RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

w kolejnych programach działania Wspólnot Europejskich (⁴) w dziedzinie ochrony środowiska położono nacisk na znaczenie zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia środowiska; w tym kontekście azbest został umieszczony w wykazie zanieczyszczeń pierwszej kategorii, które mają być zbadane pod względem toksyczności i potencjalnie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

dyrektywa Rady 83/478/EWG (⁵) włączyła do dyrektywy 76/769/EWG (⁶), ostatnio zmienionej dyrektywą 85/467/EWG (⁷), przepisy ograniczające wprowadzanie do obrotu i stosowanie krokidolitu (azbestu niebieskiego) oraz produktów zawierających włókna krokidolitu, a także szczególne przepisy odnoszące się do etykietowania produktów zawierających azbest;

dyrektywa Rady 83/477/EWG (⁸) ustanawia przepisy dotyczące ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem się na działanie azbestu w pracy;

dyrektywa 84/360/EWG (⁹) ustanawia przepisy dotyczące zwalczania zanieczyszczenia powietrza przez zakłady przemysłowe;

Państwa Członkowskie powinny podjąć środki niezbędne w celu zapewnienia, w stopniu w jakim to możliwe, zmniejszenia u źródła lub zapobiegania emisji azbestu do powietrza, odprowadzaniu azbestu do środowiska wodnego oraz powstawaniu stałych odpadów azbestowych;

właściwe jest pozostawienie wystarczającego czasu w celu zastosowania tych środków w istniejących zakładach przemysłowych;

Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość, przestrzegając postanowień Traktatu, wprowadzenia ostrzejszych przepisów w celu ochrony zdrowia i środowiska;

rozbieżności między obowiązującymi lub zmienianymi przepisami w Państwach Członkowskich, w zakresie kontroli zanieczyszczenia z zakładów przemysłowych, mogą stwarzać nierówne warunki konkurencji i tym samym bezpośrednio wpływać na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów w tej dziedzinie zgodnie z art. 100 Traktatu;

zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem przyczynia się do realizacji jednego z celów Wspólnoty odnoszącego się do ochrony i poprawy stanu środowiska; szczególne upoważnienia w tym celu nie zostały jednakże wyraźnie przewidziane w Traktacie i dlatego należy także powołać się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie środków i uzupełnienie przepisów już obowiązujących, w celu zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w dyrektywie 83/477/EWG.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) Azbest oznacza następujące krzemiany włókniste:

– krokidolit (azbest niebieski),

– aktynolit,

– antofilit,

– chryzotyl (azbest biały),

– amozyt (azbest brązowy),

– tremolit.

2) Azbest surowy oznacza:

produkt powstały z pierwotnego kruszenia rudy azbestu.

3) Stosowanie azbestu oznacza:

działania związane z obsługiwaniem ilości większej niż 100 kilogramów surowego azbestu rocznie, które dotyczą:

a) produkcji rudy surowego azbestu, z wyłączeniem każdego procesu bezpośrednio związanego z wydobywaniem rudy, i/lub

b) wytwarzania i przemysłowej obróbki następujących produktów przy wykorzystaniu surowego azbestu: cementu azbestowego lub produktów z cementu azbestowego, produktów ciernych z azbestu, filtrów azbestowych, azbestowych materiałów włókienniczych, papieru i tektury azbestowej, spoin azbestowych, azbestowych materiałów opakowaniowych i usztywniających, azbestowych pokryć podłogowych, wypełniaczy azbestowych.

4) Praca z produktami zawierającymi azbest oznacza:

działania inne niż stosowanie azbestu, w wyniku których azbest może być uwalniany do środowiska.

5) Odpady oznaczają:

każdą substancję lub przedmiot szczegółowo określony w art. 1 dyrektywy 75/442/EWG (¹⁰).

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że emisja azbestu do powietrza i odprowadzanie azbestu do środowiska wodnego oraz wytwarzanie stałych odpadów azbestu, będą na ile to możliwe, zmniejszane u źródła i będzie się im zapobiegać. W przypadku stosowania azbestu środki te powinny pociągać za sobą zastosowanie najlepszej dostępnej technologii, niepowodującej jednak nadmiernych kosztów, włączając w to, gdzie to właściwe, przetwórstwo odpadów lub ich unieszkodliwianie.

2. W przypadku zakładów istniejących, określonych w ust. 1, wymóg stosowania najlepszej dostępnej technologii, niepociągającej za sobą nadmiernych kosztów, w celu zmniejszenia i eliminacji emisji azbestu do powietrza, powinien być stosowany przy uwzględnieniu elementów określonych w art. 13 dyrektywy 84/360/EWG.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla art. 3 Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by stężenie azbestu, emitowanego przewodami odprowadzającymi do powietrza w czasie stosowania azbestu, nie przekroczyło wartości dopuszczalnej wynoszącej 0,1 mg/m³ (miligramów azbestu na m³ powietrza odprowadzanego).

2. Państwa Członkowskie mogą wyłączyć spod obowiązku określonego w ust. 1 zakłady emitujące łącznie mniej niż 5000 m³/godzinę gazów odlotowych, gdy emisja azbestu do powietrza wynosi nie więcej niż 0,5 gramów na godzinę, w dowolnym czasie w zwykłych warunkach działalności.

