WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej „Wspólnotą”,

z jednej strony, oraz

AUSTRALIA,

z drugiej strony,

zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

PRAGNĄC stworzyć warunki sprzyjające harmonijnemu rozwojowi handlu i popierać współpracę handlową w sektorze wina na zasadzie równości, wzajemnych korzyści i wzajemności,

UZNAJĄC, że Umawiające się Strony pragną ustanowić ściślejsze stosunki w sektorze wina, które pozwolą na dalszy rozwój w późniejszym okresie,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Umawiające się Strony uzgodniły, na podstawie zasady niedyskryminacji i wzajemności, podjęcie kroków mających na celu ułatwienie i popieranie handlu winem pochodzącym ze Wspólnoty i Australii na warunkach przewidzianych w niniejszym Porozumieniu.

Artykuł 2

1. Niniejsze Porozumienie ma zastosowanie do win objętych pozycją 22.04 Zharmonizowanego Systemu Międzynarodowej Konwencji w sprawie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, podpisanego w Brukseli w dniu 24 czerwca 1983 r.

2. Do celów niniejszego Porozumienia, o ile postanowienia nie stanowią inaczej:

a) „wino pochodzące z” oznacza, jeżeli po tym wyrażeniu następuje nazwa jednej z Umawiających się Stron wino wytwarza się na terytorium takiej Umawiającej się Strony z winogron, które zostały w całości zebrane i wyprodukowane na terytorium takiej Umawiającej się Strony;

b) „ oznaczenie geograficzne” oznacza oznaczenie wyszczególnione w załączniku II, włącznie z „oznaczeniem pochodzenia”, które jest usankcjonowane w przepisach ustawowych i wykonawczych Umawiającej się Strony do celów opisu i prezentacji wina pochodzącego z terytorium Umawiającej się Strony lub z regionu lub miejscowości na tym terytorium, w przypadku gdy określona jakość, renoma lub inna cecha charakterystyczna takiego wina zasadniczo przypisywana jest jego geograficznemu pochodzeniu;

c) „tradycyjne określenie” oznacza tradycyjnie używaną nazwę wyszczególnioną w załączniku II, odnoszącą się w szczególności do metody produkcji lub jakości, koloru czy też rodzaju wina, która jest usankcjonowana w przepisach ustawowych i wykonawczych Umawiającej się Strony do celów opisu i prezentacji wina pochodzącego z terytorium Umawiającej się Strony;

d) „opis” oznacza nazwy stosowane na etykiecie, dokumentach towarzyszących transportowi wina, dokumentach handlowych, w szczególności fakturach i dowodach dostawy, oraz w reklamie;

e) „etykieta” oznacza wszelkie opisy i inne odniesienia, symbole, rysunki, lub znaki handlowe, które wyróżniają wino i które znajdują się na tym samym zbiorniku, włącznie z przyrządem do zamykania lub przywieszką przymocowaną do zbiornika oraz otoczką pokrywającą szyjkę butelki;

f) „prezentacja” oznacza nazwy stosowane na zbiornikach, włącznie z zamknięciem, na etykietach i na opakowaniach;

g) „opakowanie” oznacza ochronne opakowania bezpośrednie, takie jak papier, słomiane koperty wszelkiego rodzaju, kartony i skrzynki, wykorzystywane w transporcie jednego lub większej ilości zbiorników.

Artykuł 3

1. O ile postanowienia w niniejszym Porozumieniu nie stanowią inaczej, przywóz i sprzedaż jest prowadzona zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi na terytorium Umawiającej się Strony.

2. Umawiające się Strony podejmą wszelkie ogólne i specjalne środki działania konieczne do zapewnienia spełniania zobowiązań ustanowionych w niniejszym Porozumieniu. Czuwają nad realizacją celów określonych w niniejszym Porozumieniu.

TYTUŁ I

Praktyki i procesy enologiczne oraz wymogi w zakresie składu wina

Artykuł 4

1. Wspólnota zezwala na przywóz do Wspólnoty i sprzedaż na swoim terytorium w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi wszystkich win pochodzących z Australii i wyprodukowanych zgodnie z:

a) jedną lub kilkoma praktykami i procesami enologicznymi wyszczególnionymi w ustępie 1 załącznika I; oraz

b) wymogami w zakresie składu oraz innymi wymogami przewidzianymi w Protokole do Porozumienia.

2. Australia zezwala na przywóz do Australii i sprzedaż na swoim terytorium w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi wszystkich win pochodzących ze Wspólnoty i wyprodukowanych zgodnie z:

a) jedną lub kilkoma praktykami i procesami enologicznymi wyszczególnionymi w ustępie 2 załącznika I; oraz

b) wymogami w zakresie składu oraz innymi wymogami przewidzianymi w Protokole do Porozumienia.

Artykuł 5

1. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron dopuszcza w odniesieniu do swoich win praktykę lub proces enologiczny, który nie jest dozwolony przez drugą Umawiającą się Stronę na mocy artykułu 4, może ona wnioskować do drugiej Umawiającej się Strony o wydanie zezwolenia. W tym przypadku, wnioskująca Strona oddaje do dyspozycji drugiej Umawiającej się Stronie odpowiednią dokumentację, włączając w to informacje niezbędne do oceny takiego wniosku.

2. Ocena wniosku, określonego w ustępie 1 jest dokonywana przy uwzględnieniu, w szczególności:

a) wymogów w zakresie ochrony zdrowia ludzi;

b) wymogów w zakresie ochrony konsumentów; oraz

c) zasad dobrej praktyki winiarskiej, a w szczególności wymogu zakładającego, że odnośna praktyka lub proces enologiczny nie obejmuje niedopuszczalnej zmiany w składzie przetwarzanego produktu lub nie prowadzi do zepsucia organoleptycznych właściwości takiego produktu.

3. W terminie 12 miesięcy od złożenia dokumentacji, określonej w ustępie 1, Umawiające się Strony wspólnie zadecydują czy, i z zastrzeżeniem jakich uregulowań, odnośna praktyka lub proces enologiczny może zostać umieszczony w załączniku I albo czy niezbędny jest dodatkowy okres na dokonanie oceny.

4. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron uzna to za konieczne może zwrócić się o opinię do Międzynarodowego Biura Winorośli i Wina (OIV) lub do innej międzynarodowej właściwej władzy odnośnie danej praktyki lub procesu winiarskiego. W tym przypadku okres, określony w ustępie 3 zostaje przedłużony do momentu wydania opinii przez wspomnianą władzę.

5. Umawiająca się Strona, do której złożono wniosek o wydanie zezwolenia, po spełnieniu wymogów proceduralnych, określonych w ustępie 3 i 4, może odmówić wydania zezwolenia jeżeli uważa ona, że dana praktyka lub proces winiarski jest niezgodny z wymogami, określonych w ustępie 2.

6. Ustępy 1-5 włącznie mają również zastosowanie w przypadkach gdy jedna z Umawiających się Stron:

a) wnioskuje do drugiej Strony o przyznanie mniej restrykcyjnych uregulowań odnośnie praktyki lub procesu enologicznego, określonego w załączniku I; lub

b) zamierza, z powodów innych niż powody związane ze zdrowiem, zakazać stosowania określonej praktyki lub procesu winiarskiego lub uczynić bardziej restrykcyjnymi uregulowania dotyczące praktyki lub procesu enologicznego, określonego w załączniku I.

7. W przypadku, gdy Umawiająca się Strona na podstawie nowych informacji lub ponownej oceny istniejących informacji ma uzasadnione podstawy aby twierdzić, że dopuszczona praktyka lub proces winiarski stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi, może ona tymczasowo zawiesić zezwolenie, określone w artykule 4 lub zaostrzyć uregulowania dotyczące takiej praktyki lub procesu wyszczególnione w załączniku I. Druga Umawiająca się Strona zostaje poinformowana o takim fakcie przynajmniej cztery tygodnie przed wejściem w życie takiego zawieszenia lub zaostrzenia, wraz z podaniem przyczyn które uzasadniają podjęcie takiej decyzji. Gdy stopień takiego zagrożenia to uzasadnia, można podjąć decyzję o zawieszeniu lub zaostrzeniu ze skutkiem natychmiastowym. W takim przypadku, druga Umawiająca się Strona zostaje niezwłocznie poinformowana wraz z podaniem przyczyn.

8. W przypadku, gdy przywoływany jest ustęp 7, w możliwie najkrótszym terminie odbywają się konsultacje pomiędzy Umawiającymi się Stronami, mające na względzie podjęcie odpowiednich środków działania za obopólną zgodą. Środki takie mogą mieć formę zmian do załącznika I.

TYTUŁ II

Wzajemna ochrona nazw win oraz związane z tym postanowienia w zakresie opisu i prezentacji

Artykuł 6

1. Umawiające się Strony podejmą wszelkie niezbędne środki działania, zgodne z niniejszym Porozumieniem, w celu wzajemnej ochrony nazw, określonych w artykule 7, które są używane do opisu i prezentacji win pochodzących z terytorium Umawiających się Stron. Każda Umawiająca się Strona stworzy podstawy prawne dla zainteresowanych stron w celu zapobieżenia użyciu tradycyjnego określenia lub oznaczenia geograficznego identyfikującego wino w odniesieniu do win, które nie pochodzą z miejsc wskazanych przez odnośne oznaczenie geograficzne.

2. Ochrona przewidziana w ustępie 1 ma również zastosowanie do nazw, nawet jeżeli prawdziwe pochodzenie wina jest wskazane lub też gdy oznaczenie geograficzne czy określenie tradycyjne jest stosowane w wersji przetłumaczonej lub towarzyszą im określenia takie jak „rodzaj”, „odmiana”, „sposób”, „imitacja”, „metoda”, itp.

3. Ochrona przewidziana w ustępie 1 i 2 nie narusza postanowień artykułu 7 ustęp 5, artykułu 8 i artykułu 11.

4. Należy odmówić rejestracji znaku handlowego dla win, który zawiera lub składa się ze oznaczenia geograficznego lub tradycyjnego określenia identyfikującego wino, w sposób określony w artykule 7 lub, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo krajowe i na wniosek zainteresowanej strony, należy unieważnić rejestrację znaku handlowego dla win, które nie pochodzą:

a) z miejsca wskazanego przez oznaczenie geograficzne; lub

b) z miejsca gdzie tradycyjne określenie jest tradycyjnie stosowane.

5. W przypadku jednakowego brzmienia oznaczeń geograficznych:

a) gdy chronione określenie Umawiającej się Strony jest identyczne z chronionym określeniem drugiej Umawiającej się Strony, ochrona zostaje przyznana każdemu oznaczeniu, pod warunkiem że odnośna nazwa geograficzna była stosowana tradycyjnie i trwale oraz że dane wino nie jest fałszywie prezentowane konsumentom jako pochodzące z terytorium drugiej Umawiającej się Strony;

b) jeżeli chronione oznaczenie Umawiającej się Strony jest identyczne z nazwą geograficzną spoza terytoriów Umawiających się Stron, ta ostatnia nazwa może być stosowana do opisu i prezentacji wina produkowanego na obszarze geograficznym, do którego się odnosi, pod warunkiem, że odnośna nazwa geograficzna była stosowana tradycyjnie i trwale oraz że jej stosowanie w tym celu jest uregulowane przez kraj pochodzenia oraz że dane wino nie jest fałszywie prezentowane konsumentom jako pochodzące z terytorium odnośnej Umawiającej się Strony. W takim przypadku, Umawiające się Strony określą praktyczne warunki, na mocy których dane jednobrzmiące określenia będą od siebie odróżniane, uwzględniając konieczność zapewnienia równego traktowania odnośnych producentów oraz uniknięcie wprowadzania w błąd konsumentów.

6. Postanowienia niniejszego Porozumienia w żaden sposób nie naruszają prawa jakiejkolwiek osoby do stosowania w handlu swojego nazwiska lub nazwiska swoich przodków w celach komercyjnych, za wyjątkiem przypadku gdy takie nazwisko jest stosowane w sposób wprowadzający w błąd konsumentów.

7. Żadne postanowienie niniejszego Porozumienia nie zobowiązuje Umawiającej się Strony do ochrony oznaczenia geograficznego lub tradycyjnego określenia drugiej Umawiającej się Strony, które nie jest lub przestało być chronione w kraju pochodzenia lub wyszło z użycia w takim kraju.

