RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 84 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

jak przewiduje art. 8a Traktatu należy podjąć środki mające na celu stopniowe ustanowienie w terminie upływającym w dniu 31 grudnia 1992 r. rynku wewnętrznego; rynek wewnętrzny będzie obejmował obszar bez granic wewnętrznych, wewnątrz którego zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału;

należy zachować wysoki ogólny poziom bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym w Europie, a obecne wymagania techniczne i procedury administracyjne w Państwach Członkowskich należy podniesć do najwyższych standardów, osiąganych obecnie we Wspólnocie;

bezpieczeństwo stanowi kluczowy czynnik transportu lotniczego we Wspólnocie; należy uwzględnić Konwencję o Międzynarodowym Lotnictwie Cywilnym, podpisaną w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r., która przewiduje wdrożenie środków koniecznych do zapewnienia bezpiecznej eksploatacji statków powietrznych;

obecne ograniczenia dotyczące transferu statków powietrznych i produktów lotniczych oraz niektórych usług w dziedzinie lotnictwa między Państwami Członkowskimi mogą spowodować zakłócenia rynku wewnętrznego;

Wspólne Władze Lotnicze (JAA), stowarzyszony organ Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego (ECAC), opracowały uzgodnienia w sprawie współpracy przy rozwoju i wprowadzania wspólnych wymagań lotniczych (JAR-ów) we wszystkich dziedzinach, odnoszących się do bezpieczeństwa statków powietrznych i ich eksploatacji;

na podstawie wspólnej polityki transportowej należy zharmonizować wymagania techniczne i procedury administracyjne, odnoszące się do bezpieczeństwa statków powietrznych i ich eksploatacji, w oparciu o przepisy JAR, stosowane przez JAA;

przystąpienie wszystkich Państw Członkowskich do JAA oraz uczestnictwo Komisji w jej działaniach ułatwiłyby taką harmonizację;

w celu osiągnięcia celów Wspólnoty odnośnie swobodnego przepływu osób i towarów, jak również realizacji wspólnej polityki transportowej, Państwa Członkowskie są zobowiązane, bez dodatkowych działań technicznych lub badań, akceptować certyfikaty wyrobów, instytucji i osób, zaangażowanych w projektowanie, obsługę i eksploatację produktów, jeśli takim wyrobom, instytucjom lub osobom przyznano certyfikaty w zgodzie ze wspólnymi wymaganiami technicznymi i procedurami administracyjnymi;

wyniknąć mogą problemy bezpieczeństwa i w takim przypadku Państwa Członkowskie muszą podejmować wszelkie właściwe środki w trybie pilnym; środki te muszą zostać odpowiednio uzasadnione, oraz, jeżeli wspólne wymagania techniczne i procedury administracyjne wykazują braki, zadaniem Komisji, która wykonuje swoje uprawnienia wykonawcze, jest przyjęcie niezbędnych zmian;

pożądane jest, by finansowanie przez Państwa Członkowskie badań dla poprawy bezpieczeństwa w lotnictwie, były skoordynowane dla zapewnienia optymalnego wykorzystania środków oraz umożliwienia osiągnięcia maksymalnych korzyści;

stosowne jest upoważnienie Komisji, wspomaganego komitetem ekspertów nominowanych przez Państwa Członkowskie, do wprowadzania poprawek, opracowanych przez JAA, do wspólnych wymagań technicznych i procedur administracyjnych, przyjętych przez Radę,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do harmonizacji wymagań technicznych oraz procedur administracyjnych w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego, określonych w załączniku II, w szczególności w odniesieniu do:

- projektowania, produkcji, eksploatacji i obsługi statków powietrznych,

- osób i organizacji, zaangażowanych w takie zadania.

2. Zharmonizowane wymagania techniczne i procedury administracyjne określone w ust. 1 stosuje się do wszystkich statków powietrznych, eksploatowanych przez operatorów określonych w art. 2 lit a), czy to zarejestrowanie w Państwie Członkowskim, czy też w państwie trzecim.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) „operator” oznacza osobę fizyczną, zamieszkałą na stałe w Państwie Członkowskim lub osobę prawną, ustanowioną w Państwie Członkowskim, użytkującą jeden lub więcej statków powietrznych zgodnie z przepisami, obowiązującymi w tym Państwie Członkowskim, lub przewoźnika lotniczego Wspólnoty, odpowiadającemu definicji zawartej w prawodawstwie Wspólnoty;

b) „produkt” oznacza cywilny statek powietrzny, silnik, śmigło lub wyposażenie;

