RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH:

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 49, art. 54 ust. 2, art. 57, art. 63 ust. 2, art. 66 i 235,

uwzględniając ogólny program zniesienia ograniczeń swobody przedsiębiorczości(¹), w szczególności tytuł V akapit drugi i trzeci,

uwzględniając program ogólny zniesienia ograniczeń swobody świadczenia usług (²), w szczególności tytuł VI akapit drugi i trzeci,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (³),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego (⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

oprócz przepisu o zniesieniu ograniczeń, programy ogólne przewidują, że należy przeanalizować, czy tego rodzaju zniesienie ograniczeń powinno zostać poprzedzone, przeprowadzone jednocześnie z, lub uzupełnione wzajemnym uznaniem dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, poprzez koordynację przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, dotyczących podejmowania i wykonywania danych czynności, oraz czy, w miarę potrzeby, należy zastosować środki przejściowe poprzedzające tego rodzaju uznawanie czy też koordynację; niektóre dyrektywy dotyczące osiąganie swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług zapewniają przyjęcie dyrektyw dotyczących wzajemnego uznania w odniesieniu do czynności związanych z handlem i dystrybucją produktów toksycznych oraz czynności umożliwiających profesjonalne wykorzystanie powyższych produktów;

w szczególności dyrektywa Rady nr 64/427/EWG (⁵) z dnia 7 lipca 1964 r., ustanawiająca szczególne zasady dotyczące środków zapewnionych w odniesieniu do działalności osób pracujących na własny rachunek w przemyśle produkcyjnym i przetwórczym należącymi do podstawowych grup ISIC 23 - 40 (Przemysł i rzemiosło), oraz dyrektywa nr 68/226/EWG (⁶) z dnia 15 października 1968, ustanawiająca szczególne przepisy dotyczące środków przejściowych w odniesieniu do działalności osób pracujących na własny rachunek w przemyśle artykułów żywnościowych i napojów (podstawowe grupy ISIC 20 i 21), nie wyłączają wykorzystania produktów toksycznych w ramach wykonywania działalności, do których się odnoszą, w przypadku gdy środki przejściowe przewidziane w niniejszych dyrektywach są również odpowiednio stosowane do wykorzystania tego rodzaju produktów jeśli wymaga tego wykonywanie tych działalności,

dla działalności dotyczących z handlu i dystrybucji produktów toksycznych i działalności obejmującej profesjonalne wykorzystywanie powyższych produktów włącznie z czynnościami pośredników niektóre Państwa Członkowskie w pewnych wypadkach wymagają aby osoby zaangażowane w jakąkolwiek działalność tego rodzaju posiadały pewne umiejętności potwierdzone kwalifikacjami lub dyplomami, podczas gdy inne Państwa Członkowskie nie nakładają żadnych szczególnych wymagań, lecz tylko podporządkowują postępowanie z materiałami toksycznymi i ich przechowywanie pewnym specjalnym wymaganiom; w tej sytuacji nie jest możliwe wprowadzić wymaganą koordynację w tym samym czasie co zakaz lub dyskryminację, zważywszy, że tego rodzaju koordynacja musi zostać wprowadzona w terminie późniejszym,

przy braku natychmiastowej koordynacji mimo wszystko wydaje się pożądane ułatwienie osiągnięcia swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do działalności o której mowa, poprzez przyjęcie środków przejściowych przewidzianych w programach ogólnych, w szczególności zmierzając do uniknięcia spowodowania szczególnych utrudnień dla obywateli Państw Członkowskich, w których podejmowanie tego rodzaju działalności nie podlega żadnym ograniczeniom,

w celu zapobieżenia powstawaniu tego rodzaju utrudnień, głównym celem środków przejściowych powinno być uznanie, jako wystarczających kwalifikacji do podjęcia omawianej działalności w przyjmujących Państwach Członkowskich, które posiadają wymagania dotyczące podejmowania tego rodzaju działalności, faktu, że działalność prowadzono w Państwie Członkowskim Wspólnoty innym niż przyjmujące państwo odpowiedni i wystarczający okres czasu, by zapewnić, iż dana osoba posiada profesjonalną wiedzę odpowiadającą kwalifikacjom wymaganym od obywateli wyżej wymienionego kraju, z punktu widzenia niebezpiecznego wpływu, jakie produkty toksyczne mogą wywierać na zdrowie ludzi, zwierząt i roślin, bezpośrednio lub pośrednio poprzez środowisko naturalne,