Artykuł 7

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 8 i artykułu11 oraz Protokołu, następujące nazwy podlegają ochronie:

a) w odniesieniu do win pochodzących ze Wspólnoty:

I. odniesienia do Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi wino;

II. następujące określenia, określone w artykule 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 823/87 ustanawiającego specjalne przepisy odnoszące się do win gatunkowych produkowanych w określonych regionach:

(i) określenie „wino gatunkowe produkowane w określonym regionie”, łącznie ze skrótem „wino gatunkowe por” oraz równoważne określenia i skróty w innych językach Wspólnoty;

(ii) określenie „musujące wino gatunkowe produkowane w określonym regionie”, łącznie ze skrótem „musujące wino gatunkowe por” oraz równoważne określenia i skróty w innych językach Wspólnoty, jak również „Sekt bestimmter Anbaugebiete” lub „Sekt b.A”;

(iii) określenie „wino gatunkowe półmusujące produkowane w określonym regionie”, łącznie ze skrótem „półmusujące wino gatunkowe por” oraz równoważne określenia i skróty w innych językach Wspólnoty;

(iv) określenie „słodkie wino gatunkowe produkowane w określonym regionie”, łącznie ze skrótem „słodkie wino gatunkowe por” oraz równoważne określenia i skróty w innych językach Wspólnoty;

III. następujące określenia, określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 4252/88 w sprawie przygotowania i sprzedaży win słodkich produkowanych we Wspólnocie:

„οίνος γλυκύς φυσικός”, „vino generoso”, „vino generoso de licor”, „vinho generoso”, „vino dulce natural”, „vino dolce naturale”, „vinho doce natural”, „vin doux naturel”;

IV. oznaczenia geograficzne i tradycyjne określenia, októrych mowa w załączniku II;

b) odnośnie win pochodzących z Australii:

I. nazwa „Australia” lub inne nazwy stosowane do określenia tego kraju;

II. określenia geograficzne i tradycyjne określenia, określone w załączniku II.

2. W Australii, chronione nazwy wspólnotowe:

a) są zarezerwowane wyłącznie dla win pochodzących ze Wspólnoty, do których się odnoszą; oraz

b) nie mogą być stosowane inaczej niż na warunkach przewidzianych przez przepisy ustawowe i wykonawcze Wspólnoty lub, w przypadku ich braku, Państw Członkowskich.

3. We Wspólnocie, chronione nazwy australijskie:

a) są zarezerwowane wyłącznie dla win pochodzących z Australii, do których się odnoszą; oraz

b) nie mogą być stosowane inaczej niż na warunkach przewidzianych przez przepisy ustawowe i wykonawcze Australii.

4. Umawiające się Strony podejmą wszelkie środki działania niezbędne do zapewnienia aby, w przypadku gdy wina pochodzące od Umawiających się Stron są wywożone i sprzedawane poza ich terytoriami, chronione nazwy jednej Umawiającej się Strony, określonych w niniejszym artykule nie były stosowane do opisu i prezentacji wina pochodzącego od drugiej Umawiającej się Strony.

5. W przypadku tradycyjnych określeń, ochrona ustanowiona niniejszym artykułem zaczyna obowiązywać od momentu osiągnięcia porozumienia przez Umawiające się Strony, uwzględniającego zalecenia Wspólnego Komitetu ustanowionego w artykule 18, co do szczegółowych uregulowań w zakresie ochrony, włącznie z odpowiednimi okresami przejściowymi w celu zaprzestania stosowania przez Australię i przez strony trzecie w Australii określonych tradycyjnych europejskich określeń oraz uregulowań w zakresie ochrony tradycyjnych australijskich określeń.

Artykuł 8

1. Ochrona nazw, określonych w artykule 7 nie zakazuje stosowania następujących nazw w celu opisu i prezentacji wina w Australii, i w innych krajach w przypadku gdy przepisy ustawowe i wykonawcze na to pozwalają, podczas okresów przejściowych wskazanych poniżej:

a) okres przejściowy kończący się w dniu 31 grudnia 1993 r.:

I. Beaujolais

II. Cava

III. Frascati

IV. Sancerre

V. Saint-Émilion/St. Émilion

VI. Vinho verde/Vino verde

VII. White Bordeaux;

b) okres przejściowy kończący się w dniu 31 grudnia 1997 r.:

I. Chianti

II. Frontignan

III. Hock

IV. Madeira

V. Málaga;

c) okres przejściowy, który zostanie określony zgodnie z artykułem 9:

I. Burgundy

II. Chablis

III. Champagne

IV. Claret

V. Graves

VI. Marsala

VII. Moselle

VIII. Port

IX. Sauternes

X. Sherry

XI. White Burgundy.

2. Do czasu określenia okresu lub okresów przejściowych dla nazw wyszczególnionych w usępie 1 litera c), nazwy określonych w ustępie 1 litera c) mogą być stosowane do opisu i prezentacji wina w zakresie w jakim pozwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze w Australii i w innych krajach.

3. Okres przejściowy dla „Beaujolais”, określony w ustępie 1 litera a) podlega warunkom porozumienia pomiędzy producentami australijskimi a właściwymi władzami francuskimi reprezentującymi producentów „Beaujolais” lub postanowieniu sądu dotyczącemu takiej sprawy.

Artykuł 9

Od dnia wejścia w życie niniejszego Porozumienia Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań, aby dojść do porozumienia, najpóźniej do dnia 31 grudnia 1997 r., w sprawie przejściowych okresów dla nazw, określonych w artykule 8 i artykule 11. Długość okresów przejściowych może się różnić w celu uwzględnienia znaczenia handlowego dla obu Umawiających się Stron i liczby nazw stosowanych przez Australię.

Artykuł 10

1. W zakresie w jakim na to pozwala odpowiednie prawodawstwo Wspólnoty, korzyści wynikające z ochrony zapewnionej na mocy niniejszego Porozumienia zostają rozszerzone na osoby fizyczne i prawne jak również federacje, stowarzyszenia i organizacje producentów, handlowców i konsumentów, których siedziba znajduje się w Australii.

2. W zakresie w jakim na to pozwala odpowiednie ustawodawstwo Australii, korzyści wynikające z ochrony zapewnionej na mocy niniejszego Porozumienia zostają rozszerzone na osoby fizyczne i prawne jak również federacje, stowarzyszenia i organizacje producentów, handlowców i konsumentów, których siedziba znajduje się we Wspólnocie.

