RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 84 ust. 2,

uwzględniając projekt rozporządzenia przedstawiony przez Komisję,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

zniesienie między Państwami Członkowskimi przeszkód w swobodnym przepływie usług zostało ustanowione w art. 3 Traktatu jako jedno z działań Wspólnoty;

zgodnie z art. 61 Traktatu swobodę przepływu usług w sferze transportu morskiego regulują przepisy Tytułu odnoszącego się do transportu;

stosowanie tej zasady wewnątrz Wspólnoty stanowi również warunek konieczny dla skutecznego, wobec państw trzecich, prowadzenia polityki mającej na celu zapewnienie ciągłego stosowania zasad handlowych w żegludze;

rozporządzenie Rady (EWG) nr 954/79 (³) zachowuje, między innymi, w ramach konferencji, konkurencyjny dostęp do tej części ładunków w żegludze liniowej, która nie podlega zobowiązaniom narodowych linii żeglugowych państw trzecich, zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych w sprawie Kodeksu postępowania dla konferencji armatorów liniowych, z chwilą ratyfikowania jej przez Państwa Członkowskie;

Kodeks postępowania nie został jeszcze ratyfikowany przez wszystkie Państwa Członkowskie, i nie jest prawdopodobne, aby niektóre państwa trzecie go ratyfikowały. Kodeks nie jest jeszcze stosowany we wszystkich aspektach handlu Wspólnoty i nie wydaje się, aby mógł być stosowany we wszystkich w przyszłości;

Kodeks postępowania dotyczy jedynie konferencji armatorów liniowych i ładunku przewożonego przez ich członków, a nie niezależnych linii lub przedsiębiorstw żeglugowych działających w sferze żeglugi masowej lub trampową, gdzie celem Wspólnoty jest utrzymanie warunków uczciwej i swobodnej konkurencji;

Wspólnota w pełni popiera rezolucję nr 2 przyjętą przez Konferencję Pełnomocników Narodów Zjednoczonych w sprawie Kodeksu postępowania konferencji armatorów liniowych, według której w interesie należytego rozwoju usług żeglugi liniowej, armatorom liniowym nie należącym do konferencji nie powinno się uniemożliwiać działalności, dopóki przestrzegają oni zasad uczciwej konkurencji na zasadach handlowych;

Państwa Członkowskie potwierdzają swoje zaangażowanie w środowisko wolnej konkurencji jako podstawową cechę handlu masowego towarami sypkimi i płynnymi i są przekonane, że wprowadzenie podziału ładunku w tych aspektach handlu w ich przypadku może mieć znaczny wpływ na interesy handlowe wszystkich państw poprzez znaczne zwiększenie kosztów transportu;

właściciele statków Wspólnoty napotykają w coraz większym stopniu nowe ograniczenia, nakładane przez państwa trzecie, na swobodę świadczenia usług transportu morskiego na rzecz armatorów, prowadzących działalność zarejestrowaną we własnym kraju, w innych Państwach Członkowskich lub w zainteresowanych państwach trzecich, które mogą mieć szkodliwy wpływ na wymianę handlową Wspólnoty jako całość;

niektóre z wyżej wspomnianych ograniczeń są zawarte w umowach dwustronnych między państwami trzecimi i niektórymi Państwami Członkowskimi, podczas gdy inne ograniczenia mają swoje odzwierciedlenie w podobnych przepisach w ustawodawstwie lub praktykach administracyjnych niektórych Państw Członkowskich;

w związku z tym, zasada swobody świadczenia usług powinna być obecnie stosowana w transporcie morskim między Państwami Członkowskimi oraz między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi w celu stopniowego zniesienia istniejących ograniczeń oraz zapobiegania wprowadzaniu nowych ograniczeń;

struktura przemysłu żeglugowego Wspólnoty powoduje, że właściwym jest, aby przepisy niniejszego rozporządzenia były stosowane również w przypadku obywateli Państw Członkowskich, prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowaną poza Wspólnotą oraz przedsiębiorstw żeglugowych zarejestrowanych poza Wspólnotą i kontrolowanych przez obywateli Państwa Członkowskiego, jeśli ich statki są zarejestrowane w tym Państwie Członkowskim zgodnie z jego ustawodawstwem;

powinno zostać przyjęte postanowienie dotyczące uzasadnionych okresów przejściowych, zgodnie z charakterem rodzajów transportu, o którym mowa.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Swoboda świadczenia usług transportu morskiego między Państwami Członkowskimi oraz między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi stosuje się do obywateli Państw Członkowskich prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowaną w Państwie Członkowskim innym niż państwo pochodzenia osoby, na rzecz której usługi mają być świadczone.

