§ 1.[Zakres regulacji] Rozporządzenie określa warunki i sposób przygotowania i wykorzystania transportu morskiego, kolejowego, samochodowego, lotniczego i żeglugi śródlądowej oraz infrastruktury drogowej i kolejowej na potrzeby obronne państwa, a także ich ochrony w czasie wojny oraz właściwość organów w tych sprawach.

§ 2. [Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) dublujące mosty drogowe - mosty budowane z konstrukcji składanych w ustalonych osiach w przypadku zniszczenia mostów stałych;

2) infrastruktura transportowa - punktowe i liniowe budowle, budynki i urządzenia wraz z zajętymi pod nie gruntami, przeznaczone do prowadzenia ruchu pojazdów, utrzymania i obsługi środków transportu lotniczego, morskiego i żeglugi śródlądowej oraz zapewnienia bezpieczeństwa ruchu środkami transportu;

3) infrastruktura transportowa znaczenia obronnego - istniejącą lub projektowaną infrastrukturę transportową, której budowa, utrzymanie i eksploatacja, oprócz względów gospodarczych, społecznych i ekologicznych, jest uzasadniona interesem bezpieczeństwa i obronności państwa oraz jest objęta osłoną techniczną;

4) morski potencjał przeładunkowo-transportowy - statki i okręty oraz porty morskie wraz z ich możliwościami w zakresie przewozów i przeładunków, z uwzględnieniem specyfiki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 3.[Uwzględnienie potrzeb obronnych państwa w zakresie transportu morskiego, kolejowego, samochodowego, lotniczego i żeglugi śródlądowej] Organy administracji publicznej oraz kierownicy jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez te organy, a także jednostki organizacyjne, dla których te organy administracji publicznej są organami założycielskimi, kierownicy urzędów i instytucji państwowych oraz władze organizacji społecznych uwzględniają potrzeby obronne państwa w zakresie transportu morskiego, kolejowego, samochodowego, lotniczego i żeglugi śródlądowej, zwanego dalej „transportem", każdy w zakresie swojego działania.

§ 4. [Koordynacja przez ministra właściwego do spraw transportu] 1. Minister właściwy do spraw transportu koordynuje w czasie pokoju, w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny przygotowania transportu na potrzeby obronne państwa.

2. W ramach koordynowania, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw transportu:

1) wspiera realizację w wymaganym czasie potrzeb przemieszczania sił o wysokiej gotowości do działania zgłoszonych przez Ministra Obrony Narodowej i zadeklarowanych przez Rzeczpospolitą Polską do użycia w ramach operacji Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego lub Unii Europejskiej;

2) planuje oraz nadzoruje zapewnienie potrzeb transportu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny zgłoszonych przez Ministra Obrony Narodowej;

3) ustala w czasie pokoju, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, procedury wykorzystania transportu morskiego, kolejowego, samochodowego i lotniczego na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w stanach gotowości obronnej państwa;

4) nadzoruje w podmiotach, których przedmiotem działalności są usługi transportowe, oraz jednostkach przewidzianych do militaryzacji realizację nałożonych zadań w zakresie przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa;

5) wdraża wymagania techniczno-obronne w zakresie budowy, przebudowy, remontu i rozbudowy obiektów infrastruktury transportowej, w tym w zakresie wyznaczania klasy MLC - wojskowej klasy obciążeń dla infrastruktury drogowej;

6) ustala w czasie pokoju, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, kierunki rozwoju transportu oraz infrastruktury transportowej znaczenia obronnego;

7) sprawuje nadzór nad funkcjonowaniem systemu transportowego w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

8) ustala, w porozumieniu z właściwymi ministrami, kierunki rozwoju produkcji, importu i dostaw środków transportu oraz określa wymagania techniczne, jakim powinny one odpowiadać;

9) ustala, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, wymagania obronne w zakresie opracowania założeń do wdrażania nowych technologii dotyczących przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa oraz uwzględnia je w badaniach naukowych i pracach rozwojowych;

10) przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej propozycje jednostek przewidzianych do militaryzacji, na które zostanie nałożony obowiązek realizacji zadań w zakresie wykonywania przewozów na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w ramach obowiązków państwa-gospodarza;

11) sprawuje kontrolę stanu przygotowania jednostek przewidzianych do militaryzacji, których przedmiotem działania są usługi transportowe;

12) realizuje przedsięwzięcia w zakresie współpracy międzynarodowej w dziedzinie rozwoju transportu oraz zapewnienia potrzeb transportowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, opierając się na priorytetach obronnych i rzeczywistych możliwościach Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 5. [Wykorzystanie transportu w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny] Minister właściwy do spraw transportu planuje wykorzystanie transportu w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny na potrzeby:

1) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, jednostek organizacyjnych przewidzianych do militaryzacji, jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;

