RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego artykuł 128,

uwzględniając decyzję Rady 63/266/EWG z dnia 2 kwietnia 1963 r., ustanawiającą ogólne zasady realizowania wspólnej polityki kształcenia zawodowego(¹) jej ósmą zasadę,

uwzględniając wniosek Komisji, zmieniony dnia 17 lipca 1984 r.,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

ósma zasada decyzji 63/266/EWG, ma na celu umożliwienie osiągnięcia wzajemnego uznawania świadectw i innych dokumentów potwierdzających ukończenie kształcenia zawodowego;

rezolucja Rady z 6 czerwca 1974 r.(⁴) w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dowodów posiadania kwalifikacji, wymaga sporządzenia list takich kwalifikacji uznanych za równoważne;

brak wymienionego wzajemnego uznawania jest czynnikiem utrudniającym swobodny przepływ pracowników wewnątrz Wspólnoty o tyle, o ile ogranicza możliwość wykorzystania kwalifikacji zawodowych uzyskanych w jednym Państwie Członkowskim, przez pracowników poszukujących zatrudnienia w innym Państwie Członkowskim;

systemy kształcenia zawodowego we Wspólnocie są bardzo zróżnicowane; systemy te wymagają stałego dostosowywania do nowych sytuacji spowodowanych wpływem zmian technologicznych na zatrudnienie i treść obowiązków zawodowych;

rezolucja Rady z dnia 11 lipca 1983 r., dotycząca polityki kształcenia zawodowego we Wspólnocie Europejskiej w latach osiemdziesiątych(⁵) potwierdza konieczność zbliżania założeń polityki kształcenia zawodowego, uznając zarazem różnorodność systemów kształcenia w Państwach Członkowskich oraz konieczność elastycznego działania wspólnotowego;

Komisji, z pomocą Komitetu Doradczego do spraw kształcenia zawodowego, udało się uchwalić jako układ odniesienia, strukturę poziomów kształcenia, stanowiącą pierwszy krok ku realizacji celów ustanowionych w ósmej zasadzie decyzji 63/266/EWG; ale struktura ta nie odzwierciedla wszystkich systemów kształcenia rozwijanych w Państwach Członkowskich;

dla pracowników wykwalifikowanych i wybranych priorytetowych grup zawodów, udało się ustalić praktyczne opisy zawodu i określić odpowiednie kwalifikacje wynikające z kształcenia zawodowego w różnych Państwach Członkowskich, ;

konsultacje z grupami zawodowymi, udowodniły, że wyniki tych działań dostarczają przedsiębiorstwom, pracownikom i władzom publicznym, cennych informacji dotyczących porównywalności kwalifikacji wynikających z kształcenia zawodowego;

ta sama podstawowa metodologia może być zastosowana do innych zawodów i grup zawodów, za radą Komitetu Doradczego ds. kształcenia zawodowego i przy współpracy pracodawców, pracowników i władz publicznych w tych sektorach zawodowych, których rzecz dotyczy;

jest zatem sprawą zasadniczą szybki postęp ku porównywalności kwalifikacji wynikających z kształcenia zawodowego dla wszystkich pracowników wykwalifikowanych, a następnie, w najszybszych możliwych terminach, ku poszerzeniu prac na wszystkie poziomy kształcenia;

pomocnym jest posiadanie wszystkich niezbędnych opinii, w szczególności opinii Komitetu Doradczego ds. kształcenia zawodowego i pomocy technicznej Europejskiego Centrum Rozwoju Szkolenia Zawodowego, jak również możliwości działania Państw Członkowskich i Komisji zgodnie z istniejącymi procedurami;

Komitet Doradczy ds. kształcenia zawodowego wyraził swoją opinię podczas jego spotkania w dniach 18 i 19 stycznia 1983 r.;

uwzględnia się ust. 21 sprawozdania Komitetu ds. europy narodów z 29 i 30 marca 1985 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Cel polegający na umożliwieniu pracownikom lepszego wykorzystania ich kwalifikacji, w szczególności do celów dostępu do odpowiedniego zatrudnienia w innym Państwie Członkowskim, wymaga elementów opisów zawodów, uzgodnionych wzajemnie przez Państwa Członkowskie w imieniu pracowników, w rozumieniu art. 128 Traktatu, przyspieszonego wspólnego działania Państw Członkowskich i Komisji dla uchwalenia porównywalności kwalifikacji wynikających z kształcenia zawodowego we Wspólnocie oraz ulepszenia informacji na ten temat.