2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się również do obywateli Państw Członkowskich prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowaną poza Wspólnotą i do przedsiębiorstw żeglugowych zarejestrowanych poza Wspólnotą i kontrolowanych przez obywateli Państwa Członkowskiego, jeśli statki ich są zarejestrowane w tym Państwie Członkowskim zgodnie z jego ustawodawstwem.

3. Przepisy art. 55-58 i 62 Traktatu stosują się do kwestii objętych niniejszym rozporządzeniem.

4. Do celów niniejszego rozporządzenia, przez „usługi transportu morskiego między Państwami Członkowskimi oraz między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi”, gdzie są one z reguły świadczone za wynagrodzeniem, rozumie się:

a) wewnątrzwspólnotowe usługi żeglugowe:

przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między każdym portem w Państwie Członkowskim a każdym portem lub urządzeniem oddalonym od brzegu w innym Państwie Członkowskim;

b) ruch między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi:

przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między portami w Państwach Członkowskich a portami lub urządzeniami oddalonymi od brzegu w państwie trzecim.

Artykuł 2

Na zasadzie odstępstwa od art. l, jednostronne ograniczenia krajowe istniejące przed dniem l lipca 1986 r. dotyczące przewozu określonych towarów całkowicie lub częściowo zarezerwowanego dla statków pod banderą krajową, zostają zniesione najpóźniej zgodnie z poniższym terminarzem:

— przewóz między Państwami Członkowskimi, statkami pod banderą Państwa Członkowskiego: 31 grudnia 1989 r.

— przewóz między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi, statkami pod banderą Państwa Członkowskiego: 31 grudnia 1989 r.

— przewóz między Państwami Członkowskimi oraz między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi, innymi statkami:

31 grudnia 1989 r.

Artykuł 3

Ustalenia dotyczące podziału ładunku, objęte istniejącymi umowami dwustronnymi, zawartymi przez Państwa Członkowskie z państwami trzecimi zostają zniesione lub dostosowane zgodnie z przepisami art. 4.

Artykuł 4

1. Istniejące ustalenia dotyczące podziału ładunku, które nie zostaną zniesione zgodnie z art. 3, zostają dostosowane zgodnie z legislacją Wspólnoty, w szczególności:

a) w przypadku obrotów regulowanych przez Kodeks postępowania Narodów Zjednoczonych dla konferencji armatorów liniowych, muszą być zgodne z tym Kodeksem oraz ze zobowiązaniami Państw Członkowskich na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 954/79;

b) w przypadku obrotów nie regulowanych przez Kodeks Nardów Zjednoczonych postępowania konferencji liniowych, umowa zostaje dostosowana jak najszybciej, a najpóźniej przed l stycznia 1993 r. w celu zapewnienia uczciwego, swobodnego i niedyskryminacyjnego dostępu dla wszystkich obywateli Wspólnoty, jak określono art. l, do podziału ładunku między zainteresowanymi Państwami Członkowskimi.

2. O działaniach krajowych w wypełnianiu przepisów ust. l zostają niezwłocznie powiadomione Państwa Członkowskie oraz Komisja. Stosowana będzie procedura konsultacji ustalona decyzją Rady nr 77/587/EWG.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o postępie poczynionym w dostosowywaniu, którym mowa w ust. 1, początkowo co sześć miesięcy, a następnie każdego roku.

4. W przypadku wystąpienia trudności w dostosowywaniu umów mającym na celu doprowadzenie do ich zgodności z ust. l lit. b), zainteresowane Państwo Członkowskie powiadamia Radę i Komisję. W przypadkach niezgodności umów z ust. l lit. b) i na prośbę zainteresowanego Państwa Członkowskiego. Rada, działając na wniosek Komisji, podejmuje odpowiednie działania.

