PARLAMENT EUROPEJSKI ORAZ RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 57, zdanie pierwsze i trzecie, art. 66 i art. 100 A,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(²),

działając zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 189b Traktatu(³),

a także mając na uwadze , co następuje:

rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w obrębie którego zapewniony jest swobodny przepływ towarów, usług, osób i kapitału;

należy podjąć działania konieczne dla jego funkcjonowania;

w rezolucji z 16 września 1986 r.(⁴) Rada określiła jako cel polityki energetycznej Wspólnoty i Państw Członkowskich ściślejszą integrację, uwolnienie od barier dla handlu wewnętrznego rynku energetycznego w celu poprawy bezpieczeństwa dostaw, redukcji kosztów i poprawy gospodarczej konkurencyjności;

Wspólnota, jeśli chodzi o zasoby węglowodorów; jest w dużym stopniu jest uzależniona od przywozu,

wskazane jest zatem zachęcić do poszukiwań, wydobycia i produkcji surowców zlokalizowanych na obszarze Wspólnoty;

Państwa Członkowskie są suwerenne i mają suwerenne prawa do złóż węglowodorów na ich terytoriach;

Wspólnota jest sygnatariuszem Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza;

należy podjąć kroki w celu zapewnienia niedyskryminującego dostępu do prowadzenia i prowadzenia działalności związanej z poszukiwaniem, badaniem i produkcją węglowodorów w warunkach, które zachęcają do większego współzawodnictwa w tym sektorze dając w ten sposób pierwszeństwo najlepszym systemom prowadzenia poszukiwań, badań i produkcji surowców w Państwach Członkowskich, wzmacniając integrację energetycznego rynku wewnętrznego;

w tym celu konieczne jest ustalenie wspólnych zasad dla zapewnienia, by procedury udzielania zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów były dostępne dla wszystkich podmiotów posiadających niezbędne możliwości;

zezwolenia muszą być udzielane na podstawie obiektywnych, opublikowanych kryteriów;

warunki, zgodnie z którymi zezwolenia są udzielane muszą być w takim samym zakresie znane z wyprzedzeniem przez wszystkie podmioty biorące udział w tej procedurze;

Państwa Członkowskie muszą zachować możliwość ograniczenia dostępu do prowadzenia tej działalności ze względu na interes publiczny i obłożyć ją opłatami w formie wkładu finansowego lub wkładu w postaci węglowodorów; szczegółowe ustalenia dotyczące wspomnianego wkładu muszą być dokonane w taki sposób, aby nie stanowiły przeszkody dla zarządzania podmiotami;

te możliwości muszą być wykorzystywane w sposób niedyskryminujący;

z wyjątkiem obowiązków związanych z wykorzystaniem tych możliwości, należy podjąć działania, aby uniknąć narzucania podmiotom warunków i obowiązków, które nie są uzasadnione potrzebą wykonywania wspomnianej działaności we właściwy sposób;

działalność podmiotów musi być monitorowana tylko w stopniu koniecznym do zapewnienia ich podporządkowania się tym obowiązkowym i warunkom;

zasięg obszarów objętych zezwoleniem i okres ważności tego zezwolenia muszą być ograniczone, aby nie dopuścić do zarezerwowania dla pojedynczego podmiotu wyłącznego prawa do obszaru, na którym badania, eksploatacja i produkcja mogą być prowadzone przez kilka podmiotów w sposób bardziej wydajny;

podmioty Państw Członkowskich powinny być w państwach trzecich traktowane w sposób porównywalny do tego, jak są traktowane podmioty państw trzecich we Wspólnocie z racji niniejszej dyrektywy;

istnieje konieczność ustalenia procedury w tym celu;

niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do zezwoleń udzielanych po terminie, od którego Państwa Członkowskie muszą wprowadzić w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy;

