RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 727/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku surowca tytoniowego(¹), w szczególności jego art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 9 i art. 7 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

stworzenie jednolitego rynku surowca tytoniowego powoduje konieczność stosowania wspólnotowych środków interwencyjnych, aby można było zapewnić producentom ze Wspólnoty zbyt produktów na warunkach, które są równoważne istniejącym dla większej części produktów w ramach krajowych organizacji rynku;

konieczność posiadania przez agencje interwencyjne tytoniu w liściach, który poddano obróbce i przygotowaniu do wprowadzenia do obrotu wymaga rozróżnienia centrów interwencyjnych przeznaczonych do pierwszego przetworzenia, przygotowania do wprowadzenia do obrotu i magazynowania oraz centrów interwencyjnych do gromadzenia i czasowego składowania tytoniu w liściach, aby ułatwić dostarczanie produktów oferowanych do interwencji; należy sporządzić wykaz tych centrów, w celu zapewnienia, że interwencja zapewnia wszystkim podmiotom równoważne gwarancje we wszystkich rejonach produkcyjnych Wspólnoty;

wykonywanie wspólnotowych środków interwencyjnych wymaga przejmowania przez agencje interwencyjne tytoniu na warunkach, które w szczególności uwzględniają regionalne różnice metod uprawy i suszenia; wybór centrum interwencyjnego powinien być ograniczony do położonego najbliżej miejsca produkcji lub pierwszego przetworzenia, ponieważ zwykle spełnia ono wyżej wymienione warunki;

ważne jednak jest zapewnienie, by tytoń, o ile to konieczne, był wysyłany do centrum interwencyjnego o wystarczających możliwościach przyjmowania i magazynowania oraz, gdzie właściwe, jest najodpowiedniejszego dla danej odmiany i jakości; agencje interwencyjne powinny mieć możliwość decydowania, według przewidywanych kosztów całości operacji przekazanych danej agencji interwencyjnej, o miejscu przyjęcia tytoniu;

w niektórych przypadkach może być zalecany wybór centrum innego niż leżące najbliżej miejsca produkcji lub pierwszego przetworzenia; stosowne jest obciążenie dodatkowymi kosztami transportu, które wiążą się z taką decyzją, agencji interwencyjnej;

w obliczu podanego powyżej rozróżnienia między centrami przyjmującymi tytoń w liściach i centrami jego pierwszego przetworzenia i przygotowania do wprowadzenia do obrotu; centrum to powinno zostać określone według przewidywanych kosztów całości wydatków przysługujących danej agencji interwencyjnej;

interwencje powinny być ograniczone do jakości tytoniu, które są wystarczającą gwarancją ich użycia; w tym celu należy wykluczyć z interwencji każdą jakość, która nie posiada minimalnych cech jakości, które zostaną określone w szczegółowych regułach wykonawczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 rozporządzenia (EWG) nr 727/70 określa się:

a) centra interwencyjne (zwane dalej „centrami gromadzenia”) leżące na obszarach wykazujących się znaczącą produkcją tytoniu w liściach i dysponujące możliwością czasowego składowania tego tytoniu;

b) centra interwencyjne (zwane dalej „centrami przetwarzania i magazynowania”) dysponujące możliwością czasowego składowania i urządzeniami do pierwszego przetworzenia i przygotowania do wprowadzenia do obrotu tytoniu w liściach oraz możliwościami magazynowania i zabezpieczania tytoniu po pierwszym przetworzeniu i przygotowaniu do wprowadzenia do obrotu..

Artykuł 2

1. Wszystkie oferty tytoniu w liściach do interwencji składa się agencji interwencyjnej w centrum gromadzenia lub centrum przetwarzania i magazynowania, najbliższych miejscu zbioru centrów.

2. Wszystkie oferty tytoniu w belach do interwencji składa się agencji interwencyjnej w centrum przetwarzania i magazynowania, wybranym spośród trzech najbliższych miejscu pierwszego przetworzenia i przygotowania do wprowadzenia do obrotu.

3. „Najbliższe centrum” oznacza centrum, do którego tytoń może być wysłany po najniższych kosztach.

Artykuł 3

1. Agencje interwencyjne określają miejsce odbioru tytoniu.

2. Agencja interwencyjna wyznacza miejsce odbioru inne niż centrum podane przez posiadacza tytoniu tylko jeśli to centrum w momencie odbioru nie dysponuje:

a) dla tytoniu w liściach: wystarczającymi możliwościami czasowego składowania,

b) dla tytoniu w belach: wystarczającymi możliwościami magazynowania lub wystarczającymi gwarancji odpowiedniego zabezpieczenia tytoniu oferowanej odmiany i jakości.

3. Miejsce odbioru wyznaczone przez agencję interwencyjną znajduje się w miejscu, dla którego najniższa jest całość ponoszonych wydatków obejmujących:

a) dla tytoniu w liściach: koszty transportu, czasowego składowania, pierwszego przetworzenia i przygotowania do wprowadzenia do obrotu oraz zabezpieczenia i magazynowania przetworzonych produktów,

b) dla tytoniu w belach: koszty transportu, zabezpieczenia i magazynowania

4. Jeśli wskazane przez agencję interwencyjną miejsce odbioru nie jest jednym z trzech centrów przewidzianych w art. 2, wszelkie dodatkowe koszty transportu określa i ponosi agencja interwencyjna.

Artykuł 4

Agencja interwencyjna wskazuje do pierwszego przetworzenia i przygotowania do wprowadzenia do obrotu tytoniu w liściach, który został przyjęty w centrum wybranym przez sprzedawcę miejsce, dla którego najniższa jest całość kosztów pierwszego przetworzenia, przygotowania do wprowadzenia do obrotu i transportu z miejsca przyjęcia.

Artykuł 5

Agencje interwencyjne skupują tylko tytoń posiadający minimalne cechy jakości, które zostaną zdefiniowane na podstawie klasyfikacji według odmian i jakości.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 lipca 1970 r.