RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji(¹), sporządzony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy,

we współpracy z Parlamentem Europejskim(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

art. 118a Traktatu stanowi, iż Rada przyjmuje w drodze dyrektyw minimalne wymagania mające na celu poprawę warunków, w szczególności środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników;

na mocy tego artykułu, dyrektywy te unikają nakładania administracyjnych, finansowych i prawnych ograniczeń, które utrudniałyby tworzenie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;

komunikat Komisji w sprawie jej programu w zakresie ochrony zdrowia, bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy(⁴), przewiduje przyjęcie środków w odniesieniu do nowych technologii; Rada uwzględniła to w swojej rezolucji z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie ochrony zdrowia, bezpieczeństwa i higieny pracy (⁵);

zgodność z minimalnymi wymaganiami przewidzianymi w celu zapewnienia lepszego poziomu bezpieczeństwa na stanowiskach pracy z monitorami ekranowymi jest istotna dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;

niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy(⁶); w związku z tym przepisy tej dyrektywy mają pełne zastosowanie w odniesieniu do używania przez pracowników urządzeń wyposażonych w monitory ekranowe, bez uszczerbku dla zawartych w niniejszej dyrektywie przepisów bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych;

pracodawcy są zobowiązani informować się w zakresie najnowszych postępów technologicznych i wyników badań naukowych dotyczących projektowania stanowisk pracy tak, aby mogli zagwarantować lepszy poziom ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników;

aspekty ergonomiczne mają szczególne znaczenie w przypadku stanowisk pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe;

niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny aspekt realizacji wymiaru społecznego rynku wewnętrznego;

zgodnie z decyzją 74/325/EWG(⁷) Komitet Doradczy ds. bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy jest konsultowany przez Komisję w sprawie sporządzania projektów w tym zakresie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

SEKCJA I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

[1] 1. Niniejsza dyrektywa, która jest piątą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe zdefiniowanymi w art. 2.

2. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG maję pełne zastosowanie w odniesieniu do całego obszaru określonego w ust. 1 bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

a) kabin kierowców i kabin sterowniczych maszyn i pojazdów;

b) systemów komputerowych na pokładach środków transportu;

c) systemów komputerowych przeznaczonych głównie do użytku publicznego;

d) systemów „przenośnych” nie przeznaczonych do dłuższego używania na stanowisku pracy;

e) kalkulatorów, kas rejestrujących i innych urządzeń z małymi ekranami do zobrazowania danych lub wyników pomiarów koniecznych w bezpośrednim użyciu tych urządzeń;

f) tradycyjnych maszyn do pisania typu znanego jako „maszyna z okienkiem”.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy, następujące wyrażenia otrzymują znaczenia:

a) urządzenia wyposażone w monitory ekranowe: alfanumeryczne lub graficzne monitory ekranowe, niezależnie od zastosowanej metody przekazu;

b) stanowisko pracy: zespół urządzeń wyposażonych w monitory ekranowe, który może być wyposażony w klawiaturę lub urządzenie wejściowe i/lub oprogramowanie określające interfejs operatora / maszyny, wyposażenie dodatkowe, urządzenia peryferyjne, w tym napęd dyskietek, telefon, modem, drukarka, uchwyt na dokumenty, krzesło robocze, biurko lub powierzchnia robocza i bezpośrednie otoczenie pracy;

c) pracownik: każdy pracownik, w rozumieniu art. 3 lit. a) dyrektywy 89/391/EWG, który zwykle korzysta z urządzeń wyposażonych w monitory ekranowe przez znaczącą część swojego zwykłego czasu pracy.

SEKCJA II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł 3

Analiza stanowisk pracy

1. Pracodawcy są zobowiązani przeprowadzać analizę stanowisk pracy w celu oceny warunków zdrowotnych i bezpieczeństwa, na które wystawiają pracowników, szczególnie w odniesieniu do możliwych zagrożeń dla wzroku, problemów fizycznych i obciążeń psychicznych.

2. Pracodawcy podejmują właściwe środki w celu usunięcia stwierdzonych zagrożeń, na podstawie oceny określonej w ust. 1, biorąc pod uwagę dodatkowe i/lub połączone skutki tak stwierdzonych zagrożeń.

Artykuł 4

Nowo uruchamiane stanowiska pracy

Pracodawcy muszą podjąć właściwe kroki, aby zapewnić, że stanowiska pracy uruchamiane po dniu 31 grudnia 1992 r. odpowiadają minimalnym wymogom określonym w Załączniku.