Dyrektywa Rady 90/531/EWG z 17 września 1990 w sprawie procedur udzielania zamówień przez podmioty działajace w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji (⁵) i Dyrektywa Rady 93/38/EWG z 14 czerwca 1993 koordynująca procedury udzielania zamówień publicznych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji (⁶) mają zastosowanie do podmiotów w sektorze energetyki co do otrzymywania dostaw, robót i usług;

zastosowanie alternatywnych uzgodnień, o których mowa w art. 3 Dyrektywy 90/531/EWG podlega w szczególności warunkowi, że w Państwach Członkowskich wymagających stosowania się do tych uzgodnień, udzielanie zezwoleń odbywa się w sposób przejrzysty i bez dyskryminacji;

Państwo Członkowskie spełnia ten warunek od momentu gdy, oraz tak długo, jak stosuje się do wymogów niniejszej dyrektywy;

w rezultacie konieczna jest zmiana dyrektywy 90/531/EWG;

art. 36 Dyrektywy 90/531/EWG przewiduje przegląd w ciągu czterech lat w świetle wydarzeń dotyczących w szczególności postępu w otwieraniu rynku i poziomu konkurencji, obszaru zastosowania niniejszej Dyrektywy. Przegląd obszaru zastosowania uwzględnia badanie i wydobywanie węglowodorów;

Dania jest w szczególnej sytuacji w związku z faktem, że jest zobowiązana do rozpoczęcia negocjacji nad możliwością kontynuacji działalności po wygaśnięciu koncesji, wydanej 8 lipca 1962 r., dotyczącej obszarów, które Dania opuści 8 lipca 2012 r. i że w ten sposób będzie w zgodzie z derogacją dotyczącą tych obszarów,

PRZYJĘŁA NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Dla celów niniejszej Dyrektywy:

1. „właściwe władze” oznaczają władze publiczne, zgodnie z definicją w art. 1 ust. 1 Dyrektywy 90/531/EWG, które są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń i/lub monitoring ich wykorzystania;

2. „podmiot” oznacza osobę fizyczną lub prawną lub jakąkolwiek grupę takich osób, która ubiega się, będzie się ubiegać lub posiada takie zezwolenie;

3. „zezwolenie” oznacza każdą ustawę, rozporządzenie, przepis administracyjny lub postanowienie wynikające z umowy lub akt urzędowy, na mocy którego właściwe władze Państwa Członkowskiego nadają podmiotowi wyłączne prawo do podjęcia, we własnym imieniu i na własne ryzyko, poszukiwań lub badań na rzecz produkcji weglowodorów na danym obszarze geograficznym. Zezwolenie może być udzielone na każdy rodzaj działalności oddzielnie lub dla kilku rodzajów działalności łącznie;

4. „podmiot publiczny” oznacza przedsiębiorstwo państwowe zgodnie z definicją w art. 1 ust. 2 Dyrektywy 90/531/EWG.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie zachowują prawo do ustalania w obrębie ich terytorium obszarów, które mają być dostępne dla prowadzenia działań związanych z poszukiwaniem, badaniem i produkcją węglowodorów.

2. W każdym przypadku gdy obszar jest udostępniany do prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1, Państwa Członkowskie zapewnią, że nie ma dyskryminacji podmiotów odnośnie wykonywania i dostępu do tej działalności.

Jednakże Państwa Członkowskie mogą odmówić ze względu na bezpieczeństwo krajowe zezwolenia na wykonywanie i dostep do tej działalnośći każdemu podmiotowi, który jest skutecznie kontrolowany przez państwa trzecie lub obywateli państw trzecich.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie przyjmą niezbędne środki, aby zapewnić, by zezwolenia udzielane były według procedury, zgodnie z którą wszystkie zainteresowane podmioty mogły składać wnioski zgodnie z ust. 2 lub 3.

2. Procedura ta jest wszczynana:

a) z inicjatywy właściwych władz przez zaproszenie do składania ofert, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich na przynajmniej 90 dni przed końcowym terminem składania ofert;

b) lub przez zaproszenie do składania ofert opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich po przedstawieniu oferty przez podmiot bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 1. Inne zainteresowane podmioty będą miały okres przynajmniej 90-ciu dni po dacie publikacji na przedstawienie ofert.

