Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2008-09-03 do 2016-07-19
Wersja archiwalna od 2008-09-03 do 2016-07-19
archiwalny
Alerty
DYREKTYWA RADY
z dnia 26 czerwca 1990 r.
w sprawie zootechnicznych i genealogicznych warunków handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi
(90/427/EWG)
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2008 r., Nr 219, poz. 40)
Alerty
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,
uwzględniając wniosek Komisji (1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
koniowate, jako zwierzęta żywe, są wymienione w wykazie produktów, stanowiącym załącznik II Traktatu;
dla zapewnienia właściwego rozwoju hodowli koniowatych, a tym samym wzrostu produktywności w tym sektorze, muszą na poziomie wspólnotowym zostać ustanowione przepisy dotyczące handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi;
hodowlę koniowatych, w szczególności koni, zalicza się do sektora rolnego; stanowi ona źródło dochodów dla części rolników i powinna być w związku z tym wspierana;
uzyskanie zadowalających wyników w tym względzie zależy w dużym stopniu od wykorzystania koniowatych wpisanych do ksiąg stadnych koni, prowadzonych przez urzędowo zatwierdzone organizacje lub związki;
istnieją różnice dotyczące wpisu do ksiąg stadnych; różnice te stanowią barierę w wymianie handlowej we Wspólnocie; pełna liberalizacja handlu wymaga dalszej harmonizacji, szczególnie w odniesieniu do wpisu do ksiąg stadnych;
handel zarejestrowanymi koniowatymi wewnątrz Wspólnoty powinien być stopniowo liberalizowany; pełna liberalizacja handlu wymaga dalszej dodatkowej harmonizacji, szczególnie w zakresie dopuszczania zwierząt do krycia poza gospodarstwem i wykorzystania nasienia i komórek jajowych, zgodnie z zasadami przyjętymi dla poszczególnych ksiąg stadnych;
istnieje konieczność opracowania, zgodnie z procedurą wspólnotową, jednolitego wzoru zootechnicznego świadectwa pochodzenia i świadectwa identyfikacyjnego;
imię zwierzęcia jest istotnym elementem w identyfikacji koniowatych; ustalenie pochodzenia zwierzęcia i nadzór nad postępem hodowlanym są często niemożliwe, jeśli imię zwierzęcia zostało zmienione na życzenie nowego właściciela; postanowienia dotyczące imion koniowatych powinny być zharmonizowane, szczególnie w celu zapobiegania nieuczciwym praktykom;
należy wprowadzić przepisy zapobiegające przywozowi koniowatych z państw trzecich na warunkach mniej rygorystycznych niż obowiązujące na obszarze Wspólnoty;
wskazane jest przyjęcie przepisów wykonawczych dotyczących niektórych aspektów technicznych; w celu wykonania planowanych środków należy ustanowić przepis regulujący ścisłą i skuteczną współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. Zootechniki,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne
Artykuł 1
Niniejsza dyrektywa ustala zootechniczne i genealogiczne warunki regulujące handel wewnątrzwspólnotowy koniowatymi oraz ich nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami.
Artykuł 2
Do celów niniejszej dyrektywy:
a) „koniowate” oznaczają zwierzęta domowe z gatunku koni lub osłów oraz ich krzyżówki;
b) „koniowate zarejestrowane” oznaczają koniowate wpisane lub zarejestrowane oraz kwalifikujące się do wpisu do księgi stadnej zgodnie z zasadami ustanowionymi na podstawie art. 4 ust. 2 lit. b) oraz rozpoznawane na podstawie dokumentu identyfikacyjnego wymienionego w art. 8 ust. 1;
c) „księga stadna” oznacza każdą księgę, rejestr, kartotekę lub nośnik danych:
– które są prowadzone przez organizację lub związek, urzędowo zatwierdzone lub uznane przez Państwo Członkowskie, lub też urząd państwowy zainteresowanego Państwa Członkowskiego, oraz
– w których koniowate są wpisane lub zarejestrowane z podaniem wszystkich znanych przodków.
Artykuł 3
Handel wewnątrzwspólnotowy koniowatymi, ich nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami nie może być zakazany lub ograniczony z innych przyczyn zootechnicznych lub genealogicznych niż wynikające z niniejszej dyrektywy.
Jednakże w przypadku handlu wewnątrzwspólnotowego zarejestrowanymi koniowatymi, ich nasieniem, komórkami jajowymi lub zarodkami, do czasu wejścia w życie stosownych decyzji Wspólnoty określonych w art. 4 i 8, obowiązują przepisy krajowe, o ile są zgodne z ogólnymi zasadami Traktatu.
ROZDZIAŁ II
Zasady genealogiczne dotyczące zarejestrowanych koniowatych
Artykuł 4
1. Przy podejmowaniu decyzji określonych w ust. 2 uwzględnia się następujące zasady:
a) uznanie lub zatwierdzenie organizacji lub związków, które prowadzą lub zakładają księgi stadne, następuje zgodnie z zasadami określonymi przez organizację lub związek prowadzący księgę stadną pochodzenia rasy;
b) kryteria wpisu i rejestracji w księgach stadnych będą ustalone na podstawie cech charakterystycznych rasy oraz w szczególności dla określonych ras czystych zgodnie z potrzebą uregulowania wpisu i rejestracji koniowatych, które powstały przy zastosowaniu metod sztucznego rozmnażania.
2. Komisja, według procedury ustanowionej w art. 10 i zgodnie z zasadami wymienionymi w ust. 1, uchwala:
a) kryteria zatwierdzania i uznawania organizacji lub związków, które prowadzą lub zakładają księgi stadne;
b) kryteria wpisu i rejestracji w księgach stadnych;
c) w razie potrzeby – kryteria i metody identyfikacji zarejestrowanych koniowatych;
d) kryteria sporządzania świadectwa pochodzenia i dokumentu identyfikacyjnego, wymienionych w art. 8;
e) w razie potrzeby – zasady zapewniające koordynację między organizacjami i związkami wymienionymi w art. 5.