Artykuł 2

1. Komisja, w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi, podejmuje prace prowadzące do osiągnięcia celów określonych w art. 1 w sprawie porównywalności kwalifikacji wynikających z kształcenia zawodowego między różnymi Państwami Członkowskimi, dla specyficznych zawodów lub grup zawodowych.

2. W pracach można posługiwać się jako układem odniesienia strukturą poziomów kształcenia, opracowaną przez Komisję z pomocą Komitetu Doradczego ds. kształcenia zawodowego. Tekst wspomnianej struktury jest załączony do niniejszej decyzji, tytułem informacji.

3. Prace określone w ust. 1 w pierwszym rzędzie skupiają się na kwalifikacjach zawodowych pracowników wykwalifikowanych we wspólnie uzgodnionych zawodach lub grupach zawodów .

4. Zakres niniejszej decyzji może być potem poszerzony w sposób umożliwiający podjęcie, na wniosek Komisji, prac nad innymi poziomami wykształcenia.

5. Rejestr SEDOC, używany w związku z europejskim systemem rozpowszechniania informacji o popycie i podaży w dziedzinie zatrudnienia, w każdym przypadku, gdy będzie to możliwe, służy za wspólny układ odniesienia dla klasyfikacji zawodów.

Artykuł 3

Następująca procedura jest używana przez Komisję dla ustanowienia porównywalności kwalifikacji wynikających z kształcenia zawodowego, w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi i organizacjami pracowników i pracodawców na poziomie wspólnotowym:

— selekcja odpowiednich zawodów lub grup zawodów zgodnie z propozycją Państw Członkowskich lub kompetentnych organizacji pracodawców i pracowników na poziomie Wspólnoty,

— sporządzenie opisów wymagań zawodowych dla wzajemnie uzgodnionych zawodów lub grup zawodów określonych w tiret pierwszym,

— zbliżenie kwalifikacji wynikających z kształcenia zawodowego uznanych w różnych Państwach Członkowskich i opisów wymagań zawodowych określonych w tiret drugim,

— utworzenie tabel zawierających następujące informacje:

a) kody zawodów SEDOC i krajowe kody klasyfikacji zawodów,

b) poziom kształcenia zawodowego,

c) w stosunku do każdego Państwa Członkowskiego, tytuł zawodowy i odpowiadające mu kwalifikacje kształcenia zawodowego,

d) organizacje i instytucje odpowiadające za kształcenie zawodowe

e) władze i organizacje kompetentne do wydawania i zatwierdzania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających zdobycie wykształcenia zawodowego,

— publikacja wzajemnie uzgodnionych opisów wymagań zawodowych we Wspólnocie oraz tabel porównawczych w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich,

— utworzenie, w rozumieniu art. 4 ust. 3, wzoru fiszki informacyjnej dla każdego zawodu lub grupy zawodów, do publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich,

— upowszechnianie informacji w sprawie ustalonej porównywalności we wszystkich właściwych organizacjach na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym, jak również we wszystkich sektorach zawodowych, których to dotyczy.

To działanie może być wsparte przez stworzenie bazy danych na szczeblu Wspólnoty, jeśli doświadczenie wskaże taką konieczność.

Artykuł 4

1. Każde Państwo Członkowskie wyznacza organ koordynujący, jeśli to możliwe oparty na istniejących strukturach, który ściśle współpracując z zainteresowanymi partnerami społecznymi i sektorami zawodowymi, których rzecz dotyczy, jest odpowiedzialny za właściwe upowszechnianie informacji wszystkim zainteresowanym. Państwa Członkowskie wyznaczają również organ odpowiedzialny za kontakty z organami koordynującymi innych Państw Członkowskich oraz z Komisją.

2. Organy koordynujące Państw Członkowskich mają kompetencje, aby ustalać odpowiednie porozumienia w dziedzinie informacji o kształceniu zawodowym na temat ustalonych spraw dotyczących porównywalności kwalifikacji zawodowych, z przeznaczeniem dla odpowiednich organów na poziomie narodowym, regionalnym i lokalnym, jak również dla ich własnych obywateli chcących pracować w innych Państwach Członkowskich i dla pracowników, którzy są obywatelami innych Państw Członkowskich.

3. Organy określone w ust. 2 na żądanie mogą dostarczać we wszystkich Państwach Członkowskich fiszkę informacyjną utworzoną według wzoru wymienionego w szóstym tiret w art. 3, którą pracownik może przedstawić pracodawcy ze świadectwem krajowym.

4. Komisja jest odpowiedzialna za prowadzenie badania nad wprowadzeniem europejskiej karty kształcenia zawodowego, wymaganej przez Komitet dla Europy Narodów, w ustępie 21 jego sprawozdania z 29 i 30 marca 1985 r.

