KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Rady 85/511/EWG z dnia 18 listopada 1985 r. wprowadzającą wspólnotowe środki zwalczania pryszczycy(¹), w szczególności jej art. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 85/511/EWG, jeżeli w skład gospodarstw hodowlanych wchodzą dwie lub więcej, jednostki produkcyjne, właściwe władze Państw Członkowskich mogą zrezygnować z wymogów dyrektywy w sprawie uboju i zniszczenia wszystkich zwierząt w gospodarstwie w zdrowych jednostkach produkcyjnych, które nie podlegają tego rodzaju wymogom, pod warunkiem potwierdzenia przez urzędowego lekarza weterynarii, że zdrowe jednostki są całkowicie oddzielone, jeżeli chodzi o pomieszczenia, hodowanie i karmienie;

taka sama możliwość istnieje w odniesieniu do gospodarstw produkujących mleko, pod dodatkowym warunkiem, iż dojenie w każdej jednostce wykonywane jest zupełnie oddzielnie;

zgadzając się na taką rezygnację, Państwo Członkowskie musi zagwarantować, że ryzyko rozprzestrzeniania wirusa pryszczycy między oddzielnymi jednostkami produkcyjnymi w gospodarstwie nie jest większe niż ryzyko rozprzestrzeniania między oddzielnymi gospodarstwami;

zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 85/511/EWG, Państwa Członkowskie które zamierzają zezwolić na określoną rezygnację, powiadomiły Komisję o szczegółowych zasadach na jakich ma się ona odbywać;

przepisy Państw Członkowskich powinny zostać zmienione na mocy art. 6 ust. 3 dyrektywy 85/511/EWG, aby zapewnić w tej dziedzinie koordynację w całej Wspólnocie; koordynacja ta powinna ustanawiać minimalny zestaw zasad, które należy stosować we wszystkich Państwach Członkowskich;

środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Weterynaryjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Gdy Państwa Członkowskie korzystają z art. 6 ust. 1 dyrektywy 85/511/EWG, muszą zagwarantować, aby zgodnie z przepisami stosowanymi przez nie na podstawie ust. 2 tego artykułu:

— odstępstwo przewidziane w art. 6 ust. 1 dyrektywy 85/511/EWG mogło być przyznane po dokonaniu indywidualnej oceny danego gospodarstwa, przeprowadzonej przez urzędowego lekarza weterynarii podczas urzędowego dochodzenia, prowadzonego w celu potwierdzenia lub wykluczenia obecności pryszczycy,

— ocena ta musiała uwzględniać wszystkie warunki i sytuacje związane z możliwością rozprzestrzenienia pryszczycy.

Artykuł 2

1. Przyznając odstępstwo określone w art. 1, Państwa Członkowskie gwarantują, aby ryzyko rozprzestrzeniania wirusa pryszczycy między oddzielnymi jednostkami produkcyjnymi w gospodarstwie nie było większe niż ryzyko rozprzestrzeniania między oddzielnymi gospodarstwami.

2. Intensywnie prowadzone jednostki produkcyjne posiadające zdrowe zwierzęta, muszą spełniać poniższe wymagania:

— być oddzielone konstrukcyjnie od jednostek, w których przebywają zarażone zwierzęta, bez możliwości komunikacji lub wspólnej przestrzeni powietrznej między nimi,

— posiadać oddzielne składy na sprzęt, pasze, ścieki i, gdy sytuacja tego wymaga, mleko,

— posiadać oddzielny urządzenia do dezynfekcji przy wejściach i wyjściach,

— posiadać własny personel,

— ponadto nie można dokonywać wymiany maszyn rolniczych lub innego sprzętu między zarażonymi a zdrowymi jednostkami produkcyjnymi, nie może też występować wymiana zwierząt, produktów zwierzęcych, paszy dla zwierząt, narzędzi, przedmiotów lub innych substancji takich jak wełna, odpady lub materiały odrzucone, które mogłyby spowodować przeniesienie pryszczycy z jednostek zakażonych na zdrowe.

Artykuł 3

Warunki ustanowione w art. 2 muszą zostać spełnione zgodnie z wymaganiami urzędowego lekarza weterynarii, przed dniem kiedy w gospodarstwie pojawiło się jedno lub więcej zarażonych zwierząt w rozumieniu art. 2 lit. c) dyrektywy 85/511/EWG, biorąc pod uwagę prawdopodobny okres inkubacji choroby.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lipca 1988 r.