Artykuł 5

Istniejące stanowiska pracy

Pracodawcy muszą podjąć odpowiednie kroki, aby zapewnić, że stanowiska pracy uruchomione do dnia 31 grudnia 1992 r. dostosowane będą do minimalnych wymogów określonych w Załączniku nie później niż w ciągu czterech lat po tej dacie.

Artykuł 6

Informowanie i szkolenie pracowników

1. Bez uszczerbku dla art. 10 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy otrzymują informacje o wszystkich aspektach bezpieczeństwa i zdrowia odnoszących się do ich stanowisk pracy, w szczególności informacje o takich środkach stosowanych wobec stanowisk pracy, które są podejmowane zgodnie z art. 3, 7 i 9.

We każdym przypadku, pracownicy lub ich przedstawiciele są informowani o wszelkich środkach dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia podjętych zgodnie z niniejszy dyrektywą.

2. Z zastrzeżeniem dla art. 12 dyrektywy 89/391/EWG, każdy pracownik zostaje przeszkolony w zakresie korzystania ze stanowiska pracy przed przystąpieniem do tego rodzaju pracy i w każdym przypadku znacznej zmiany organizacji stanowiska pracy.

Artykuł 7

Codzienny przebieg pracy

Pracodawca musi zaplanować czynności pracownika w taki sposób, aby codzienna praca przy monitorze ekranowym odbywała się z okresowymi przerwami lub by następowały zmiany charakteru czynności zmniejszające obciążenie pracą przy monitorze ekranowym.

Artykuł 8

Konsultacje i współudział pracowników

1. W sprawach objętych niniejszą dyrektywą, z uwzględnieniem Załącznika, mają miejsce konsultacje i współudział pracowników lub ich przedstawicieli, zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł 9

Ochrona oczu i wzroku pracowników

1. Pracownicy są uprawnieni do odpowiedniego badania oczu i wzroku, przeprowadzanego przez osoby o niezbędnych kwalifikacjach:

— przed przystąpieniem do pracy z monitorem ekranowym,

— następnie w regularnych odstępach czasu, i

— w przypadku wystąpienia zaburzeń wzroku, które mogą być spowodowane pracą z monitorem ekranowym.

2. Pracownicy są uprawnieni do badania okulistycznego, jeżeli w wyniku badania określonego w ust. 1 okaże się to konieczne.

3. Pracownik musi otrzymać specjalne okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok, odpowiednie do rodzaju pracy, jeżeli w wyniku badania określone w ust. 1 lub badania określone w ust. 2 okaże się to konieczne i kiedy nie mogą zostać użyte zwykłe okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok.

4. Środki podjęte na mocy niniejszego artykułu nie mogą w żadnym razie dodatkowo obciążać finansowo pracownika.

5. Ochrona oczu i wzroku pracowników może być zapewniona w ramach państwowego systemu opieki zdrowotnej.

SEKCJA III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł 10

Zmiany w załączniku

[2] Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 10a, aktów delegowanych w celu dokonywania zmian natury ściśle technicznej w załączniku, aby uwzględnić postęp techniczny, rozwój międzynarodowych przepisów lub specyfikacji oraz stan wiedzy w dziedzinie urządzeń wyposażonych w monitory ekranowe.

Jeżeli w należycie uzasadnionych i wyjątkowych przypadkach związanych z możliwymi w najbliższej przyszłości bezpośrednimi i poważnymi zagrożeniami dla fizycznego zdrowia i bezpieczeństwa pracowników i innych osób, ze względu na szczególnie pilną potrzebę konieczne jest podjęcie działania w bardzo krótkim czasie, do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego artykułu ma zastosowanie procedura przewidziana w art. 10b.

Artykuł 10a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

[3] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 10, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 10, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (⁸).

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 10 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 10b

Tryb pilny

[4] 1. Akty delegowane przyjęte w trybie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie, dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przekazując akt delegowany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, podaje się powody zastosowania trybu pilnego.

2. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 10a ust. 6. W takim przypadku Komisja uchyla akt natychmiast po powiadomieniu jej przez Parlament Europejski lub Radę o decyzji o sprzeciwie.

Artykuł 11

Przepisy końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie, do dnia 31 grudnia 1992 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, które przyjęły lub przyjmą w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

3. (uchylony).

4. (uchylony).

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 maja 1990 r.