RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

hodowla zwierząt czystorasowych stanowi część zwykłych działań wykonywanych w ramach gospodarki rolnej; działania te stanowią źródło dochodu części rolników;

zwierzęta czystorasowe, jako zwierzęta żywe zostały włączone do wykazu załącznika II do Traktatu;

zasady dotyczące warunków zootechnicznych i genealogicznych regulujących handel wewnątrzwspólnotowy lub obrót wszystkimi zwierzętami, w szczególności gatunkami bydła, trzody chlewnej, owiec, kóz i koniowatych zostały ujednolicone na poziomie wspólnotowym;

w tym kontekście, Rada przyjęła dyrektywę 77/504/EWG z dnia 25 lipca 1977 r. sprawie zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła(⁴), dyrektywę 88/661/EWG z dnia 19 grudnia 1988 r. w sprawie norm zootechnicznych stosowanych do zwierząt hodowlanych z gatunku świń (⁵), dyrektywę 89/361/EWG z dnia 30 maja 1989 r. dotyczącą owiec i kóz hodowlanych czystorasowych (⁶), dyrektywę 90/427/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie zootechnicznych i genealogicznych warunków handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi (⁷) i dyrektywę 91/147/EWG z dnia 25 marca 1991 r. ustanawiającą wymogi zootechniczne i rodowodowe w celu wprowadzania do obrotu zwierząt czystorasowych (⁸);

w szczególności w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju hodowli zwierząt gospodarskich czystorasowych i zwiększenia w ten sposób wydajności produkcji w tym sektorze, należy ustanowić zasady dotyczące warunków zootechnicznych i genealogicznych stosowanych w przywozie z państw trzecich tych zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków na poziomie wspólnotowym;

należy uwzględnić dyrektywę Rady 90/675/EWG z dnia 10 grudnia 1990 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (⁹) i dyrektywę Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (¹⁰), stosowane w odniesieniu do zwierząt i produktów określonych w niniejszej dyrektywie;

należy powierzyć Komisji odpowiedzialność za przyjęcie środków wykonawczych w niektórych dziedzinach o charakterze technicznym,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady dotyczące warunków zootechnicznych i genealogicznych stosowanych w przywozie z państw trzecich zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków, objętych dyrektywami 77/504/EWG, 88/661/EWG, 89/361/EWG, 90/427/EWG i 91/174/EWG i wspólnotowymi decyzjami wykonawczymi do tych dyrektyw.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla wspólnotowych zasad dotyczących zdrowia zwierząt stosowanych w przywozie z państw trzecich zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków określonych w ust. 1.

3. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do:

– stosowania zasad w sprawie niektórych substancji o działaniu hormonalnym lub tyrostatycznym lub beta-agonist w hodowli,

– przywozu zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków określonych w ust. 1 i przeznaczonych do przeprowadzenia badań technicznych lub naukowych pod kontrolą właściwych władz.

4. Przywóz zwierząt, włącznie z przywozem zwierząt nie objętych ust. 1 określonych w ust. 1, komórek jajowych i zarodków nie może zostać zakazany, ograniczony lub powstrzymywany z powodów zootechnicznych lub genealogicznych innych, niż wynikające z niniejszej dyrektywy. Jednakże, w odniesieniu do przywozu nasienia zwierząt nie określonych w ust. 1 do czasu przyjęcia reguł wspólnotowych stosuje się krajowe zasady zootechniczne i genealogiczne.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy, „podmioty” oznaczają każdą organizację, organizację hodowlaną, stowarzyszenie hodowców, przedsiębiorstwo prywatne lub oficjalną instytucję, uznaną w odniesieniu do odpowiednich gatunków lub ras jako właściwą do celów prowadzenia ksiąg hodowlanych lub rejestrów, zgodnie z odpowiednimi przepisami dyrektywy 77/504/EWG, 88/661/EWG, 89/361/EWG, 90/427/EWG i 91/174/EWG.

2. Ponadto,

a) tam gdzie jest to wymagane, stosuje się odpowiednio definicje określone w art. 1 dyrektyw 77/504/EWG, 88/661/EWG i 91/174/EWG i w art. 2 dyrektyw 89/361/EWG i 90/427/EWG;

b) do celów stosowania Nomenklatury Scalonej (¹¹), konie czystorasowe przeznaczone do hodowli oznaczają konie zarejestrowane, z wyjątkiem wałachów.

Artykuł 3

1. [1] Komisja otrzymuje wykaz jednostek właściwych dla określonych gatunków lub ras, zatwierdzonych przez właściwy organ danego kraju trzeciego do celów niniejszej dyrektywy.

Właściwy organ danego kraju trzeciego musi natychmiast zawiesić lub wycofać zatwierdzenie dla jednostki, w przypadku gdy nie spełnia ona już warunków, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. b), oraz powiadomić o tym niezwłocznie Komisję.

Komisja przekazuje państwom członkowskim wszelkie nowe i uaktualnione wykazy otrzymane od właściwego organu przedmiotowego kraju trzeciego zgodnie z akapitem drugim i udostępnia je opinii publicznej w celach informacyjnych.

