RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 130s,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

uwzględniając rezolucję Rady i przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w Radzie z dnia 19 października 1987 r., w sprawie kontynuacji i realizacji polityki oraz programu działania Wspólnoty Europejskiej w sprawie środowiska naturalnego (1987-1992)(⁴) oraz czwartego programu działania Wspólnot Europejskich w sprawie środowiska naturalnego załączonego do tej rezolucji, zwanym dalej „czwartym programem działania”,

a także mając na uwadze, co następuje:

czwarty program działania, który stanowi kontynuację wcześniejszych planów działania, wylicza, pośród swych głównych obszarów działania, monitorowanie i kontrolę w celu poprawy jakości wód i ograniczenia zanieczyszczenia;

w czwartym programie działania wzywa się do udziału Wspólnoty i jej Państw Członkowskich w międzynarodowych działaniach na rzecz ochrony środowiska naturalnego oraz przywiązuje, w ramach tych działań, szczególną wagę do dwustronnych powiązań z państwami trzecimi;

Konwencja w sprawie Międzynarodowej Komisji Ochrony Łaby, podpisana w Magdeburgu w dniu 8 października 1990 r., przewiduje w szczególności utworzenie międzynarodowej Komisji mającej na celu zapobieżenie zanieczyszczaniu Łaby i jej dorzecza, w zakresie w jakim jest to objęte tą Konwencją;

istniejące prawodawstwo wspólnotowe w dziedzinie zanieczyszczenia wody stosuje się obecnie do Łaby i do jej dopływów, które przepływają przez terytorium Republiki Federalnej Niemiec;

w celu realizacji jednego z celów Wspólnoty w odniesieniu do zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego, przewidzianych w Jednolitym Akcie Europejskim tej Konwencji wydaje się niezbędne, aby Wspólnota zatwierdziła tą Konwencję;

wspomniana Konwencja została podpisana w imieniu Wspólnoty w dniu 8 października 1990 r,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Konwencja w sprawie Międzynarodowej Komisji Ochrony Łaby zostaje niniejszym zatwierdzona w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

Tekst Konwencji jest załączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady, w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, powiadomi rząd Republiki Federalnej Niemiec, jako państwo depozytariusza, że, w zakresie w jakim dotyczy to Wspólnoty, warunki wstępne wejścia w życie Konwencji zostały spełnione, zgodnie z art. 18 akapit pierwszy Konwencji.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 listopada 1991 r.

TŁUMACZENIE EWG

KONWENCJA

w sprawie Międzynarodowej Komisji Ochrony Łaby

RZĄDY REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC, FEDERACYJNEJ REPUBLIKI CZECH I SŁOWACJI ORAZ EUROPEJSKA WSPÓLNOTA GOSPODARCZA (zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”),

ZAINTERESOWANI utrzymaniem rzeki Łaby wolnej od zanieczyszczeń,

ZDECYDOWANI zapobiegać dalszemu zanieczyszczaniu oraz poprawić jej stan obecny,

UZNAJĄC potrzebę wniesienia trwałego wkładu w ograniczanie zanieczyszczenia Morza Północnego powstającego z Łaby,

PRZEKONANI o pilności tych zadań, oraz

ZAMIERZĄC zwiększyć współpracę istniejącą między Umawiającymi się Stronami w tym obszarze,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

1. Umawiające się Strony współpracują w Międzynarodowej Komisji Ochrony Łaby, zwanej dalej Komisją, w celu zapobiegania zanieczyszczeniu Łaby i jej dorzecza.

2. Dołożą one w tym celu wszelkich starań, w szczególności:

a) umożliwią korzystanie z rzeki, w szczególności uzyskiwanie zasobów wody pitnej z przefiltrowanych wód przebrzeżnych, rolnicze wykorzystanie wód i osadów;

b) osiągną możliwie naturalny ekosystem, ze zdrową różnorodnością gatunków;

c) zasadniczo ograniczą zanieczyszczenie Morza Północnego z obszaru Łaby.

3. W celu stopniowego osiągania tych celów, Umawiające się Strony ustalają w ramach Komisji zadania, które maja zostać wykonane jako priorytet w formie programów działania z określonymi harmonogrami. Programy te dostarczają, między innymi, propozycji wniosków w celu zastosowania aktualnych technik dla ograniczania emisji oraz środków ograniczających zanieczyszczenie z różnych źródeł.

4. Konwencja ta nie obejmuje spraw odnoszących się do rybołóstwa oraz żeglugi morskiej; jednakże, nie wyłącza to rozważania spraw odnoszących się ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez te działania.