2) organów władzy państwowej i administracji publicznej, sądów i jednostek prokuratury Rzeczypospolitej Polskiej, urzędów i instytucji państwowych oraz organizacji pozarządowych wykonujących zadania obronne, jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez organy administracji rządowej, a także formacji uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 6. [Zakres świadczonych usług transportowych] Świadczenie usług transportowych w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny obejmuje, z uwzględnieniem ustalonych priorytetów, potrzeby:

1) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w ramach obowiązków państwa-gospodarza;

2) zapewnienia bezpieczeństwa państwa oraz utrzymania porządku i bezpieczeństwa publicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

3) utrzymania produkcji przemysłowej i usług wykonywanych na rzecz interesu bezpieczeństwa i obronności państwa;

4) przewozu materiałów, sprzętu i środków niezbędnych do realizacji zadań w ramach obrony terytorium kraju, ochrony ludności, ochrony zdrowia i utrzymania ciągłości funkcjonowania transportu i poczty;

5) ewakuacji ludności i poszkodowanych, a także formacji uzbrojonych uczestniczących w akcjach ratowniczych;

6) przewozu podstawowych artykułów przeznaczonych na zaopatrzenie ludności;

7) ochrony i ewakuacji dóbr kultury szczególnie cennych dla dziedzictwa narodowego;

8) ochrony i przemieszczania innych dóbr materialnych;

9) transportu sanitarnego;

10) osób, w tym przejazdy:

a) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, osób posiadających karty powołania oraz karty przydziału organizacyjno-mobilizacyjnego do jednostek przewidzianych do militaryzacji i formacji uzbrojonych,

b) pracowników ochrony zdrowia i ratownictwa,

c) pracowników urzędów państwowych,

d) pracowników zakładów produkcyjnych.

§ 7.[Przejście transportu oraz utrzymania infrastruktury transportowej na zasady działania w czasie wojny] Przejście transportu oraz utrzymania infrastruktury transportowej na zasady działania w czasie wojny następuje podczas podwyższenia gotowości obronnej państwa.

§ 8.[Plany zamierzeń rzeczowo-finansowych i organizacyjnych] Minister właściwy do spraw transportu, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, opracowują plany zamierzeń rzeczowo-finansowych i organizacyjnych zapewniające realizację zadań przez transport oraz utrzymanie infrastruktury transportowej na potrzeby obronne państwa.

§ 9. [Zadania Ministra Obrony Narodowej, właściwych ministrów oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu i Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego] Minister Obrony Narodowej, właściwi ministrowie oraz Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu i Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego:

1) przekazują w czasie pokoju ministrowi właściwemu do spraw transportu zestawienia potrzeb w zakresie zapewnienia podległym jednostkom organizacyjnym usług transportowych, o których mowa w § 6, w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

2) gromadzą informacje niezbędne do koordynacji przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny i przekazują je w czasie pokoju ministrowi właściwemu do spraw transportu.

§ 10. [Zadania wykonywane podczas przygotowania transportu morskiego na potrzeby obronne państwa] 1. Przygotowanie transportu morskiego na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) zapewnienie niezbędnej liczby statków oraz infrastruktury portowej do przyjęcia, rozładunku, załadunku oraz przeładunków statków i do przewozów morskich;

2) organizację przewozów i przeładunków morskich;

3) zabezpieczenie nawigacyjno-hydrograficzne i ratownictwo morskie;

4) kontrolę żeglugi morskiej;

5) gotowość jednostek przewidzianych do militaryzacji do realizacji zadań zgodnie z przeznaczeniem;

6) organizację remontów okrętów i statków;

7) organizację obrony obiektów i ochronę obiektów oraz organizację kierowania gospodarką morską;

8) odtwarzanie infrastruktury portowej i innych obiektów gospodarki morskiej;

9) planowanie i organizację świadczenia usług transportowych;

10) organizowanie osłony technicznej infrastruktury morskiej.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania transportu morskiego na potrzeby obronne państwa.

§ 11. [Współdziałanie ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej z właściwymi ministrami i wojewodami podczas realizowania zadań] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami podczas realizowania zadań, o których mowa w § 10, w zakresie:

1) przygotowania, rozwinięcia i zapewnienia funkcjonowania w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny punktów przeładunkowych w portach morskich i przeładowniach polowych;

2) utrzymywania w ramach rezerw strategicznych sprzętu specjalistycznego i urządzeń niezbędnych do zorganizowania transportu morskiego i redowego oraz oddziałów przeładunkowych w portach morskich;

3) typowania i przygotowania statków do wykonywania przewozów morskich;

4) organizowania dezaktywacji, odkażania, dezynfekcji i deratyzacji statków w uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw środowiska i zdrowia;

5) organizowania ochrony i odtwarzania infrastruktury portowej oraz ochrony statków, urzędów i przedsiębiorców realizujących zadania obronne;

6) utrzymania morskiego potencjału przeładunkowo-transportowego zapewniającego przewozy na potrzeby obronne;

7) organizowania przewozów morskich Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, w tym sił operacyjnych, ewakuacyjnych, medycznych i zaopatrzeniowych;

8) przygotowania zaplecza portowego do wojskowych przewozów morskich;

9) zapewnienia utrzymania łączności na potrzeby kierowania transportem i gospodarką morską w stanach gotowości obronnej państwa;

10) planowania i realizacji, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, inwestycji związanych z przewozami morskimi na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, gospodarką, ochroną i odtwarzaniem infrastruktury transportu morskiego.

