RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i 235,

uwzględniając dyrektywę 76/464/EWG z dnia 4 maja 1976 r. w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty (¹), w szczególności jej art. 6 i 12,

uwzględniając wniosek Komisji(²),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(³),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

w celu ochrony środowiska wodnego Wspólnoty przed zanieczyszczeniem przez niektóre substancje niebezpieczne, art. 3 dyrektywy 76/464/EWG wprowadza system uprzednich zezwoleń ustalający normy emisji dla zrzutów substancji wymienionych w wykazie I w Załączniku do tej dyrektywy; art. 6 wymienionej dyrektywy przewiduje, że dla tych norm emisji należy ustanowić wartości dopuszczalne, jak również wskaźniki jakości dla środowiska wodnego dotkniętego tymi odprowadzanymi substancjami;

kadm i jego związki zawiera wykaz I;

Państwa Członkowskie są zobowiązane do stosowania wartości dopuszczalnych, z wyjątkiem przypadków, gdy mogą one stosować wskaźniki jakości;

ponieważ zanieczyszczenie wynikające ze zrzutów kadmu do wody jest powodowane przez znaczną liczbę gałęzi przemysłu, konieczne jest ustanowienie szczególnych wartości dopuszczalnych, w zależności od typu danego przemysłu, oraz ustanowienie wskaźników jakości dla środowiska wodnego, do którego odprowadzany jest kadm z tego przemysłu;

obecnie nie jest możliwe ustanowienie wartości dopuszczalnych dla zrzutów powstających podczas produkcji kwasu fosforowego i nawozu fosforowego ze skał fosforowych;

celem wskaźników jakości musi być wyeliminowanie zanieczyszczeń kadmem różnych elementów środowiska wodnego, które mogą być dotknięte oddziaływaniem zrzutów kadmu;

takie wskaźniki jakości muszą być wyraźnie ustanowione w tym celu, a nie z zamiarem ustalenia reguł odnoszących się do ochrony konsumenta lub obrotu produktami pochodzącymi ze środowiska wodnego;

należy ustanowić szczególną procedurę monitorowania, aby umożliwić Państwom Członkowskim wykazanie, iż wskaźniki jakości są dotrzymywane;

w celu skutecznego wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy należy ustanowić przepis w sprawie monitorowania przez Państwa Członkowskie środowiska wodnego dotkniętego oddziaływaniem zrzutów kadmu; art. 6 dyrektywy 76/464/EWG nie przewiduje kompetencji w zakresie wprowadzania takiego monitorowania; ze względu na to, że szczególne kompetencje nie zostały przewidziane w Traktacie, należy powołać się na art. 235 Traktatu;

ważne jest, aby co pięć lat Komisja przekazywała Radzie porównawczą ocenę realizacji niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie;

ponieważ wody gruntowe stanowią przedmiot dyrektywy 80/68/EWG(⁵), zostają one wyłączone z zakresu niniejszej dyrektywy;

poziom uprzemysłowienia Grenlandii jest bardzo niski ze względu na ogólną sytuację wyspy, a w szczególności ze względu na jej niewielkie zaludnienie, znaczny rozmiar oraz szczególne położenie geograficzne; dlatego też niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do Grenlandii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa:

- zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 76/464/EWG ustanawia wartości dopuszczalne dla norm emisji kadmu w zrzutach odprowadzanych z zakładów przemysłowych, jak określono w art. 2 lit. e),

- zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 76/464/EWG ustanawia wskaźniki jakości dla kadmu w środowisku wodnym,

- zgodnie z art. 6 ust. 4 dyrektywy 76/464/EWG określa terminy spełnienia warunków określonych w zezwoleniach udzielonych przez właściwe władze Państw Członkowskich w odniesieniu do istniejących zrzutów,

- zgodnie z art. 12 ust. 1 dyrektywy 76/464/EWG ustanawia metody referencyjne pomiaru umożliwiające określenie zawartości kadmu w zrzutach i środowisku wodnym,

- zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy 76/464/EWG ustanawia procedurę monitorowania,

- wymaga od Państw Członkowskich współpracy w przypadku zrzutów oddziałujących na wody więcej niż jednego Państwa Członkowskiego.

