RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 130s ust. 1 wraz z art. 228 ust. 3 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

Wspólnota oraz Państwa Członkowskie uczestniczyły w negocjacjach prowadzonych w Międzyrządowym Komitecie Negocjacyjnym ustanowionym przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych do przygotowania Ramowej Konwencji w sprawie zmian klimatu(⁴);

podczas Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska i Rozwoju w Rio de Janeiro w dniach 3-14 czerwca 1992 r., Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu została podpisana przez Wspólnotę oraz wszystkie jej Państwa Członkowskie;

podstawowym celem Konwencji jest, jak wyrażono w jej art. 2, doprowadzenie, zgodnie z właściwymi postanowieniami Konwencji, do ustabilizowania koncentracji gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie, który zapobiegałby niebezpiecznej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny, w okresie wystarczającym do naturalnej adaptacji ekosystemów do zmian klimatu, w celu zapewnienia, że nie jest zagrożona produkcja żywności, oraz w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju ekonomicznego;

po ratyfikacji Konwencja zobowiąże kraje rozwinięte oraz inne strony wymienione w załączniku I do Konwencji do przyjęcia środków w celu ograniczania antropogenicznych emisji CO₂ oraz innych gazów cieplarnianych, które nie są kontrolowane przez Protokół montrealski, w celu powrócenia, indywidualnie lub wspólnie, do poziomów tych emisji antropogenicznych z 1990 r. do końca obecnej dekady;

w trakcie podpisywania Konwencji, Wspólnota oraz jej Państwa Członkowskie ponownie potwierdziły cel ustabilizowania emisji CO₂ do 2000 r. na poziomach z 1990 r. na obszarze całej Wspólnoty, tak jak to określono w konkluzjach Rady z dnia 29 października 1990 r., dnia 13 grudnia 1991 r., dnia 5 i 26 maja 1992 r.;

Konwencja, na mocy art. 22, jest otwarta do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia przez państwa oraz regionalne organizacje integracji gospodarczej, które ją podpisały;

działania zapobiegawcze w odniesieniu do niebezpiecznych antropogenicznych zmian klimatu muszą zostać podjęte zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i krajowym;

zarówno Wspólnota, jak i jej Państwa Członkowskie mają kompetencje w określonych obszarach objętych Konwencją; konieczne jest aby Wspólnota oraz jej Państwa Członkowskie stały się Umawiającymi się Stronami, tak aby wszystkie zobowiązania będące przedmiotem konwencji mogły być należycie wypełniane;

zobowiązanie do ograniczania antropogenicznych emisji CO₂ określone w art. 4 ust. 2 Konwencji zostanie wypełnione przez Wspólnotę jako całość poprzez działanie Wspólnoty oraz jej Państw Członkowskich, w ramach odnośnych kompetencji każdego z nich;

Wspólnota odnotowuje, że Państwa Członkowskie przyjmą środki niezbędne do umożliwienia, przy najbliższej okazji i w miarę możliwości równocześnie, złożenia dokumentów ratyfikacyjnych względnie zatwierdzających przez Państwa Członkowskie oraz Wspólnotę,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu podpisana w czerwcu 1992 r. w Rio de Janeiro zostaje niniejszym zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej.

Tekst Konwencji znajduje się w załączniku A do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

1. W imieniu Wspólnoty Europejskiej Przewodniczący Rady składa dokument zatwierdzenia Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych zgodnie z art. 22 ust. 1 Konwencji.

2. W tym samym czasie przewodniczący Rady składa deklarację kompetencji wymienioną w załączniku B do niniejszej decyzji, zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 3 Konwencji, jak również deklarację wymienioną w załączniku C.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 grudnia 1993 r.