Zawiadomienia określają rodzaj zezwolenia, geograficzny obszar lub obszary w części lub w całości, którego dotyczył lub może dotyczyć oferta i proponowaną datę lub nieprzekraczalny termin przyznania zezwolenia.

Jeżeli preferowane są oferty podmiotów, które są pojedynczymi osobami fizycznymi lub prawnymi, jest to określone w zawiadomieniu.

3. Państwa Członkowskie mogą przyznawać zezwolenia bez rozpoczynania procedury zgodnie z ust. 2 jeżeli obszar, którego dotyczy zezwolenie:

a) jest stale dostępny; lub

b) był przedmiotem poprzedniej procedury zgodnie z ust. 2, w wyniku której zezwolenie nie zostało udzielone; lub

c) z którego podmiot zrezygnował i nie podlega automatycznie przepisom lit. a).

Państwo Członkowskie, które pragnie stosować niniejszy ustęp, w ciągu trzech miesięcy od przyjęcia niniejszej Dyrektywy lub, w przypadku Państw Członkowskich, które jeszcze nie wprowadziły takich procedur, niezwłocznie opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich zawiadomienie określające obszary w obrębie swojego terytorium, które są dostępne zgodnie z niniejszym ustępem oraz to, gdzie szczegółowe informacje na ten temat mogą być uzyskane. Jakiekolwiek znaczące zmiany tych informacji będą umieszczone w dodatkowym zawiadomieniu. Jednakże żaden wniosek o udzielenie zezwolenia zgodnie z niniejszym ustępem nie może być rozpatrywany aż do czasu opublikowania stosownego zawiadomienia zgodnie z tym tekstem.

4. Państwo Członkowskie może zadecydować o niestosowaniu postanowień ust. 1, jeżeli geologiczne i produkcyjne uwarunkowania usprawiedliwiają przyznanie zezwoleń na dany obszar posiadaczowi zezwolenia na obszar przyległy. Zainteresowane Państwo Członkowskie zapewni, by posiadacze zezwolenia na jakiekolwiek przyległe obszary mogli przedstawić wnioski w takim przypadku i mieli wystarczająco dużo czasu, by to uczynić.

5. Jako udzielenie zezwolenia w znaczeniu ust. 1 nie będą rozumiane:

a) udzielenie zezwolenia jedynie z powodu zmiany nazwy lub właściciela podmiotu posiadającego ważne zezwolenie, zmiana w składzie podmiotu lub przekazanie zezwolenia;

b) udzielenie zezwolenia podmiotowi posiadającemu inną formę zezwolenia, jeśli posiadanie ostatniego zezwolenia pociąga za sobą prawo do kolejnego;

c) decyzja właściwych władz podjęta w ramach zezwolenia (niezależnie od tego, czy zezwolenie było przyznane przed datą ustaloną w art. 14) i dotycząca rozpoczęcia, przerwania, przedłużenia lub zaprzestania działalności lub przedłużenia zezwolenia jako takiego.

6. Bez względu na rozpoczęcie procedury wspomnianej w ust. 2 Państwa Członkowskie zachowują możliwość odmowy przyznania zezwolenia z chwilą zapewnienia, że taka możliwość nie powoduje dyskryminacji wśród podmiotów.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie podejmą niezbędne działania, aby zapewnić, że:

a) jeżeli obszary geograficzne nie są wyznaczone na podstawie wcześniejszego geometrycznego podziału terytorium, zasięg każdego obszaru jest ustalany w taki sposób, że nie przekracza obszaru odpowiedniego dla prowadzenia działalności w jak najlepszy sposób z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia. W przypadku zezwoleń udzielanych zgodnie z procedurami ustalonymi w art. 3 ust. 2 obiektywne kryteria są w tym celu ustalone i udostępniane podmiotom przed przedłożeniem wniosków;

b) okres ważności zezwolenia nie przekracza czasu potrzebnego do przeprowadzenia działań, na które zezwolenie zostało przyznane. Jednakże właściwe władze mogą przedłużyć zezwolenie, jeśli przewidziany czas trwania jest niewystarczjacy do ukończenia działalności , o której mowa i jeśli działalność była prowadzone zgodnie z zezwoleniem;

