Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2013-07-01 do 2014-11-01
Wersja archiwalna od 2013-07-01 do 2014-11-01
archiwalny
Alerty
DYREKTYWA RADY
z dnia 18 grudnia 1975 r.
w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tabliczek znamionowych i oznakowania identyfikacyjnego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz sposobu i miejsca ich umieszczania (76/114/EWG)
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2013 r., Nr 158, poz. 172) Pokaż wszystkie zmiany
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
wymagania techniczne, które pojazdy silnikowe muszą spełniać na mocy prawa krajowego odnoszącego się między innymi do sposobów i miejsca umieszczania tabliczek znamionowych i oznakowania identyfikacyjnego, oraz sposobu i miejsca ich umieszczania;
wymagania te są różne w każdym Państwie Członkowskim; dlatego konieczne jest przyjęcie przez wszystkie Państwa Członkowskie, w uzupełnieniu do ich obecnie obowiązujących lub w miejsce ich przepisów, w celu, w szczególności dopuszczenia homologacji typu EWG, będącej przedmiotem dyrektywy Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep(3), mających zastosowanie do każdego typu pojazdu;
zbliżanie ustawodawstw krajowych odnoszących się do pojazdów silnikowych obejmuje wzajemne uznawanie przez Państwa Członkowskie przeglądów kontrolnych wykonywanych w każdym z tych Państw na podstawie wspólnych przepisów; w celu skutecznego stosowania tego systemu, te przepisy muszą być stosowane przez wszystkie Państwa Członkowskie z mocą od tego samego dnia,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Do celów niniejszej dyrektywy „pojazd” oznacza każdy pojazd silnikowy przeznaczony do ruchu drogowego, z nadwoziem lub bez, posiadający co najmniej cztery koła i rozwijający maksymalną prędkość konstrukcyjną przekraczającą 25 km/h, i jego przyczepy, z wyjątkiem pojazdów poruszających się po szynach, ciągników rolniczych i leśnych oraz maszyn, a także pojazdów przeznaczonych do robót publicznych.
Artykuł 2
Żadne Państwo Członkowskie nie może odmówić przyznania homologacji typu EWG lub homologacji krajowej pojazdu ze względów odnoszących się do tabliczek znamionowych i oznakowania identyfikacyjnego, jeżeli spełniają one wymagania wymienione w niniejszym Załączniku.
Artykuł 3
Żadne Państwo Członkowskie nie może odmówić rejestracji ani zakazać sprzedaży, wprowadzenia do ruchu lub użytkowania pojazdów ze względów odnoszących się do tabliczek znamionowych i oznakowania identyfikacyjnego, oraz sposobu i miejsca ich umieszczenia, jeżeli spełniają one wymagania wymienione w Załączniku do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 4
Zmiany niezbędne do dostosowania wymagań wymienionych w Załączniku do postępu technicznego, zostaną ustanowione zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 13 dyrektywy 70/156/EWG.
Artykuł 5
1. Państwa Członkowskie przyjmą i opublikują przed dniem 1 stycznia 1977 r. przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
Państwa Członkowskie wprowadzą w życie niniejsze przepisy z mocą od dnia 1 października 1978 r.
2. Po notyfikacji niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie podejmą kroki w celu powiadomienia Komisji, z wyprzedzeniem umożliwiającym jej przedstawienie swoich uwag, o projektach przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, które zamierzają przyjąć w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 6
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 1975 r.
(1) Dz.U. nr C 5 z 8.01.1987, str. 1.
(2) Dz.U. nr C 47 z 27.02.1975, str. 4.
(3) Dz.U. nr L 42 z 23.02.1970, str. 1.
Alerty
ZAŁĄCZNIK
WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZYZNANIA HOMOLOGACJI TYPU EWG LUB HOMOLOGACJI KRAJOWEJ [1]
1 OGÓLNE
1.1. Wszystkie pojazdy muszą być wyposażone w tablicę oraz oznakowania opisane w następujących sekcjach. Tablice i oznakowania są umieszczane przez producenta lub przez jego upoważnionego przedstawiciela.