w świetle zróżnicowanych cech produktów toksycznych i zróżnicowanego poziomu ich toksyczności w odniesieniu do zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, wiedza o skutkach powodowanych przez te produkty albo doświadczenie w posługiwaniu się nimi nie może być efektywnie uznawana jako dowód równoważnych kwalifikacji dla dystrybucji albo profesjonalnego wykorzystania innych takich produktów lub wszelkich produktów tego rodzaju; z tego względu przyjmujące Państwa Członkowskie muszą posiadać prawo ograniczenia zakresu środków przejściowych w odniesieniu do produktów które składają się z tych samych aktywnych materiałów, lub wywierają podobny wpływ na zdrowie ludzi, roślin i zwierząt, bezpośrednio lub pośrednio poprzez środowisko naturalne,

w zakresie w jakim w Państwach Członkowskich podejmowanie lub wykonywanie omawianej działalności uzależnione jest także w przypadku pracowników najemnych od posiadania wiedzy ogólnej, handlowej, lub profesjonalnej, niniejsza dyrektywa powinna również mieć zastosowanie do tej kategorii podmiotów, w celu zniesienia przeszkód ograniczających swobodę przepływu pracowników, a zatem w celu uzupełnienia środków przyjętych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1612/68(⁷) z dnia 15 października 1968 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników we Wspólnocie,

z tego samego powodu, przepisy odnoszące się do udowodnienia dobrej reputacji oraz udowodnienia braku uprzedniego bankructwa powinny również obejmować pracowników najemnych,

główny cel środków przewidzianych w niniejszej dyrektywie zniknie, gdy nastąpi koordynacja warunków dotyczących podejmowania i wykonywania omawianych działalności oraz wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innego rodzaju posiadanych kwalifikacji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Państwa Członkowskie przyjmują środki przejściowe określone w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do swobody przedsiębiorczości lub świadczenia usług na ich terytoriach przez osoby fizycznie i spółki określone w dziale I programów ogólnych, (zwane dalej jako “beneficjenci”), pragnące zajmować się działalnością określoną w ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Omawiane działalności stanowią działalności określone w dyrektywie Rady nr 74/557/EWG (⁸) z dnia 4 czerwca 1974 w sprawie osiągnięcia swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do działalności osób pracujących na własny rachunek oraz pośredników zajmujących się handlem i dystrybucją produktów toksycznych.

Niniejsza dyrektywa obejmuje również działalność dotyczącą profesjonalne wykorzystanie produktów toksycznych w takim zakresie, w jakim tego rodzaju działalność została lub zostanie zliberalizowana przez następujące dyrektywy:

— dyrektywa Rady nr 65/1/EWG (⁹) z dnia 14 grudnia 1964 r. ustanawiająca szczególne przepisy zmierzające do osiągania swobody świadczenia usług w rolnictwie i ogrodnictwie,

— dyrektywa Rady nr 667/654/EWG(¹⁰) z dnia 24 października 1967 r. ustanawiająca szczególne przepisy zmierzające do osiągania swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do działalności osób pracujących na własny rachunek w leśnictwie i wyrębie lasów,

— dyrektywa Rady nr 71/18/EWG (¹¹) z dnia 16 grudnia 1970 r., ustanawiająca szczególne przepisy zmierzające do osiągania swobody przedsiębiorczości w odniesieniu do osób pracujących na własny rachunek w zakresie świadczenia usług rolniczych i warzywniczych,

— dyrektywa Rady nr 74/.../EWG z ...... dotycząca osiągania swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do różnorodnej działalności osób pracujących na własny rachunek (z wyjątkiem głównych grup ISIC 01-85) dotycząca działalności objętych w niniejszej dyrektywie, które należą do grupy ISIC 859 oraz pociągają za sobą wykorzystywaniem produktów toksycznych.

3. Środki przejściowe mają również zastosowanie do osób wykonujących jako pracownicy najemni działalności określone w ust. 2, jak również art. 7 ust. 1-4 dyrektywy Rady nr 74/557/EWG.