Artykuł 5

Państwa Członkowskie podejmą niezbędne działania, aby zapewnić, że:

1. We wszystkich przypadkach koncesje są przyznawane na podstawie kryteriów dotyczących:

a) technicznych i finansowych możliwości podmiotów; oraz

b) proponowanego systemu prowadzenia poszukiwań, badań i/lub włączenia do produkcji obszaru geograficznego, o którym mowa;

oraz w stosownych przypadkach:

c) jeżeli zezwolenie jest wystawione na sprzedaż, ceny, którą podmiot jest gotowy zapłacić, aby uzyskać zezwolenie;

d) jeżeli w wyniku oceny zgodnie z kryteriami (a), (b) i w stosownych przypadkach (c), dwa lub więcej wniosków uzyska jednakową ocenę, należy określić inne istotne, obiektywne i niedyskryminujące kryteria w celu dokonania ostatecznego wyboru między tymi wnioskami.

Właściwe władze mogą także wziąć pod uwagę, przy ocenie wniosków, każdy brak skuteczności lub odpowiedzialności wykazany przez wnioskodawcę w działalności wykonywanej na podstawie poprzedniego zezwolenia.

Jeżeli właściwe władze ustalają skład podmiotu, któremu mogą udzielić zezwolenia, powinny kierować się obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami.

Jeżeli właściwe władze określając kierującego podmiotem, któremu mogą udzielić zezwolenia, powinny kierować się obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami.

Kryteria są określone i opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich przed rozpoczęciem okresu składania wniosków. Państwa Członkowskie, które już opublikowały kryteria w swoich dziennikach urzędowych mogą ograniczyć publikację w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich do odniesienia do publikacji w ich dziennikach urzędowych. Jednakże, każda zmiana kryteriów będzie publikowana w całości w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich;

2. Warunki i wymagania dotyczące prowadzenia i zakończenia działalności, które mają zastosowanie do każdego rodzaju zezwolenia z racji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych obowiązujących w czasie przedkładania wniosków, zawarte w zezwoleniu czy też stanowiące jeden z warunków do zaakceptowania przed udzieleniem takiego zezwolenia, są ustalane i udostępniane zainteresowanym podmiotom w dowolnym czasie. W przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 2 lit. a), mogą być dostępne tylko od dnia, od którego mogą być składane wnioski;

3. O wszystkich zmianach zachodzących w trakcie procedury dotyczących warunków i wymagań powiadamiane są wszystkie zainteresowane podmioty;

4. Kryteria, warunki i wymagania o których mowa w niniejszym artykule są stosowane w sposób niedyskryminujący;

5. Każdy podmiot, którego wniosek o zezwolenie zostanie odrzucony, jeżeli sobie tego życzy, poinformowany zostanie o przyczynach takiej decyzji.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie zapewnią, że warunki i wymagania, o których mowa w art. 5 ust. 2 i szczegółowe zobowiązania dotyczące wykorzystania konkretnego zezwolenia będą usprawiedliwione wyłącznie potrzebą właściwego prowadzenia działalności na obszarze, dla którego wymagane jest zezwolenie, przez zastosowanie ust. 2 lub opłatę finansowego wkładu lub wkład w węglowodorach.

2. Państwo Członkowskie może, w zakresie wynikającym z bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa publicznego, zdrowia publicznego, bezpieczeństwa transportu, ochrony środowiska naturalnego, ochrony zasobów biologicznych i dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej, bezpieczeństwa urządzeń i instalacji oraz pracowników, planowej gospodarki zasobami węglowodorów (na przykład poziom zubożenia złóż weglowodorów lub optymalizacja ich odzysku) lub potrzeby uzyskiwania dochodów z podatków, narzucać warunki i wymagania w związku z podjęciem działań wymienionych w art.2 ust 1.

3. Przepisy dotyczące opłat wynikających z wkładów, o których mowa w ust. 1, łącznie z wymogiem uczestnictwa państwa, sa ustalane przez Państwa Członkowskie w taki sposób, aby zapewnić zachowanie niezależności zarządzania podmiotami.

