EUROPEJSKA WSPÓLNOTA GOSPODARCZA,

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA TUNEZJI

z drugiej strony,

UWZGLĘDNIAJĄC Umowę o współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Tunezji, podpisaną w Tunisie dnia 25 kwietnia 1976 roku, zwaną dalej „Umową”,

UZNAJĄC, że Wspólnota i Tunezja pragną nadal umacniać swoje stosunki, w celu uwzględnienia nowej sytuacji stworzonej przez przystąpienie do Wspólnoty Europejskiej w dniu 1 stycznia 1986 roku Hiszpanii i Portugalii oraz uznając, że artykuł 54 Umowy przewiduje możliwość poprawy jej warunków,

UWZGLĘDNIAJĄC, że należy przewidzieć pewne zasady w celu umożliwienia utrzymania tradycyjnego wywozu z Tunezji do Wspólnoty,

POSTANOWIŁY o zawarciu protokołu dostosowującego niektóre postanowienia Umowy, i wyznaczyły w tym celu jako swoich pełnomocników:

RADĘ WSPÓLNOT EUROPEJSKICH:

RZĄD REPUBLIKI TUNEZJI:

KTÓRZY, po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

1. Należności celne mające zastosowanie, na mocy Umowy, do przywozu do Wspólnoty produktów pochodzących z Tunezji objętych postanowieniami Umowy oraz wymienionych w załączniku do niniejszego Protokołu, są znoszone w tych samych okresach i w takim samej wysokości, jak to zostało przewidziane w Akcie Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty, w jej składzie na dzień 31 grudnia 1985 roku, takich samych produktów z Hiszpanii i Portugalii. Niniejsze postanowienie stosuje się zgodnie z regułami wymienionymi w dalszej części niniejszego artykułu.

W trakcie stopniowego znoszenia należności celnych oraz w przypadku, gdy poziom należności celnych obowiązujących w odniesieniu do przywozu z Hiszpanii do Wspólnoty, w jej składzie na dzień 31 grudnia 1985 roku, różni się od poziomu należności celnych w doniesieniu Portugalii, produkty pochodzące z Tunezji podlegają stawce wyższej spośród tych dwóch stawek.

2. W przypadku, gdy należności celne na produkt wymieniony w załączniku są niższe dla Tunezji niż dla Hiszpanii, Portugalii lub obu tych krajów, znoszenie należności celnych zacznie się wówczas, gdy stosowane w odniesieniu do tych samych produktów zarówno z Hiszpanii jak i Portugalii spadną poniżej tych, mających zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z Tunezji.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się w granicach i na szczególnych warunkach, przewidzianych w odniesieniu do obniżek stawek, ustanowionych w artykułach 19 i 21 Umowy.

4. Należności celne przywozowe dotyczące produktów wymienionych w załączniku i pochodzących z Tunezji, w odniesieniu do których kontyngenty taryfowe wskazane są we wspomnianym załączniku, są znoszone jest w ramach takich kontyngentów.

Jeżeli wielkość przywozu tych produktów przekracza wielkość kontyngentów, Wspólnota stosuje należności celne obowiązujące na podstawie Umowy.

5. Do celów znoszenia należności celnych na młode ziemniaki objęte podpozycją 07.01 A II ex a) Wspólnej Taryfy Celnej, pochodzące z Tunezji, niniejszym ustanawia się ilość referencyjną 2 600 ton.

Jeżeli wielkość przywozu tego produktu przekracza ilość referencyjną, Wspólnota, uwzględniając sporządzany przez nią corocznie przegląd przepływów handlowych, może objąć wspomniany produkt wspólnotowym kontyngentem taryfowym, zgodnie z ustępie 4, którego wielkość jest równa ilości referencyjnej.

6. Dla produktów wymienionych w załączniku, innych niż produkty, wymienione w ustępach 4 i 5, Wspólnota może ustanowić ilość referencyjną, zgodnie z ustępem 5, jeżeli stwierdzi, w świetle sporządzanego przez nią rocznego przeglądu przepływów handlowych, iż wielkość przywozu zagraża spowodowaniem trudności na rynku wspólnotowym.