Artykuł 2

1. W szczególności Komisja:

a) przygotowuje badania ukazujące główne źródła zrzutów substancji szkodliwych (tabele zrzutów), ocania zanieczyszczenia wody z różnych źródeł i wykorzystuje rezultaty obu działań,

b) proponuje wartości graniczne dla zrzutów ścieków,

c) proponuje szczególne cele jakościowe, biorące pod uwagę wymagania w odniesieniu do korzystania z wody, szczególne warunki ochrony Morza Północnego oraz naturalnych wspolnot wodnych,

d) proponuje i koordynuje wykonywanie wspólnych programów pomiarów i badań w celu pokazania jakości wód, osadów i ścieków oraz w celu opisania wspólnot wodnych i nadbrzeżnych, a także rejestruje i ocenia ustalenia,

e) zestawia znormalizowane metody klasyfikacji jakości wody w Łabie,

f) proponuje szczególne działania w celu ograniczenia zrzutów substancji szkodliwych ze źródeł punktowych zarówno od władz lokalnych, od przemysłu oraz ze źródeł rozproszonych, a także kolejne środki, włącznie z harmonogramem oraz oceną kosztów,

g) proponuje środki ochronne w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu wody wskutek wypadków,

h) proponuje jednolite ostrzeżenie oraz system alarmowy dla dorzecza, które będą uaktualniane zgodnie ze zdobywanym doświadczeniem,

i) opisuje sytuację hydrologiczną w obszarze Łaby oraz odnotowuje główne czynniki wpływające (monografia Łaby),

j) dostarcza dokumentów dowodowych dotyczących znaczenia ekologicznego różnych elementów środowiskowych wód oraz propozycji dotyczących poprawy warunków wspólnot wodnych i nadbrzeżnych,

k) omawia zaplanowane oraz, na wniosek delegacji, istniejące rodzaje utylizacji wód, które mogą powodować poważne następstwa międzynarodowe, włączając struktury hydrauliczne i regulację wód,

l) wspiera współpracę, w szczególności, w sprawie naukowych projektów badawczych i dotyczących wymiany informacji, w szczególności w sprawie stanu techniki,

m) przygotuje podstawy dla rozporządzenia między Umawiającymi się Stronami dotyczącego ochrony Łaby i jej dorzecza,

2. Komisja jest ponadto odpowiedzialna za wszelkie inne sprawy, które zostaną jej powierzone przez Umawiające się Strony poprzez wspólne porozumienie.

Artykuł 3

Konwencję stosuje się, z jednej strony, do terytoriów, do których stosuje się Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą i na warunkach tego Traktatu, oraz z drugiej strony, do terytorium Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji.

Artykuł 4

Umawiające się Strony powiadamiają Komisję o wszystkich podstawowych sprawach potrzebnych Komisji do wypełniania jej zadań oraz o powziętych środkach, a także o całości zasobów wykorzystanych w tym celu. Komisja może przedstawić Umawiającym się Stronom propozycje dotyczące udoskonaleń.

Artykuł 5

1. Komisja składa się z delegacji Umawiających się Stron. Każda z Umawiających się Stron wyznacza najwyżej pięciu delegatów oraz ich zastępców, włączając w to przewodniczącego delegacji i jego zastępcę.

2. Każda delegacja może wezwać ekspertów, których wyznacza do rozpatrzenia niektórych spraw.

Artykuł 6

1. Przewodnictwo Komisji sprawują kolejno delegacje Umawiających się Stron. Szczegóły dotyczące warunków przewodniczenia ustala Komisja i włącza je do regulaminu; delegacja, która przewodniczy Komisji, wybiera jednego ze swoich członków na przewodniczącego. Delegacja ta może wybrać kolejnego delegata na czas trwania jej przewodnictwa.

2. Przewodniczący co do zasady nie wypowiada się w imieniu swojej delegacji w trakcie posiedzeń Komisji.

Artykuł 7

1. Komisja zbiera się przynajmniej raz w roku, na zaproszenie Przewodniczącego na zwyczjne posiedzenie w miejscu określonym przez Przewodniczącego.

2. Przewodniczący zwołuje posiedzenie nadzwyczajne na wniosek jednej z delegacji.

3. Przewodzący delegacji mogą naradzać się między posiedzeniami Komisji.

4. Przewodniczący przedstawia porządek dzienny. Każda delegacja jest uprawniona do włączenia do porządku dziennego pozycji, co do których żąda dyskusji. O kolejności decyduje większość Komisji.