Artykuł 5
[1] Państwa członkowskie sporządzają i aktualizują wykaz organów prowadzących lub zakładających księgi stadne, o których mowa w art. 2 lit. c) tiret pierwsze, zatwierdzonych lub uznanych na podstawie kryteriów określonych zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a), i udostępniają ten wykaz innym państwom członkowskim oraz opinii publicznej.
Szczegółowe zasady jednolitego stosowania niniejszego artykułu mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 10.
Artykuł 6
1. W handlu wewnątrzwspólnotowym koniowate, które są zarejestrowane w wysyłającym Państwie Członkowskim, muszą być zarejestrowane lub wpisane do odpowiedniej księgi stadnej Państwa Członkowskiego przeznaczenia pod tym samym imieniem, z podaniem, zgodnie z międzynarodowymi porozumieniami, inicjałów kraju, w którym zwierzę się urodziło, chyba że w ramach obopólnego porozumienia dwóch organizacji lub związków, których to dotyczy, przyjęto odmienne uregulowanie.
2. Jeżeli statut organizacji lub związku zezwala, to:
– do pierwotnego imienia zwierzęcia może być tymczasowo lub na stałe dodane przed lub po inne imię, pod warunkiem że imię pierwotne przez całe życie zwierzęcia będzie zachowane w nawiasie, a kraj jego urodzenia podawany będzie za pomocą skrótu uznanego przez międzynarodowe porozumienia,
– mogą zostać podjęte alternatywne środki zapewniające możliwość stałej identyfikacji zwierzęcia zgodnie z procedurami ustalonymi przez Komisję, według procedury ustanowionej w
ROZDZIAŁ III
Zasady zootechniczne dotyczące zarejestrowanych koniowatych
Artykuł 7
Komisja może, w stopniu koniecznym dla zapewnienia jednolitego stosowania przepisów niniejszej dyrektywy i w zgodności z zasadami ustanowionymi w art. 4. ust. 1, ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 10:
a) metody monitorowania użytkowości hodowlanej oraz oceny wartości genetycznej zwierząt hodowlanych;
b) na podstawie metod określonych w lit. a) ogólne kryteria dopuszczania do hodowli samców, a w razie potrzeby samic, oraz użycia ich nasienia, komórek jajowych lub zarodków.
Artykuł 8
Państwa Członkowskie zapewniają, aby:
1) w czasie transportu zarejestrowane koniowate posiadały dokument identyfikacyjny sporządzony przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 10 oraz wystawiony przez organizacje lub związki wymienione w art. 5 niniejszej dyrektywy i w art. 2 lit. c) dyrektywy 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt podczas transportu między Państwami Członkowskimi oraz ich przywozu z państw trzecich (4).
Dokument identyfikacyjny dla koni zarejestrowanych, sporządzony w językach wspólnotowych, musi zawierać przynajmniej informacje wymienione w Załączniku; mogą być one uzupełnione lub zmienione zgodnie z procedurą określoną w art. 10;
2) w przypadku obrotu nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami zarejestrowanych koniowatych, były one zaopatrzone w zootechniczne świadectwo pochodzenia i dokument identyfikacyjny, wydane przez właściwe władze przynajmniej w języku kraju przeznaczenia oraz odpowiadające wzorowi sporządzonemu przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 10.
Przepisy końcowe
Artykuł 9
Do czasu wprowadzenia stosownych zasad wspólnotowych warunki przywozu koniowatych, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków z państw trzecich nie mogą być korzystniejsze od warunków obowiązujących w handlu wewnątrzwspólnotowym.
Artykuł 10
Jeżeli procedura określona w niniejszym artykule ma być stosowana, to Stały Komitet ds. Zootechniki ustanowiony na mocy decyzji 77/505/EWG (5), podejmie działania zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 11 dyrektywy 88/661/EWG (6).
Artykuł 11
Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 1991 r. i niezwłocznie powiadamia o tym Komisję.
Artykuł 12
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 26 czerwca 1990 r.
|
(1) Dz.U. C 327 z 30.12.1989, str. 61.
(2) Dz.U. C 149 z 18.6.1990.
(3) Dz.U. C 62 z 12.3.1990, str. 46.
(4) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 42.
(5) Dz.U. L 206 z 12.8.1977, str. 11.
(6) Dz.U. L 382 z 31.12.1988, str. 16.
ZAŁĄCZNIK
MINIMUM INFORMACJI, KTÓRE MUSI ZAWIERAĆ DOKUMENT IDENTYFIKACYJNY
[1] Art. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 8 dyrektywy Rady 2008/73/WE z dnia 15 lipca 2008 r. upraszczającej procedury dotyczące podawania i publikowania informacji z dziedziny weterynarii i zootechniki oraz zmieniającej dyrektywy 64/432/EWG, 77/504/EWG, 88/407/EWG, 88/661/EWG, 89/361/EWG, 89/556/EWG, 90/426/EWG, 90/427/EWG, 90/428/EWG, 90/429/EWG, 90/539/EWG, 91/68/EWG, 91/496/EWG, 92/35/EWG, 92/65/EWG, 92/66/EWG, 92/119/EWG, 94/28/WE, 2000/75/WE, decyzję 2000/258/WE oraz dyrektywy 2001/89/WE, 2002/60/WE i 2005/94/WE (Dz.Urz.UE L 219 z 14.08.2008, str. 40). Zmiana weszła w życie 3 września 2008 r.