ZAŁĄCZNIK I: OKREŚLENIA, WNIOSKI O HOMOLOGACJĘ TYPU EWG I SPECYFIKACJE DOTYCZĄCE BADAŃ

Ppkt 1.4 otrzymuje brzmienie:

„1.4. Zanieczyszczenia gazowe

„Gazowe zanieczyszczenia” oznaczają tlenek węgla, węglowodory oraz tlenki azotu, te ostatnie wyrażane w równowartości ditlenku azotu (NO₂).”

W ppkt 3.2.1.1.4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„W każdym badaniu otrzymana masa tlenku węgla, masa węglowodorów oraz masa tlenków azotu muszą być mniejsze w odniesieniu do pojazdu o danej masie odniesienia niż ilości wskazane w poniższej tabeli:”

W tabeli dodaje się następującą kolumnę czwartą:

Masa tlenku azotu wyrażona jako równoważnik NO2(na test w g) L3
10
10
10
12
14
14,5
15
15,5
16

Po ppkt. 3.2.1.1.4 dodaje się nowy ppkt 3.2.1.1.4.1 w brzmieniu:

„3.2.1.1.4.1. Jednakże, do dnia 1 października 1979 r. w odniesieniu do zastosowania w pojazdach innych niż pojazdy kategorii M1 oraz w pojazdach wyposażonych w automatyczną skrzynię biegów, wartości dopuszczalne dla emisji tlenku azotu określone w tabeli w ppkt. 3.2.1.1.4 są mnożone przez współczynnik 1,25.”

Istniejący ppkt 3.2.1.1.4.1 otrzymuje oznaczenie ppkt. 3.2.1.1.4.2.

Ppkt 3.2.1.1.5.1 oraz 3.2.1.1.5.2.

Wyrazy „oba zanieczyszczenia” zastępuje się wyrazami „trzy zanieczyszczenia”.

Ppkt 5.1.1.1.

W tabeli dodaje się kolumnę czwartą w brzmieniu:

Masa tlenku azotu wyrażonego jako równoważnika NO2 (na test w g) L3
12
12
12
14,4
16,8
17,4
18
18,6
19,2

Po ppkt. 5.1.1.1 dodaje się nowy ppkt 5.1.1.1.1 w brzmieniu:

„5.1.1.1.1. Jednakże, do dnia 1 października 1979 r. w odniesieniu do zastosowania w pojazdach innych niż pojazdy kategorii M1 oraz pojazdach wyposażonych w automatyczną skrzynię biegów, wartości dopuszczalne dla emisji tlenku azotu określone w tabeli w ppkt. 5.1.1.1 są mnożone przez współczynnik 1,25.”

ZAŁĄCZNIK III: BADANIE TYPU I

W ppkt. 3.2.1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Przewody łączące są wykonane z nierdzewnej stali i, w zakresie w jakim jest to możliwe, wyposażone w sztywne połączenia."

Ppkt 3.2.3.

Skreśla się wyrazy „i zmniejszeniu do minimum kondensacji na ściankach worka lub worków z próbkami”.

Po ppkt. 3.2.3 dodaje się nowe ppkt. 3.2.4 oraz 3.2.5 w brzmieniu:

„3.2.4. Kondensator chłodzący umieszczony jest między rurą wydechową silnika a wlotem worka(-ów) w taki sposób, aby temperatura spalin t_G na wyjściu skraplacza utrzymywana była w zakresie następujących wartości dopuszczalnych:

5 °C£ t_G £17 °C

Układ chłodzący musi być zaprojektowany w taki sposób, aby nie unikać jakiegokolwiek porywania zagęszczonej wody przez gazy przez niego przepływające. Umożliwi to zachowanie wilgotności gazów w worku lub workach do pobierania próbek na poziomie niższym niż 83% przy 20 °C.

3.2.5. Całkowita objętość systemu zbiorczego, wyłączając worek, nie przekracza 0,08 m³. Objętość rury rozciągającej worek nie jest mniejsza niż 0,03 m³.”