Artykuł 11

1. Bez uszczerbku dla bardziej restrykcyjnego prawodawstwa wewnętrznego, Umawiające się Strony zgodziły się zezwolić na stosowanie nazwy odmiany winorośli, lub, stosownie do sytuacji, jej synonimu, w celu opisu oraz prezentacji wina wyłącznie z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) w przypadku gdy stosowana jest nazwa jednej odmiany winorośli, co najmniej 85 % wina jest uzyskiwane z takiej odmiany, po odjęciu ilości produktów używanych do ewentualnego słodzenia;

b) w przypadku gdy stosowane są nazwy maksymalnie trzech odmian winorośli dla tego samego wina:

I. co najmniej 85 % wina jest uzyskiwane z takich odmian, po odjęciu ilości produktów używanych do ewentualnego słodzenia, pod warunkiem że co najmniej 20 % przypada na każdą wyszczególnioną odmianę;

II. odmiany powinny zostać wyszczególnione malejąco według objętości;

c) w przypadku gdy wino składa się całkowicie z wyszczególnionych odmian winorośli, na etykiecie można wyszczególnić do pięciu odmian winorośli, pod warunkiem że co najmniej 5 % przypada na każdą wyszczególnioną odmianę, a odmiany są wyszczególnione malejąco według objętości;

d) w przypadku gdy nazwa odmiany lub jej synonim składa się z kilku wyrazów, na etykiecie należy wydrukować każdy składnik nazwy lub synonimu bez wstawiania innych informacji, w jednakowych literach tej samej wielkości w jednej lub kilku linijkach;

e) nazwa nie będzie używana w sposób wprowadzający w błąd konsumentów. W tym celu Umawiające się Strony mogą określić specjalne warunki, w oparciu o które można stosować daną nazwę.

2. Umawiające się Strony potwierdzają, że nazwa „Hermitage” jest stosowana dla win pochodzących z Australii jako synonim odmiany winorośli „Shiraz”. Nie naruszając postanowień artykułu 7 i postanowień niniejszego artykułu Umawiające się Strony uzgodniły, że do czasu określenia okresu przejściowego zgodnie z artykułem 9 oraz następnie podczas okresu przejściowego, nazwa „Hermitage” może być stosowana dla win pochodzących z Australii jako synonim odmiany winorośli „Shiraz” dla sprzedaży w krajach poza terytorium Wspólnoty w zakresie w jakim zezwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze w Australii i innych krajach, pod warunkiem, że nazwa ta nie jest stosowana w sposób wprowadzający w błąd konsumentów.

3. Nie naruszając postanowień niniejszego artykułu Umawiające się Strony uzgodniły, że do czasu określenia okresu przejściowego zgodnie z artykułem 9 oraz następnie podczas okresu przejściowego, nazwy „Lambrusco” i „Riesling” mogą być stosowane dla win pochodzących z Australii jako opis typu wina tradycyjnie wytwarzanego i sprzedawanego pod tymi nazwami do krajów poza terytorium Wspólnoty w zakresie w jakim zezwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze w Australii i innych krajach, pod warunkiem, że nazwy te nie są stosowane w sposób wprowadzający w błąd konsumentów.

Artykuł 12

Nie naruszając bardziej restrykcyjnego ustawodawstwa Australii, Umawiające się Strony zgodziły się zezwolić na stosowanie oznaczenia geograficznego w celu opisu oraz prezentacji wina pochodzącego z Australii wyłącznie z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) w przypadku gdy stosowane jest jedno oznaczenie geograficzne, co najmniej 85 % wina jest uzyskiwane z winogron zebranych w takiej jednostce geograficznej;

b) w przypadku gdy stosowane są maksymalnie trzy oznaczenia geograficzne dla tego samego wina, co najmniej 95 % wina jest uzyskiwane z winogron zebranych w tych jednostkach geograficznych, pod warunkiem, że co najmniej 5 % wina pochodzi z wyszczególnionych oznaczeń geograficznych; oznaczenia geograficzne są wyszczególnione na etykiecie malejąco według objętości.

Artykuł 13

1. Jeżeli opis lub prezentacja wina, w szczególności na etykiecie czy też w dokumentach urzędowych lub handlowych bądź w reklamie, narusza niniejsze Porozumienie, Umawiające się Strony zastosują konieczne środki administracyjne lub postępowanie sądowe zgodnie ze swoimi odpowiednimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

2. Środki działania i postępowanie określone w ustępie 1 są podejmowane w szczególności w następujących przypadkach:

a) gdy tłumaczenie opisów przewidzianych ustawodawstwem Wspólnoty lub Australii na język lub języki drugiej Umawiającej się Strony, skutkuje pojawieniem się słowa, które może wprowadzać w błąd co do pochodzenia, rodzaju lub jakości wina w ten sposób opisanego lub zaprezentowanego;

b) gdy opisy, marki handlowe, nazwy, napisy lub ilustracje, które w sposób bezpośredni lub pośredni podają fałszywe lub wprowadzające w błąd informacje co do miejsca wytworzenia, pochodzenia, rodzaju, odmiany winorośli lub istotnych właściwości wina znajdują się na zbiornikach lub opakowaniach, w reklamie, czy też w dokumentach urzędowych lub handlowych dotyczących win, których nazwy są chronione na mocy niniejszego Porozumienia;

c) gdy stosowane jest opakowanie, które wprowadza w błąd co do pochodzenia wina.

Artykuł 14

Niniejsze Porozumienie nie wyklucza dalej idącego zakresu ochrony, obecnie czy też w przyszłości, w zakresie opisów chronionych na mocy niniejszego Porozumienia, zapewnianego przez Umawiające się Strony na mocy ich wewnętrznego ustawodawstwa lub innych porozumień międzynarodowych.

