RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

produkcja ziemniaków zajmuje istotne miejsce w rolnictwie Wspólnoty;

plony tej produkcji są stale zagrożone przez organizmy szkodliwe;

ochrona upraw ziemniaka przed takimi organizmami szkodliwym powinna nie tylko przyczynić się do utrzymania zdolności produkcyjnej, ale także powinna stanowić jeden ze środków zwiększenia wydajności produkcji rolnej;

działania ochronne podejmowane w Państwach Członkowskich w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych przyniosłyby jedynie efekt ograniczony, jeśli takie organizmy nie byłyby zwalczane jednocześnie i metodycznie na obszarze całej Wspólnoty i jeśli ich rozprzestrzenianie nie zostałoby powstrzymane;

jednym z najbardziej szkodliwych organizmów dla ziemniaka jest Synchytrium endobioticum (Schilb.) Perc., czynnik patogenny odpowiedzialny za chorobę wywoływaną przez rośliny niższe wytwarzające zarodniki określaną mianem „raka ziemniaczanego”;

choroba ta wystąpiła w wielu Państwach Członkowskich, a pewne ograniczone źródła infekcji istnieją w obrębie Wspólnoty;

istnieje trwałe zagrożenie dla upraw ziemniaka na obszarze całej Wspólnoty, jeżeli nie zostaną podjęte skuteczne działania w celu zwalczenia tej choroby i zapobieżenia jej rozprzestrzenieniu;

w celu zwalczenia tego organizmu szkodliwego konieczne jest przyjęcie minimalnych przepisów dla Wspólnoty; Państwa Członkowskie powinny być w stanie podjąć dodatkowe lub surowsze przepisy, o ile jest to konieczne;

odmiany ziemniaka odporne na niektóre szczepy tego organizmu szkodliwego odgrywają istotną rolę; stosowanie takich odmian, szczególnie w strefie chronionej otaczającej zarażone parcele, ma szczególne znaczenie; okresowe publikowanie wykazów takich odmian leży w interesie ogólnym;

dla stwierdzenia faktu zarażenia oraz odporności odmian, niezbędne jest stosowanie odpowiednich metod, co do których Państwa Członkowskie nie zgłaszają zastrzeżeń,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa dotyczy minimalnych środków, które należy podjąć w Państwach Członkowskich w celu zwalczenia raka ziemniaczanego oraz w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu tej choroby wywoływanej przez rośliny niższe wytwarzające zarodniki.

Artykuł 2

1. W przypadku odnotowania wystąpienia Synchytrium endobioticum (Schilb.) Perc., czynnika patogennego raka ziemniaczanego, Państwa Członkowskie odgraniczają zarażoną parcelę oraz ustanawiają strefę chronioną dostatecznie dużą, aby zagwarantować ochronę przylegających obszarów.

2. Parcela jest uważana za zarażoną, jeżeli objawy raka ziemniaczanego zostaną stwierdzone już na jednej roślinie na tej parceli.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie wydają nakaz, aby bulwy i łęty ziemniaka, które pochodzą z zarażonych parceli, były poddawane środkom zmierzającym do eliminacji organizmu szkodliwego. Jeżeli nie jest możliwe określenie miejsca pochodzenia zarażonych bulw i łęt, środki powinny być zastosowane do całej partii, w której stwierdzono zarażone bulwy lub łęty.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie wydają nakaz, aby na zarażonych parcelach:

a) nie mogły być uprawiane żadne ziemniaki,

b) nie mogły być uprawiane i przechowywane w ziemi lub w inny sposób żadne rośliny przeznaczone do ponownego sadzenia.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie wydają nakaz, aby w strefie chronionej mogły być uprawiane tylko te odmiany ziemniaka, które są odporne na szczepy Synchytrium endobioticum stwierdzone na zarażonej parceli.

2. Odmiana ziemniaka jest uznana jako odporna na dany szczep Synchytrium endobioticum, jeżeli reaguje ona na zarażenie czynnikiem patogennym w taki sposób, że nie istnieje niebezpieczeństwo wtórnego zarażenia.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie znoszą środki podjęte w celu zwalczenia raka ziemniaczanego lub w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu tylko wtedy, jeżeli nie stwierdza się dalszej obecności Synchytrium endobioticum.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie zakazują przechowywania kultur Synchytrium endobioticum.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie mogą zezwolić na uchylenie środków określonych w art. 3, 4, 5 i 7 do celów naukowych, badań i pracy selekcyjnej, pod warunkiem, że takie uchylenie nie stanowi uszczerbku dla zwalczania raka ziemniaczanego i nie stwarzają żadnego ryzyka rozprzestrzenienia tej choroby.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie mogą przyjąć dodatkowe lub surowsze środki dotyczące zwalczenia raka ziemniaczanego lub w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu tej choroby, jeżeli takie środki są konieczne do zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu.

Artykuł 10

1. Państwa Członkowskie przedstawią Komisji przed dniem 1 stycznia każdego roku wykaz wszystkich odmian ziemniaka dopuszczonych przez nie do obrotu handlowego i uznanych, w drodze urzędowych badań, za odporne na Synchytrium endobioticum. Przedstawią one wykaz szczepów, na które dane odmiany są odporne.

2. W oparciu o informacje od Państw Członkowskich Komisja zapewnia, co roku, zasadniczo przed dniem 1 lutego, publikowanie wykazów odmian odpornych.

Artykuł 11

Państwa Członkowskie zapewniają, aby stwierdzenie zarażenia Synchytrium endobioticum i odporności odmian ziemniaka na ten organizm zostało dokonane według odpowiednich metod, nie budzących zastrzeżeń Państw Członkowskich.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w ciągu dwóch lat od daty jej notyfikacji i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł 13

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 grudnia 1969 r.