Jednakże jeżeli udzielenie zezwolenia jest uzależnione od uczestnictwa państwa w danej działalności i jeżeli osobie prawnej powierzono kierowanie organizacją tego uczestnictwa lub jeżeli samo państwo kieruje organizacją tego uczestnictwa, ani osoba prawna ani państwo nie są powstrzymane od przyjęcia praw i obowiązków, proporcjonalnie do znaczenia uczestnictwa pod warunkiem, że osoba prawna lub państwo nie mają dostępu do informacji ani nie korzystają z przysługującego prawa głosu w kwestii decyzji dotyczących źródeł zaopatrzenia dla podmiotów, że osoba prawna lub państwo w połączeniu z jakimkolwiek podmiotem lub podmiotami publicznymi nie korzystają z przysługującego prawa głosu w kwestii innych decyzji oraz że każdy głos państwa czy osoby prawnej jest oparty wyłącznie na przejrzystych, obiektywnych i niedyskryminujących zasadach, i nie blokuje decyzji podmiotów opartych na normalnych zasadach handlowych.

Jednakże postanowienia poprzednich akapitów nie stanowią przeszkody dla osoby prawnej lub państwa, aby sprzeciwić się decyzji ze strony posiadaczy zezwolenia, którzy nie przestrzegają warunków i wymagań, wymienionych w zezwoleniu, odnośnie do polityki ograniczania produkcji i ochrony finansowych interesów państwa.

Możliwość sprzeciwienia się decyzji będzie wykorzystana w sposób niedyskryminujący, szczególnie w odniesieniu do decyzji dotyczących inwestycji i źródeł zaopatrzenia podmiotów.

Jeżeli organizacją uczestnictwa państwa w działaniach kieruje osoba prawna, która również posiada zezwolenie, Państwo Członkowskie wprowadzi uzgodnienia wymagające od osoby prawnej prowadzenia osobnych rozliczeń dotyczących jej roli handlowej oraz jej roli jako kierującego organizacją uczestnictwa państwa oraz gwarantujące, że nie ma przepływu informacji z części osoby prawnej odpowiedzialnej za kierowanie organizacją uczestnictwa państwa do części osoby prawnej, która samodzielnie posiada zezwolenie. Jednakże jeżeli część osoby prawnej odpowiedzialna za kierowanie organizacją uczestnictwa państwa zatrudni stronę osoby prawnej, która posiada zezwolenie jako konsultanta, ta pierwsza może udostępnić każdą informację, która jest konieczna dla wykonania konsultowanego zadania. Posiadacze zezwolenia, których dotyczy informacja, będą poinformowani z wyprzedzeniem o tym, jakie informacje będą przekazywane w ten sposób oraz otrzymają wystarczający czas, aby wnieść zastrzeżenia.

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że monitorowanie podmiotów posiadających zezwolenia jest ograniczone, w zakresie koniecznym do zapewnienia zgodności z warunkami, wymaganiami i zobowiązaniami, o których mowa w ust. 1. W szczególności, podejmują działania niezbędne do zapewnienia, że od żadnego podmiotu nie jest wymagane przez przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne lub przez porozumienie lub zobowiązanie, dostarczenie informacji o jej zamierzonych i aktualnych źródłach zaopatrzenia, za wyjątkiem żądania właściwych władz oraz wyjątkowo ze względu na cele wymienionew art. 36 Traktatu.

Artykuł 7

Bez uszczerbku dla postanowień dotyczących lub zawartych w poszczególnych zezwoleniach i dla postanowień art. 3 ust. 5 lit. b) przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, które rezerwują dla pojedynczego podmiotu prawo do uzyskania zezwolenia na konkretny obszar geograficzny w obrębie Państwa Członkowskiego, zostaną uchylone przez zainteresowane Państwo Członkowskie przed 1 stycznia 1997 r.

