1 OGÓLNE

1.1. Wszystkie pojazdy muszą być wyposażone w tablicę oraz oznakowania opisane w następujących sekcjach. Tablice i oznakowania są umieszczane przez producenta lub przez jego upoważnionego przedstawiciela.

2 TABLICZKA PRODUCENTA

2.1 Tabliczka producenta, oparta o wzór znajdujący się w niniejszym Załączniku musi być umieszczona na stałe w sposób widoczny i czytelny w miejscu dostępnym na części niepodlegającej wymianie w trakcie użytkowania. Musi być ono nieusuwalne i wskazywać jasno następujące informacje w podanej kolejności:

2.1.1 Nazwę producenta

2.1.2 Numer homologacji typu EWG(¹).

Numer ten składa się z małej litery „e” umieszczonej po liczbach lub literach wyróżniających państwo, które przyznało homologację typu EWG (1 w przypadku Niemiec, 2 w przypadku Francji, 3 w przypadku Włoch, 4 w przypadku Niderlandów, 6 w przypadku Belgii, 9 w przypadku Hiszpanii, 11 w przypadku Wielkiej Brytanii, 13 w przypadku Luksemburga, 12 dla Austrii, 17 dla Finlandii, 5 dla Szwecji, litery DK w przypadku Danii, EL w przypadku Grecji, IRL w przypadku Irlandii i P w przypadku Portugalii, 8 w odniesieniu do Republiki Czeskiej, 29 w odniesieniu do Estonii, CY w odniesieniu do Cypru, 32 w odniesieniu do Łotwy, 36 w odniesieniu do Litwy, 7 w odniesieniu do Węgier, MT w odniesieniu do Malty, 20 w odniesieniu do Polski, 26 w odniesieniu do Słowenii, 27 w odniesieniu do Słowacji, 34 dla Bułgarii, 19 dla Rumunii, 25 dla Chorwacji) oraz po numerach homologacji zgodnie z numerami na certyfikacie homologacji dla danego typu pojazdu. Odsyłacz umieszcza się między literą „e” a numerem lub literami wyróżniającymi państwo, w którym wydano homologację typu EWG, i między rozróżniającym numerem lub literami a numerem homologacji.

2.1.3 Numer identyfikacyjny pojazdu.

2.1.4 Maksymalna dopuszczalna rzeczywista masa całkowita pojazdu.

2.1.5 Maksymalna dopuszczalna rzeczywista masa całkowita dla zestawów, w przypadku, gdy pojazd jest używany do ciągnięcia.

2.1.6 Maksymalny dopuszczalny nacisk na jedną oś, w kolejności od przodu do tyłu.

2.1.7 W przypadku naczepy, maksymalny dopuszczalny nacisk na sworzeń siodła.

2.1.8 Wymagania 2.1.4-2.1.7 nie wchodzą w życie przed upływem 12 miesięcy od dnia przyjęcia dyrektywy Rady w sprawie masy i wymiarów pojazdów silnikowych i ich przyczep. W międzyczasie jednakże, Państwo Członkowskie może wymagać, aby maksymalne dopuszczalne obciążenie regulowane ustawodawstwem krajowym umieszczane było na tablicy każdego pojazdu, który został wszedł do użycia na jego terytorium.

Jeżeli technicznie dopuszczalne obciążenie jest wyższe od maksymalnie dopuszczalnego obciążenia, dane Państwo Członkowskie, może wymagać, aby technicznie dopuszczalne obciążenie zostało zaznaczone. Obciążenie umieszcza się wtedy w dwóch kolumnach: maksymalne dopuszczalne obciążenie po lewej stronie, a technicznie dopuszczalne obciążenie po prawej stronie.

2.2 Producent może dołączyć dodatkowe informacje poniżej lub z boku wyznaczonych oznakowań, na zewnątrz wyraźnie zaznaczonego prostokąta, umożliwiając dołączanie tylko tych informacji wyznaczonych w 2.1.1-2.1.8 (patrz Dodatek do niniejszego Załącznika).

