RADY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

dnia 22 lipca 1972 r. podpisano w Brukseli Umowę między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii;

co się tyczy procedur, które należy stosować w celu wprowadzenia w życie klauzul ochronnych przewidzianych w Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Gospodarczą, to są one określone w samym Traktacie;

z drugiej strony, co się tyczy szczegółowych zasad wprowadzenia w życie klauzul ochronnych i środków zapobiegawczych przewidzianych w art. 23-28 Umowy, to nadal wymagają one określenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] Komisja może zwrócić się do Wspólnego Komitetu ustanowionego Umową między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii – zwaną dalej „Umową” – w sprawie środków przewidzianych w art. 23, 25, 25a i 27 Umowy. Komisja w przypadku, w którym jest to konieczne, przyjmuje te środki zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku gdy Komisja postanawia przekazać sprawę do wspólnego komitetu, informuje o tym państwa członkowskie.

Artykuł 2

1. W przypadku praktyki, która może uzasadnić zastosowanie przez Wspólnotę środków przewidzianych w art. 23 Umowy, Komisja, po zbadaniu danego przypadku z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego, decyduje, czy taka praktyka jest zgodna z zasadami określonymi w Umowie. Komisja, w przypadku, w którym jest to konieczne, przedkłada Radzie wniosek dotyczący przyjęcia środków ochronnych, a Rada działa zgodnie z procedurą określoną w art. 113 Traktatu.

2. W przypadku praktyki, która może spowodować zastosowanie, na podstawie art. 23 Umowy, środków ochronnych skierowanych przeciwko Wspólnocie Komisja, po zbadaniu danego przypadku, decyduje, czy stosowanie takich praktyk jest zgodne z zasadami określonymi w Umowie. Komisja w przypadku, w którym jest to konieczne, przyjmuje środki ochronne zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. [2]

Artykuł 3

W przypadku praktyki, która może uzasadnić zastosowanie przez Wspólnotę środków przewidzianych w art. 25 Umowy zastosowanie mają procedury ustanowione w rozporządzeniu (EWG) nr 459/68(¹).

Artykuł 4

[3] 1. W przypadku gdy wyjątkowe okoliczności wymagają podjęcia natychmiastowych działań w sytuacjach określonych w art. 25, 25a i 27 Umowy lub w przypadku pomocy eksportowej mającej bezpośredni i natychmiastowy skutek dla obrotu, Komisja może przyjąć środki ostrożności przewidziane w art. 28 ust. 3 lit. e) Umowy zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub, w przypadkach pilnych – zgodnie z art. 7 ust. 3.

2. Gdy jedno z państw członkowskich zwraca się do Komisji o podjęcie działań, Komisja podejmuje decyzję w sprawie takiego wniosku najpóźniej w terminie pięciu dni roboczych od daty jego otrzymania.

Artykuł 5

[4] (uchylony).

Artykuł 6

Komisja jest odpowiedzialna za przewidziane w art. 28 ust. 2 Umowy powiadomienie Wspólnego Komitetu przez Wspólnotę.

Artykuł 7

[5] 1. Komisję wspomaga Komitet Środków Ochronnych ustanowiony w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 260/2009 (²). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (³).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011w związku z jego art. 5.

Artykuł 8

[6] Informacje o wykonywaniu niniejszego rozporządzenia Komisja ujmuje w rocznym sprawozdaniu na temat stosowania i wykonywania środków ochrony handlu, przedstawianym Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na podstawie art. 22a rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (⁴).

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 grudnia 1972 r.