RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 99 i 100,

uwzględniając przepisy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (¹), w szczególności jej art. 17 ust. 4,

uwzględniając wniosek Komisji (²),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (³),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 8 dyrektywy nr 79/1072/EWG (⁵) w sprawie warunków zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju stanowi, że w przypadku podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty Państwa Członkowskie mają prawo odmówić zwrotu lub nałożyć specjalne warunki;

istnieje konieczność zapewnienia harmonijnego rozwoju stosunków handlowych między Wspólnotą a państwami trzecimi, opartych na zasadach dyrektywy 79/1072/EWG i uwzględniających zróżnicowaną sytuację w państwach trzecich;

niektóre z form uchylania się od zobowiązań podatkowych lub ich unikania powinny być zabronione,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) „podatnik niemający siedziby na terytorium Wspólnoty” oznacza podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG, który w czasie określonym w art. 3 ust. 1 niniejszej dyrektywy nie miał na terytorium Wspólnoty ani własnego przedsiębiorstwa, ani przedsiębiorstwa w celu realizacji transakcji handlowych, ani, o ile takie przedsiębiorstwo nie istniało, nie posiadał tam stałego adresu lub miejsca zamieszkania i który w tym samym czasie nie dostarczał towarów ani usług uważanych za dostarczane w Państwie Członkowskim określonych w art. 2, z wyjątkiem:

a) usług transportowych i usług im pomocniczych, zwolnionych na mocy art. 14 ust. 1 lit. i), art. 15 lub 16 ust. 1, B, C i D dyrektywy 77/388/EWG;

b) usług świadczonych w przypadkach, w których podatek jest płatny wyłącznie przez odbiorcę usług, zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. b) dyrektywy 77/388/EWG;

2) „terytorium Wspólnoty” oznacza terytoria Państw Członkowskich, w których dyrektywa 77/388/EWG jest stosowana.

Artykuł 2

1. Bez uszczerbku dla art. 3 i 4 każde Państwo Członkowskie zwraca każdemu podatnikowi niemającemu siedziby na terytorium Wspólnoty, na warunkach określonych poniżej, podatek od wartości dodanej pobrany od świadczonych usług lub dostarczonego majątku ruchomego na terytorium kraju przez innego podatnika lub pobrany z tytułu przywozu towarów do kraju, o ile te towary i usługi są wykorzystywane do celów transakcji określonych w art. 17 ust. 3 lit. a) i b) dyrektywy 77/388/EWG lub świadczenia usług wymienionych w art. 1 pkt 1 lit. b) niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie mogą uzależnić dokonywanie zwrotu określonego w ust. 1 od zagwarantowania przez państwa trzecie porównywalnych korzyści odnoszących się do podatków obrotowych.

3. Państwa Członkowskie mają prawo żądać mianowania przedstawiciela podatkowego.

Artykuł 3

1. Zwrot podatku określony w art. 2 ust. 1 zostanie przyznany po uprzednim złożeniu wniosku przez podatnika. Państwa Członkowskie określają warunki składania wniosków, łącznie z terminami ich składania, okresem trwania zwolnienia, wskazaniem władz właściwych do przyjmowania wniosków i określeniem minimalnych kwot, w odniesieniu do których wnioski mogą być składane. Określają także warunki dokonywania zwrotów, łącznie z terminami ich dokonywania i nakładają na wnioskodawcę zobowiązania, które są konieczne do oceny, czy wniosek jest uzasadniony, i zapobieżenia oszustwu, w szczególności zobowiązanie do przedstawiania dowodu prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG. Wnioskodawca musi poświadczyć na piśmie, że w czasie określonym nie przeprowadził żadnej transakcji niespełniającej warunków przewidzianych w art. 1 pkt 1 niniejszej dyrektywy.

2. Zwroty nie mogą być dokonywane na warunkach bardziej korzystnych niż warunki stosowane do podatników Wspólnoty.

Artykuł 4

1. Do celów niniejszej dyrektywy warunki otrzymania zwrotu są określane zgodnie z art. 17 dyrektywy 77/388/EWG przez Państwo Członkowskie, w którym dokonywany jest zwrot.

2. Państwa Członkowskie mają jednakże prawo do wykluczenia określonych wydatków lub określenia dodatkowych warunków otrzymania zwrotu.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do dostaw towarów, które są lub mogą być zwolnione na mocy art. 15 pkt 2 dyrektywy 77/388/EWG.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 1988 r. Niniejsza dyrektywa odnosi się tylko do wniosków dotyczących zwrotów podatku od wartości dodanej, pobranego od zakupionych towarów lub usług świadczonych odpłatnie lub od przywozu, które zostały dokonane w tym dniu lub po nim.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą i powiadamiają Komisję o wykorzystaniu możliwości wyboru przyznanej przez art. 2 ust. 2. Komisja informuje o tym inne Państwa Członkowskie.

Artykuł 6

W ciągu trzech lat od daty wskazanej w art. 5 Komisja po konsultacji z Państwami Członkowskimi przedstawia Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie o stosowaniu niniejszej dyrektywy, w szczególności art. 2 ust. 2.

Artykuł 7

Od dnia wykonania niniejszej dyrektywy, a w każdym przypadku od daty wskazanej w art. 5, 17 ust. 4 dyrektywy 77/388/EWG i art. 8 dyrektywy 79/1072/EWG tracą moc w każdym Państwie Członkowskim.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 listopada 1986 r.