ZAŁĄCZNIK

Zmiany do załącznika do dyrektywy Komisji 76/114/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r.

Ppkt 2.1.2, wiersz piąty:

Wyrażenie „DK dla Danii” zastępuje się „18 dla Danii”.

Przypis 1 otrzymuje brzmienie:

„1 Jeżeli pojazdowi nie udzielono homologacji typu EWG i dlatego nie posiada numeru homologacji typu EWG, Państwo Członkowskie może wymagać przedłożenia krajowej homologacji typu. Jeżeli wymagane jest przedłożenie krajowej homologacji typu, producent może umieścić je na tabliczce niezależnie od tabliczki znamionowej producenta lub na samej tabliczce producenta.”

W ppkt. 2.1.4, 2.1.5, 2.1.6, 2.1.7 i 2.1.8:

wyraz „waga” zastępuje się wyrazem „masa”.

Pkt 3.1 otrzymuje brzmienie:

3.1. Musi to być podane na tabliczce znamionowej producenta i na nadwoziu, ramie lub innej podobnej części.

3.1.1. Musi się składać z trzech sekcji.

3.1.1.1. Pierwsza sekcja zawiera kod przypisany do producenta pojazdu, aby umożliwić jego identyfikację. Kod zawiera trzy typy liter lub cyfr przypisane przez właściwe organy kraju, w którym producent ma swoje główne miejsce prowadzenia działalności, za zgodą międzynarodowej agencji działającej z upoważnienia Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO). Pierwszy znak oznacza obszar geograficzny, drugi kraj w obrębie obszaru geograficznego, a trzeci konkretnego producenta.

Gdy producent produkuje mniej niż 500 pojazdów rocznie, trzecim znakiem będzie zawsze „9”. Aby zidentyfikować tego producenta, właściwa wyżej wymieniona instytucja wyznaczy też trzeci, czwarty i piąty znak trzeciej sekcji.

3.1.1.2. Druga sekcja składa się z sześciu znaków (liter lub cyfr), służących wskazaniu ogólnej charakterystyki pojazdu. Jeżeli producent nie wykorzysta jednego lub więcej znaków, miejsca niewykorzystane musza być wypełnione alfabetycznymi lub numerycznymi znakami, do wyboru przez producenta.

3.1.1.3. Trzecia sekcja składa się z ośmiu znaków, których ostatnie cztery muszą być numeryczne, i musi, w połączeniu z dwiema innymi sekcjami, służyć przejrzystej identyfikacji określonego pojazdu. Każdą niewykorzystaną przestrzeń muszą stanowić zera, aby całkowita ilość wymaganych znaków była zachowana.

3.1.2. Znakowanie, o ile to możliwe, winno znajdować się w jednej linii.

Ze względów technicznych, jako wyjątek, znakowanie może znajdować się w dwóch wierszach. Jednak w tym wypadku żadna z sekcji nie może być dzielona między dwoma wierszami. Początek i koniec każdego wiersza musi być wskazany symbolem, który nie jest numerem arabskim ani dużą literą rzymską i który nie może być zamieniony z innym. To wymaganie może być uchylone w przypadku tabliczki producenta, na której numer jest tylko w jednym wierszu. Jest też dozwolone umieszczenie takiego symbolu między trzema sekcjami w jednym wierszu (ppkt 3.1.1).

Nie może być wolnych miejsc między znakami.

DODATEK

WZÓR TABLICZKI PRODUCENTA

Poniższe wzory nie przesądzają o danych, które są aktualnie podawane na płytkach znamionowych producenta. Są one jedynie wskazówkami.

Przykład nr 1

Przykład dla pojazdu kategorii M₁.

Dodatkowa informacja, jak przewidziano w ppkt 2.2, może być podana poniżej lub z boku określonych danych (patrz prostokąty pokazane kropkowanymi liniami w tym wzorze).

Przykład nr 2

Przykład dla pojazdu kategorii N₃.

Dodatkowa informacja, jak przewidziano w pkt 2.2 może być podana poniżej lub z boku określonych danych (patrz prostokąty pokazane kropkowanymi liniami w tym wzorze).