W przypadku gdy stosuje się takie wyłączenie, właściwe władze Państw Członkowskich podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, by progi, określone w akapicie pierwszym, nie zostały przekroczone.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

a) wszystkie ścieki powstające przy produkcji cementu azbestowego podlegają recyklingowi; w przypadku gdy taki recykling nie jest uzasadniony ekonomicznie, Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że usuwanie odpadów płynnych zawierających azbest nie spowoduje zanieczyszczenia środowiska wodnego oraz innych elementów środowiska, łącznie z powietrzem.

W tym celu:

– całkowita dopuszczalna zawartość zawiesiny ogólnej wynosi 30 gramów na m³ odprowadzanych ścieków,

– właściwe władze Państw Członkowskich określą dla każdego zakładu, którego to dotyczy, dopuszczalną objętość zrzutów do wody, w postaci całkowitej ilości odprowadzonej zawiesiny ogólnej na tonę produktu, biorąc pod uwagę określoną sytuację zakładu.

Ograniczenia te odnoszą się do punktu, w którym ścieki opuszczają zakład przemysłowy.

b) Wszystkie ścieki powstające przy produkcji papieru azbestowego lub płyt podlegają recyklingowi.

Jednakże zrzut ścieków, zawierających nie więcej niż 30 gramów zawiesiny ogólnej na m³ wody, może być dopuszczalny w czasie rutynowego oczyszczania lub podczas przeprowadzania prac remontowych w zakładzie.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, by w regularnych odstępach czasu prowadzone były pomiary emisji do powietrza i zrzutów do wód odprowadzanych z zakładów, do których odnoszą się wartości dopuszczalne przewidziane w art. 4 i 5.

2. Procedury i metody pobierania próbek, w celu sprawdzania zgodności z powyższymi wartościami dopuszczalnymi, oraz metody wykonywania analiz powinny być zgodne z opisanymi w Załączniku lub z dowolną inną procedurą albo metodą dającą porównywalne wyniki.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o stosowanych procedurach i metodach, łącznie z przekazaniem informacji potrzebnych do oceny, czy te procedury i metody są odpowiednie. Na podstawie przekazanych informacji Komisja będzie dokonywać oceny równoważności stosowanych procedur oraz metod i złoży sprawozdanie Radzie pięć lat po notyfikacji dyrektywy.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– wykorzystywanie, w różnych celach, produktów zawierających azbest nie powoduje znaczącego zanieczyszczenia środowiska przez włókna lub pył azbestowy,

– rozbiórka budynków, konstrukcji i instalacji zawierających azbest oraz usuwanie stamtąd azbestu lub materiałów zawierających azbest, powodujące uwalnianie włókien lub pyłu azbestowego, nie spowodują znaczącego zanieczyszczenia środowiska azbestem; za wystarczające działanie w tym zakresie należy uznać, że plan prac przewidziany w art. 12 dyrektywy 83/477/EWG zaleca wprowadzenie wszystkich niezbędnych środków zapobiegawczych.

Artykuł 8

Bez uszczerbku dla dyrektywy 78/319/EWG (¹¹), ostatnio zmienionej Aktem Przystąpienia z 1985 r., Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że:

– w trakcie transportu i składowania odpadów zawierających włókna lub pył azbestowy, włókna i pył nie są uwalniane do powietrza oraz nie następuje rozlew żadnych cieczy, które mogą zawierać włókna azbestowe,

– w przypadku gdy odpady zawierające włókna lub pył azbestowy są składowane w miejscach przeznaczonych do tego celu, odpady te są, w zależności od warunków miejscowych, poddawane takim zabiegom, tak opakowane lub przykryte, by zapobiec uwalnianiu cząstek azbestu do środowiska.

Artykuł 9

Państwo Członkowskie może w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska wprowadzić przepisy bardziej rygorystyczne niż zawarte w niniejszej dyrektywie, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Traktacie.

Artykuł 10

Procedura przewidziana w art. 11 i 12 umożliwia dostosowanie Załącznika do postępu technicznego i należy jej przestrzegać przy każdej zmianie metod pobierania i analizy próbek wymienionych w Załączniku. Dostosowanie w żaden bezpośredni ani pośredni sposób nie może spowodować zmiany wartości dopuszczalnych, podanych w art. 4 i 5.

Artykuł 11

Ustanawia się Komitet ds. dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego, zwany dalej „Komitetem”, składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

Artykuł 12

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania Niniejszej Dyrektywy do Postępu Naukowo-Technicznego.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art.5 i 7 decyzji 1999/468/WE (¹²).

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 13

1. [1] (uchylony).

2. W miarę potrzeby, w świetle rozwoju wiedzy medycznej i postępu technicznego, Komisja przedstawi dalsze wnioski mające na celu zapobieganie i zmniejszanie zanieczyszczenia azbestem w interesie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.

Artykuł 14

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, nie później niż do dnia 31 grudnia 1988 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie możliwie najszybciej przyjmą i opublikują przepisy niezbędne do wykonania art. 4 i 5, a w żadnym wypadku nie później niż do dnia 30 czerwca 1991 r. w przypadku zakładów wybudowanych lub zatwierdzonych do budowy przed datą ustaloną w ust. 1.

3. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 marca 1987 r.