c) „wyposażenie” oznacza każdy przyrząd, sprzęt, mechanizm, aparat lub osprzęt używany lub przeznaczony do użycia do eksploatacji statku powietrznego w locie, czy to zainstalowany, czy też mający być zainstalowany w cywilnym statku latającym lub na nim, ale nie stanowiący części płatowca, silnika lub śmigła;

d) „składnik” oznacza materiał, część lub podzespół, nie objęte definicjami pod lit. b) lub c), przeznaczony do użycia w cywilnych statkach powietrznych, silnikach, śmigłach lub wyposażeniu;

e) „certyfikacja” (wyrobu, usługi, organizacji lub osoby) oznacza każdą formę prawnego uznania, że taki produkt, usługa, organ lub osoba spełnia obowiązujące wymagania. Taka certyfikacja obejmuje dwie czynności:

(i) czynność kontroli, czy wyrób, usługa, organizacja lub osoba spełnia obowiązujące wymagania pod względem technicznym; czynność ta jest określana pojęciem „stwierdzania okoliczności technicznych”;

(ii) czynność formalnego uznania takiej zgodności ze stosowanymi wymaganiami poprzez wydanie certyfikatu, licencji, aprobaty lub innego dokumentu w sposób, wymagany przez przepisy i procedury krajowe; czynność ta jest określana pojęciem „stwierdzania okoliczności prawnych”;

f) „obsługa” oznacza wszelkie inspekcje, obsługę, modyfikacje i naprawy w okresie eksploatacji statku powietrznego, konieczne do zapewnienia, by statek powietrzny pozostawał w zgodności z certyfikatem typu i zapewniał wysoki stopień bezpieczeństwa we wszelkich okolicznościach; obejmuje to w szczególności modyfikacje, nakazane przez władze w stosunku do porozumień określonych pod lit. h), zgodnie z koncepcją kontroli zdatności do lotu;

g) „wariant krajowy” oznacza krajowe wymaganie lub przepis, wprowadzony przez państwo w uzupełnieniu lub w miejsce przepisów JAR;

h) „porozumienia” oznaczają porozumienia, opracowane pod auspicjami Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego (ECAC) w celu współpracy w rozwoju i wprowadzaniu wspólnych wymagań we wszystkich dziedzinach odnoszących się do bezpieczeństwa i bezpiecznej eksploatacji statków powietrznych. Porozumienia te wymienione są w załączniku I.

Artykuł 3

Z zastrzeżeniem art. 11, wspólne wymagania techniczne i procedury administracyjne stosowane we Wspólnocie w odniesieniu do dziedzin, wymienionych w załączniku II, stanowią odnośne przepisy określone w załączniku II, wchodzące w życie dnia 1 stycznia 1992 r.

Artykuł 4

1. W odniesieniu do dziedzin, niewymienionych w załączniku 2, na podstawie art. 84 ust. 2 Traktatu Rada przyjmuje wspólne wymagania techniczne i procedury administracyjne. Komisja przedstawia, gdy jest to stosowne i jak najszybciej, odpowiednie wnioski w tych dziedzinach.

2. Do chwili uchwalenia propozycji działań określonych w ust. 1, Państwa Członkowskie mogą stosować odpowiednie przepisy istniejącej regulacji krajowej.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie zapewniają, by ich odpowiedzialne władze lotnictwa cywilnego spełniały warunki członkostwa w JAA, określone w porozumieniach, i podpisały takie porozumienia bez zastrzeżeń przed dniem 1 stycznia 1992 r.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie uznają, bez dalszych wymagań technicznych lub oceny, wyroby zaprojektowane, wyprodukowane, eksploatowane i obsługiwane zgodnie ze wspólnymi wymaganiami technicznymi i procedurami administracyjnymi, jeżeli takie wyroby były certyfikowane przez inne Państwo Członkowskie. Jeżeli oryginalna akceptacja służyła szczególnemu celowi lub celom, wszelkie dalsze akceptacje dotyczą tego samego celu(ów).

2. Istniejące wyroby i ich pochodne, które nie były certyfikowane zgodnie ze wspólnymi wymaganiami technicznymi i procedurą administracyjną, do czasu uchwalenia wspólnych wymagań technicznych i procedur administracyjnych, stosowanych dla tych wyrobów, wynikających z niniejszego rozporządzenia, mogą zostać zaakceptowane przez Państwo Członkowskie na podstawie jego aktualnych przepisów krajowych.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie uznają certyfikaty, przyznane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przez inne Państwo Członkowskie lub organ, działający na jego rzecz, organom lub osobom pozostającym pod ich jurysdykcją i w ramach ich kompetencji, zaangażowanym w projektowanie, produkcję i obsługę produktów oraz eksploatację statków powietrznych.