2 TABLICZKA PRODUCENTA
2.1 Tabliczka producenta, oparta o wzór znajdujący się w niniejszym Załączniku musi być umieszczona na stałe w sposób widoczny i czytelny w miejscu dostępnym na części niepodlegającej wymianie w trakcie użytkowania. Musi być ono nieusuwalne i wskazywać jasno następujące informacje w podanej kolejności:
2.1.1 Nazwę producenta
2.1.2 Numer homologacji typu EWG(1).
Numer ten składa się z małej litery „e” umieszczonej po liczbach lub literach wyróżniających państwo, które przyznało homologację typu EWG (1 w przypadku Niemiec, 2 w przypadku Francji, 3 w przypadku Włoch, 4 w przypadku Niderlandów, 6 w przypadku Belgii, 9 w przypadku Hiszpanii, 11 w przypadku Wielkiej Brytanii, 13 w przypadku Luksemburga, 12 dla Austrii, 17 dla Finlandii, 5 dla Szwecji, litery DK w przypadku Danii, EL w przypadku Grecji, IRL w przypadku Irlandii i P w przypadku Portugalii, 8 w odniesieniu do Republiki Czeskiej, 29 w odniesieniu do Estonii, CY w odniesieniu do Cypru, 32 w odniesieniu do Łotwy, 36 w odniesieniu do Litwy, 7 w odniesieniu do Węgier, MT w odniesieniu do Malty, 20 w odniesieniu do Polski, 26 w odniesieniu do Słowenii, 27 w odniesieniu do Słowacji, 34 dla Bułgarii, 19 dla Rumunii, 25 dla Chorwacji) oraz po numerach homologacji zgodnie z numerami na certyfikacie homologacji dla danego typu pojazdu. Odsyłacz umieszcza się między literą „e” a numerem lub literami wyróżniającymi państwo, w którym wydano homologację typu EWG, i między rozróżniającym numerem lub literami a numerem homologacji.
2.1.3 Numer identyfikacyjny pojazdu.
2.1.4 Maksymalna dopuszczalna rzeczywista masa całkowita pojazdu.
2.1.5 Maksymalna dopuszczalna rzeczywista masa całkowita dla zestawów, w przypadku, gdy pojazd jest używany do ciągnięcia.
2.1.6 Maksymalny dopuszczalny nacisk na jedną oś, w kolejności od przodu do tyłu.
2.1.7 W przypadku naczepy, maksymalny dopuszczalny nacisk na sworzeń siodła.
2.1.8 Wymagania 2.1.4-2.1.7 nie wchodzą w życie przed upływem 12 miesięcy od dnia przyjęcia dyrektywy Rady w sprawie masy i wymiarów pojazdów silnikowych i ich przyczep. W międzyczasie jednakże, Państwo Członkowskie może wymagać, aby maksymalne dopuszczalne obciążenie regulowane ustawodawstwem krajowym umieszczane było na tablicy każdego pojazdu, który został wszedł do użycia na jego terytorium.
Jeżeli technicznie dopuszczalne obciążenie jest wyższe od maksymalnie dopuszczalnego obciążenia, dane Państwo Członkowskie, może wymagać, aby technicznie dopuszczalne obciążenie zostało zaznaczone. Obciążenie umieszcza się wtedy w dwóch kolumnach: maksymalne dopuszczalne obciążenie po lewej stronie, a technicznie dopuszczalne obciążenie po prawej stronie.
2.2 Producent może dołączyć dodatkowe informacje poniżej lub z boku wyznaczonych oznakowań, na zewnątrz wyraźnie zaznaczonego prostokąta, umożliwiając dołączanie tylko tych informacji wyznaczonych w 2.1.1-2.1.8 (patrz Dodatek do niniejszego Załącznika).
3 NUMER IDENTYFIKACYJNY POJAZDU:
Numer identyfikacyjny pojazdu stanowi ustaloną kombinację znaków przypisanych do każdego pojazdu przez producenta. Jej celem jest zapewnienie, że każdy pojazd jest łatwy do zidentyfikowania przez okres 30 lat za pośredniczeniem producenta, bez potrzeby odnoszenia się do dalszych danych. Numer identyfikacyjny musi spełniać następujące wymagania:
3.1 Musi to być podane na tabliczce znamionowej producenta i na nadwoziu, ramie lub innej podobnej części.
3.1.1. Musi się składać z trzech sekcji.
3.1.1.1. Pierwsza sekcja zawiera kod przypisany do producenta pojazdu, aby umożliwić jego identyfikację. Kod zawiera trzy typy liter lub cyfr przypisane przez właściwe organy kraju, w którym producent ma swoje główne miejsce prowadzenia działalności, za zgodą międzynarodowej agencji działającej z upoważnienia Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO). Pierwszy znak oznacza obszar geograficzny, drugi kraj w obrębie obszaru geograficznego, a trzeci konkretnego producenta.
