DYREKTYWA RADY
z dnia 10 lutego 1975 r.
w sprawie zbliżenia ustawodawstw Pa(stw Cz(onkowskich dotycz(cych stosowania zasady r(wności wynagrodzeń dla m((czyzn i kobiet (75/117/EWG)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego Artykuł 100,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
wprowadzenie w życie zawartej w Artykule 119 Traktatu zasady, zgodnie z którą mężczyźni i kobiety powinni otrzymywać równe wynagrodzenie, jest integralną częścią ustanowienia i funkcjonowania wspólnego rynku;
zapewnienie stosowania tej zasady, za pomocą odpowiednich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, należy głównie do obowiązków Państw Członkowskich;
uchwała Rady z dnia 21 stycznia 1974 r.(3) w sprawie programu działań społecznych, którego celem jest umożliwienie harmonizacji warunków życia i pracy, przy jednoczesnym podtrzymaniu ich poprawy oraz uzyskanie zrównoważonego społecznego i gospodarczego rozwoju Wspólnoty, uznała, że należy przyznać pierwszeństwo działaniom podjętym w imieniu kobiet jeśli chodzi o dostęp do zatrudnienia, kształcenie i rozwój zawodowy, a także jeśli chodzi o warunki pracy, w tym wynagrodzenie;
pożądane jest wzmocnienie ochrony podstawowych praw za pomocą norm zmierzających do ułatwienia praktycznego stosowania zasady równości w taki sposób, aby wszystkim pracownikom Wspólnoty zapewnić ochronę w tym zakresie;
pomimo wysiłków poczynionych w celu stosowania uchwały podjętej przez konferencję Państw Członkowskich dnia 30 grudnia 1961 r. w sprawie równości wynagrodzenia dla mężczyzn i kobiet, w różnych Państwach Członkowskich wciąż istnieją rozbieżności; przepisy krajowe powinny więc zostać zbliżone w zakresie stosowania zasady równości wynagrodzeń,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Zawarta w Artykule 119 Traktatu zasada równości wynagrodzeń dla kobiet i mężczyzn, zwana dalej „zasadą równości wynagrodzeń”, oznacza zniesienie wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć w odniesieniu do wszelkich aspektów i warunków wynagrodzenia za taką samą pracę lub za pracę o równej wartości.
W szczególności, w przypadku gdy ustalanie wynagrodzeń odbywa się w oparciu o system zaszeregowania pracowników, musi on być oparty na tych samych kryteriach w odniesieniu do kobiet i mężczyzn oraz musi być sporządzony w taki sposób, aby wykluczyć jakąkolwiek dyskryminację ze względu na płeć.
Artykuł 2
Państwa Członkowskie wprowadzą do swych krajowych systemów prawnych środki niezbędne do zapewnienia wszystkim pracownikom, którzy uważają się za pokrzywdzonych w wyniku niestosowania zasady równości wynagrodzeń, możliwości dochodzenia swoich roszczeń przed sądem, po wyczerpaniu możliwości odwoławczych przed innymi właściwymi organami.
Artykuł 3
Państwa Członkowskie zniosą wszelką dyskryminację między mężczyznami a kobietami, niezgodną z zasadą równości wynagrodzeń, wynikającą z przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych.
Artykuł 4
Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że przepisy niezgodne z zasadą równości wynagrodzeń, zawarte w układach zbiorowych pracy, siatkach płac, porozumieniach płacowych czy indywidualnych umowach o pracę zostaną albo będą mogły zostać uznane za nieważne, bądź że będą mogły zostać zmienione.
Artykuł 5
Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki mające na celu ochronę pracowników przed zwolnieniem ich z pracy przez pracodawcę, w odwecie za skargę wniesioną w obrębie danego przedsiębiorstwa, lub za wszczęcie postępowania sądowego mającego na celu wyegzekwowanie poszanowania zasady równości wynagrodzeń.
Artykuł 6
Państwa Członkowskie, zgodnie z właściwymi im uwarunkowaniami krajowymi i krajowymi systemami prawnymi, podejmą środki niezbędne do zapewnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń. Zapewnią również dostępność do skutecznych środków prawnych w celu zapewnienia przestrzegania tej zasady.
Artykuł 7
Państwa Członkowskie zapewnią, aby środki przyjęte na mocy niniejszej dyrektywy, jak również odpowiednie przepisy już obowiązujące w tej dziedzinie, zostały podane do wiadomości pracowników przy użyciu wszelkich stosownych środków, na przykład w miejscu ich zatrudnienia.
Artykuł 8
1. W ciągu roku od momentu notyfikacji niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do jej wykonania i bezzwłocznie powiadomią o tym Komisję.
2. Państwa Członkowskie przekażą do wiadomości Komisji teksty przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.
Artykuł 9
W ciągu dwóch lat od upłynięcia rocznego okresu, określonego w art. 8, Państwa Członkowskie przedstawią Komisji wszelkie niezbędne informacje, które umożliwią jej sporządzenie sprawozdania dotyczącego stosowania niniejszej dyrektywy, w celu jego przedłożenia Radzie.
Artykuł 10
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 10 lutego 1975 r.
W imieniu Rady | |
G. FITZGERALD | |
Przewodniczący |
(1) Dz.U. nr C 55 z 13.5.1974, str. 43.
(2) Dz.U. nr C 88 z 26.7.1974, str. 7.
(3) Dz.U. nr C 13 z 12.2.1974, str. 1.
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00