Artykuł 2

1. Dla roku 1990 oraz dla każdego następnego roku gospodarczego, Wspólnota postanawia, na podstawie przeglądu statystycznego i analiz określonych w ustępie 2 oraz z uwzględnieniem czynników istotnych dla utrzymania tradycyjnych przepływów handlowych w kontekście poszerzenia, czy dostosować cenę wejścia określoną w rozporządzeniu (EWG) nr 1035/72 w odniesieniu do pochodzących z Tunezji świeżych pomarańczy objętych podpozycją 08.02 ex A Wspólnej Taryfy Celnej, w ilości 28 000 ton.

2. Począwszy od 1987 roku i na końcu każdego roku gospodarczego, Wspólnota przeprowadza, na podstawie sprawozdania statystycznego, analizę sytuacji w odniesieniu do pomarańczy pochodzących z Tunezji.

Dla tego samego produktu, co roku począwszy od 1989 roku, Wspólnota sporządza razem z Tunezją prognozę produkcji i dostaw.

3. Możliwe dostosowania, przewidziane w ustępie 1, odnoszą się do sum, które zostaną odliczone, w odniesieniu do opłat celnych, od cen reprezentatywnych odnotowanych we Wspólnocie do celów obliczenia ceny wejścia tego produktu, w ramach ograniczeń ustanowionych w artykule 152 ustęp 2 litera c) Aktu Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii.

Artykuł 3

Artykuł 20 Umowy otrzymuje brzmienie:

„1. Należności celne na przywóz do Wspólnoty win ze świeżych winogron objętych pozycją ex 22.05 Wspólnej Taryfy Celnej oraz pochodzących z Tunezji, mające zastosowanie w momencie wejścia w życie Protokołu dodatkowego z dnia 26 maja 1987 roku, znoszone są zgodnie z zasadami określonymi w artykule 1 tego Protokołu.

Postanowienie to stosuje się w granicach kontyngentu taryfowego Wspólnoty w wysokości 160 000 hektolitrów.

Przy przywozie przekraczającym wielkość kontyngentu należności celne Wspólnej Taryfy Celnej w odniesieniu do wspomnianych win obniża się o 80%.

2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się pod warunkiem, że ceny przywozu do Wspólnoty win pochodzących z Tunezji, powiększone o faktycznie pobrane należności celne, w każdej chwili nie są niższe od wspólnotowej ceny referencyjnej lub cen wynikających ze stosowania postanowień szczególnych ustępów 4 i 5.

3. Pochodzące z Tunezji wina ze świeżych winogron objęte pozycją ex 22.05 Wspólnej Taryfy Celnej, które na podstawie prawa tunezyjskiego uprawnione są do oznaczania pochodzenia, wymienione w wymianie listów zawartej między Umawiającymi się Stronami i które umieszczane są w pojemnikach zawierających 2 litry lub mniej, są zwalniane z opłat celnych na przywóz do Wspólnoty, w granicach rocznego wspólnotowego kontyngentu taryfowego w wysokości 50 000 hektolitrów.

Dla celów zastosowania niniejszego ustępu, Tunezja jest odpowiedzialna za sprawdzenie tożsamości wspomnianych win zgodnie ze swoimi przepisami krajowymi; do wszystkich przedmiotowych win dołącza się świadectwo oznaczenia pochodzenia, wydane przez właściwy organ tunezyjski, zgodnie z wzorem przedstawionym w załączniku D do niniejszej Umowy.

Przewidziane w niniejszym ustępie zwolnienie taryfowe stosuje się w przypadku, gdy zostanie zawarta wymiana listów wskazana w akapicie pierwszym, po sprawdzeniu równoważności ustawodawstwa tunezyjskiego z prawodawstwem wspólnotowym w odniesieniu do win uprawnionych do oznaczania pochodzenia; stosuje się je od daty ustalonej w wymianie listów.