TYTUŁ III

Wymogi w zakresie certyfikacji

Artykuł 15

1. Wspólnota bezterminowo zezwala na przywóz wina pochodzącego z Australii zgodnie z odstępstwami przewidzianymi w artykule 1 ustęp 2 i artykule 2, drugi akapit, rozporządzenia Rady (EWG) nr 2390/89 ustalającego ogólne przepisy dotyczące przywozu wina, soku winogronowego i moszczu winogronowego. W tym celu, i zgodnie ze wspomnianymi postanowieniami, Australia:

a) dostarczy dokumenty certyfikacyjne oraz raport z badania przez właściwy organ; lub

b) gdy właściwy organ określony w literze a) upewni się, że indywidualni producenci są kompetentni do wykonywania takiego zakresu obowiązków:

I. indywidualnie uznaje producentów, którzy mogą sporządzać dokumenty certyfikacyjne i raporty z badań;

II. nadzoruje i kontroluje dopuszczonych producentów;

III. dostarcza Komisji, dwa razy w roku, w styczniu i lipcu, nazwy i adresy zatwierdzonych producentów wraz z ich urzędowymi numerami rejestracji;

IV. informuje Komisję niezwłocznie o wszelkich zmianach w nazwach i adresach dopuszczonych producentów;

V. powiadamia Komisję niezwłocznie o cofnięciu zezwolenia danemu producentowi.

2. Dla potrzeb niniejszego artykułu właściwym organem w przypadku Australii jest Australian Wine i Brandy Corporation lub inny organ, który może zostać wyznaczony przez Australię jako właściwy organ lub organy.

3. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16 Wspólnota zgadza się nie obejmować przywozu win pochodzących z Australii bardziej restrykcyjnym systemem certyfikacji niż ten, który obowiązuje w dniu wejścia w życie niniejszego Porozumienia.

4. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16, Australia zgadza się nie obejmować przywozu win pochodzących ze Wspólnoty bardziej restrykcyjnym systemem certyfikacji niż ten, który obowiązywał w dniu 1 stycznia 1992 r.

Artykuł 16

1. Umawiające się Strony zastrzegają sobie prawo wprowadzenia przejściowych dodatkowych wymogów w zakresie certyfikacji w odpowiedzi na uzasadnione zagrożenia interesu publicznego, takie jak zdrowie i ochrona konsumenta, lub w celu przeciwdziałania nadużyciom finansowym. W tym przypadku, druga Umawiająca się Strona otrzymuje właściwe informacje w odpowiednim czasie w celu umożliwienia spełnienia dodatkowych wymogów.

2. Umawiające się Strony uzgodniły aby stosowanie takich wymogów nie wykraczało poza okres czasu niezbędny na zareagowanie na określone zagrożenie interesu publicznego, w odpowiedzi na które zostały wprowadzone.

TYTUŁ IV

Zarządzanie Porozumieniem

Artykuł 17

1. Umawiające się Strony utrzymują bezpośrednie kontakty w zakresie wszystkich spraw dotyczących realizacji niniejszego Porozumienia.

2. W szczególności, Australia, reprezentowana przez Department of Primary Industries i Energy, oraz Wspólnota:

a) dokonują zmian w załącznikach i Protokole do niniejszego Porozumienia na podstawie wspólnych decyzji w celu uwzględnienia wszelkich zmian w przepisach ustawowych i wykonawczych Umawiających się Stron;

b) wzajemnie dokonują przeglądu stosowania nazw, określonych w artykule 8 i artykule 11 w celu opisu i prezentacji win pochodzących z Australii;

c) wspólnie podejmują decyzje odnośnie okresów przejściowych, określonych w artykule 9 w zakresie stosowania nazwy lub nazw dla części lub wszystkich rynków lub odnośnie wdrożenia innych restrykcji dotyczących stosowania jakiejkolwiek z nazw, które są stosowane do opisu lub prezentacji win pochodzących z Australii;

d) wzajemnie określą, jeżeli jest to konieczne, praktyczne warunki, określone w artykule 6 ustęp 5 litera b) i artykule 11 ustęp 1 litera e);

e) wspólnie podejmują decyzje o zmianie załącznika I zgodnie z postanowieniami ustanowionymi w Tytule I; oraz

f) wspólnie podejmują decyzje odnośnie uregulowań w zakresie ochrony tradycyjnych określeń, określonych w artykule 7 ustęp 5.

Artykuł 18

1. Ustanawia się Wspólny Komitet, składający się z przedstawicieli Wspólnoty i Australii. Komitet spotyka się raz w roku, na przemian we Wspólnocie i w Australii w dniu, który zostanie określony. Posiedzenia nadzwyczajne mogą zostać zwołane w terminie i miejscu wspólnie określonym przez Umawiające się Strony.

2. Wspólny Komitet przestrzega prawidłowego funkcjonowania niniejszego Porozumienia i bada wszelkie kwestie, które mogą wyniknąć w trakcie jego realizacji.

3. W szczególności, Wspólny Komitet może wydawać zalecenia, które mogłyby przyczynić się do osiągnięcia celów niniejszego Porozumienia.

4. Komitet ułatwia kontakty i wymianę informacji w celu zoptymalizowania funkcjonowania niniejszego Porozumienia.

5. Komitet wysuwa propozycje dotyczące zagadnień będących przedmiotem wspólnego zainteresowania obu Stron w sektorze wina.

TYTUŁ V

Wzajemna pomoc służb kontrolnych

Artykuł 19

1. Każda z Umawiających się Stron wyznaczy organy odpowiedzialne za wprowadzenie w życie niniejszego Porozumienia.

2. Umawiające się Strony przekazują sobie nawzajem nazwy i adresy takich organów nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od momentu wejścia w życie niniejszego Porozumienia. Powinna istnieć ścisła i bezpośrednia współpraca pomiędzy takimi organami.

Artykuł 20

1. Jeżeli jeden z organów wyznaczony zgodnie z artykułem 19 ma powody, aby podejrzewać, że:

a) wino lub partia win zdefiniowanych w artykule 2, która stanowi lub stanowiła przedmiot handlu pomiędzy Australią a Wspólnotą, nie jest zgodna z przepisami regulującymi sektor wina we Wspólnocie lub w Australii lub z postanowieniami niniejszego Porozumienia; oraz

b) taki brak zgodności ma szczególne znaczenie dla drugiej Umawiającej się Strony i może skutkować podjęciem środków administracyjnych lub postępowania sądowego;

organ taki natychmiast informuje odpowiednie organy drugiej Umawiającej się Strony i Komisję.

