Komisja Wspólnot Europejskich,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG, z dnia 22 września 1966 r., w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (¹), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2727/71 (²),

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 162/66/EWG (³), z dnia 27 października 1966 r., w sprawie handlu olejami i tłuszczami między Wspólnotą a Grecją,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 171/67/EWG (⁴), z dnia 27 czerwca 1967 r., w sprawie refundacji wywozowych oraz należności wywozowych w odniesieniu do oliwy z oliwek, ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 444/72 (⁵), w szczególności jego art. 11,

a także mając na uwadze, co następuje:

w celu zapewnienia prawidłowego stosowania systemu refundacji wywozowych, oleje o dużej zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, produkowane i dystrybuowane na bardzo małą skalę, powinny zostać wyłączone z tego systemu; w tym samym celu, w podpozycji 15.07 A II Wspólnej Taryfy Celnej należy wprowadzić rozróżnienie między oliwą z oliwek z pierwszego tłoczenia a innymi olejami objętymi tą samą podpozycją;

jeżeli należność wywozowa ma być w pełni skuteczna, to jej kwota powinna być równa kwotom maksymalnym, ustalonym zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 171/67/EWG; jednakże opłatę ustala się jedynie wówczas, gdy różnica między ceną CIF a indykatywną ceną rynkową nierafinowanej oliwy z oliwek może prowadzić do wywozu, który spowodowałby zakłócenia na rynku Wspólnoty;

ponieważ tendencja w kształtowaniu się cen światowych nie wywiera w sposób zauważalny wpływu na ilość tradycyjnego wywozu w małych pojemnikach, należy wprowadzić przepis umożliwiający zwolnienie tego wywozu od należności; jednakże zwolnienie przekraczające najniższe koszty pakowania mogłoby doprowadzić do spekulacyjnego wywozu w małych pojemnikach; zwolnienie powinno zatem być ograniczone do poziomu tych kosztów;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. olejów i tłuszczów,

przyjmuje niniejsze rozporządzenie:

Artykuł 1

Refundację wywozową przyznaje się wyłącznie dla oliwy z oliwek o zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, wyrażonych w postaci kwasu oleinowego, nie większej niż 30 g na 100 g.

Artykuł 2

W celu przyznania refundacji wywozowych, wprowadza się następujący podział produktów objętych podpozycją 15.07 A II Wspólnej Taryfy Celnej:

— 15.07 A II lit. a): oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia;

— 15.07 A II lit. b): pozostałe.

Artykuł 3

Kwoty należności wywozowej od oliwy z oliwek są równe maksymalnym kwotom wynikającym ze stosowania art. 10 ust. 2 rozporządzenia nr 171/67/EWG.

Jednakże wywozowi oliwy z oliwek objętej podpozycją 15.07 A I Wspólnej Taryfy Celnej i 15.07 A II lit. a), wymienionej w art. 2 tiret pierwsze, w opakowaniach detalicznych o pojemności mniejszej lub równej 5 kg, przyznaje się zwolnienie od opłaty w wysokości 7 jednostek rozliczeniowych na 100 kg netto wywożonej oliwy.

Artykuł 4

1. Komisja ustali wysokość należności wywozowych wówczas, gdy różnica, określonej w art. 10 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia nr 171/67/EWG, jest równa lub wyższa od 2,5 jednostek rozliczeniowych na 100 kg. Opłaty te ustala się tak często, jak to konieczne do zachowania stabilność rynku Wspólnoty oraz w taki sposób, aby zapewnić, że są stosowane przynajmniej raz na tydzień.

2. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 1, ustalone wcześniej należności wywozowe obowiązują wówczas, gdy wahania współczynników stosowanych do obliczania różnicy, określonej w ust. 1, w odniesieniu do tych zależności, pociągałyby za sobą zwiększenie lub zmniejszenie tych opłat o mniej niż 0,50 jednostek rozliczeniowych na 100 kg.

3. Komisja powiadamia Państwa Członkowskie o wysokości należności wywozowych, jakie zostaną nałożone na 100 kg wywożonej oliwy z oliwek, gdy tylko zostaną one ustalona.

Artykuł 5

Niniejszym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 154/69 z dnia 27 stycznia 1969 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania refundacji wywozowych oraz należności wywozowych w odniesieniu do oliwy z oliwek(⁶), ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2219/70 (⁷), traci moc.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1972 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 marca 1972 r.