Gdy producent produkuje mniej niż 500 pojazdów rocznie, trzecim znakiem będzie zawsze „9”. Aby zidentyfikować tego producenta, właściwa wyżej wymieniona instytucja wyznaczy też trzeci, czwarty i piąty znak trzeciej sekcji.
3.1.1.2. Druga sekcja składa się z sześciu znaków (liter lub cyfr), służących wskazaniu ogólnej charakterystyki pojazdu. Jeżeli producent nie wykorzysta jednego lub więcej znaków, miejsca niewykorzystane musza być wypełnione znakami alfabetycznymi lub numerycznymi, do wyboru przez producenta.
3.1.1.3. Trzecia sekcja składa się z ośmiu znaków, z których cztery ostatnie muszą być numeryczne, i musi, w połączeniu z dwiema innymi sekcjami, służyć przejrzystej identyfikacji określonego pojazdu. Każdą niewykorzystaną przestrzeń muszą stanowić zera, aby była zachowana całkowita liczba wymaganych znaków.
3.1.2. Znakowanie, o ile to możliwe, winno znajdować się w jednej linii.
Ze względów technicznych, jako wyjątek, znakowanie może znajdować się w dwóch wierszach. Jednak w tym wypadku żadna z sekcji nie może być dzielona między dwoma wierszami. Początek i koniec każdego wiersza musi być wskazany symbolem, który nie jest numerem arabskim ani dużą literą rzymską i który nie może być zamieniony z innym. To wymaganie może być uchylone w przypadku tabliczki producenta, na której numer jest tylko w jednym wierszu. Jest też dozwolone umieszczenie takiego symbolu między trzema sekcjami w jednym wierszu (ppkt 3.1.1).
Nie może być wolnych miejsc między znakami.
4 ZNAKI
4.1 Litery rzymskie i cyfry arabskie mogą być używane dla wszystkich oznakowań przewidzianych w sekcji 2 i 3. Jednakże litery rzymskie używane w oznaczeniach przewidzianych w 2.1.1 i 2.1.3 oraz 3 muszą być wielkimi literami.
4.2 Dla numerów identyfikacyjnych pojazdu:
4.2.1 używanie liter I, O oraz Q oraz myślników, gwiazdek i innych znaków specjalnych, innych niż te, określone w akapicie ostatnim 3.1.2, jest niedozwolone;
4.2.2 minimalną wysokość liter i cyfr ustala się następująco:
4.2.2.1. 7 mm dla znaków umieszczonych bezpośrednio na podwoziu, ramie lub innym podobnym elemencie pojazdu;
4.2.2.2. 4 mm dla znaków umieszczonych na tabliczce producenta.
DODATEK
WZÓR TABLICZKI PRODUCENTA
Poniższe wzory nie przesądzają o danych, które są aktualnie podawane na płytkach znamionowych producenta. Są one jedynie wskazówkami.
Przykład nr 1
Przykład dla pojazdu kategorii M1.
Dodatkowa informacja, jak przewidziano w ppkt 2.2, może być podana poniżej lub z boku określonych danych (patrz prostokąty pokazane kropkowanymi liniami w tym wzorze).
Przykład nr 2
Przykład dla pojazdu kategorii N3.
Dodatkowa informacja, jak przewidziano w pkt 2.2, może być podana poniżej lub z boku określonych danych (patrz prostokąty pokazane kropkowanymi liniami w tym wzorze).
(1) Jeżeli pojazdowi nie udzielono homologacji typu EWG i dlatego nie posiada numeru homologacji typu EWG, Państwo Członkowskie może wymagać przedłożenia krajowej homologacji typu. Jeżeli wymagane jest przedłożenie krajowej homologacji typu, producent może umieścić je na tabliczce niezależnie od tabliczki znamionowej producenta lub na samej tabliczce producenta.
[1] Załącznik w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Rady 2013/15/UE z dnia 13 maja 2013 r. dostosowującej niektóre dyrektywy w dziedzinie swobodnego przepływu towarów w związku z przystąpieniem Republiki Chorwacji (Dz.Urz.UE L 158 z 10.06.2013, str. 172). Zmiana weszła w życie 1 lipca 2013 r.