2. Informacjom, które należy dostarczyć zgodnie z ustępem 1 powinny towarzyszyć dokumenty urzędowe, handlowe lub inne właściwe dokumenty; należy również wskazać rodzaj środków administracyjnych lub postępowania sądowego, które mogłyby, w razie konieczności, zostać podjęte. Informacja taka zawiera, w szczególności, następujące dane dotyczące odnośnego wina:

a) producent i osoba, która znajduje się w posiadaniu wina;

b) skład i właściwości organoleptyczne wina;

c) opis i prezentacja wina; oraz

d) szczegóły odnośnie braku zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji i obrotu.

TYTUŁ VI

Postanowienia ogólne

Artykuł 21

Tytuły I-III nie mają zastosowania do win:

a) które są przewożone w tranzycie przez terytorium jednej z Umawiających się Stron; lub

b) które pochodzą z terytorium jednej z Umawiających się Stron i które są przesyłane w małych ilościach pomiędzy Umawiającymi się Stronami, na warunkach i zgodnie z procedurami przewidzianymi w Protokole.

Artykuł 22

Niniejsze Porozumienie ma zastosowanie, z jednej strony, do terytoriów, do których ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, jak również na warunkach ustanowionych w tym Traktacie oraz, z drugiej strony, do terytorium Australii.

Artykuł 23

1. Umawiające się Strony rozpoczną konsultacje jeżeli jedna z nich będzie uważała, że druga nie spełnia zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia.

2. Umawiająca się Strona, która żąda konsultacji przedstawia drugiej stronie wszelkie informacje niezbędne do szczegółowego zbadania odnośnej sprawy.

3. W przypadkach gdy jakakolwiek zwłoka mogłaby stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi lub osłabić skuteczność środków działania mających na celu kontrolę nadużyć finansowych, można podjąć odpowiednie przejściowe środki ochronne, bez wcześniejszej konsultacji, pod warunkiem, że konsultacje będą miały miejsce bezpośrednio po podjęciu takich środków.

4. Jeżeli, w następstwie konsultacji przewidzianych w ustępie 1 i 3, Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia, Strona która zażądała konsultacji lub która podjęła środki działania, określonych w ustępie 3 może podjąć odpowiednie środki ochronne pozwalające na właściwe stosowanie niniejszego Porozumienia.

Artykuł 24

1. Umawiające się Strony mogą za obopólną zgodą dokonać zmiany niniejszego Porozumienia w celu wzmocnienia poziomu współpracy w sektorze wina. Strony uzgodniły, że zainicjują konsultacje mające na celu harmonizację przepisów dotyczących wymogów w zakresie znakowania wina.

2. W ramach niniejszego Porozumienia, każda z Umawiających się Stron może przedstawić propozycje dotyczące poszerzenia zakresu współpracy, uwzględniając doświadczenie zdobyte podczas stosowania niniejszego Porozumienia.

Artykuł 25

1. Wina, które w momencie wejścia w życie niniejszego Porozumienia lub po zakończeniu odpowiednich okresów przejściowych przewidzianych w artykule 8 lub artykule 11 lub w załączniku I punkt 1 litera b), zostały legalnie wyprodukowane, opisane i zaprezentowane, ale w sposób zakazany na mocy niniejszego Porozumienia, mogą być sprzedawane z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) w przypadku gdy wino zostało wyprodukowane przy zastosowaniu jednej lub kilku praktyk lub procesów winiarskich nie wymienionych w załączniku I, wina mogą być sprzedawane do wyczerpania zapasów;

b) w przypadku gdy wina są opisane i zaprezentowane przy użyciu nazw zakazanych na mocy niniejszego Porozumienia, wina mogą być sprzedawane:

- przez hurtowników, przez okres trzech lat,

- przez podmioty zajmujące się handlem detalicznym, do wyczerpania zapasów.

2. Nie naruszając postanowień ustępu 1 litera b), okres podczas którego wino opisane i prezentowane jako „Beaujolais” zgodnie z artykułem 8 może być sprzedawane z zastrzeżeniem warunków porozumienia pomiędzy producentami australijskimi a właściwymi władzami francuskimi reprezentującymi producentów „Beaujolais” jak również postanowienia sądu jego dotyczącego.

3. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 5 ustęp 7, wina wyprodukowane, opisane i zaprezentowane zgodnie z niniejszym Porozumieniem w momencie sprzedaży, a których opis lub prezentacja przestaje być zgodna z Porozumieniem w następstwie zmiany, mogą być sprzedawane do wyczerpania zapasów, o ile Umawiające się Strony nie uzgodniły inaczej.

Artykuł 26

Protokół i załączniki dodane do niniejszego Porozumienia stanowią jego integralną część.

Artykuł 27

Niniejsze Porozumienie zostało sporządzone w dwóch egzemplarzach w języku duńskim, holenderskim, angielskim, francuskim, niemieckim, greckim, włoskim, portugalskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie teksty są na równi autentyczne.

Artykuł 28

1. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony notyfikowały się wzajemnie na piśmie, że spełniono odnośne wymogi w zakresie wejścia w życie niniejszego Porozumienia.

2. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejsze Porozumienie z zachowaniem rocznego okresu wypowiedzenia w formie pisemnej w stosunku do drugiej Umawiającej się Strony.

Hecho en Bruselas y en Canberra, el veintiseis de enero de mil novecientos noventa y cuatro y el treinta y uno de enero de mil novecientos noventa y cuatro, respectivamente.

Udfærdiget i Bruxelles og i Canberra henholdsvis den seksogtyvende januar nitten hundrede og fire og halvfems og den enogtredivte januar nitten hundrede og fire og halvfems.

Geschehen zu Brüssel und Canberra am sechsundzwanzigsten Januar neunzehnhundertvierundneunzig beziehungsweise am einunddreißigsten Januar neunzehnhundertvierundneunzig.

Έγινε στις Βρυξέλλες και στην Καμπέρα, στις είκοσι έξι Ιανουαρίου χίλια εννιακόσια ενενήντα τέσσερα και στις τριάντα μία Ιανουαρίου χίλια εννιακόσια ενενήντα τέσσερα, αντιστοίχως.

Done at Brussels i Canberra on the twenty-sixth day of January in the year one thousand nine hundred i ninety-four i on the thirty-first day of January in the year one thousand nine hundred i ninety-four respectively.

Fait à Bruxelles et à Canberra, le vingt-six janvier mil neuf cent quatre-vingt-quatorze et le trente-et-un janvier mil neuf cent quatre-vingt-quatorze, respectivement.

