RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja bydła zajmuje bardzo ważne miejsce w rolnictwie wspólnotowym, zadowalające wyniki w tym zakresie zależą, w dużym stopniu, od wykorzystania zwierząt hodowlanych czystorasowych;

większość Państw Członkowskich podjęła już starania, w ramach ich krajowych polityk hodowlanych, wspierające produkcję zwierząt gospodarskich o ograniczonej liczbie ras, które spełniają szczególne normy zootechniczne; rasy i normy różnią się w poszczególnych Państwach Członkowskich; te różnice utrudniają rozwój handlu wewnątrzwspólnotowego;

w celu wyeliminowania tych różnic, a tym samym osiągnięcia wzrostu wydajności produkcji rolnej w tym sektorze, należy stopniowo zliberalizować handel wewnątrzwspólnotowy zwierzętami hodowlanymi czystorasowymi; całkowita liberalizacja handlu wymaga późniejszej dodatkowej harmonizacji, szczególnie w zakresie dopuszczenia do hodowli;

Państwa Członkowskie muszą mieć możliwość wywierania nacisku na konieczność wystawiania świadectw rodowodowych zgodnie z przedstawioną procedurą wspólnotową;

należy przedsięwziąć środki wykonawcze w niektórych dziedzinach o charakterze technicznym; w celu przyjęcia takich środków, należy przewidzieć procedurę ustanawiającą ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Stałego Komitetu ds. zootechniki; do czasu przyjęcia powyższych środków wykonawczych, aktualnie obowiązujące przepisy w tych dziedzinach muszą pozostać bez zmian;

należy zapewnić, aby przywóz zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła z państw trzecich nie był realizowany na warunkach mniej surowych niż te stosowane obecnie we Wspólnocie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) zwierzę hodowlane czystorasowe z gatunku bydła: każde zwierzę którego rodzice i dziadkowie są wpisani lub zarejestrowani w księdze hodowlanej danej rasy, oraz które jest wpisane lub zarejestrowane i może być wpisane do takiej księgi hodowlanej;

b) księga hodowlana: każda księga, rejestr, zbiór lub środek przechowywania danych

— który jest prowadzony przez organizację hodowców lub stowarzyszenie oficjalnie uznane przez Państwo Członkowskie, na obszarze którego powyższa organizacja lub stowarzyszenie zostały utworzone, oraz

— w którym wprowadzono lub zarejestrowano zwierzę hodowlane czystorasowe danej rasy z gatunku bydła z podaniem przodków.

Artykuł 2

Państwa Członkowskie zapewniają, aby nie było zakazane, ograniczone lub utrudnione z przyczyn zootechnicznych, co następuje:

— handel wewnątrzwspólnotowy zwierzętami hodowlanymi czystorasowymi z gatunku bydła,

— handel wewnątrzwspólnotowy nasieniem i zarodkami zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła,

— zakładanie ksiąg hodowlanych, z uwzględnieniem, że spełniają one wymogi ustanowione zgodnie z art. 6,

— uznanie organizacji i stowarzyszeń, które prowadzą księgi hodowlane zgodnie z art. 6, oraz

— z zastrzeżeniem art. 3, handel wewnątrzwspólnotowy bykami przeznaczonymi do sztucznego unasienniania.

Artykuł 3

Rada na wniosek Komisji przyjmuje przed dniem 1 lipca 1980 r. przepisy wspólnotowe w sprawie dopuszczenia do hodowli zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła.

Do czasu wejścia w życie tych przepisów, dopuszczenie do hodowli zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła i dopuszczenie byków przeznaczonych do sztucznego unasiennienia oraz stosowanie nasienia i zarodków podlega ustawodawstwu krajowemu, z zastrzeżeniem, że takie prawo nie może być bardziej restrykcyjne niż prawo stosowane w docelowych Państwach Członkowskich do zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła, nasienia i zarodków.