Artykuł 8

1. Każdej delegacji przysługuje jeden głos.

2. Negocjacje oraz decyzje w ramach tej Konwencji, jak i jej wdrażanie, są prowadzone przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą i Republikę Federalną Niemiec odpowiednio w ramach ich kompetencji. Europejska Wspólnota Gospodarcza nie wykonuje swojego prawa głosu w przypadkach, gdy Republika Federalna Niemiec jest właściwa i vice versa.

3. Propozycje i decyzje Komisji są przyjmowane jednomyślnie, chyba że określono inaczej w tej Konwencji; procedurę pisemną stosuje się zgodnie z warunkami, które mają zostać określone w regulaminie.

4. Decyzje nem. con. uważa się za jednomyślne pod warunkiem, że wszystkie delegacje są obecne.

Artykuł 9

1. Komisja tworzy grupy robocze do wykonania niektórych zadań.

2. Grupy robocze składają się z delegatów lub z ekspertów wskazanych przez każdą z delegacji.

3. Komisja ustala zadania oraz liczbę członków każdej grupy roboczej oraz wyznacza przewodniczących takich grup roboczych.

Artykuł 10

Komisja tworzy sekretariat w celu przygotowywania, wykonywania oraz wspierania swoich prac. Siedzibą sekretariatu jest Bruksela. Dalsze szczegóły określa regulamin wewnętrzny.

Artykuł 11

Komisja może korzystać z usług szczególnie odpowiednich osób lub przedsiębiorstw w celu zbadania szczególnych spraw.

Artykuł 12

Komisja przyjmuje decyzje dotyczące współpracy z innymi organizacjami krajowymi i międynarodowymi zajmującymi się kontrolą zanieczyszczeń.

Artykuł 13

Komisja dostarcza Umawiającym się Stronom sprawozdanie z działalności przynajmniej co dwa lata, a gdy jest to konieczne, kolejne sprawozdania określające wyniki działań wyjaśniających wraz z ich oceną.

Artykuł 14

1. Każda z Umawiających się Stron ponosi koszt swojego przestawicielstwa w Komisji oraz w grupach roboczych, a także koszt bieżących działań wyjaśniających przeprowadzonych na jej terytorium.

2. Wszystkie inne wydatki powstające z pracy Komisji, włączając koszt prowadzenia sekretariatu, zostaną podzielone między Umawiające się Strony następująco:

Republika Federalna Niemiec		65,0%,
Europejska Wspólnota Gospodarcza		2,5%,
Federacyjna Republika Czech i Słowacji		32,5%,
	Ogółem	100%.

Komisja może także określić inny podział w niektórych sprawach.

Artykuł 15

Komisja przyjmuje regulamin wewnętrzny.

Artykuł 16

1. Istniejące umowy i Traktaty pozostają bez zmian.

2. Komisja bada możliwie najszybciej, w jakim zakresie właściwa jest zmiana, uzupełnienie lub unieważnienie umów określonych w ustępie 1 ze względu na ich treść lub z innych powodów; Komisja sporządza zalecenia w odniesieniu do ich zmiany lub unieważnienia oraz zawarcia nowych umów lub Traktatów.

Artykuł 17

Językami roboczymi Komisji są język niemiecki i czeski.

Artykuł 18

Konwencja wchodzi w życie w dniu, w którym wszyscy sygnatariusze powiadomią Republikę Federalną Niemiec, jako depozytariusza, o tym, że wszystkie warunki wstępne wymagane prawem krajowym dla jej wejścia w życie zostały spełnone.

Niniejsza Konwencja zostaje zawarta na czas nieograniczony. Konwencja może zostać wypowiedziana z piecioletnim okresem wypowiedzenia. Powiadomienie o wypowiedzeniu sporządza się na piśmie i przekazuje depozytariuszowi, który powiadamia pozostałe Umawiające się Strony. Powiadomienie o wypowiedzeniu staje się skuteczne w dniu otrzymania go przez depozytariusza.

Artykuł 19

Konwencja ta, która jest sporządzona w oryginale w języku niemieckim i czeskim, w których teksty są jednakowo wiążące, jest złożona w archiwach Rządu Republiki Federalnej Niemiec; ten przesyła jej uwierzytelniony odpis każdej z Umawiających się Stron.

Sporządzono w Magdeburgu, dnia ósmego października tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku.

W imieniu Rządu Republiki Federalnej Niemiec

W imieniu Rady Wspólnot Europejskich

W imieniu Rządu Federacyjnej Republiki Czech i Słowacji