Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna
Wersja aktualna
obowiązujący
Alerty
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 3275/93
z dnia 29 listopada 1993 r.
zakazujące zaspokajania roszczeń z tytułu umów i transakcji, na których wykonanie wpływ wywarła rezolucja 833 (1993) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucje pokrewne
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 228a,
uwzględniając wspólne stanowisko przyjęte przez Radę Unii Europejskiej dnia 22 listopada 1993 r.,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
na mocy rozporządzenia (EWG) nr 945/92(1) i (WE) nr 3274/93(2), Wspólnota przyjęła środki zapobiegające wymianie handlowej w niektórych dziedzinach handlu między Wspólnotą a Libią;
na skutek embarga zastosowanego wobec Libii, podmioty gospodarcze ze Wspólnoty i państw trzecich są narażone na ryzyko roszczeń wysuwanych ze strony Libii;
Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 883 (1993) z dnia 11 listopada 1993 r., która w ust. 8 odnosi się do roszczeń wysuwanych przez Libię związanych z umowami i transakcjami, na których wykonanie wywarły wpływ środki zastosowane przez Radę Bezpieczeństwa zgodnie z rezolucją 883 (1993) i z rezolucjami pokrewnymi;
konieczna jest stała ochrona podmiotów gospodarczych przed takimi roszczeniami i uniemożliwienie władzom libijskim uzyskania rekompensaty za negatywne skutki embarga;
Wspólnota jest zdania, że Libia musi w pełni przestrzegać przepisów ust. 8 rezolucji 883 (1993) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i uważa, że przy podjęciu decyzji mającej na celu złagodzenie bądź uchylenie środków podjętych przeciw Libii, należy brać pod uwagę nawet najmniejsze naruszenie przez Libię ust. 8 rezolucji 883 (1993),
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Do celów niniejszego rozporządzenia:
1. „umowa lub transakcja” oznacza każdą transakcję bez względu na formę i prawo, jakiemu podlega, składającą się z jednej lub kilku umów albo podobnych zobowiązań, zawartych między tymi samymi lub innymi stronami; do tych celów, termin „umowa” obejmuje gwarancję zapłaty, gwarancję finansową i list gwarancyjny oraz kredyt, prawnie od siebie niezależne lub nie, jak również jakiekolwiek postanowienie, którego przyczyną jest taka transakcja lub z którą jest ono związane;
2. „roszczenie” oznacza każde roszczenie, dochodzone w formie postępowań sądowych lub nie, wysunięte przed lub po terminie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na mocy realizacji umowy lub transakcji, a w szczególności:
a) roszczenie mające na celu uzyskanie wykonania każdego zobowiązania wynikającego z umowy lub transakcji albo związane z umową lub transakcją;
b) roszczenie przedłużenia terminu lub dokonanie płatności z tytułu gwarancji zapłaty, gwarancji finansowej lub listu gwarancyjnego, bez względu na formę;
c) roszczenie odszkodowawcze odnoszące się do umowy lub transakcji;
d) roszczenie wzajemne;
e) roszczenie mające na celu uznanie i wykonanie, również w drodze exequatur, orzeczenia sądowego, orzeczenia sądu polubownego lub równoważnych decyzji, bez względu na miejsce, gdzie zostały one wydane;
3. „środki przyjęte zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993) i rezolucjami pokrewnymi” oznaczają środki Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub środki wprowadzone przez Wspólnoty Europejskie albo każde państwo, kraj lub organizację międzynarodową zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub przy zastosowaniu tych decyzji albo każde działanie, w tym działania wojskowe, z upoważnienia Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawach dotyczących zapobiegania wymianie handlowej w niektórych dziedzinach handlu z Libią;
4. „osoba fizyczna lub prawna z Libii” oznacza
a) państwo libijskie albo organ jego władzy publicznej;
b) każdego obywatela libijskiego;
c) każdą osobę prawną mającą swoją zarejestrowaną lub główną siedzibę w Libii;
d) każdą osobę prawną kontrolowaną bezpośrednio lub pośrednio przez jedną lub kilka osób wyżej wymienionych;
e) każdą osobę wysuwającą roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść osoby fizycznej albo prawnej określonej w lit. a), b), c) lub d).
Bez uszczerbku dla art. 2, wykonanie umowy lub transakcji traktowane jest jako takie, na które wpływ wywarły środki przyjęte zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993) i rezolucjami pokrewnymi, gdy istnienie lub treść roszczenia wynika bezpośrednio lub pośrednio z tych środków.
