RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 42 i 43,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

rozporządzenie Rady (EWG) nr 1543/93 z dnia 14 czerwca 1993 r. określające wysokość premii wypłacanej producentom skrobi ziemniaczanej w latach gospodarczych 1993/94, 1994/95 i 1995/96(⁴) stanowi, że o środkach podejmowanych w przypadku, gdy produkcja skrobi ziemniaczanej we Wspólnocie przekroczy 1,5 miliona ton w roku gospodarczym 1993/94 lub 1994/95, decyduje Rada; produkcja w roku 1993/94 przekroczyła tę liczbę;

sektor skrobi ziemniaczanej nie podlega ograniczeniom produkcyjnym, w szczególności odłogowaniu, stosowanym w sektorze zbóż; wszystkie przepisy korzystne dla sektora skrobi ziemniaczanej muszą być mimo to zgodne z kontrolą produkcji, co jest konieczne zarówno w sektorze skrobi ziemniaczanej jak i w innych sektorach;

środkiem kontroli produkcji, najbardziej zgodnym z mechanizmami wypłat premii za produkcję skrobi ziemniaczanej, jest system kwot;

każdemu Państwu Członkowskiemu, w którym wyprodukowano skrobię ziemniaczaną, należy przydzielić kwotę opartą na średniej ilości skrobi ziemniaczanej wyprodukowanej w tym Państwie Członkowskim w latach gospodarczych 1990/91, 1991/92 i 1992/93, w których wypłacono premie; kwota ta jest dostosowany proporcjonalnie z uwzględnieniem całkowitej kwoty Wspólnoty wynoszącej 1,5 miliona ton;

kwoty należy przyznać Danii, Niemcom, Hiszpanii, Francji i Niderlandom do wykorzystania w latach gospodarczych 1995/96, 1996/97 i 1997/98;

w przypadku Niemiec, przejście od gospodarki planowej, istniejącej w nowych landach przed zjednoczeniem, do gospodarki rynkowej, co pociągnęło za sobą zmianę struktur produkcji rolnej oraz niezbędne inwestycje, uzasadnia zastosowanie innego roku referencyjnego, a mianowicie roku 1992/93, oraz zwiększenie ilości wyprodukowanej w tym roku o 90 000 ton wraz z utworzeniem rezerw dla Niemiec w celu pokrycia produkcji wynikającej z nieodwracalnych inwestycji dokonanych przed 31 stycznia 1994 r., o ile nie jest to możliwe w granicach kwoty przydzielonej Niemcom; ilości te nie mogą być objęte kwotą Wspólnoty wynoszącą 1,5 miliona ton; w związku z powyższym konieczne jest dodanie ich do tej liczby;

Państwa Członkowskie produkujące skrobię ziemniaczaną powinny rozłożyć swoją kwotę na okres trzech lat pomiędzy wszystkich producentów skrobi ziemniaczanej na podstawie średniej ilości skrobi wyprodukowanej przez nie w latach gospodarczych 1990/91, 1991/92 i 1992/93 i w których wypłacono premię, lub ilości skrobi wyprodukowanej tylko w roku 1992/93 na takiej samej podstawie, wedle wyboru Państwa Członkowskiego, oraz inwestycji dokonanych przez tych producentów przed 31 stycznia 1994 r. w związku z produkcją skrobi ziemniaczanej;

aby uwzględnić możliwość restrukturyzacji rynku produkcji skrobi ziemniaczanej, Komisja, na koniec trzyletniego okresu, a następnie w trzyletnich odstępach, przedstawia Radzie sprawozdanie o przydziałach kwot, do którego, jeśli to konieczne, dołącza się odpowiednie wnioski; w tym czasie, egzaminuje się przypadek nowych producentów skrobi ziemniaczanej;

szczególne ograniczenia strukturalne w sektorze produkcji skrobi stwarzają konieczność ustanowienia premii do produkcji skrobi ziemniaczanej nieprzekraczającej kwoty danego producenta; w celu ochrony producentów ziemniaków, wypłatę premii uzależnia się od ceny minimalnej za ilość ziemniaków niezbędną do produkcji skrobi ziemniaczanej aż do limitu kwoty;

; producenci skrobi ziemniaczanej nie zawierają umów kontraktacji z producentami ziemniaków na uprawę ziemniaków w ilości pozwalającej na wyprodukowanie skrobi ziemniaczanej w ilości przewyższającej przyznaną jemu kwotę; każda ilość wyprodukowanej skrobi przewyższająca kwotę jest eksportowana ze Wspólnoty i nie jest objęta refundacjami eksportowymi,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym wprowadza się system kwot na produkcję skrobi ziemniaczanej, kwalifikującej się do korzystania z pomocy Wspólnoty.

Artykuł 2

1. Niniejszym przydziela się następującym Państwom Członkowskim kwoty na produkcję skrobi ziemniaczanej w następujących granicach na lata gospodarcze 1995/96, 1996/97 i 1997/98:

Dania: 178 460 ton,

Niemcy: 591 717 ton,

Hiszpania: 2 000 ton,

Francja: 281 516 ton,

Holandia: 538 307 ton,

______________

Łącznie: 1 592 000 ton.

