Strony Porozumienia w sprawie wdrażania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (zwanego dalej „Porozumieniem”),

uwzględniając wielostronne negocjacje handlowe oraz pragnienie uzgodnienia jednolitego tekstu Porozumienia w sprawie wdrażania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, wyrażone przez Komitet Negocjacji Handlowych na posiedzeniu w dniach 11 i 12 kwietnia 1979 roku;

uznając, że kraje rozwijające się mogą mieć szczególne trudności w stosowaniu Porozumienia;

zważywszy, że postanowienia artykułu 27 Porozumienia, odnoszące się do zmiany nie weszły jeszcze w życie;

niniejszym:

I

1. Postanawiają skreślić postanowienie artykułu 1 ustęp 2 litera b) iv) Porozumienia;

2. Uznają, że pięcioletni okres zwłoki w stosowaniu postanowień Porozumienia przez kraje rozwijające się, przewidziany w artykule 21 ustęp 1, może w praktyce, w odniesieniu do niektórych krajów rozwijających się, okazać się niewystarczający. W takich przypadkach kraj rozwijający się będący Stroną Porozumienia ma prawo przed upływem okresu, określonego w artykule 21 ustęp 1 wystąpić z wnioskiem o przedłużenie tego okresu, przy czym strony Porozumienia odnoszą się do takiego wniosku z życzliwością, o ile dane państwo rozwijające się może podać ważną przyczynę;

3. Uznają, że kraje rozwijające się, które aktualnie dokonują ustalania wartości towarów na podstawie urzędowo określonych wartości minimalnych, mogą zechcieć wnieść zastrzeżenie umożliwiające im przejściowe utrzymanie takich wartości w ograniczonym zakresie i na takich warunkach, na jakie mogą się zgodzić Strony Porozumienia;

4. Uznają, że kraje rozwijające się, które uważają, że odwrócenie kolejności we wniosku importera, przewidzianej w artykule 4 Porozumienia, może stanowić dla nich źródło poważnych trudności mogą zechcieć wnieść zastrzeżenie dotyczące artykułu 4 o następującej treści:

„Rząd …… zastrzega sobie prawo do postanowienia, że odpowiednie postanowienie artykułu 4 Porozumienia stosuje się jedynie wtedy, gdy organy celne przyjmują wniosek o odwrócenie kolejności artykułów 5 i 6.”

Jeżeli kraje rozwijające się wnoszą takie zastrzeżenie, strony Porozumienia wyrażają na nie zgodę na mocy artykułu 23 Porozumienia;

5. Uznają, że kraje rozwijające się mogą zechcieć wnieść zastrzeżenie odnoszące się do artykułu 5 ustęp 2 Porozumienia o następującej treści:

„Rząd …… zastrzega sobie prawo do postanowienia, że artykuł 5 ustęp 2 Porozumienia jest stosowany zgodnie z postanowieniami dołączonej do niego noty, niezależnie od tego, czy importer wystąpi z takim wnioskiem, czy nie.”

Jeżeli kraje rozwijające się wniosą takie zastrzeżenie, strony Porozumienia wyrażają na nie zgodę na mocy artykułu 23 Porozumienia;

6. Uznają fakt wyrażenia przez niektóre kraje rozwijające się obawy, że mogą wystąpić problemy związane ze stosowaniem artykułu 1 Porozumienia, w zakresie, w jakim odnosi się on do przywozu do ich krajów dokonywanego przez wyłącznych przedstawicieli, wyłącznych dystrybutorów i wyłącznych koncesjonariuszy. Strony Porozumienia postanawiają, że w przypadku praktycznego zaistnienia takich problemów w krajach rozwijających się stosujących Porozumienie, na wniosek takich państw kwestia ta zostaje zbadana, w celu znalezienia właściwych rozwiązań;

7. Postanawiają, że artykuł 17 dopuszcza, że przy stosowaniu Porozumienia administracje celne mogą przeprowadzać postępowanie dotyczące prawdziwości i lub rzetelności oświadczeń, dokumentów lub deklaracji przedkładanych im do celów związanych z ustalaniem wartości celnej. Postanawiają ponadto, że artykuł ten dopuszcza tym samym możliwość przeprowadzania postępowania, ukierunkowanego na przykład na sprawdzenie kompletności i prawidłowości elementów składowych wartości deklarowanych lub przedstawianych organom celnym w związku z ustalaniem wartości celnej. Uznają również, że Strony Porozumienia, z zastrzeżeniem postanowień właściwego ustawodawstwa poszczególnych krajów i obowiązujących procedur wewnętrznych, mają prawo oczekiwać pełnej współpracy importerów w prowadzeniu takiego postępowania;

8. Postanawiają, że cena faktycznie zapłacona bądź należna, obejmuje wszelkie płatności faktycznie dokonane lub planowane przez kupującego na rzecz sprzedającego lub przez kupującego na rzecz strony trzeciej, warunkujące dokonanie transakcji sprzedaży towarów przywożonych w celu wypełnienia zobowiązania sprzedającego.

II

1. Wraz z wejściem w życie Porozumienia, postanowienia niniejszego Protokołu uważa się za jego integralną część.

2. Niniejszy Protokół zostaje złożony u Dyrektora Generalnego Umawiających się Stron GATT. Jest on otwarty do przyjęcia w drodze podpisania lub w inny właściwy sposób, przez sygnatariuszy Porozumienia o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu oraz inne rządy pragnące przyjąć Porozumienie lub przystąpić do niego w zastosowaniu postanowień jego artykułu 22.

Sporządzono w Genewie, dnia pierwszego listopada tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego dziewiątego roku w pojedynczym egzemplarzu w językach: angielskim, francuskim i hiszpańskim, przy czym każda wersja językowa jest autentyczna.