Istniejące ppkt. 3.2.4 oraz 3.2.5 otrzymują oznaczenie nowych ppkt. 3.2.6 oraz 3.2.7.

W ppkt. 3.3.2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Analizatory tlenku węgla oraz węglowodorów są typu nierozpraszającego z pochłanianiem w podczerwieni.”

Po ppkt. 3.3.2 dodaje się nowe ppkt. 3.3.3 - 3.3.3.3 w brzmieniu:

„3.3.3. Tlenki azotu są analizowane w następujący sposób:

3.3.3.1. Gazy zawarte w worku przechodzą przez konwerter, który redukuje ditlenek azotu (NO₂) do tlenku azotu (NO).

3.3.3.2. Zawartość tlenku azotu (NO) w gazach wychodzących z konwertera jest ustalana przy pomocy analizatora chemiluminescencyjnego.

3.3.3.3. Nie można używać żadnego urządzenia do osuszania gazu w części górnej - wlotowej - analizatora.”

Po ppkt. 3.5.6 dodaje się nowy ppkt. 3.5.7 w brzmieniu:

„3.5.7 Konwerter powinien być skuteczny w co najmniej w 90%.”

Istniejące ppkt. 3.5.7 oraz 3.5.8 otrzymują oznaczenie ppkt. 3.5.8 oraz 3.5.9.

Ppkt 4.5 otrzymuje brzmienie:

„4.5. Kondycjonowanie worka(-ów).”

W ppkt. 4.5.1 zdanie pierwsze wyrazy „worki ...” zastępuje się wyrazami „worek(-ki)...”.

Po ppkt. 4.5.2 dodaje się nowy ppkt. 4.5.3 w brzmieniu:

„4.5.3. Powietrze musi być wdmuchiwane do worka(-ów) przed każdym badaniem w celu usunięcia jakiejkolwiek pozostałej wilgoci."

Po ppkt. 4.6 dodaje się ppkt. 4.6.1 - 4.6.1.3 w brzmieniu:

„4.6.1. Kontrola skuteczności konwertera

Skuteczność konwertera NO₂—NO sprawdza się jedną z następujących dwóch metod:

4.6.1.1. Metoda „A”

4.6.1.1.1. Worek do pobierania próbek, który nie był jeszcze używany do zbierania próbek gazów spalinowych jest napełniany powietrzem (lub tlenem), oraz gazem wzorcowym NO, który będzie mierzony w taki sposób, aby umożliwić otrzymanie mieszanki pozostającej w granicach zakresu pomiarowego analizatora. Dodaje się wystarczającą ilość tlenu, aby umożliwić zamianę we właściwej proporcji NO w NO₂.

4.6.1.1.2. Workiem wstrząsa się fertycznie i łączy go natychmiast z urządzeniem dostarczającym próbki na analizatorze. Stężenie NO oraz NO_X mierzy się kolejno w odstępach czasu co minutę przez przepuszczenie próbki alternatywnie przez konwerter oraz przez okrężnicę. Jeśli konwerter funkcjonuje prawidłowo, po kilku minutach obecność NO oraz NO_X zostanie zapisana jak pokazano na diagramie poniżej. Chociaż ilość NO₂ będzie się zwiększać, suma NO_X = NO + NO₂ powinna pozostać stała. Zmniejszenie ilości NO_X podczas trwania operacji byłaby znakiem świadczącym o tym, że zmniejszała się skuteczności konwertera i przez użyciem przyrządu należałoby określić tego przyczynę.

Wskaźnik odpowiedzi kontroli skuteczności konwertera:

Czas w minutach

Licznik odpowiedzi

Licznik odpowiedzi

Czas w minutach

4.6.1.2. Metoda "B"

Skuteczność konwertera można sprawdzić za pomocą ozonizatora zgodnie z diagramem i metodą ustaloną poniżej:

Przyrząd do mierzenia skuteczności konwertora:

Ozonizator

O2 lub powietrze

4.6.1.2.1. Analizator NO jest podłączany do rury T otrzymującej z jednej strony dostawę gazu wzorcowego (mieszanka NO w N₂ w proporcji odpowiadającej około 80% wartości pełnej skali dla instrumentu), a z drugiej strony dostawę nasyconego ozonem tlenu lub powietrza (w zależności od stężenia NO). Rura wlotowa dostawy O₂ jest wyposażona w zawór odcinający (SOV), a każda z rur wlotowych jest podłączana do zaworu mierzącego (MV) oraz do przepływomierza (F).