Tworzy się rezerwę wynoszącą maksymalnie 110 000 ton na pokrycie produkcji w Niemczech w roku gospodarczym 1996/97, o ile produkcja ta jest wynikiem nieodwracalnych inwestycji dokonanych przed 31 stycznia 1994 r. Niemcy mogą wykorzystać tę rezerwę jedynie po wyczerpaniu kwoty udostępnionej w wyniku zaprzestania działalności handlowej producentów skrobi ziemniaczanej. Wykorzystanie rezerwy przez Niemcy podlega zatwierdzeniu przez Komisję, że wyżej wymienione warunki zostały spełnione.

2. Każde Państwo Członkowskie produkujące skrobię ziemniaczaną dzieli kwotę, o której mowa w ust. 1, pomiędzy producentów skrobi ziemniaczanej w celu wykorzystania w latach gospodarczych 1995/96, 1996/97 i 1997/98, na podstawie, wedle wyboru Państwa Członkowskiego:

— średniej ilości skrobi wyprodukowanej przez nie w latach gospodarczych 1990/91, 1991/92 i 1992/93 i w których otrzymały one premię o której mowa w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1543/93,

— lub ilości skrobi wyprodukowanej przez nie w roku gospodarczym 1991/92 i w którym otrzymały one premię, o której mowa w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1543/93.

Tam, gdzie to konieczne, Państwo Członkowskie produkujące skrobię ziemniaczaną, uwzględnia, na podstawie obiektywnych kryteriów, inwestycje dokonane przez producentów skrobi ziemniaczanej sprzed 31 stycznia 1994 r., w wyniku których nie rozpoczęto produkcji w okresie referencyjnym wybranym przez to Państwo Członkowskie.

Artykuł 3

1. Najpóźniej do 31 października 1997 r., a następnie w trzyletnich odstępach, Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie o przydziale kwot we Wspólnocie, któremu towarzyszą, jeśli to konieczne, odpowiednie wnioski. Sprawozdanie to uwzględnia rozwój rynku skrobi ziemniaczanej oraz rozwój rynku skrobi zbożowej.

2. Najpóźniej do 30 listopada 1997 r., a następnie w trzyletnich odstępach, Rada, działając na podstawie art. 43 Traktatu, rozdziela kwoty pomiędzy Państwa Członkowskie na podstawie sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, do wykorzystania w ciągu trzech następnych lat gospodarczych.

3. Najpóźniej do 30 grudnia 1997 r., a następnie w trzyletnich odstępach, Państwa Członkowskie powiadamiają zainteresowanych o szczegółach przydziału kwot na trzy następne lata gospodarcze.

Artykuł 4

Producent skrobi ziemniaczanej nie zawiera umów kontraktacji z producentami ziemniaków na uprawę ziemniaków w ilości pozwalającej na wyprodukowanie skrobi ziemniaczanej w ilości przewyższającej przyznaną jemu kwotę, o której mowa w art. 2 ust.2.

Artykuł 5

Producentom skrobi ziemniaczanej wypłaca się premię w wysokości 18,43 ECU za tonę wyprodukowanej skrobi, dla ilości skrobi ziemniaczanej aż do limitu kwoty określonej w art. 2 ust. 2, pod warunkiem, że zapłacili oni producentom ziemniaków cenę minimalną, o której mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1766/92(⁵), za wszystkie ziemniaki niezbędne do produkcji skrobi ziemniaczanej aż do limitu kwoty.

Artykuł 6

1. Bez uszczerbku dla art. 5, skrobię ziemniaczaną wyprodukowaną w ilości przekraczającej kwotę, o której mowa w art. 2 ust. 2, eksportuje się ze Wspólnoty przed 1 stycznia roku następującego po danym roku gospodarczym.

Z tego tytułu nie wypłaca się żadnych refundacji eksportowych.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1, producent skrobi ziemniaczanej może, w każdym roku gospodarczym, w dodatku do swojej kwoty na ten rok, wykorzystać nie więcej niż 5% swojej kwoty odnoszącej się do następnego roku gospodarczego. W takim przypadku, kwotę na następny rok gospodarczy zmniejsza się odpowiednio.

Artykuł 7

Przepisy niniejszego rozporządzenia nie obejmują produkcji skrobi ziemniaczanej przez producentów, którzy nie skupują ziemniaków objętych pomocą wyrównawczą, o której mowa w art. 8 rozporządzenia (EWG) nr 1766/92, ani nie korzystają z refundacji, o których mowa w art. 7 tego rozporządzenia.

Artykuł 8

Przepisy wykonawcze do niniejszego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 23 rozporządzenia (EWG) nr 1766/92. Zawierają one, w szczególności, zasady stosowane w przypadku fuzji, zmiany właściciela i rozpoczęcia lub zakończenia działalności handlowej przez producentów, a także wszelkie środki szczególne niezbędne w celu usprawnienia przechodzenia od systemu obowiązującego do systemu ustanowionego przez niniejsze rozporządzenie.

Artykuł 9

Rozporządzenie (EWG) nr 1543/93 uchyla się z mocą od dnia 1 lipca 1995 r. Wszelkie odniesienia do rozporządzenia (EWG) nr 1543/93 traktuje się jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 1995 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 lipca 1994 r.