Fatto a Bruxelles ed a Canberra, addì ventisei gennaio millenovecentonovantaquattro e, rispettivamente, addì trentuno gennaio millenovecentonovantaquattro.

Gedaan te Brussel en Canberra, de zesentwintigste januari negentienhonderd vierennegentig respectievelijk de eenendertigste januari negentienhonderd vierennegentig.

Feito em Bruxelas e em Camberra, em vinte e seis de Janeiro de mil novecentos e noventa e quatro e em trinta e um de Janeiro de mil novecentos e noventa e quatro, respectivamente.

Por la Comunidad Europea For De Europæiske Fællesskaber Für die Europäische Gemeinschaft Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα For the European Community Pour la Communauté européenne Per la Comunitå europea Voor de Europese Gemeenschap Pela Comunidade Europeia

Por Australia For Australien Für Australien Για την Αυστραλία For Australia Pour L’Australie Per L’Australia Voor Australië Pela Austrália

ZAŁĄCZNIK I

określony w artykule 4

1. Wykaz praktyk i procesów enologicznych dopuszczonych dla win pochodzących z Australii z następującymi uregulowaniami:

a) dopuszczone bezterminowo:

1. napowietrzanie lub musowanie przy użyciu argonu, azotu lub tlenu;

2. obróbka cieplna;

3. stosowanie w winach wytrawnych, i w ilościach nie przekraczających 5 %, świeżych osadów, które są zdrowe i nierozcieńczone oraz zawierają drożdże pozostałe z niedawnego procesu produkcji wytrawnego wina;

4. odwirowywanie i filtracja, z i bez obojętnego czynnika filtrującego, pod warunkiem, że w produkcie poddanym takiej obróbce nie pozostają żadne niepożądane pozostałości;

5. stosowanie drożdży do produkcji wina;

6. stosowanie dwutlenku węgla, argonu lub azotu, oddzielnie lub razem, wyłącznie w celu stworzenia obojętnej atmosfery i obróbki produktu osłanianego od powietrza;

7. dodatkowo, na warunkach ustanowionych w przepisach australijskich, jedna lub kilka następujących substancji wspomagających wzrost drożdży:

- ortofosforan(V) diamonu lub siarczan(VI) amonu,

- siarczek amonu lub wodorosiarczan(IV) amonu,

- chlorowodorek tiaminy;

8. stosowanie bakterii kwasu mlekowego w zawiesinie winnej;

9. dodanie dwutlenku węgla, pod warunkiem, że zawartość dwutlenku węgla w winie poddanym takiej obróbce nie przekracza 2 gramów na litr;

10. stosowanie, na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych, dwutlenku siarki, wodorosiarczanu(IV) potasu lub disiarczanu(IV) potasu, które mogą być również zwane dwusiarczkiem potasu lub pirosiarczynem potasu,

11. dodanie kwasu sorbinowego lub sorbatu potasu pod warunkiem, że końcowa zawartość kwasu sorbinowego produktu po obróbce w momencie wypuszczenia na rynek w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi nie przekracza 200 miligramów na litr;

12. dodanie maksymalnie 300 miligramów na litr kwasu L-askorbinowego lub kwasu erytorbinowego (kwasu izoaskorbinowego);

13. dodanie kwasu cytrynowego do celów stabilizacji wina, pod warunkiem, że końcowa zawartość w winie po obróbce nie przekracza 1 grama na litr;

14. stosowanie kwasu dihydroksybutanodiowego, kwasu mlekowego lub kwasu hydroksybutanodiowego w celu zakwaszania, pod warunkiem, że wstępny poziom kwasowości nie wzrósł powyżej 4,0 gramów na litr wyrażony w kwasie dihydroksybutanodiowym;

15. klarowanie przy użyciu jednej lub kilku z następujących substancji do użytku winiarskiego:

- jadalna żelatyna,

- karuk,

- kazeina i kazeinat potasowy,

- mleko lub mleko zagęszczone niesłodzone,

- albumina zwierzęca,

- glina bentonitowa,

- ditlenek krzemu jako żel lub roztwór koloidalny,

- glinka kaolinowa,

- tanina,

- enzym pektynolityczny,

- enzymy zatwierdzone do użycia w żywności;

16. dodanie taniny;

17. poddanie działaniu węgla drzewnego dla użytku winiarskiego (węgiel aktywny);

18. obróbka na warunkach ustanowionych w przepisach Australii:

- dla win białych i win różowych, przy użyciu żelazocyjanku potasu,

- dla win czerwonych, przy użyciu żelazocyjanku potasu lub fitynian wapnia, pod warunkiem, że wino po takiej obróbce zawiera pozostałość żelaza;

19. dodanie maksymalnie 100 miligramów na litr kwasu metahydroksybutanodiowego;

20. użycie, do produkcji wina musującego, uzyskanego poprzez fermentację w butelce i przy użyciu osadów oddzielonych przez odlewanie:

- aligianu wapnia, lub

- aligianu potasu;

21. dodanie biwinianu potasu w celu wspomożenia wytrącania się winianu;

22. użycie preparatów ściany komórkowej drożdży, maksymalnie do 40 gramów na hektolitr;

23. użycie poliwinylopolipirolidonu, pod warunkiem, że wino po takiej obróbce nie zawiera więcej niż 100 miligramów na litr poliwinylopolipirolidonu;

24. użycie siarczanu(VI) miedzi w celu eliminacji wad smaku lub zapachu w winie, maksymalnie do 1 grama na hektolitr, pod warunkiem, że zawartość miedzi w winie po takiej obróbce nie przekracza 1 miligrama na litr;

25. dodanie karmelu w celu wzmocnienia koloru win słodkich;

26. dodanie wina lub destylatu z suszonych winogron lub obojętnego alkoholu winnego pochodzenia w celu produkcji win słodkich na warunkach ustanowionych w przepisach australijskich;

27. dodanie, na warunkach ustanowionych w przepisach australijskich, moszczu winogronowego i skoncentrowanego moszczu winogronowego w celu słodzenia wina;

28. użycie węglanu wapnia w celu odkwaszenia;

b) dopuszczone tymczasowo do dnia 31 grudnia 1998 r. w celu umożliwienia dalszej oceny naukowej:

użycie żywic kationitowych używanych w celu stabilizacji wina, pod warunkiem, że żywice takie są wystarczająco stabilne aby nie przekazywały do wina substancji w ilościach, które mogłyby zagrozić zdrowiu ludzi.