4.6.1.2.2. Na początku kontroli, SOV jest zamknięty, a MV₂ ustawiony w taki sposób, aby otrzymać stabilny odczyt z instrumentu chemiluminescyjnego ustawionego na "przepływ". Przyrząd jest włączony i skalibrowany w taki sposób, aby prawidłowo wskazywał stężenie wykorzystywanej próbki gazu. Odczyt (A).

4.6.1.2.3. Gdy ozonizator jest wyłączony SOV jest otwierany, a wskaźnik przepływu O₂ jest regulowany w taki sposób, aby zmniejszyć wartość podawaną przez analizator o około 10%. Ta wartość (B) jest zapisywana. Następnie włącza się ozonizator, zaś jego napięcie reguluje się odpowiednio, aby odczyt na instrumencie spadł do około 20 % wstępnych wartości otrzymanych z nierozcieńczonego gazu. Wskazana wartość liczbowa (C) jest zapisywana.

4.6.1.2.4. Analizator przełącza się na „przeliczanie”, a odczyt (D) jest ponownie zapisywany. Ozonizator jest wyłączany, a nowa wartość (E) zapisywana. Następnie zamyka się SOV i zapisuje nową wartość (F). Ostatni odczyt powinien być identyczny z początkową wartością (A), chyba że próbka gazu zawiera NO₂, w którym to przypadku zanotowana wartość jest wyższa.

4.6.1.2.5. Skuteczność konwertera (wyrażona jako stosunek procentowy) jest otrzymywana przez:

4.6.1.3. Skuteczność konwertera musi być kontrolowana co najmniej raz w tygodniu, a najlepiej codziennie.”

Ppkt. 4.6.1 oraz 4.6.2 otrzymują oznaczenie ppkt. 4.6.2 oraz 4.6.3.

W ppkt. 7.1 dodaje się zdanie w brzmieniu:

„Do celów określenia skorygowanej objętości V´ w przypadku tlenków azotu, zmierzona wartość PH uznawana jest jako równa 0.”

Po ppkt. 7.1 dodaje się nowy ppkt. 7.2 w brzmieniu:

„7.2. Korekta zawartości „ditlenku azotu”

7.2.1. Zawartość ditlenku azotu w gazach jest korygowana za pomocą wykorzystania następującego wzoru:

C_C =

CM = zmierzona zawartość ditlenku azotu.

CC = skorygowana zawartość ditlenku azotu.

H = całkowita wilgotność w gramach wody na kg suchego powietrza.

Wilgotność całkowita H określana jest za pomocą następującego wzoru:

H =

R_A = względna wilgotność powietrza w %.

P_D = ciśnienie nasyconej pary wodnej w temperaturze otoczenia mierzonej termometrem suchym.

P_B = ciśnienie barometryczne

Ciśnienia P_D oraz P_B są wyrażane w tych samych jednostkach."

Istniejący ppkt 7.2 zastępuje się nowym ppkt. 7.3 w brzmieniu:

„7.3 Masa zanieczyszczeń gazowych zawartych w każdym worku

Masa zanieczyszczeń gazowych zawartych w każdym worku jest określana za pomocą wyniku iloczynu d × C × V, gdzie C jest zawartością na jednostkę objętości, D jest gęstością uwzględnianych zanieczyszczeń gazowych, zaś V jest skorygowaną objętością. Objętość V zastępuje się przez V´ w przypadku tlenków azotu.

Dla tlenku węgla, d = 1,250.

Dla węglowodorów, d = 3,844 (heksan).

Dla tlenków azotu, d = 2,05 (NO₂).”

Istniejący ppkt 7.3 otrzymuje oznaczenie ppkt. 7.4.