3 NUMER IDENTYFIKACYJNY POJAZDU:

Numer identyfikacyjny pojazdu stanowi ustaloną kombinację znaków przypisanych do każdego pojazdu przez producenta. Jej celem jest zapewnienie, że każdy pojazd jest łatwy do zidentyfikowania przez okres 30 lat za pośredniczeniem producenta, bez potrzeby odnoszenia się do dalszych danych. Numer identyfikacyjny musi spełniać następujące wymagania:

3.1 Musi to być podane na tabliczce znamionowej producenta i na nadwoziu, ramie lub innej podobnej części.

3.1.1. Musi się składać z trzech sekcji.

3.1.1.1. Pierwsza sekcja zawiera kod przypisany do producenta pojazdu, aby umożliwić jego identyfikację. Kod zawiera trzy typy liter lub cyfr przypisane przez właściwe organy kraju, w którym producent ma swoje główne miejsce prowadzenia działalności, za zgodą międzynarodowej agencji działającej z upoważnienia Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO). Pierwszy znak oznacza obszar geograficzny, drugi kraj w obrębie obszaru geograficznego, a trzeci konkretnego producenta.

Gdy producent produkuje mniej niż 500 pojazdów rocznie, trzecim znakiem będzie zawsze „9”. Aby zidentyfikować tego producenta, właściwa wyżej wymieniona instytucja wyznaczy też trzeci, czwarty i piąty znak trzeciej sekcji.

3.1.1.2. Druga sekcja składa się z sześciu znaków (liter lub cyfr), służących wskazaniu ogólnej charakterystyki pojazdu. Jeżeli producent nie wykorzysta jednego lub więcej znaków, miejsca niewykorzystane musza być wypełnione znakami alfabetycznymi lub numerycznymi, do wyboru przez producenta.

3.1.1.3. Trzecia sekcja składa się z ośmiu znaków, z których cztery ostatnie muszą być numeryczne, i musi, w połączeniu z dwiema innymi sekcjami, służyć przejrzystej identyfikacji określonego pojazdu. Każdą niewykorzystaną przestrzeń muszą stanowić zera, aby była zachowana całkowita liczba wymaganych znaków.

3.1.2. Znakowanie, o ile to możliwe, winno znajdować się w jednej linii.

Ze względów technicznych, jako wyjątek, znakowanie może znajdować się w dwóch wierszach. Jednak w tym wypadku żadna z sekcji nie może być dzielona między dwoma wierszami. Początek i koniec każdego wiersza musi być wskazany symbolem, który nie jest numerem arabskim ani dużą literą rzymską i który nie może być zamieniony z innym. To wymaganie może być uchylone w przypadku tabliczki producenta, na której numer jest tylko w jednym wierszu. Jest też dozwolone umieszczenie takiego symbolu między trzema sekcjami w jednym wierszu (ppkt 3.1.1).

Nie może być wolnych miejsc między znakami.

4 ZNAKI

4.1 Litery rzymskie i cyfry arabskie mogą być używane dla wszystkich oznakowań przewidzianych w sekcji 2 i 3. Jednakże litery rzymskie używane w oznaczeniach przewidzianych w 2.1.1 i 2.1.3 oraz 3 muszą być wielkimi literami.

4.2 Dla numerów identyfikacyjnych pojazdu:

4.2.1 używanie liter I, O oraz Q oraz myślników, gwiazdek i innych znaków specjalnych, innych niż te, określone w akapicie ostatnim 3.1.2, jest niedozwolone;

4.2.2 minimalną wysokość liter i cyfr ustala się następująco:

4.2.2.1. 7 mm dla znaków umieszczonych bezpośrednio na podwoziu, ramie lub innym podobnym elemencie pojazdu;

4.2.2.2. 4 mm dla znaków umieszczonych na tabliczce producenta.

DODATEK

WZÓR TABLICZKI PRODUCENTA

Poniższe wzory nie przesądzają o danych, które są aktualnie podawane na płytkach znamionowych producenta. Są one jedynie wskazówkami.

Przykład nr 1

Przykład dla pojazdu kategorii M1.

Dodatkowa informacja, jak przewidziano w ppkt 2.2, może być podana poniżej lub z boku określonych danych (patrz prostokąty pokazane kropkowanymi liniami w tym wzorze).

Przykład nr 2

Przykład dla pojazdu kategorii N3.

Dodatkowa informacja, jak przewidziano w pkt 2.2, może być podana poniżej lub z boku określonych danych (patrz prostokąty pokazane kropkowanymi liniami w tym wzorze).

(¹) Jeżeli pojazdowi nie udzielono homologacji typu EWG i dlatego nie posiada numeru homologacji typu EWG, Państwo Członkowskie może wymagać przedłożenia krajowej homologacji typu. Jeżeli wymagane jest przedłożenie krajowej homologacji typu, producent może umieścić je na tabliczce niezależnie od tabliczki znamionowej producenta lub na samej tabliczce producenta.