2. Wykaz praktyk i procesów enologicznych dopuszczonych dla win pochodzących ze Wspólnoty z następującymi uregulowaniami:

1. napowietrzanie lub barbotaż przy użyciu argonu, azotu lub tlenu;

2. obróbka cieplna;

3. stosowanie w winach wytrawnych, i w ilościach nie przekraczających 5 %, świeżych osadów, które są zdrowe i nierozcieńczone oraz zawierają drożdże pozostałe z niedawnego procesu produkcji wytrawnego wina;

4. odwirowywanie i filtracja, z i bez obojętnego czynnika filtrującego, pod warunkiem, że w produkcie poddanym takiej obróbce nie pozostają żadne niepożądane pozostałości;

5. stosowanie drożdży do produkcji wina;

6. użycie preparatów ściany komórkowej drożdży, maksymalnie do 40 gramów na hektolitr;

7. użycie poliwinylopolipirolidonu, maksymalnie do 80 miligramów na hektolitr;

8. stosowanie bakterii kwasu mlekowego w zawiesinie winnej;

9. dodanie jednej lub kilku następujących substancji wspomagających wzrost drożdży:

- dodanie:

- ortofosforanu(V) diamonu lub siarczanu(VI) amonu w ilości do 0,3 gramów na litr,

- siarczku amonu lub wodorosiarczanu(IV) amonu w ilości do 0,2 gramów na litr.

Produkty te mogą również zostać użyte razem w ilości do 0,3 gramów na litr, nie naruszając powyżej określonego limitu 0,2 gramów na litr;

- dodanie chlorowodorku tiaminy w ilości do 0,6 gramów na litr, wyrażonego jako tiamina;

10. stosowanie dwutlenku węgla, argonu lub azotu, oddzielnie lub razem, wyłącznie w celu stworzenia obojętnej atmosfery i obróbki produktu osłanianego od powietrza;

11. dodanie dwutlenku węgla, pod warunkiem, że zawartość dwutlenku węgla w winie poddanym takiej obróbce nie przekracza 2 gram na litr;

12. stosowanie, na warunkach ustanowionych w przepisach Australii, dwutlenku siarki, wodorosiarczanu(IV) potasu lub disiarczanu(IV) potasu, które mogą być również zwane dwusiarczkiem potasu lub pirosiarczynem potasu,

13. dodanie kwasu sorbinowego lub sorbatu potasu pod warunkiem, że końcowa zawartość kwasu sorbinowego produktu po obróbce w momencie wypuszczenia na rynek w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi nie przekracza 200 miligramów na litr;

14. dodanie maksymalnie 150 miligramów na litr kwasu L-askorbinowego;

15. dodanie kwasu cytrynowego do celów stabilizacji wina, pod warunkiem, że końcowa zawartość w winie po obróbce nie przekracza 1 grama na litr;

16. stosowanie kwasu dihydroksybutanodiowego lub kwasu jabłkowego w celu zakwaszania, pod warunkiem, że wstępny poziom kwasowości nie wzrósł powyżej 2,5 gramów na litr wyrażony w kwasie dihydroksybutanodiowym;

17. użycie jednej lub kilku z następujących substancji w celu odkwaszenia:

- neutralny winian potasu,

- wodorowęglan potasu,

- węglan wapnia, który może zawierać małe ilości podwójnej soli wapniowej kwasu L (+) winowego i kwasu L (-) jabłkowego,

- winian wapnia lub kwas winowy,

- homogeniczny preparat kwasu winowego i węglanu wapnia w równych częściach i drobno sproszkowany;

18. klarowanie przy użyciu jednej lub kilku z następujących substancji do użytku winiarskiego:

- jadalna żelatyna,

- karuk,

- kazeina i kazeinat potasowy,

- albumina zwierzęca,

- glina bentonitowa,

- ditlenek krzemu jako żel lub roztwór koloidalny,

- glinka kaolinowa,

- tanina,

- enzym pektynolityczny,

- enzymatyczne preparaty betaglukanazy;

19. dodanie taniny;

20. poddanie działaniu węgla drzewnego dla użytku winiarskiego (węgiel aktywny), maksymalnie do 100 gramów suchego produktu na hektolitr;

21. obróbka na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych:

- dla win białych i win różowych, przy użyciu żelazicyjanku potasu,

- dla win czerwonych, przy użyciu żelazicyjanku potasu lub fosforanem wapnia, pod warunkiem, że wino po takiej obróbce zawiera pozostałość żelaza;

22. dodanie maksymalnie 100 miligramów na litr kwasu metahydroksybutanodiowego;

23. użycie akacji;

24. użycie kwasu DL-winowego, zwanego również kwasem gronowym, lub neutralna sól potasowa dla wytrącenia nadmiaru wapnia;

25. użycie, do produkcji wina musującego, uzyskanego poprzez fermentację w butelce i przy użyciu osadów oddzielonych przez odlewanie:

- aligianu wapnia, lub

- aligianu potasu;

26. użycie siarczanu(VI) miedzi w celu eliminacji wad smaku lub zapachu w winie, maksymalnie do 1 grama na hektolitr, pod warunkiem, że zawartość miedzi w winie po takiej obróbce nie przekracza 1 miligrama na litr;

27. dodanie biwinianu potasu w celu wspomożenia wytrącania się winianu;

28. użycie kalafonii Aleppo, na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych, wyłącznie w celu uzyskania wina „retsina”;

29. dodanie karmelu w celu wzmocnienia koloru win słodkich;

30. użycie, na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych, siarczanu(VI) wapnia do produkcji win słodkich, pod warunkiem, że zawartość siarczanu w winie po takiej obróbce nie przekracza 2,5 gramów na litr, wyrażonego jako siarczan potasu;

31. dodanie wina lub destylatu z suszonych winogron lub neutralnego alkoholu winnego pochodzenia w celu produkcji win słodkich na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych;

32. dodanie, na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych, sacharozy, skoncentrowanego moszczu winogronowego lub rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu winogronowego w celu wzmocnienia naturalnej mocy alkoholowej winogron, moszczu winogronowego lub wina;

33. dodanie, na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych, moszczu winogronowego lub rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu winogronowego w celu słodzenia wina.