Artykuł 5

1. Ustalenia dotyczące podziału ładunku w jakichkolwiek przyszłych umowach z państwami trzecimi są zakazane, poza okolicznościami wyjątkowymi, kiedy przedsiębiorstwa żeglugi liniowej Wspólnoty nie miałyby inaczej realnej możliwości pływania w celach handlowych do i z zainteresowanego państwa trzeciego. W takich okolicznościach ustalenia tego typu są dopuszczalne zgodnie z przepisami art. 6.

2. W przypadkach, gdy państwo trzecie stara się narzucić ustalenia dotyczące podziału ładunku Państwom Członkowskim w zakresie handlu masowego towarami sypkimi lub płynnymi, Rada podejmuje odpowiednie działania zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 4058/86 dotyczącym skoordynowanych działań w celu zapewnienia swobodnego dostępu do ładunków w handlu morskim (⁴).

Artykuł 6

1. Jeśli obywatele Państw Członkowskich lub przedsiębiorstwa żeglugowe, jak to określa art. l, ust. l i 2, doświadczają, lub zagraża im, sytuacja kiedy pozbawione są realnej możliwości pływania w celach handlowych do i z określonego państwa trzeciego, zainteresowane Państwo Członkowskie powiadamia możliwie jak najszybciej inne Państwa Członkowskie i Komisję.

2. Rada, działając większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, decyduje o koniecznych działaniach. Działania te objąć mogą, w okolicznościach przewidzianych w art. 5 ust. l, negocjacje i przyjęcie ustaleń dotyczących podziału ładunku.

3. Jeśli Rada nie zadecyduje o koniecznych działaniach w czasie 6 miesięcy od momentu powiadomienia przez Państwo Członkowskie zgodnie z ust. l, zainteresowane Państwo Członkowskie może tymczasowo podjąć działania konieczne dla zachowania realnej możliwości pływania w celach handlowych zgodnie z art. 5 ust. 1.

4. Jakiekolwiek działania podjęte zgodnie z ust. 3 muszą być zgodne z prawem wspólnotowym i zapewniać obywatelom lub przedsiębiorstwom żeglugowym Wspólnoty uczciwy, swobodny i niedyskryminacyjny dostęp do stosownych podziałów ładunku, jak to określa art. 1 ust. 1 i 2.

5. O działaniach krajowych zgodnie z ust. 3 są niezwłocznie powiadamiane Państwa Członkowskie oraz Komisja. Stosowana jest procedura konsultacji ustalona decyzją Rady nr 77/587/EWG.

Artykuł 7

Rada, działając zgodnie z warunkami ustanowionymi w Traktacie, może rozszerzyć działanie przepisów niniejszego rozporządzenia na obywateli państwa trzeciego, świadczących usługi transportu morskiego i prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowaną we Wspólnocie.

Artykuł 8

Bez uszczerbku dla przepisów Traktatu dotyczących prawa prowadzenia działalności gospodarczej, osoba świadcząca usługi transportu morskiego może w tym celu czasowo kontynuować działalność w Państwie Członkowskim, gdzie usługi są świadczone, zgodnie z tymi samymi warunkami, jakie nałożone są przez dane państwo na swoich własnych obywateli.

Artykuł 9

Do chwili kiedy ograniczenia dotyczące swobody świadczenia usług nie zostaną zniesione, każde Państwo Członkowskie stosuje takie ograniczenia bez względu na obywatelstwo lub stałe miejsce zamieszkania wobec wszystkich osób świadczących usługi w rozumieniu art. 1 ust. 1 i 2.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie przed przyjęciem przepisów ustawowych, rozporządzeń lub administracyjnych, wdrażających niniejsze rozporządzenie, konsultuje się z Komisją i powiadamia ją o wszystkich tak przyjmowanych środkach.

Artykuł 11

Rada, działając zgodnie z przepisami Traktatu, bada niniejsze rozporządzenie przed l stycznia 1995 r.

Artykuł 12

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 grudnia 1986 r.