KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 118,

a także mając na uwadze, co następuje:

populacje ludności cudzoziemskiej we Wspólnocie i zmiany, zachodzące w jej składzie stanowią ważny czynnik demograficzny, szczególnie z racji trwałej natury obecności tych populacji, łączenia rodzin i wysokiego przyrostu naturalnego tej ludności;

istnieją problemy, związane z ich integracją z siłą roboczą na rynku pracy i w społeczeństwie, w szczególności trudności w kształceniu, szkoleniu i zatrudnieniu drugiej generacji;

istotne jest zapewnienie, by polityki migracyjne Państw Członkowskich wobec krajów nie będących członkami Wspólnoty uwzględniały zarówno wspólne polityki jak też działania, podejmowane na poziomie Wspólnoty, szczególnie w ramach polityki rynku pracy Wspólnoty, aby nie stwarzać zagrożeń dla jej rezultatów; niezbędne jest ułatwienie wymiany informacji i poglądów w tej dziedzinie celem przyjęcia wspólnych propozycji i dlatego też niezbędne jest przygotowanie procedury konsultacyjnej, zapewniającej udział wszystkich Państw Członkowskich;

ponadto, w rezolucji z dnia 9 lutego 1976 r.(¹), dotyczącej programu działań na rzecz pracowników-migrantów i członków ich rodzin oraz w rezolucji z dnia 27 czerwca 1980 r.(²), dotyczącej orientacji odnośnie do polityki rynku pracy Wspólnoty, Rada podkreśliła doniosłość podjęcia odpowiednich konsultacji w zakresie polityki migracyjnej wobec krajów nie będących członkami Wspólnoty, a także mając na uwadze, że integracja rynku pracy Wspólnoty powinna być popierana w ramach swobodnego przepływu siły roboczej w obrębie Wspólnoty, szczególnie poprzez odpowiednie konsultacje w zakresie tej polityki, zgodnie z konkluzjami przyjętymi w tym przedmiocie przez Radę w dniu 22 listopada 1979 r.; rezolucja Rady z dnia 16 czerwca 1983 r.(³) w sprawie wytycznych dla polityki Wspólnoty w zakresie migracji ponownie potwierdziła potrzebę takich konsultacji;

ponadto końcowy komunikat z konferencji szefów państw i rządów w dniach 9 i 10 grudnia 1974 r. w Paryżu w pkt. 10 zalecił stopniowe harmonizację ustawodawstwa, dotyczącego cudzoziemców; Rada Europejska w dniach 25 i 26 czerwca 1984 r. przyjęła konkluzje w sprawie polityki społecznej; w deklaracji, załączonej do Aktu Końcowego Jednolitego Aktu Europejskiego(⁴) Konferencja Międzyrządowa wyraziła wolę Państw Członkowskich do współpracy „bez uszczerbku dla uprawnień Wspólnoty, szczególnie w zakresie wjazdu, przemieszczania i pobytu obywateli państw trzecich”;

w rezolucji z dnia 9 czerwca 1983 r.(⁵), dotyczącej między innymi unii paszportowej i zniesienia indywidualnych kontroli na granicach Wspólnoty, Parlament Europejski wezwał Radę i Komisję do dokonania dalszych propozycji, szczególnie mających na celu harmonizacje polityki wizowej i ustawodawstwa dotyczącego cudzoziemców;

rolą Komisji, w świetle uprawnień nadanych jej Traktatem, jest promocja współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi w dziedzinie polityki społecznej, a szczególnie w dziedzinach, wskazanych powyżej oraz organizowanie w tym celu odpowiednich konsultacji;

w tym celu Komisja przyjęła decyzję 85/381/EWG(⁶), ustalającą procedurę uprzedniego komunikowania się i konsultacji w sprawach polityki migracyjnej w odniesieniu do krajów nie będących członkami Wspólnoty;

w orzeczeniu z dnia 9 lipca 1987 r. wydanym w połączonych sprawach 281, 283, 284, 285 i 287/85 (Republika Federalna Niemiec, Republika Francji, Królestwo Niderlandów, Królestwo Danii, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii przeciw Komisji) Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że współpraca pomiędzy Państwami Członkowskimi w dziedzinie socjalnej, przewidziana w art. 118 ust. 1 Traktatu, obejmuje również sprawy polityki migracyjnej wobec krajów nie będących członkami Wspólnoty w tym znaczeniu, że uprawnienie do przeprowadzania konsultacji, udzielone Komisji zgodnie z art. 118 ust. 2, upoważnia ją do przyjęcia regulacji o charakterze wiążącym;

niniejsza decyzja powtarza treść decyzji 85/381/EWG z uzupełnieniami, podyktowanymi wyżej wymienionym orzeczeniem Trybunału z dnia 9 czerwca 1987 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Państwa Członkowskie przekazują Komisji i innym Państwom Członkowskim w odpowiednim czasie, a najpóźniej w chwili ich opublikowania, uprzednie informacje w zakresie:

