1. Pojemność zbiorników musi być określona:

— albo przez nalanie wody lub innej odpowiedniej cieczy, której objętość jest mierzona za pomocą kolb pomiarowych lub instalacji pomiarowych wyposażonych w liczniki objętości specjalnie wywzorcowane do tego celu;

— albo przez obliczenia przeprowadzone na podstawie określonych wymiarów zbiornika; ten sposób określenia pojemności powinien być dodatkowo potwierdzony, gdy jest to możliwe, przez pomiar sprawdzający cieczą o uprzednio określonej objętości.

2. Wzorcowanie musi być przeprowadzane w taki sposób i za pomocą przyrządów o takiej dokładności, aby wartości błędów względnych objętości określonych w wydanych dokumentach nie przekraczały:

3. Wyniki wzorcowania muszą być zapisane w świadectwie wzorcowania, do którego załączane są wykresy i tabele zawierające w szczególności objętość cieczy, wyrażoną w litrach lub decymetrach sześciennych lub metrach sześciennych, która znajduje się w zbiorniku, gdy poziom powierzchni swobodnej cieczy określony jest na danej wysokości, wyrażonej w centymetrach lub decymetrach, za pomocą przyrządów pomiarowych używanych do określenia wysokości napełnienia.

Tabele określone w centymetrach lub decymetrach mogą być uzupełnione przez tabele interpolacyjne wyrażone w milimetrach. Dokumenty te muszą być opracowane zgodnie z załącznikami II, III i IV.

4. Na każdym zbiorniku w pobliżu króćca pomiarowego musi być zamocowana tabliczka wzorcowania. Tabliczka ta musi zawierać następujące informacje:

— numer zbiornika,

— całkowitą wysokość odniesienia H,

— numer świadectwa wzorcowania.

Tabliczka musi być wykonana z wystarczająco trwałego materiału i zaplombowana przez nałożenie cechy EWG odciśniętej na przeznaczonej specjalnie do tego celu ołowianej plombie w sposób uniemożliwiający jej usunięcie bez uszkodzenia tej cechy.

Cecha zabezpieczająca EWG musi być zgodna z art. 10 ust. 2 i załącznikiem II pkt 3 dyrektywy z dnia 26 lipca 1971 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wspólnych przepisów dotyczących przyrządów pomiarowych oraz metod kontroli metrologicznej, w części dotyczącej cech legalizacyjnych.

Zastosowanie ma art. 12 tej dyrektywy, mutatis mutandis.

5. Świadectwo wzorcowania nie może być wystawione, jeśli konstrukcja i rozmieszczenie zbiorników z rurami łączącymi nie zapewniają całkowitego opróżnienia lub całkowitego napełnienia tych zbiorników, bez pęcherzy i kieszeni powietrza znajdujących się w mierzonej cieczy poniżej poziomu, odpowiadającego pełnemu zbiornikowi, w warunkach normalnego użytkowania statku.

W świadectwie wzorcowania muszą być określone wyjątki, jeśli są dozwolone lub specjalne środki ostrożności, jeśli muszą być przedsięwzięte, w celu zapewnienia prawidłowości pomiaru.

6. Odczytu wysokości napełnienia, jako zasada generalna, dokonuje się w środku ciężkości każdej poziomej części zbiornika, w której może wystąpić swobodna powierzchnia cieczy podczas pomiarów dokonywanych w normalnych warunkach użytkowania.

Jeśli taki warunek nie jest spełniony z powodu konstrukcji zbiornika, w świadectwie wzorcowania musi byćpodane, że wysokość napełnienia zbiornika może być określona tylko wtedy, gdy statek ma zerowe przegłębienie i zerowy przechył boczny.

Oś rury pomiarowej określa pionową pozycję przyrządu pomiarowego do określenia wysokości napełnienia.

Rura pomiarowa musi zapewnić prawidłową pozycję tego przyrządu pomiarowego, nie mogą wystąpić błędy systematyczne wynikające ze sposobu konstrukcji tej rury. Pozioma płaszczyzna przechodząca przez górną krawędź rury pomiarowej stanowi płaszczyznę odniesienia. Odległość od tej płaszczyzny do poziomej, zamocowanej w sposób trwały płytki odniesienia umieszczonej pod rurą pomiarową jest określona jako “całkowita wysokość odniesienia H” i powinna być podana w górnej części każdej tabeli.

Należy zastosować wszelkie środki ostrożności w celu zapewnienia niezmienności położenia płaszczyzny odniesienia względem zbiornika oraz niezmienności całkowitej wysokości odniesienia H.

Na płaszczyźnie odniesienia musi być nałożona cecha EWG.

7. Biorąc pod uwagę:

8. Cechy, świadectwa wzorcowania i tabele wzorcowania tracą ważność:

— po upływie dwunastu lat,

— lub w przypadku deformacji zbiornika, jego naprawy lub zmiany konstrukcji w sposób powodujący zmianę jego charakterystyki pomiarowej.

Końcowy miesiąc i rok dwunastoletniego okresu ważności jest podany w górnej części świadectwa
i każdej tabeli.

Świadectwa i tabele musząy być ponownie wystawiane wyłącznie po przeprowadzeniu ponownego wzorcowania.

1. Właściwe świadectwo wzorcowania, określające:

2. Schemat nr 1 przedstawiający rozmieszczenie zbiorników na statku, całkowitą wysokość odniesienia H dla każdego zbiornika, lokalizację króćca pomiarowego i jego pozycję względem przedniej ściany zbiornika i względem wzdłużnej ściany lub przegrody.

3. Schemat nr 2 przedstawiający przekrój poprzeczny zbiorników, w szczególności uwzględniający kształt obła kadłuba, wysokość kadłuba i konstrukcję rury pomiarowej.

4. W przypadku statku wyposażonego w grzejniki lub studzienki ściekowe, zamontowane wewnątrz zbiorników, schemat nr 3 przedstawiający objętość zajmowaną przez te grzejniki lub studzienki oraz objętość cieczy, która może się zmieścić w tych urządzeniach, od zaworu śluzy do zaworu śluzy.

5. Dla każdego zbiornika lub grupy podobnych zbiorników, tabelę objętości cieczy w zależności od wysokości napełnienia określonego w centymetrach lub decymetrach, zawierającą całkowitą wysokość odniesienia H, termin ważności i tabele interpolacyjne określone w milimetrach, jeżeli zostały obliczone.