RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 75,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

na mocy art. 3 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 3164/76(⁴), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 1841/88(⁵), Rada zobowiązana jest rozstrzygnąć o środkach, które podejmowane będą w przypadku sytuacji kryzysowej w sektorze drogowego transportu rzeczy,

z uwagi na powyższe, wprowadzenie mechanizmu ochronnego Wspólnoty pozwalającego na usunięcie wszelkich poważnych zakłoceń na rynku drogowego przewozu rzeczy jest sprawą o podstawowym znaczeniu;

należy w związku z tym zapewnić podjęcie działań zapobiegających w sytuacjom kryzysowym, określić charakter takich działań, stworzyć odpowiednią procedurę decyzyjną oraz zapewnić dostęp do danych koniecznych do wykonania postanowień klauzuli o ochronie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do rynku międzynarodowego drogowego transportu rzeczy za opłatą, na terytorium Wspólnoty, między Państwami Członkowskimi.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia, przez sytuację kryzysową należy rozumieć wystąpienie szczególnych problemów na rynku określonym w art. 1, powodujących poważną i mogąco utrzymywać się w czasie nadwyżkę podaży nad popytem, z którą wiąże się zagrożenie finansowej stabilności i utrzymania się znaczącej ilości przedsiębiorstw drogowego transportu rzeczy, o ile krótko i średniookresowe prognozy dla tego rynku nie rokują żadnej istotnej i długotrwałej poprawy.

Artykuł 3

Komisja zbiera dane niezbędne dla monitorowania rynku i rozpoznawania potencjalnej sytuacji kryzysowej.

W tym celu Państwa Członkowskie współpracują z Komisją w zakresie przekazywania i przetwarzania danych dostępnych lub, które można łatwo uzyskać.

Artykuł 4

1. Jeżeli Państwo Członkowskie jest zdania, że wystąpiła sytuacja kryzysowa, może ono zwrócić się do Komisji o przeprowadzenie dochodzenia.

2. Aby umożliwić ocenę sytuacji przez Komisję, zainteresowane Państwo Członkowskie dostarczy podstawowe informacje oraz liczby.

3. Na podstawie wniosku Państwa Członkowskiego Komisja niezwłocznie przeprowadzi konsultacje z Komitetem, określonym w art. 5.

4. Jeżeli, w następstwie konsultacji z Komitetem, Komisja uzna, że sytuacja kryzysowa ma miejsce, może ona, w drodze decyzji, podjąć środki zapobiegające wszelkiemu dalszemu wzrostowi podaży usług przewozowych na rynku przez wprowadzenie limitów wzrostu działalności istniejących przewoźników oraz ograniczeń dostępu do rynku przez nowych przewoźników.

Wspomniana decyzja zostanie podjęta w terminie trzydziestu dni od otrzymania wniosku Państwa Członkowskiego.

Środki wprowadzone zgodnie z niniejszym artykułem mogą pozostać w mocy przez okres maksymalnie sześciu miesięcy, który może być tylko raz przedłużony na ten sam okres czasu.

5. Komisja niezwłocznie powiadomi Państwa Członkowskie oraz Radę o każdej decyzji podjętej na mocy ust. 4 lub, a gdy to stosowne, o swojej decyzji niepodejmowania środków.

6. Państwo lub Państwa Członkowskie mogą przedstawić decyzję Komisji, określonej w ust. 5, Radzie w terminie trzydziestu dni od jej przekazania. Rada, działając kwalifikowaną większością głosów, może, w ramach okresu ważności określonego w ust. 4 akapit trzeci, podjąć odmienną decyzję w terminie trzydziestu dni od przedstawienia przez dane państwo lub Państwa Członkowskie.

7. Jeżeli Komisja uzna, że:

— środki, określone w ust. 4 muszą zostać przedłużone, oraz / lub

— należy podjąć dodatkowe odrębne środki,

przedłoży ona odpowiedni wniosek na ręce Rady, która podejmie decyzję kwalifikowaną większością głosów.

Artykuł 5

Prace Komisji wspiera Komitet Doradczy, w którego skład wejdą przedstawiciele Państw Członkowskich, a przewodniczy mu przedstawiciel Komisji.

Do zadań Komitetu należy:

— śledzenie sytuacji na rynku transportowym, określonym w art. 1 oraz bieżące informowanie Komisji w tym zakresie,

— doradzanie Komisji, na jej żądanie, w sprawie gromadzenia danych, określonych w art. 3,

— doradzanie Komisji, na jej żądanie, w sprawie wniosków Państwa Członkowskiego na mocy art. 4 ust. 1,

— idoradzanie Komisji w zakresie środków proponowanych dla zapobieżenia sytuacji kryzysowej, w szczególności o stosowaniu tych środków w praktyce.

Dodatkowo Komisja, w ramach niniejszego rozporządzenia może zwracać się do Komitetu o opinię w każdej innej kwestii związanej z wykonaniem przepisów niniejszego rozporządzenia.

Komitet ustala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 6

Gdy stosowana jest procedura określona w niniejszym artykule, Komisja przedkłada Komitetowi propozycję środków tymczasowych, które mają zostać podjęte dla zapobieżenia sytuacji kryzysowej. Komitet przedstawia swoją opinię, co do tej propozycji w terminie, który może zostać określony przez przewodniczącego zależnie od pilności sprawy, w razie potrzeby zarządzając głosowanie.

Opinia zostaje odnotowana w protokole; dodatkowo, każde Państwo Członkowskie jest uprawnione do wystąpienia z wnioskiem o odnotowanie swojego stanowiska w protokole.

Komisja przywiązuje najwyższą wagę do opinii przedstawionej przez Komitet. Poinformuje ona Komitet o sposobie uwzględnienia jego opinii.

Artykuł 7

W terminie najpóźniej do dnia 31 grudnia 1995 roku Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia, wraz koniecznymi wnioskami.

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1991 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1990 r.