31 i 32 Układu.

5. Decyzja określona w ust. 4, jest niezwłocznie przekazywana Radzie, Państwom Członkowskim i Bułgarii; należy ją również przekazać Radzie Stowarzyszenia.

Decyzję stosuje się ze skutkiem natychmiastowym.

6. Każde Państwo Członkowskie może odwołać się od decyzji Komisji, określonej w ust. 4, do Rady w terminie 10 dni roboczych od otrzymania powiadomienia o decyzji.

7. Jeżeli Komisja nie podjęła decyzji w rozumieniu ust. 4 akapit drugi, w terminie 10 dni roboczych od zakończenia konsultacji z Radą Stowarzyszenia lub, w odpowiednim przypadku, po upływie terminu 30 dni, każde Państwo Członkowskie, które przekazało sprawę Komisji zgodnie z ust. 3, może ją przekazać Radzie.

8. W przypadkach określonych w ust. 6 i 7 Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może przyjąć inną decyzję w terminie dwóch miesięcy.

Artykuł 6

1. W przypadku pojawienia się wyjątkowych okoliczności, w rozumieniu art. 34 ust. 3 lit. d) Układu, Komisja może podjąć natychmiastowe środki ochronne w przypadkach określonych w art. 31 i 32 Układu.

2. Jeżeli Komisja otrzymuje wniosek od Państwa Członkowskiego, podejmuje decyzję dotyczącą takiego wniosku w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku.

O swojej decyzji Komisja informuje Radę i Państwa Członkowskie.

3. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 5 ust. 6, każde Państwo Członkowskie może odwołać się od decyzji Komisji do Rady.

Stosuje się procedurę określoną w art. 5 ust. 7 i 8.

Jeżeli Komisja nie podjęła decyzji w terminie wymienionym w ust. 2, każde Państwo Członkowskie, które odwołało się w danej sprawie do Komisji, może odwołać się do Rady zgodnie z procedurami ustanowionymi w akapicie pierwszym i drugim niniejszego ustępu.

Artykuł 7

Procedury ustanowione w art. 5 i 6 nie mają zastosowania do produktów objętych protokołem 1 do Układu.

Artykuł 8

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 i 6, jeżeli okoliczności wymagają podjęcia środków dotyczących produktów rolnych na podstawie art. 22 lub 31 Układu lub na podstawie postanowień zawartych w załącznikach obejmujących te produkty, środki te przyjmuje się zgodnie z procedurami przewidzianymi w regułach ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych lub w postanowieniach szczególnych przyjętych zgodnie z art. 235 Traktatu i stosowanych do produktów powstałych w wyniku przetwarzania produktów rolnych, o ile spełnione są warunki ustanowione na podstawie art. 22 lub art. 34 ust. 2 i 3 Układu.

Artykuł 9

Zgodnie z wymogami Układu, powiadomienie Rady Stowarzyszenia należy od obowiązków Komisji, działającej w imieniu Wspólnoty.

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody w stosowaniu środków ochronnych przewidzianych w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską, w szczególności w art. 109h i 109i, zgodnie z ustanowionymi w nich procedurami.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Stosuje się od wejścia w życie Układu Europejskiego.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 grudnia 1994 r.