KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Rady 80/1107/EWG z dnia 27 listopada 1980 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych w miejscu pracy (¹), po raz ostatni zmienioną przez dyrektywę 88/642/EWG (²), w szczególności jej art. 8 ust. 4 akapit pierwszy;

uwzględniając opinię Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Zdrowia w Miejscu Pracy,

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 8 ust. 4 akapit trzeci dyrektywy 80/1107/EWG stwierdza, że indykatywne wartości graniczne odzwierciedlają oceny ekspertów oparte na danych z badań;

ustanowienie tych wartości ma na celu harmonizację warunków w tym obszarze, przy jednoczesnym utrzymaniu dotychczasowych osiągnięć;

dyrektywa stanowi praktyczny krok w kierunku zapewnienia społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;

graniczne wartości narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne należy uznać za ważną część ogólnej strategii mającej na celu zapewnienie ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy;

wstępny wykaz granicznych wartości narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne można określić w odniesieniu do czynników, dla których oceny przeprowadzone w Państwach Członkowskich są podobne, przy udzieleniu priorytetu czynnikom, które znaleziono w miejscach pracy i co do których istnieje prawdopodobieństwo, iż mają wpływ na zdrowie pracowników; wykaz ten może być oparty na istniejących danych z badań o tyle, o ile dotyczą one efektów zdrowotnych, jakkolwiek w przypadku pewnych czynników dane te są bardzo ograniczone;

ponadto konieczne może okazać się określenie wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne w krótszych okresach uwzględniających skutki wynikające z krótszego okresu narażenia na te czynniki;

metoda odniesienia obejmująca, między innymi, ocenę narażenia oraz strategię dokonywania pomiaru wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne jest przedstawiona w dyrektywie 80/110 7/EWG;

w świetle znaczenia jakie mają wiarygodne pomiary dotyczące ryzyka w odniesieniu do wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne, w przyszłości konieczne może okazać się określenie odpowiednich metod odniesienia;

należy dokonywać analizy wartości granicznych narażenia zawodowego na czynniki zewnętrzne oraz ich rewizji o ile badania wykażą, iż straciły już one na swej autentyczności;

w odniesieniu do niektórych czynników w przyszłości konieczne będzie uwzględnienie wszystkich dróg wchłaniania, w tym możliwości wchłaniania przez skórę, w celu zapewnienia możliwie najlepszego stopnia ochrony;

środki ustalone niniejszą dyrektywą są zgodne z opinią Komitetu powołanego na podstawie art. 9 dyrektywy 80/1107/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Wykaz indykatywnych wartości granicznych uwzględnianych przez Państwa Członkowskie, między innymi, przy ustalaniu wartości granicznych, o których mowa w art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy 80/1107/EWG, znajduje się w Załączniku.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie niezbędne przepisy zapewniające zgodność z niniejszą dyrektywą do dnia 31 grudnia 1993 r. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 maja 1991 r.