Artykuł 8

1. Żaden z powyższych przepisów nie staje na przeszkodzie Państwu Członkowskiemu w niezwłocznej reakcji na problem bezpieczeństwa, który ujawnia się na skutek wypadku, incydentu lub doświadczenia w obsłudze i dotyczy albo wyrobu zaprojektowanego, wyprodukowanego, eksploatowanego lub obsługiwanego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, albo osoby, procedury lub organu, zaangażowanego w takie zadania. Jeżeli problem bezpieczeństwa jest wynikiem:

- nieodpowiedniego poziomu bezpieczeństwa odpowiadającemu stosowaniu wspólnych wymagań technicznych i procedur administracyjnych, lub

- braków we wspólnych wymaganiach technicznych i procedurach administracyjnych,

Państwo Członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie o podjętych środkach i ich powodach.

2. W przypadkach określonych w ust. 1, Komisja przy najbliższej sposobności zasięga opinii Państw Członkowskich. Jeżeli potwierdzi się nieodpowiedni poziom bezpieczeństwa lub braki we wspólnych wymaganiach technicznych i procedurach administracyjnych, Komisja występuje z odpowiednimi propozycjami zgodnie z procedurami, określonymi w art. 4 i/lub art. 11.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie podejmują konieczne działania w celu koordynacji swoich programów badawczych dla poprawy bezpieczeństwa cywilnych statków powietrznych i ich eksploatacji, oraz w celu poinformowania o tym Komisji. Po zasięgnięciu opinii Państw Członkowskich, Komisja może podjąć wszelkie właściwe inicjatywy w celu promocji takich narodowych programów badawczych.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie notyfikują Komisji:

a) nowe lub zmienione wymaganie albo procedurę, opracowaną lub przyjętą zgodnie z procedurami, określonymi w porozumieniach, oraz

b) każdą zmianę porozumień, oraz

c) wyniki konsultacji z przemysłem oraz innymi zainteresowanymi podmiotami.

Artykuł 11

1. Komisja, zgodnie z procedurą, określoną w art. 12, dokonuje zmian, nieodzownych z tytułu postępu naukowego i technicznego, we wspólnych wymaganiach technicznych i procedurach administracyjnych, wymienionych w załączniku II lub przyjętych przez Radę zgodnie z art. 4.

2. Jeżeli zmiany określone w ust. 1, zawierają wariant krajowy dla Państwa Członkowskiego, Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 12, podejmuje decyzje, czy włączyć ten wariant do wspólnych wymagań technicznych i procedur administracyjnych.

Artykuł 12

1. Dla stosowania art. 8, 9 i 11, Komisję wspiera komitet złożony z przedstawicieli Państw Członkowskich i kierowany przez przedstawiciela Komisji.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada komitetowi projekt środków, które mają zostać podjęte. Komitet wydaje opinię na temat tego projektu w terminie, który wyznacza przewodniczący w zależności od stopnia pilności sprawy. Opinia wydawana jest większością określoną w art. 148 ust. 2 Traktatu w przypadku decyzji, które Rada przyjmuje na podstawie wniosku Komisji. Głosy oddane przez przedstawicieli Państw Członkowskich w komitecie są ważone w sposób określony w tym artykule. Przewodniczący nie głosuje.

3. a) Komisja przyjmuje przewidziane środki pod warunkiem, że są one zgodne z opinią komitetu.

b) Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią komitetu lub jeżeli komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek dotyczący środków, które mają zostać podjęte. Rada stanowi kwalifikowaną większością głosów.

c) Jeżeli Rada nie podejmuje działania, po upływie okresu trzech miesięcy od daty przedłożenia jej wniosku, wnioskowane środki przyjmowane są przez Komisję. Komisja przyjmuje proponowane środki, o ile Rada nie odrzuci wspomnianych środków zwykłą większością głosów.

Artykuł 13

1. Państwa Członkowskie udzielają sobie wzajemnej pomocy przy stosowaniu niniejszego rozporządzenia oraz w monitorowaniu jego stosowania.

2. W ramach wzajemnej pomocy określonej w ust. 1, właściwe władze Państw Członkowskich regularnie wymieniają wszelkie dostępne informacji na temat:

- naruszenia niniejszego rozporządzenia przez osoby nie zamieszkałe na stałe oraz nałożonych kar z tego tytułu,

- kar nałożonych przez Państwo Członkowskie na osoby w nim zamieszkałe w odniesieniu do takich naruszeń, popełnionych w innych Państwach Członkowskich.

Artykuł 14

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 grudnia 1991 r.

W imieniu Rady

H. MAIJ - WEGGEN

Przewodniczący