4. Dla win ze świeżych winogron objętych pozycją ex 22.05 Wspólnej Taryfy Celnej, w pojemnikach 2-litrowych lub mniejszych oraz pochodzących z Tunezji, stała kwota dodawana do ceny, określonej w artykule 53 rozporządzenia (EWG) nr 822/82 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, jest znoszona w wysokości wskazanej poniżej, w granicach rocznego wielkości 10 000 hektolitrów:

- z dniem wejścia w życie Protokołu dodatkowego, stała kwota zostaje obniżona do 75%,

- z dniem 1 stycznia 1988 roku, stała kwota zostaje obniżona do 62,5%,

- z dniem 1 stycznia 1989 roku, stała kwota zostaje obniżona do 50%,

- z dniem 1 stycznia 1990 roku, stała kwota zostaje obniżona do 37,5%,

- z dniem 1 stycznia 1991 roku, stała kwota zostaje obniżona do 25%,

- z dniem 1 stycznia 1992 roku, stała ilość zostaje obniżona do 12,5%,

- z dniem 1 stycznia 1993 roku, stała ilość zostaje obniżona do 0%,

5. Wspólnota może ustalić specjalną cenę na granicy dla wina ze świeżych winogron objętego pozycją ex 22.05 Wspólnej Taryfy Celnej, w pojemnikach zawierających więcej niż 2 litry jeśli, w odniesieniu do roku gospodarczego w którym wchodzi w życie niniejszy Protokół dodatkowy, na podstawie informacji dostępnych na tego koniec roku gospodarczego, ustali ona, że w porównaniu z poprzednim rokiem gospodarczym istnieje spadek poziomu wywozu tych win do Wspólnoty. Ten ostatni rok gospodarczy służy jako rok referencyjny. Dla kolejnych lat gospodarczych dokonany wywóz jest porównywany z rokiem referencyjnym.

Taka specjalna cena na granicy ustalana jest corocznie przed rokiem gospodarczym i stosuje się ją w granicach rocznego wielkości 150 000 hektolitrów

Przed dniem 1 stycznia 1990 roku sytuacja zostanie poddana rewizji.”

Artykuł 4

1. Dla każdego roku gospodarczego, w okresie między datą wejścia w życie niniejszego Protokołu a dniem 31 grudnia 1990 roku, w ramach limitu ilościowego 46 000 ton na rok gospodarczy, w drodze odstępstwa od postanowień artykułu 16 ustęp 1 i 2 oraz załącznika B do Umowy, przy przywozie nieprzetworzonej oliwy z oliwek objętej podpozycją 15.07 A I a) i b) Wspólnej Taryfy Celnej, całkowicie uzyskanej w Tunezji i bezpośrednio przewożonej z tego kraju do Wspólnoty, pobiera się specjalna opłatę. Opłata ta jest równa różnicy między ceną progową ustaloną zgodnie z artykułami 4, 9 i 10 rozporządzenia nr 136/66/EWG a ceną franko granica, ustaloną zgodnie z procedurą, określoną w artykule 38 tego rozporządzenia.

2. Określając cenę franko granica, określoną w ustępie 1, Wspólnota bierze pod uwagę:

- cenę gwarantowaną przez rząd tunezyjski swoim producentom,

- koszty związane z transportem oliwy z oliwek cif do miejsca przekroczenia granicy Wspólnoty.

Ceny są dostosowywane w celu uwzględnienia wszelkich różnic jakości przez porównanie z oznaczeniem lub jakością, dla których wyznaczona została cena progowa.

3. Przed dniem 30 czerwca 1990 roku Wspólnota i Tunezja, uwzględniając politykę wspólnotową w tym sektorze będą dokonywać rewizji ustaleń, które mają być stosowane począwszy od dnia 1 stycznia 1991 roku.

Artykuł 5

1. Do celu usprawnienia działania mechanizmów instytucjonalnych Umowy powołuje się Komitet Współpracy Handlowej i Gospodarczej.