5. Komisja dostarcza organom określonym w ust. 2, na żądanie, wszelkiej niezbędnej pomocy i rady dotyczących przygotowania i ustanowienia porozumień przewidzianych w ust. 2, łącznie z dostosowaniem i sprawdzeniem odpowiednich dokumentów technicznych.

Artykuł 5

Komisja, w ścisłym powiązaniu z krajowymi organami koordynującymi, wyznaczonymi przez Państwa Członkowskie:

— przegląda i aktualizuje, we właściwych i regularnych odstępach, w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi i organizacjami pracowników i pracodawców na poziomie wspólnotowym, wzajemnie uzgodnione opisy wymagań zawodowych i tabel porównawczych odnoszące się do porównywalności kwalifikacji wynikających z kształcenia zawodowego.

— gdzie konieczne, formułuje propozycje skuteczniejszego funkcjonowania systemu, łącznie z innymi środkami mogącymi polepszyć sytuację w dziedzinie porównywalności świadectw kwalifikacji zawodowych.

— gdzie konieczne, dostarcza pomocy w przypadku trudności technicznych napotykanych przez władze krajowe lub wyspecjalizowane organy, których rzecz dotyczy.

Artykuł 6

Każde Państwo Członkowskie przedkłada Komisji, po raz pierwszy dwa lata po przyjęciu niniejszej decyzji, później - co cztery lata, sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej decyzji i uzyskanych wynikach.

Komisja, we właściwych odstępach czasu, przedstawia sprawozdanie w sprawie swoich prac i stosowania niniejszej decyzji w Państwach Członkowskich.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich i Komisji.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 lipca 1985 r.

ZAŁĄCZNIK

Struktura poziomów kształcenia określona w art. 2 ust. 2

POZIOM 1

Wykształcenie dające dostęp do tego poziomu: edukacja obowiązkowa i rozpoczęcie pracy zawodowej .

Inicjacja zawodowa zostaje zdobyta w instytucji oświatowej, bądź w programie kształcenia pozaszkolnego, bądź w przedsiębiorstwie. Poziom wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych jest bardzo ograniczony.

Ta forma kształcenia powinna umożliwić jej posiadaczowi wykonywanie pracy względnie prostej, a jej zdobycie powinno być dość szybkie.

POZIOM 2

Wykształcenie dające dostęp do tego poziomu: edukacja obowiązkowa i kształcenie zawodowe (włączając w to, w szczególności praktykę).

Ten poziom odpowiada poziomowi w przypadku gdy jego posiadacz ma pełne kwalifikacje do wykonywania określonej działalności, ze zdolnością do posługiwania się narzędziami i technikami, które się do niej odnoszą.

Działanie polega przede wszystkim na pracy odtwórczej, która może być samodzielna w granicach technik do niej przynależnych.

POZIOM 3

Wykształcenie dające dostęp do tego poziomu: edukacja obowiązkowa i/lub kształcenie zawodowe i uzupełniające kształcenie techniczne lub kształcenie techniczne lub inne na poziomie średnim.

Ta forma kształcenie dostarcza więcej wiedzy teoretycznej, niż poziom 2. Działalność obejmuje przede wszystkim posługiwanie się techniką i może być wykonywana w sposób samodzielny i/ lub pociągać za sobą obowiązki wykonawcze i koordynacyjne.

POZIOM 4

Wykształcenie dające dostęp do tego poziomu: wykształcenie średnie (ogólne lub zawodowe) i techniczne pomaturalne.

Ta forma kształcenia obejmuje kształcenie techniczne na wysokim poziomie, zdobyte w ramach instytucji edukacyjnych lub poza nimi. Przygotowanie wynikające z tego wykształcenia obejmuje wyższy poziom wiedzy i zdolności. Nie wymaga na ogół opanowania podstaw naukowych z różnych dziedzin, których rzecz dotyczy. Takie umiejętności i wiedza umożliwiają przyjęcie na siebie, w sposób prawie samodzielny lub całkowicie niezależny, zadań koncepcyjnych i/ lub kierowniczych i/ lub obowiązków administracyjnych.

POZIOM 5

Wykształcenie dające dostęp do tego poziomu: wykształcenie średnie (ogólne lub zawodowe) i pełne wykształcenie wyższe.

Ta forma kształcenia prowadzi zazwyczaj do samodzielnie wykonywanej działalności zawodowej (jako pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek), wymagającej opanowania podstaw naukowych zawodu. Kwalifikacje wymagane do wykonywania działalności zawodowej, mogą być zintegrowane na tych różnych poziomach.