Artykuł 2

W przypadku gdy w Państwie Członkowskim podjęcie lub wykonywanie jakiejkolwiek działalności wymienionej w art. 1. ust. 2 akapit pierwszy uzależnione jest od posiadania wiedzy i umiejętności ogólnych, handlowych lub profesjonalnych, niniejsze Państwo Członkowskie przyjmuje jako wystarczający dowód takiej wiedzy i umiejętności fakt, że dana działalność wykonywana była w innym Państwie Członkowskim przez następujące okresy czasu:

a) pięć następujących kolejno po sobie lat jako niezależna jednostka lub na szczeblu kierowniczym, gdy działalność tego rodzaju nie została zakończona na dłużej niż dwa lata przed dniem złożenia wniosku określonego w art. 4 ust. 2,

b) dwa następujące kolejno po sobie lata jako niezależna jednostka lub na szczeblu kierowniczym, gdy beneficjent jest w posiadaniu świadectwa umiejętności i kwalifikacji dotyczącego danej działalności, uprawniającego do wykonywania działalności handlowej lub dystrybucyjnej produktów toksycznych w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa,

c) trzy następujące kolejno po sobie lata jako niezależna jednostka lub na szczeblu kierowniczym, gdy beneficjent udowodni, że w zakresie danej działalności przeszedł uprzednio szkolenie potwierdzone świadectwem uznawanym przez państwo lub akceptowanym przez kompetentną organizację zawodową lub związkową jako w pełni spełniające jej wymagania,

d) trzy następujące kolejno po sobie lata jako jednostka podległa, jeśli beneficjent posiada świadectwo umiejętności i kwalifikacji dotyczące danej działalności, uprawniające go do wykonywania działalności handlowej lub dystrybucyjnej produktów toksycznych w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa,

e) cztery następujące kolejno po sobie lata jako jednostka podległa, jeśli beneficjent udowodni, że w zakresie danej działalności przeszedł szkolenie potwierdzone świadectwem uznawanym przez państwo lub akceptowanym przez kompetentną organizację zawodową lub związkową jako w pełni spełniające jej wymagania.

Niniejszy artykuł dotyczy jedynie handlu produktami toksycznymi i ich dystrybucji w opakowaniu, przeznaczonymi do dostarczenia do użytkownika końcowego w opakowaniu oryginalnym.

Artykuł 3

W przypadku gdy w Państwie Członkowskim podjęcie lub wykonywanie jakiejkolwiek działalności określonej w art. 1. ust. 2 akapit pierwszy uzależnione jest od posiadania wiedzy i umiejętności ogólnych, handlowych lub profesjonalnych, niniejsze Państwo Członkowskie przyjmuje jako wystarczający dowód takiej wiedzy i umiejętności fakt, że dana działalność wykonywana była w innym Państwie Członkowskim przez następujące okresy czasu:

a) sześć następujących kolejno po sobie lat jako niezależna jednostka lub na szczeblu kierowniczym, gdy działalność tego rodzaju nie została zakończona na dłużej niż dwa lata przed dniem złożenia wniosku określonego w art. 4 ust. 2,

b) trzy następujące kolejno po sobie lata jako niezależna jednostka lub na szczeblu kierowniczym, gdy beneficjent jest w posiadaniu świadectwa umiejętności i kwalifikacji dotyczącego wyżej wzmiankowanej działalności, uprawniającego do wykonywania działalności w zakresie profesjonalnego wykorzystywania produktów toksycznych w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa,

c) cztery następujące po sobie lata jako niezależna jednostka lub na szczeblu kierowniczym, gdy beneficjent udowodni, że w zakresie danej działalności przeszedł szkolenie potwierdzone świadectwem uznawanym przez państwo lub akceptowanym przez właściwą organizację zawodową lub związkową jako w pełni spełniające jej wymagania,

d) cztery następujące kolejno po sobie lata jako jednostka podległa, jeśli beneficjent posiada świadectwo umiejętności i kwalifikacji dotyczące danej działalności, uprawniające go do wykonywania działalności obejmującej profesjonalne wykorzystywanie produktów toksycznych w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa,

e) pięć następujących kolejno po sobie lat jako jednostka podległa, jeśli beneficjent udowodni, że w zakresie danej działalności przeszedł szkolenie potwierdzone świadectwem uznawanym przez państwo lub akceptowanym przez właściwą organizację zawodową lub związkową jako w pełni spełniające jej wymagania.