Komitet ułatwia:

- regularną wymianę informacji w sprawie handlu oraz danych i prognoz dotyczących produkcji,

- regularną wymianę informacji w sprawie możliwości współpracy w dziedzinach objętych umową.

Komitetowi przewodniczy na przemian przedstawiciel Komisji Wspólnot Europejskich i przedstawiciel Tunezji.

2. Rada Współpracy możliwie najszybciej określi skład komitetu i zasady jego funkcjonowania, zgodnie z artykułem 38 ustęp 3 Umowy. W razie potrzeby może ona również zdecydować o przedkładaniu przez Komitet sprawozdań Komisji.

Artykuł 6

Począwszy od 1995 roku Wspólnota i Tunezja badają wyniki współpracy między Umawiającymi się Stronami w celu oceny sytuacji oraz przyszłego rozwoju ich stosunków w świetle celów określonych w Umowie.

Artykuł 7

Niniejszy Protokół stanowi integralną część Umowy o Współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Tunezji.

Artykuł 8

1. Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Umawiające się Strony zgodnie z ich własnymi procedurami; Umawiające się Strony notyfikują sobie nawzajem o zakończeniu procedur niezbędnych w tym celu.

2. Niniejszy Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano notyfikacji przewidzianej w ustępie 1.

Artykuł 9

Niniejszy Protokół jest sporządzony w dwóch egzemplarzach w językach duńskim, niderlandzkim, angielskim, francuskim, niemieckim, greckim, włoskim, portugalskim, hiszpańskim i arabskim, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny.

En fe de lo cual, los plenipotenciarios abajo firmantes suscribe el presente Protocolo.

Til bekræftelse heraf har undertegnete befulmaegtigede underskrevet denne protokol.

Zu Urkund dessen haben die unterzeichneten Bevollmächtigen ihre Unterschriften unter dieses Protokoll gesetzt.

Εις πίστωση των ανωτέρω, οι υπογεγραμμένοι πληρεξούσιοι έθεσαν τις υπογραφές τους στο παρόν πρωτόκολλο.

In witness whereof the undersigned Plenipotentiaries have signed this Protocol.

En foi de quoi, les plénipotentiaries soussignés ont apposé leur signatures au bas du présent protocole.

In fede di che, i plnipotenziari sottoscritti hanno aposto le loro firme in calce al presente protocollo.

Ten blijke waarvan de ondergetekende gevolmachtigden hun handtekening onder dir Protocol hebben gesteld.

Em fé do que, os plenipotenciários abaixo assinados apuseram as suas assinaturas no final do presente Protocolo.

Hecho en Bruselas, el ventiseis de mayo de mil novecientos ochenta y siete.

Udfærdiget i Bruxelles, den sekstogtyvende maj nitten hundrede og syvogfirs.

Geschehen zu Brüssel am sechsundzwansigsten Mai neunzehnhundertsiebenundachtzig.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις είκοσι έξι Μαΐου χίλια εννιακόσια ογδόντα εφτά.

Done at Brussels on the twenty – sixth day of May in the year one thousand nine hundred and eighty – seve

Fait à Bruxelles, le vingt-six mai meuf cent quatre-vingt-sept.

Fatto a Bruxelles, addì ventisei maggio millenovecentottantasette.

Gedaan te Brussel, de zesentwintigste mei negentienhonderd zevenentachtig.

Feito em Bruxelas, em vinte e seis de Maio de mil novecentos e oitenta e sete.

Por el Consejo de las Comunidades Europeas

For Rådet for De Europæiske Fælleskaber

Für den Rat der Europäischen Gemeinschaften

Για το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

For the Council of the European Communities

Pout le Conseil des Communautés européennes

Per il Consiglio delle Comunità europee

Voor de Raad van de Europese Gemeenschappen

Pelo Conselho das Comunidades Europeias

Por la República de Túnez

Por la República de Túnez

Für die tunesische Republik

Για τη Δημοκρατία της Τυνησίας

For the Republic of Tunisia

Pour la République tunisienne

Per la Repubblica di Tunisia

Voor de Republiek de Tunesië

Pelo la República da Tunísia