2. Niniejsza dyrektywa dotyczy wód, określonych w art. 1 dyrektywy 76/464/EWG, z wyjątkiem wód gruntowych.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „kadm” oznacza:

- pierwiastek chemiczny kadm,

- kadm zawarty w jakimkolwiek z jego związków;

b) „wartości dopuszczalne” oznaczają wartości określone w załączniku I;

c) „wskaźniki jakości” oznaczają wymagania określone w załączniku II;

d) „przetwarzanie kadmu” oznacza jakikolwiek proces przemysłowy wymagający użycia lub produkcji kadmu, lub jakikolwiek inny proces, w którym obecność kadmu jest nieunikniona;

e) „zakład przemysłowy” oznacza jakikolwiek zakład, w którym produkowany jest kadm bądź jakakolwiek substancja zawierająca kadm;

f) „istniejący zakład” oznacza zakład przemysłowy działający w dniu notyfikacji niniejszej dyrektywy;

g) „nowy zakład” oznacza:

- zakład przemysłowy, który zaczął działać po dniu notyfikacji niniejszej dyrektywy,

- istniejący zakład przemysłowy, którego możliwości przetwarzania kadmu zostały znacznie zwiększone po dniu notyfikacji niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

1. Wartości dopuszczalne, terminy, do których należy się do nich dostosować oraz procedura monitorowania zrzutów, są ustanowione w załączniku I.

2. Wartości dopuszczalne zwykle stosuje się do miejsca, w którym ścieki zawierające kadm opuszczają zakład przemysłowy.

Jeśli ścieki zawierające kadm są oczyszczane poza zakładem przemysłowym w zakładzie przeznaczonym do usuwania kadmu, Państwo Członkowskie może zezwolić na stosowanie wartości dopuszczalnych w miejscu, w którym ścieki opuszczają ten zakład.

3. Zezwolenia określone w art. 3 dyrektywy 76/464/EWG muszą zawierać przepisy co najmniej tak rygorystyczne jak te zawarte w załączniku I do niniejszej dyrektywy, chyba że Państwo Członkowskie przestrzega przepisów art. 6 ust. 3 dyrektywy 75/464/EWG, na podstawie załączników II i IV do niniejszej dyrektywy.

Zezwolenia podlegają przeglądowi co najmniej raz na cztery lata.

4. Bez uszczerbku dla swoich zobowiązań wynikających z ust. 1-3 oraz przepisów dyrektywy 75/464/EWG, Państwa Członkowskie mogą przyznawać zezwolenia nowym zakładom, tylko wtedy, gdy zakłady te stosują normy odpowiadające najlepszym dostępnym środkom technicznym, kiedy jest to konieczne do usunięcia zanieczyszczeń, zgodnie z art. 2 wymienionej dyrektywy lub w celu zapobieżenia zakłóceniom konkurencji.

Niezależnie od przyjętych metod, jeżeli z przyczyn technicznych zamierzone środki nie odpowiadają najlepszym dostępnym środkom technicznym, Państwo Członkowskie przedstawia Komisji uzasadnienie tych powodów, przed wydaniem jakiegokolwiek zezwolenia.

Komisja przekazuje niezwłocznie to uzasadnienie innym Państwom Członkowskim i przesyła wszystkim Państwom Członkowskim sprawozdanie zawierające jej opinię, w możliwie najkrótszym czasie, w sprawie odstępstwa określonego w akapicie drugim. W razie potrzeby, Komisja w tym samym czasie przedstawia Radzie odpowiednie wnioski.

5. Referencyjna metoda analizy używana dla określenia obecności kadmu podana jest w załączniku. III (1). Można korzystać z innych metod pod warunkiem, że limity wykrywania, precyzyjność i dokładność takich metod są co najmniej tak dobre jak ustanowiono w załączniku III (1). Dokładność wymagana dla pomiarów ścieków podana jest w załączniku III (2).

Artykuł 4

Państwa Członkowskie, których to dotyczy, są odpowiedzialne za monitorowanie środowiska wodnego, dotkniętych oddziaływaniem zrzutów przemysłowych.

W przypadku zrzutów oddziałujących na wody więcej niż jednego Państwa Członkowskiego, zainteresowane Państwa Członkowskie współpracują ze sobą, mając na względzie harmonizację procedur nadzorowania.

Artykuł 5

1. Komisja przygotowuje porównawczą ocenę realizacji niniejszej dyrektywy przez Państwa Członkowskie na podstawie informacji dostarczonych przez Państwa Członkowskie, zgodnie z art. 13 dyrektywy 76/464/EWG, na jej wniosek, który musi być przedstawiany oddzielnie dla każdego przypadku. Informacje te zawierają w szczególności:

- szczegóły dotyczące zezwoleń ustanawiających normy emisji dla zrzutów kadmu,

- wyniki badania ilości kadmu odprowadzanego do wód, określonych w art. 1 ust. 2,

- wyniki pomiarów wykonanych przez krajową sieć powołaną w celu określenia stężenia kadmu.