Artykuł 2
1. Zakazane jest dokonanie zaspokojenia lub podejmowanie jakichkolwiek kroków zmierzających do zaspokojenia roszczeń wysuwanych przez:
a) każdą osobę fizyczną lub prawną z Libii lub działającą za pośrednictwem osoby fizycznej lub prawnej z Libii;
b) każdą osobę fizyczną lub prawną działającą bezpośrednio lub pośrednio w imieniu lub na rzecz jednej lub kilku osób fizycznych albo prawnych z Libii;
c) każdą osobę fizyczną lub prawną powołującą się na nabycie praw lub wysuwającą roszczenia za pośrednictwem jednej lub kilku osób fizycznych albo prawnych z Libii;
d) każdą osobę fizyczną lub prawną określoną w ust. 8 rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993);
e) każdą osobę fizyczną lub prawną wysuwającą roszczenia wynikające z lub w związku z płatnością z tytułu gwarancji zapłaty, gwarancją finansową lub listem gwarancyjnym na rzecz jednej lub kilku wymienionych powyżej osób fizycznych lub prawnych,
wynikających z umowy lub transakcji bądź związanych z umową lub transakcją, na których wykonanie wywarły wpływ, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie albo częściowo środki przyjęte zgodnie z rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993) i rezolucjami pokrewnymi.
2. Zakaz określony w ust. 1 stosowany jest na terytorium Wspólnoty jak również wobec każdego obywatela Państwa Członkowskiego i każdej osoby prawnej zarejestrowanej w lub utworzonej zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego.
Artykuł 3
Bez uszczerbku dla środków przyjętych zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993) i rezolucjami pokrewnymi, art. 2 nie stosuje się do;
a) roszczeń wynikających z umów lub transakcji, z wyjątkiem gwarancji zapłaty, gwarancji finansowej lub listu gwarancyjnego, w stosunku do których osoby fizyczne lub prawne określone we wspomnianym artykule udowodnią przed sądem Państwa Członkowskiego, że roszczenie zostało uznane przez strony przed wprowadzeniem środków przyjętych zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993) i rezolucjami pokrewnymi i że środki te nie miały wpływu na istnienie i treść roszczenia;
b) roszczeń o zapłatę na mocy umowy ubezpieczeniowej w odniesieniu do wydarzenia zaistniałego przed wprowadzeniem środków określonych w art. 2, lub na mocy umowy ubezpieczeniowej w Państwie Członkowskim, zgodnie z prawem którego umowa ta ma charakter obowiązkowy;
c) roszczeń o zapłatę kwot pieniężnych wpłaconych na konto bankowe, których wypłacenie zostało zablokowane na mocy środków określonych w art. 2, pod warunkiem, że płatność ta nie dotyczy kwot pieniężnych wpłaconych jako gwarancja zapłaty w odniesieniu do umów określonych we wspomnianym artykule;
d) roszczeń dotyczących umów o pracę podlegających prawu Państwa Członkowskiego;
e) roszczeń o zapłatę za towary, w odniesieniu do których osoby fizyczne lub prawne określone w art. 2 udowodnią przed sądem Państwa Członkowskiego, że zostały one wywiezione przed wprowadzeniem środków przyjętych zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993) i rezolucjami pokrewnymi, i że środki te nie miały wpływu na istnienie lub treść roszczenia;
f) roszczeń o zapłatę kwot pieniężnych, w odniesieniu do których osoby fizyczne lub prawne określone w art. 2 udowodnią przed sądem Państwa Członkowskiego, że są one należne z tytułu pożyczki udzielonej przed wprowadzeniem środków przyjętych zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych 883 (1993) i rezolucjami pokrewnymi i że środki te nie miały wpływu na zaistnienie lub treść roszczenia,
pod warunkiem, że roszczenia nie dotyczą kwoty pieniężnej w formie odsetek, odszkodowań lub innej, przeznaczonej na skompensowanie tego, że, na skutek tych środków, wykonanie nie nastąpiło zgodnie z warunkami danej umowy lub transakcji.
Artykuł 4
W postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia, ciężar udowodnienia, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez art. 2, ponosi osoba domagająca się zaspokojenia roszczenia.
Artykuł 5
Każde Państwo Członkowskie określa sankcje stosowane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 6
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 grudnia 1993 r., godzina 00:01 Czasu Wschodniego w Nowym Jorku.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 29 listopada 1993 r.
W imieniu Rady | |
G. COËME | |
Przewodniczący |
(1) Dz.U. nr L 101 z 15.4.1992, str. 53.
(2) Dz.U. nr L 295 z 30.11.1993, str. 1.