Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna
Wersja aktualna
obowiązujący
Alerty
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (EWG) NR 2429/86
z dnia 31 lipca 1986 r.
w sprawie procedury oznaczania zawartości mięsa w przetworach i konserwach mięsnych objętych podpozycją ex 16.02 B III b) 1) nomenklatury znajdującej się w Załączniku do rozporządzenia (EWG) nr 2184/86
Dziennik Urzędowy nr L 210 01/08/1986 s.39
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 97/69 z dnia 16 stycznia 1969 r. w sprawie podjęcia środków w celu jednolitego stosowania nomenklatury Wspólnej Taryfy Celnej(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2055/84(2), w szczególności jego art. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
potrzebne są przepisy mające na celu zapewnienie jednolitego stosowania nomenklatury znajdującej się w Załączniku do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2184/86 z dnia 11 lipca 1986 r. ustalającego refundacje wywozowe do wołowiny i cielęciny(3), w celu klasyfikowania przetworów i konserw zawierających wołowinę (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu);
zgodnie z podpozycjami 16.02 B III b) ex 1) ex aa) (11), (22), (33), (44) i 16.02 B III b) ex 1) ex bb) (11), (22), (33), (44) i (55) nomenklatury znajdującej się w Załączniku do rozporządzenia (EWG) nr 2184/86, przetwory i konserwy zawierające wołowinę są klasyfikowane według zawartości mięsa wyrażonej w procentach wagowych (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu);
należy określić procedury oznaczania zawartości mięsa wyrażonej w procentach wagowych (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu);
w wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że najlepsze zabezpieczenia daje procedura ustanowiona w niniejszym Załączniku;
ponieważ przewidziane przepisy nie są zgodne z opinią Komitetu ds. Nomenklatury Wspólnej Taryfy Celnej, Komisja wystąpiła z wnioskiem do Rady o przyjęcie przepisów, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 97/69;
w ciągu trzech miesięcy od przedłożenia jej wniosku, Rada nie podjęła właściwych działań, i dlatego Komisja może przyjąć proponowane przepisy na mocy wspomnianej powyżej procedury w rozporządzeniu (EWG) nr 97/69,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Wyrażoną w procentach wagowych zawartość mięsa w przetworach i konserwach zawierających wołowinę (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu) ujętych w podpozycji 16.02 B III b) ex 1) ex aa) (11), (22), (33), (44) i 16.02 B III b) ex 1) ex bb) (11), (22), (33), (44) i (55) nomenklatury znajdującej się Załączniku do rozporządzenia (EWG) nr 2184/86 oznacza się zgodnie z procedurą określoną w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego pierwszego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 31 lipca 1986 r.
W imieniu Komisji
COCKFIELD
Wiceprzewodniczący
ZAŁĄCZNIK
PROCEDURA ANALIZY
Do celów niniejszego Załącznika, wyraz „mięso” nie obejmuje ani podrobów, ani tłuszczu (w tym tłuszczu pozyskanego z samego mięsa), ani też kości.
Zawartość mięsa wyrażoną w procentach wagowych, oznacza się zgodnie z następującą procedurą:
1. Metody analizy
1.1 Analiza musi być wykonana na jednorodnych i reprezentatywnych próbkach przetworu mięsnego lub konserwy mięsnej.
1.2 Należy zastosować następujące metody analizy:
1.2.1 Azot: oznaczanie zawartości azotu w mięsie i produktach mięsnych - ISO 937: 1978.
1.2.2 Wilgoć: oznaczanie zawartości wilgoci w mięsie i produktach mięsnych - ISO 1442: 1973.
1.2.3 Tłuszcz: oznaczanie całkowitej zawartości tłuszczu w mięsie i produktach mięsnych - ISO 1443: 1973.
1.2.4 Popiół: oznaczanie zawartości popiołu w mięsie i produktach mięsnych - ISO 936: 1978.
1.3 Przestrzeganie wymagań wymienionych norm ISO w odniesieniu do procedury pobierania próbek nie jest obowiązkowe do celów niniejszego rozporządzenia.
2. Obliczenie zawartości mięsa
Zawartość mięsa w mięsie oblicza się według wzoru:
azotu ogólnego w produktach mięsnych
NT = gdzie NT to azot ogólny oznaczony w analizie (%)
Nx = azot pochodzenia zewnętrznego (%)
Zawartość azotu ogólnego należy oznaczyć zgodnie z metodą, określoną w ppkt. 1.2.1. Ponadto, ilościowe oznaczenie wilgoci (1.2.2), tłuszczu (1.2.3) i popiołu (1.2.4) daje możliwość wnioskowania o zawartości innych składników.
W celu wprowadzenia poprawki na azot pochodzenia zewnętrznego (Nx), niezbędna jest znajomość ilości każdego składnika zawierającego azot oraz zawartości azotu w tych składnikach. W poniższej tabeli przedstawiono średnią zawartość azotu w kilku składnikach zawierających azot, które mogą występować w przetworach lub konserwach mięsnych.
| Produkty nie zawierające mięsa | Procentowa zawartość azotu |
Suchary | 2,0 |
| Kazeina | 15,8 |
| Kazeinian sodu | 14,8 |
| Izolat białek sojowych | 14,5 |
| Teksturowane białka sojowe | 8,0 |
| Mąka sojowa | 8,0 |
| Glutaminian sodu | 8,3 |
| Nerki wołowe | 2,7 |
| Ozory wołowe | 3,0 |
Jeżeli chodzi o powtarzalność metod analitycznych, należy się odnieść do wymienionych powyżej norm ISO.
Wynik, który należy wziąć pod uwagę to średnia, z co najmniej dwóch oznaczeń.
(1)Dz.U. nr L 14 z 21.1.1969, str. 1.
(2)Dz.U. nr L 191 z 19.7.1984, str. 1.
(3)Dz.U. nr L 190 z 12.7.1986, str. 19.
