Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna
Wersja aktualna
obowiązujący
Alerty
DYREKTYWA KOMISJI
z dnia 24 marca 1988 r.
dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 71/320/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do układów hamulcowych niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep (88/194/EWG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając dyrektywę Rady 71/320/EWG z dnia 26 lipca 1971 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do układów hamulcowych niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep(1), ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 85/647/EWG(2), w szczególności jej art. 5,
a także mając na uwadze, co następuje:
w świetle postępu w technologii hamulcowej w ogóle, i w produkcji urządzeń przeciwblokujących w szczególności, możliwe jest obecnie wprowadzenie obowiązkowego wyposażenia niektórych ciężkich pojazdów i przyczep w takie urządzenia, spełniające odpowiednie specyfikacje niniejszej dyrektywy celem zwiększenia bezpieczeństwa drogowego;
przepisy niniejszej dyrektywy są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw Dotyczących Pojazdów Silnikowych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W załącznikach I i X do dyrektywy 71/320/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
1. Od dnia 1 października 1988 r. żadne Państwo Członkowskie nie może z przyczyn odnoszących się do układów hamulcowych:
— odmówić, w odniesieniu do typu pojazdu, udzielenia homologacji typu EWG, ani wydania egzemplarza świadectwa przewidzianego w art. 10 ust. 1 tiret ostatnie dyrektywy Rady 70/156/EWG(3), ani udzielenia krajowej homologacji typu, lub
— zabronić dopuszczenia do ruchu pojazdów
jeżeli układy hamulcowe takiego typu pojazdu lub takich pojazdów są zgodne z przepisami dyrektywy 71/320/EWG ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.
2. Od dnia 1 października 1989 r. Państwa Członkowskie:
— nie wydają już egzemplarza świadectwa przewidzianego w art. 10 ust. 1 tiret ostatnie dyrektywy 70/156/EWG w odniesieniu do typu pojazdu, którego układy hamulcowe nie są zgodne z przepisami dyrektywy 71/320/EWG ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą,
— mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji w odniesieniu do typu pojazdu, którego układy hamulcowe nie są zgodne z przepisami dyrektywy 71/320/EWG ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.
3. Od dnia 1 października 1991 r. Państwa Członkowskie mogą zabronić dopuszczenia do ruchu pojazdów, których układy hamulcowe nie są zgodne z przepisami dyrektywy 71/320/EWG ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy niezbędne w celu wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 października 1988 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 24 marca 1988 r.
W imieniu Komisji | |
COCKCFIELD | |
Wiceprzewodniczący |
(1) Dz.U. nr L 202 z 6.9.1971, str. 37.
(2) Dz.U. nr L 380 z 31.12.1985, str. 1.
(3) Dz.U. nr L 42 z 23.2.1970, str. 1.
ZAŁĄCZNIK
Zmiany do załączników do dyrektywy 71/320/EWG, zmienionej dyrektywami 74/132/EWG, 75/524/EWG, 79/489/EWG i 85/647/EWG
ZAŁĄCZNIK I: DEFINICJE, WYMOGI, KONSTRUKCJA I MONTAŻ
Po ppkt. 1.17 dodaje się ppkt 1.18, 1.19 i 1.20 w brzmieniu:
„1.18. Autokar międzymiastowy
„Autokar międzymiastowy” oznacza pojazd zaprojektowany i wyposażony do transportu między miastami, bez miejsc przeznaczonych specjalnie dla pasażerów stojących, ale mogący na krótkie odległości przewozić pasażerów stojących w przejściu.
1.19. Autokar dalekobieżny
„Autokar dalekobieżny” oznacza pojazd zaprojektowany i wyposażony do ruchu dalekobieżnego, urządzony w sposób zapewniający wygodę pasażerom siedzącym i nie przewożący pasażerów stojących.
1.20. Układy przeciwblokujące
Patrz ppkt 2.1 załącznika X.”
Po ppkt. 2.2.1.21 dodaje się ppkt 2.2.1.22 i 2.2.1.23 w brzmieniu:
„2.2.1.22. Niektóre pojazdy silnikowe wyposażone są w układy przeciwblokujące, zgodnie z załącznikiem X, zgodnie z poniższą tabelą:
Pojazd | Masa maksymalna | Kategoria układu przeciwblokującego | |
Kategoria | Wyszczególnienie | ||
M3 | Autokary międzymiastowe i autokary dalekobieżne | > 12 ton | 1 |
N3 | Pojazdy silnikowe dopuszczone do ciągnięcia przyczep kategorii O4 | > 16 ton | 1 |
2.2.1.23. Jeżeli pojazdy silnikowe niewymienione w ppkt. 2.2.1.22 powyżej wyposażone są w układ przeciwblokujący, spełniają wymagania załącznika X.”
Po ppkt. 2.2.2.12 dodaje się ppkt 2.2.2.13 i 2.2.2.14 w brzmieniu:
„2.2.2.13. Przyczepy kategorii O4 wyposażone są w układ przeciwblokujący zgodnie z załącznikiem X.
2.2.2.14. Jeżeli przyczepy niewymienione w ppkt 2.2.2.13 powyżej wyposażone są w układ przeciwblokujący, spełniają wymagania załącznika X.”
ZAŁĄCZNIK X: WYMAGANIA STOSUJĄCE SIĘ DO BADAŃ POJAZDÓW WYPOSAŻONYCH W UKŁADY PRZECIWBLOKUJĄCE
Ppkt 1.1 otrzymuje brzmienie:
„1.1. Celem niniejszego Załącznika jest zdefiniowanie wymaganej skuteczności układów hamulcowych z układami przeciwblokującymi, w które wyposażone są pojazdy drogowe. Ponadto pojazdy silnikowe dopuszczone do ciągnięcia przyczepy i przyczepy wyposażone w układy hamulcowe na sprężone powietrze muszą, kiedy są obciążone, spełniać wymogi zgodności wymienione w dodatku do ppkt 1.1.4.2 załącznika II.”
Ppkt 3.2 otrzymuje brzmienie:
„3.2. Pojazd ciągniony uważa się za wyposażony w układ przeciwblokujący w rozumieniu pkt 1 dodatku do ppkt. 1.1.4.2 do załącznika II, jeżeli co najmniej dwa koła po przeciwnych stronach pojazdu są bezpośrednio kontrolowane przez układ przeciwblokujący, i spełnione są wszystkie odpowiednie wymagania niniejszego Załącznika. Ponadto, w przypadku przyczep z ładunkiem, co najmniej jedno koło na jednej osi przedniej i jedno (przeciwległe) koło na osi tylnej są bezpośrednio kontrolowane przez niezależne modulatory.”