Artykuł 8

1. Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o każdym większym napotkanym przez podmioty problemie prawnym lub faktycznym w prowadzeniu lub dostępie do działalności związanej z poszukiwaniem, badaniem lub produkcją węglowodorów w państwach trzecich, na który zwróciły uwagę. Państwa Członkowskie i Komisja zapewnią poszanowanie tajemnicy handlowej.

2. [1] (skreślony).

3. W każdym przypadku gdy Komisja ustala, na podstawie raportów, o których mowa w ust. 2 lub na podstawie innych informacji, że państwo trzecie nie gwarantuje w stosunku do podmiotów Wspólnoty w kwestii prowadzenia i dostępu do działalności, o której mowa w ust. 1, traktowania porównywalnego do tego, jakie Wspólnota zapewnia podmiotom z tego państwa trzeciego, Komisja może przedstawić Wspólnocie propozycje do negocjacji w celu uzyskania porównywalnych, konkurencyjnych szans dla podmiotów Wspólnoty. Rada podejmuje decyzję kwalifikowaną większością głosów.

4. W okolicznościach określonych w ust. 3 Komisja może w dowolnym czasie zaproponować, aby Rada upoważniła jedno lub więcej Państw Członkowskich do odmowy udzielenia zezwolenia podmiotowi, który jest skutecznie kontrolowany przez zainteresowane państwo trzecie lub przez obywateli tego państwa.

Komisja może przedstawić taką propozycję z własnej inicjatywy lub na żądanie Państwa Członkowskiego.

Rada stanowi większością kwalifikowaną tak szybko jak to możliwe.

5. Działania podjęte zgodnie z niniejszym artykułem nie naruszają zobowiązań Wspólnoty wynikających z jakiejkolwiek umowy międzynarodowej dotyczącej podejmowania i dostępu do działalności poszukiwawczej, badawczej i produkcyjnej węglowodorów.

Artykuł 9

[2] (skreślony).

Artykuł 10

Państwa Członkowskie notyfikują Komisji informacje na temat właściwych władz nie później niż 1 maja 1995 r.

Państwa Członkowskie notyfikują Komisji bezzwłocznie wszelkie późniejsze zmiany. Komisja opublikuje listę właściwych władz oraz wszelkie zmiany do niej w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 11

Niniejsza Dyrektywa stosuje się do zezwoleń udzielanych od daty ustalonej w art. 14.

Artykuł 12

Następujące ustępy zostają dołączone do art. 3 Dyrektywy 90/531/EWG:

„5. Odnośnie do wykorzystania obszarów geograficznych dla celów poszukiwania lub wydobywania ropy lub gazu, ust. 1 i 4 stosuje się od daty spełnienia przez Państwo Członkowskie postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE z 30 maja w sprawie warunków dotyczących udzielania i korzystania zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję weglowodorów^*:

a) warunki ustanowione w ust. 1 są uznane za spełnione ze skutkiem od tej daty bez uszczerbku dla ust. 3;

b) ze skutkiem od tej daty Państwo Członkowskie, o którym mowa w ust. 4 będzie zobowiązane do przedstawiania tylko postanowień dotyczących wypełniania warunków, o których mowa w ust. 2 i 3.

_________________

^* Dz. U. nr L 164 z 30.6.1994, str. 3.

Artykuł 13

Postanowienia art. 3 i 5 nie mają zastosowania do nowych zezwoleń udzielonych przez Danię przed 31 grudnia 2012 r., co do obszarów opuszczonych 8 lipca 2012 r. po wygaśnięciu zezwolenia wydanego 8 lipca 1962 r. Nowe koncesje będą przyznawane na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących zasad.

W rezultacie niniejszy artykuł nie tworzy żadnego precedensu dla Państw Członkowskich.

Artykuł 14

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej Dyrektywy do 1 lipca 1995 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie notyfikują o tym Komisji.

Przyjęte przez Państwa Członkowskie przepisy to powinny zawierać odniesienie do niniejszej Dyrektywy lub takie odniesienie powinno być do nich dołączone w dniu oficjalnej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 15

Niniejsza Dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 16

Niniejsza Dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 maja 1994 r.