RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 42 i 43,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

zwierzęta z rodziny koniowatych, jako zwierzęta żywe, są włączone do listy produktów stanowiącą załącznik II do Traktatu;

celem zapewnienia racjonalnego rozwoju hodowli zwierząt koniowatych i przez to zwiększenia wydajności w tym sektorze, na szczeblu Wspólnoty muszą zostać ustanowione zasady wewnątrzwspólnotowego handlu zwierzętami z rodziny koniowatych przeznaczonymi do udziału w zawodach;

hodowlę zwierząt z rodziny koniowatych, a szczególnie koni, zalicza się do sektora rolniczego; stanowi ona źródło dochodów dla części ludności rolniczej;

we Wspólnocie istnieją różnice dotyczące zasad udziału w zawodach konnych; różnice te mogą stanowić barierę w handlu wewnątrzwspólnotowym;

handel zwierzętami z rodziny koniowatych przeznaczonymi do udziału w zawodach konnych i udział w takich zawodach może być utrudniony z uwagi na różnice istniejące w zasadach przeznaczania części kwot nagród pieniężnych lub zysków na ochronę, rozwój i doskonalenie hodowli w Państwach Członkowskich; dla wprowadzenia wolnego dostępu do zawodów konnych konieczna jest harmonizacja odpowiednich przepisów;

w oczekiwaniu na taką harmonizację, w szczególności w celu utrzymania lub poprawy wydajności tego sektora, Państwa Członkowskie powinny być upoważnione do przeznaczenia części kwot nagród pieniężnych lub zysków na ochronę, rozwój i doskonalenie hodowli; należy jednak ustalić górny pułap procentowy tych kwot;

wskazane jest przyjęcie środków wykonawczych, dotyczących pewnych aspektów technicznych; dla wykonania planowanych środków należy ustanowić przepis regulujący ścisłą i skuteczną współpracę pomiędzy Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. zootechniki,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady regulujące handel zwierzętami z rodziny koniowatych przeznaczonymi do udziału w zawodach oraz zasady regulujące ich udział w takich zawodach.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się definicje zawarte w art. 2 dyrektywy Rady 90/427/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zootechnicznych i genealogicznych wewnątrzwspólnotowego handlu zwierzętami z rodziny koniowatych(⁴).

Ponadto „zawody konne” oznaczają każde konne współzawodnictwo, w tym wyścigi konne, pokazy skoków, skoki przez przeszkody, tresurę, wyścigi zaprzęgów konnych i wystawy.

Artykuł 3

1. Zasady dotyczące zawodów konnych nie mogą wprowadzać różnicy pomiędzy zwierzętami z rodziny koniowatych zarejestrowanymi w Państwie Członkowskim, w którym odbywają się zawody, a zwierzętami z rodziny koniowatych zarejestrowanymi w innym Państwie Członkowskim.

2. Zasady dotyczące zawodów konnych nie mogą wprowadzać różnicy pomiędzy zwierzętami z rodziny koniowatych pochodzącymi z Państwa Członkowskiego, w którym odbywają się zawody a zwierzętami z rodziny koniowatych pochodzącymi z innego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 4

1. Obowiązki zawarte w art. 3 stosuje się w szczególności do:

a) wymagań dotyczących dopuszczenia do udziału w zawodach, szczególnie wymagań minimalnych lub maksymalnych,

b) rozstrzygania o wynikach zawodów konnych;

c) nagród pieniężnych lub zysków, które mogą pochodzić z zawodów konnych.

2. [1] Jednak,

– obowiązki, o których mowa w art. 3, nie dotyczą organizacji:

a) zawodów z wyłącznym udziałem zwierząt z rodziny koniowatych zarejestrowanych w księdze stadnej organizowanych do celów poprawy wartości hodowli;

b) zawodów regionalnych, których celem jest selekcja zwierząt z rodziny koniowatych;

c) imprez historycznych lub tradycyjnych.

Państwa członkowskie zamierzające skorzystać z tej możliwości uprzednio powiadamiają o swym zamiarze i jego uzasadnieniu inne państwa członkowskie oraz opinię publiczną,

– w przypadku poszczególnych zawodów konnych lub rodzajów zawodów konnych państwa członkowskie są upoważnione do wskazania, przez organy urzędowo zatwierdzone lub uznane do tego celu, określonej części kwot nagród pieniężnych lub zysków, o których mowa w ust. 1 lit. c), przeznaczonej na ochronę, rozwój i doskonalenie hodowli.

Część ta nie może przekraczać 20 % od roku 1993.

Pozostałe państwa członkowskie oraz opinię publiczną powiadamia się o kryteriach podziału uzyskanych tą drogą środków w przedmiotowym państwie członkowskim.

3. Ogólne zasady dotyczące stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6.

Artykuł 5

1. Do czasu przyjęcia odpowiednich decyzji, zgodnie z art. 4 dyrektywy 90/427/EWG obowiązuje zasada pisemnego powiadomienia właściciela lub jego pełnomocnika o przyczynach niedopuszczenia do zawodów konnych zwierzęcia zarejestrowanego w Państwie Członkowskim.

2. W sytuacji, o jakiej mowa w ust. 1 właściciel lub jego pełnomocnik ma prawo otrzymać ekspertyzę, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 2 dyrektywy 89/662/EWG(⁵), które mają zastosowanie mutatis mutandis.

3. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6, Komisja przyjmuje zasady dotyczące stosowania niniejszego artykułu.

Artykuł 6

W przypadku gdy należy stosować procedurę ustanowiona w niniejszym artykule, Stały Komitet ds. zootechniki ustanowiony decyzją 77/505/EWG(⁶) podejmuje działania zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 dyrektywy 88/661/EWG(⁷).

Artykuł 7

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 1 lipca 1991 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 26 czerwca 1990 r.