Przepisy lit. a), c) i e) nie dotyczą działalności obejmującej profesjonalne wykorzystywanie niektórych wysoko toksycznych produktów wyszczególnionych poniżej:

— kwas cyjanowodorowy i jego rozpuszczalne sole,

— kwas fluorowodorowy i jego rozpuszczalne sole,

— akrylonitryl,

— płynny sprężony amon,

— bromek metylu,

— chloropikryna,

— fosforowodór i substancje mogące go uwolnić,

— tlenek etylenu,

— dwusiarczek węgla,

— czterochlorek węgla,

— trójchlorooctonitryl.

Do celów stosowania przepisów określonych w lit. b) oraz d) do niniejszych wysoko toksycznych produktów, świadectwo umiejętności i kwalifikacji musi określać produkt lub produkty, które beneficjent ma prawo wykorzystywać w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa.

W takim przypadku, działalność beneficjenta nie powinna kończyć się na dłużej niż na dwa lata przed dniem złożenia wniosku określonego w art. 4 ust. 2.

Artykuł 4

1. Uznaje się, że dana osoba prowadzi działalność na szczeblu kierowniczym w rozumieniu art. 2 i 3, jeżeli prowadziła taką działalność w przedsiębiorstwie przemysłowym lub handlowym w wyżej wzmiankowanym zakresie zatrudnienia:

a) jako kierownik przedsiębiorstwa lub kierownik oddziału przedsiębiorstwa, lub

b) jako zastępca właściciela lub kierownika przedsiębiorstwa, w przypadku gdy stanowisko takie wiąże się z taką samą odpowiedzialnością jaką przyjmuje na siebie właściciel lub kierownik reprezentowanego przedsiębiorstwa, lub

c) na stanowisku kierowniczym, którego zakres obowiązków obejmuje handel lub dystrybucję produktów toksycznych, oraz odpowiedzialność za przynajmniej jeden dział przedsiębiorstwa, lub na stanowisku kierowniczym odpowiedzialnym za wykorzystanie wyżej wymienionych produktów.

2. Dowodem, że warunki ustanowione w art. 2 i 3 zostały spełnione, jest zaświadczenie wydane przez właściwe władze lub jednostki w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa dana osoba, który osoba ta powinna dostarczyć jako załącznik do wniosku o zezwolenie na wykonywanie danej działalności lub kilku rodzajów działalności w przyjmującym Państwie Członkowskim, które tego rodzaju zezwoleń wymaga. Zaświadczenie określa, gdy jest to właściwe, czy w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa dana osoba, nadanie uprawnień ogranicza się do podjęcia działalności związanej z dystrybucją produktów toksycznych lub działalności obejmujących profesjonalne wykorzystanie tego rodzaju produktów, a także czy niektóre produkty toksyczne są wyłączone z wyżej wspomnianej działalności.

3. Państwa Członkowskie obowiązane są wyznaczyć, w terminie określonym w art. 7, organy właściwe do wydawania takich dokumentów lub zaświadczeń i niezwłocznie poinformować o tym inne Państwa Członkowskie oraz Komisję.

Artykuł 5

W przypadku, gdy w Państwie Członkowskim pochodzenia lub Państwie Członkowskim, z którego przybywa dana osoba, kwalifikacje ustanowione w art. 2 i 3 lub zaświadczenia określone w art. 4 ust. 2 uprawniają jedynie do podjęcia działalności związanej z dystrybucją produktów toksycznych lub działalności obejmującej profesjonalne wykorzystanie tego rodzaju produktów, lub wyłączają niektóre produkty toksyczne z niniejszych rodzajów działalności, Państwo Członkowskie, w którym ma zostać podjęta działalność, może zastosować na swoim terytorium takie same ograniczenia, jak również wyłączyć z działalności obejmującej profesjonalne wykorzystanie produktów toksycznych zawierających tę samą substancję aktywną, co produkty wyłączone przez kwalifikacje i zaświadczenia lub powodujących podobne zagrożenia dla życia ludzi, zwierząt i roślin, bezpośrednio lub pośrednio poprzez środowisko naturalne.

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa jest stosowana do dnia wejścia w życie przepisów dotyczących koordynacji krajowych przepisów prawnych dotyczących podejmowania i wykonywania danych działalności.

Artykuł 7

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w ciągu sześciu miesięcy od daty jej ogłoszenia i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy, o czym Komisja poinformuje pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 4 czerwca 1974 r.