— projektów działań, które zamierzają podjąć w odniesieniu do pracowników z państw trzecich i członków ich rodzin w zakresie wjazdu, pobytu i zatrudnienia, włączając nielegalny wjazd, pobyt i zatrudnienie, jak też realizacji równego traktowania w sprawach warunków życia i pracy, zarobków i praw ekonomicznych, promocji integracji z siłą roboczą na rynku pracy i w społeczeństwie oraz dobrowolnego powrotu takich osób do krajów swego pochodzenia,

— projektów porozumień dotyczących wyżej wymienionych spraw, jak również projektów porozumień o współpracy, które zamierzają negocjować lub renegocjować z państwami trzecimi, jeżeli te porozumienia zawierają postanowienia odnoszące się do wyżej wymienionych spraw,

— projektów porozumień, dotyczących warunków pobytu i zatrudnienia własnych obywateli, pracujących w państwach trzecich oraz członków ich rodzin, które zamierzają negocjować lub renegocjować z tymi krajami.

2. W zakresie spraw, wymienionych w pkt 1 Państwa Członkowskie przedstawią Komisji i innym Państwom Członkowskim teksty już obowiązujących przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych jak też teksty porozumień, zawartych z państwami trzecimi.

Artykuł 2

1. Jeżeli w ciągu dwóch tygodni od daty otrzymania dokumentów, wymienionych w art. 1, Państwo Członkowskie wystąpi o to, lub Komisja podejmie decyzję z własnej inicjatywy, Komisja przystępuje do konsultacji z Państwem Członkowskim na temat tych dokumentów w ciągu sześciu tygodni od ich otrzymania.

Komisja przystępuje do takich konsultacji bezzwłocznie, jeśli Państwo Członkowskie wnioskuje o to jako o sprawę pilną.

2. Komisja może w każdym czasie, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy przeprowadzić konsultacje odnośnie projektów postanowień i porozumień, wymienionych w art. 1, z wyjątkiem tych przypadków, w których konsultacje już się odbyły i w odniesieniu, do których nie nastąpiła żadna zmiana sytuacji.

Artykuł 3

Cele procedury konsultacyjnej przewidzianej w art. 2 ust. 1 obejmują, między innymi:

a) ułatwienie wzajemnej wymiany informacji oraz zidentyfikowanie wspólnych problemów i w odniesieniu do tych problemów ułatwienie przyjęcia wspólnej polityki przez Państwa Członkowskie szczególnie odnośnie międzynarodowych instrumentów, odnoszących się do spraw migracji;

b) zbadanie możliwości działań, które mogły by zostać podjęte przez Wspólnotę lub Państwa Członkowskie w dziedzinach wymienionych w art. 1, skierowanych na osiągnięcie postępu w harmonizacji ustawodawstwa krajowego odnośnie cudzoziemców, promowanie maksymalnego włączenia wspólnych postanowień w porozumienia dwustronne oraz zapewnienie lepszej ochrony obywateli Wspólnoty, pracujących i mieszkających w państwach trzecich.

Artykuł 4

1. Konsultacje będą przeprowadzane przez Komisję. Komisja przewodniczy spotkaniom i zapewnia obsługę sekretariatu.

2. Procedura konsultacyjna, ustanowiona niniejszą decyzją nie narusza zakresu kompetencji już istniejących komitetów, a szczególnie Komitetu Doradczego i Technicznego, zgodnie z rozporządzeniem Rady 1612/68/EWG(⁷).

3. Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki dla zapewnienia właściwego funkcjonowania procedury konsultacyjnej, a szczególnie, o ile to będzie niezbędne, zabezpieczają poufność udostępnionych im w związku z tym informacji.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 czerwca 1988 r.