2. W celu umieszczenia w wykazie przewidzianym w ust. 1, podmioty państwa trzeciego muszą:

a) [2] (skreślona);

b) dla każdego gatunku lub rasy, spełnić odpowiednie wymogi przewidziane w ustawodawstwie wspólnotowym w odniesieniu do podmiotów uznawanych we Wspólnocie, w szczególności:

– przepisy stosowane przy wpisywaniu i rejestracji w księgach hodowlanych lub rejestrach,

przepisy stosowane przy zatwierdzaniu zwierząt do celów hodowlanych,

— przepisy stosowane przy wykorzystywaniu nasienia, komórek jajowych i zarodków zwierząt,

— metody stosowane do kontrolowania wyników i oceny wartości genetycznej zwierząt;

c) zostać poddane niezapowiedzianej inspekcji urzędowej instytucji państwa trzeciego,

d) wystąpić o wpisanie lub zarejestrowanie w księgach hodowlanych lub rejestrach zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków oraz zwierząt z nich urodzonych określonych w art. 1 ust. 1, pochodzących od podmiotów właściwych dla odpowiednich gatunków lub ras oraz uznanych na mocy ustawodawstwa wspólnotowego.

3. [3] (skreślony).

4. Przepisy wykonawcze wynikające z niniejszego artykułu, w szczególności z ust. 2 lit. d, zostaną przyjęte w odpowiednim momencie, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12.

Artykuł 4

W celu przywozu zwierzęta określone w art. 1 muszą:

– zostać wpisane lub zarejestrowane w księdze hodowlanej lub rejestrze prowadzonym przez podmioty wymienione w wykazie określonym w art. 3 ust. 1,

– posiadać świadectwo rodowodowe lub zootechniczne sporządzone zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12,

– posiadać dowód potwierdzający, że zostaną wpisane lub zarejestrowane we wspólnotowej księdze hodowlanej lub rejestrze, zgodnie ze szczegółowymi zasadami ustanowionymi na mocy procedury przewidzianej w art. 12.

Artykuł 5

W celu przywozu, nasienie określone w art. 1 musi:

– pochodzić od zwierzęcia wpisanego lub zarejestrowanego w księdze hodowlanej lub rejestrze prowadzonym przez podmioty wymienione w jednym z wykazów określonych w art. 3 ust. 1;

– pochodzić od zwierzęcia, które zostało poddane kontroli i ocenie wartości genetycznej, określonej zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12, na podstawie zasad przewidzianych w tym zakresie na mocy reguł wspólnotowych;

– posiadać świadectwo rodowodowe i zootechniczne sporządzone zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12.

Artykuł 6

W celu przywozu komórki jajowe zwierząt określone w art. 1 muszą:

– pochodzić od zwierzęcia wpisanego lub zarejestrowanego w księdze hodowlanej lub rejestrze prowadzonym przez podmioty wymienione w jednym z wykazów określonych w art. 3 ust. 1;

– posiadać świadectwo rodowodowe i zootechniczne sporządzone zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12.

Artykuł 7

W celu przywozu zarodki określone w art. 1 muszą:

– pochodzić od zwierzęcia wpisanego lub zarejestrowanego w księdze hodowlanej lub rejestrze prowadzonym przez podmioty wymienione w jednym z wykazów określonych w art. 3 ust. 1;

– posiadać świadectwo rodowodowe i zootechniczne sporządzone zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12.

Artykuł 8

Na wniosek Państwa Członkowskiego wniesiony wraz z niezbędnym uzasadnieniem lub z własnej inicjatywy Komisja może ustanowić dodatkowe wymogi zootechniczne i genealogiczne przy przywozie z państw trzecich niektórych zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków w celu uwzględnienia specyficznej sytuacji tych państw, zgodnie z procedurą określoną w art. 12.

Artykuł 9

1. Dyrektywę 91/496/EWG stosuje się w odniesieniu do zwierząt określonych w art. 1 ust. 1.

2. Dyrektywę 90/675/EWG z dnia 10 grudnia 1990 r. stosuje się w odniesieniu do nasienia, komórek jajowych i zarodków określonych w art. 1 ust. 1.

3. Szczególne szczegółowe przepisy wykonawcze do celów kontroli zootechnicznej wynikającej z niniejszego artykułu przyjmuje się w przypadku i czasie, gdy jest to wymagane, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12.

Artykuł 10

W celu sporządzenia wykazów określonych w art. 3 ust. 1 i określenia warunków przewidzianych w art. 4, 5, 6 i 7, eksperci z Komisji i Państw Członkowskich przeprowadzą kontrole na miejscu.

Eksperci z Państw Członkowskich odpowiedzialni za te kontrole są powoływani przez Komisję stanowiącą na wniosek Państw Członkowskich.

Kontrole są przeprowadzane w imieniu Wspólnoty, która ponosi związane z nią koszty.

Częstotliwość i procedura tych kontroli zostanie określona zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 12.

W przypadku stwierdzenia poważnego naruszenia przepisów art. 3 ust. 2 lit. b), w szczególności w świetle wyników kontroli na miejscu, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, można podjąć środki w celu zawieszenia przywozu zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków, o których mowa w art. 1 ust. 1, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12. [4]

Artykuł 11

W dyrektywie 77/504/EWG wprowadza się następujące zmiany:

– w art. 2 tiret drugie, art. 3 akapit drugi i art. 5 wyraz „zarodki” otrzymuje brzmienie „komórki jajowe i zarodki”.

Artykuł 12

Gdy ma być stosowana procedura ustanowiona w niniejszym artykule, Stały Komitet ds. zootechniki ustanowiony decyzją 77/505/EWG (¹²) podejmie działania zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 dyrektywy 88/661/EWG.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 1 lipca 1995 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

3. Do czasu wprowadzenia w życie przepisów określonych w niniejszej dyrektywie, odpowiednie przepisy krajowe stosuje się zgodnie z przepisami ogólnymi Traktatu.

Artykuł 14

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 23 czerwca 1994 r.