Artykuł 4

Organizacje hodowców oraz ich stowarzyszenia urzędowo uznawane przez Państwo Członkowskie, nie mogą sprzeciwiać się wprowadzeniu do ich ksiąg hodowlanych zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła, pochodzącego z innych Państw Członkowskich, pod warunkiem, że spełniają one wymogi ustanowione zgodnie z art. 6.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby zwierzęta hodowlane czystorasowe z gatunku bydła oraz ich nasienie i zarodki posiadały, w handlu wewnątrzwspólnotowym, świadectwo rodowodowe, które odpowiada wzorcowi opracowanemu zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 8, w szczególności w odniesieniu do osiągnięć zootechnicznych.

Artykuł 6

1. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 8 określa się, co następuje:

— metody monitorowania osiągnięć oraz metody oceny wartości genetycznej bydła,

— kryteria regulujące zasady uznawania organizacji i stowarzyszeń hodowców,

— kryteria regulujące zakładanie ksiąg hodowlanych,

— kryteria regulujące wprowadzanie zapisów do ksiąg hodowlanych,

— dane szczegółowe, które należy podać w świadectwie rodowodowym.

2. Do czasu wejścia w życie przepisów przewidzianych w ust. 1 tiret pierwsze, drugie i

trzecie:

a) urzędowe kontrole, określone w ust. 1 tiret pierwsze, przeprowadzane w każdym Państwie Członkowskim oraz aktualnie istniejące księgi hodowlane są uznawane przez inne Państwa Członkowskie;

b) uznawanie organizacji i stowarzyszeń hodowców jest w dalszym ciągu regulowane zgodnie z przepisami obowiązującymi w każdym Państwie Członkowskim;

c) kontynuuje się wprowadzanie nowych ksiąg hodowlanych w celu spełnienia warunków obecnie obowiązujących w Państwach Członkowskich.

Artykuł 7

Do czasu wprowadzenia w życie zasad wspólnotowych w tej sprawie, warunki stosowane w przywozie zwierząt hodowlanych czystorasowych z państw trzecich, nie mogą być bardziej korzystne od warunków regulujących handel wewnątrzwspólnotowy.

Państwa Członkowskie nie zezwalają na przywóz zwierząt hodowlanych czystorasowych z państw trzecich, o ile nie towarzyszy im świadectwo rodowodowe potwierdzające, że zwierzęta te zostały wpisane lub zarejestrowane w księdze hodowlanej eksportującego państwa trzeciego. Należy dostarczyć dowód, że zwierzęta zostały albo wpisane albo zarejestrowane i mogą być wpisane do księgi hodowlanej we Wspólnocie.

Artykuł 8

1. W przypadku stosowania procedury ustanowionej w niniejszym artykule, sprawy są niezwłocznie zgłaszane przez przewodniczącego, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego, do Stałego Komitetu ds. zootechniki (dalej zwanego “Komitetem”) ustanowionego na mocy decyzji Rady 77/505/EWG.

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich są ważone zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie głosuje.

3. Przedstawiciele Komisji przedkładają projekt środków, które należy przyjąć. Komitet wydaje swoją opinię o takich środkach w terminie ustalonym przez przewodniczącego stosownie do pilności tych spraw. Opinie są przyjmowane większością 41 głosów.

4. Komisja przyjmuje środki i stosuje je natychmiast, jeśli są one zgodne z opinią Komitetu. Gdy nie są one zgodne z opinią Komitetu lub taka opinia nie została wydana, Komisja przedstawia niezwłocznie Radzie środki, które należy przyjąć. Rada przyjmuje środki większością kwalifikowaną.

Jeżeli, w ciągu trzech miesięcy od daty przedłożenia wniosku Radzie, nie przyjmie ona tych środków, Komisja przyjmuje projektowane środki i stosuje je niezwłocznie, z wyjątkiem wypadków, gdy Rada zagłosowała zwykłą większością głosów przeciwko tym środkom.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 1979 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 lipca 1977 r.