2. Komisja przesyła Radzie ocenę porównawczą, określoną w ust. 1, co pięć lat, a po raz pierwszy cztery lata po notyfikacji niniejszej dyrektywy.

3. W przypadku zmiany stanu wiedzy naukowej, dotyczącej głównie toksyczności, trwałości i akumulacji kadmu w organizmach żywych i osadach, lub w przypadku usprawnień w najlepszych, dostępnych środkach technicznych, lub w przypadku udoskonalenia najlepszych dostępnych środków technicznych, Komisja przedstawia odpowiednie wnioski Radzie w celu zaostrzenia, gdy jest to konieczne, wartości dopuszczalnych i wskaźników jakości.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w ciągu dwóch lat po jej notyfikacji. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 7

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do Grenlandii.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 września 1983 r.

	Sektor przemysłowy1		Jednostka miary		Wartości dopuszczalne, jakich należy przestrzegać od dnia
					1.01.1986		1.01.19892
	1. Wydobycie cynku, uszlachetnianie ołowiu i cynku, kadm metaliczny i przemysł metali nieżelaznych		Miligramy kadmu na litr zrzutu		0,33		0,23
	2. Produkcja związków kadmu		Miligramy kadmu na litr zrzutu		0,53		0,23
			Gramy kadmu odprowadzonego na kilogram kadmu przetworzonego		0,54		5
	3. Produkcja pigmentów		Miligramy kadmu na litr zrzutu		0,53		0,23
			Gramy kadmu odprowadzonego na kilogram kadmu przetworzonego		0,34		5
	4. Produkcja środków stabilizujących		Miligramy kadmu na litr zrzutu		0,53		0,23
			Gramy kadmu odprowadzonego na kilogram kadmu przetworzonego		0,54		5
5. Produkcja baterii i akumulatorów		Miligramy kadmu na litr zrzutu		0,53		0,23
		Gramy kadmu odprowadzonego na kilogram kadmu przetworzonego		1,54		5
6. Galwanizacja6		Miligramy kadmu na litr zrzutu		0,53		0,23
		Gramy kadmu odprowadzonego na kilogram kadmu przetworzonego		0,34		5
7. Produkcja kwasu fosforowego i/lub nawozów fosforowych z fosforytów7				—		—
1 Wartości dopuszczalne dla sektorów przemysłowych nie wymienionych w niniejszej tabeli zostaną w razie konieczności ustalone przez Radę w terminie późniejszym. W międzyczasie Państwa Członkowskie ustalą normy emisji dla zrzutów kadmu we własnym zakresie zgodnie z dyrektywą 76/464/EWG. Normy te muszą brać pod uwagę najlepsze, dostępne środki techniczne i nie mogą być mniej rygorystyczne niż najbardziej porównywalne wartości dopuszczalne w niniejszym załączniku. 2 Na podstawie doświadczenia uzyskanego w trakcie wykonywania niniejszej dyrektywy oraz zgodnie z art. 5 ust. 3 Komisja przedstawi Radzie, we właściwym czasie, wnioski w sprawie ustalenia bardziej restrykcyjnych wartości dopuszczalnych z myślą o ich wejściu w życie od roku 1992. 3 Miesięczna średnia ważona przepływem koncentracja kadmu ogólnego. 4 Średnia miesięczna. 5 W chwili obecnej niemożliwe jest ustalenie wartości dopuszczalnych wyrażonych jako ładunek. W razie potrzeby, wartości te zostaną ustalone przez Radę zgodnie z art. 5 ust. 3 niniejszej dyrektywy. Jeżeli Rada nie ustali żadnych wartości dopuszczalnych, zachowane zostaną wartości wyrażone jako ładunek, podane w kolumnie „1.01.1986”. 6 Państwa Członkowskie mogą zawiesić obowiązywanie wartości dopuszczalnych do dnia 1 stycznia 1989 r. dla zakładów odprowadzających mniej niż 10 kg kadmu rocznie oraz w których całkowita objętość kadzi galwanizacyjnych nie przekracza 1,5 m3, jeżeli względy techniczne i administracyjne czynią takie posunięcie absolutnie niezbędnym. 7 W chwili obecnej nie istnieją żadne ekonomicznie opłacalne metody techniczne systematycznego pozyskiwania kadmu ze zrzutów powstających przy produkcji kwasu fosforowego i/lub nawozów fosforowych z fosfatów. Dla takich zrzutów nie ustalono żadnych wartości dopuszczalnych. Brak takich wartości dopuszczalnych nie zwalnia Państw Członkowskich z obowiązku ustalenia norm emisji dla tych zrzutów zgodnie z dyrektywą 76/464/EWG.