2. W procesie przygotowań obronnych transportu morskiego, w tym realizacji przedsięwzięć zapewniających bezpieczeństwo statków, uwzględnia się zasady kontroli żeglugi.

§ 12. [Współdziałanie ministra właściwego do spraw transportu z ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania transportu samochodowego na potrzeby obronne państwa] 1. Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania transportu samochodowego na potrzeby obronne państwa.

2. Przygotowanie transportu samochodowego na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) przygotowanie niezbędnej liczby i rodzajów pojazdów samochodowych w celu zapewnienia przewozów na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz sojuszniczych sił wzmocnienia podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

2) przeprowadzenie niezbędnych zmian organizacyjnych jednostek przeznaczonych do militaryzacji i jednostek przewidzianych do realizacji usług transportu samochodowego na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w ramach obowiązków państwa-gospodarza w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

3) przygotowanie transportu samochodowego na potrzeby formacji uzbrojonych w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny zgodnie z ich etatami oraz normami i tabelami należności;

4) przygotowanie niezbędnej liczby stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji i odkażania środków transportu samochodowego;

5) przygotowanie miejskiej komunikacji samochodowej na potrzeby ewakuacji ludności.

§ 13. [Zapewnienie potrzeb w zakresie pojazdów samochodowych i maszyn dla formacji uzbrojonych wykonujących zadania obronne] Potrzeby w zakresie pojazdów samochodowych i maszyn dla formacji uzbrojonych wykonujących zadania obronne, jak również potrzeby w tym zakresie związane z ewakuacją ludności i dóbr materialnych oraz potrzeby związane ze stanami gotowości obronnej państwa i w czasie wojny zapewnia się przez wykorzystanie:

1) pobranych pojazdów samochodowych i maszyn od urzędów i instytucji państwowych, przedsiębiorców i innych jednostek organizacyjnych, a także osób fizycznych w ramach nałożonego obowiązku świadczeń rzeczowych na cele przygotowania obrony państwa;

2) przydzielonych okresowo lub jednorazowo pojazdów samochodowych.

§ 14. [Zakres przygotowań transportu kolejowego na potrzeby obronne państwa] Przygotowanie transportu kolejowego na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) ustalenie potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, sojuszniczych sił wzmocnienia i innych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania obronne oraz wymagań techniczno-obronnych w tym zakresie;

2) przygotowanie niezbędnej liczby i rodzajów taboru kolejowego w celu zapewnienia przewozów na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz sojuszniczych sił wzmocnienia podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

3) zapewnienie niezbędnej liczby cystern kolejowych;

4) współpracę przedsiębiorców i wzajemne świadczenia przedsiębiorców podczas realizacji przewozów i osłony technicznej oraz wykorzystania posiadanych środków trakcyjnych do organizowania trakcji zastępczej na zelektryfikowanych liniach kolejowych znaczenia obronnego;

5) przygotowanie organizacyjne do użycia eksploatowanego taboru kolejowego w poszczególnych stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

6) gromadzenie oraz utrzymywanie wyposażenia i urządzeń przeznaczonych do przystosowania wagonów osobowych do przewozu personelu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia oraz ewakuacji ludności cywilnej;

7) wprowadzanie ograniczeń przewozowych oraz określanie priorytetu przewozów poszczególnych rodzajów ładunków;

8) wprowadzanie uproszczonego zamawiania przez przewoźników rozkładu jazdy dla przewozów realizowanych na potrzeby obronne państwa.

§ 15. [Współdziałanie ministra właściwego do spraw transportu z ministrami i wojewodami w realizacji zadań] Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w realizacji zadań, o których mowa w § 14, w zakresie:

1) określania w czasie pokoju potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w zakresie transportu kolejowego;

2) typowania i przygotowania niezbędnej liczby cystern kolejowych do wykonywania przewozów kolejowych;

3) przygotowania, rozwinięcia i zapewnienia funkcjonowania kolejowych punktów ładunkowych podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

4) utrzymywania w ramach rezerw strategicznych sprzętu specjalistycznego i urządzeń niezbędnych do zorganizowania transportu kolejowego;

5) organizowania dezaktywacji, odkażania, dezynfekcji i deratyzacji taboru kolejowego;

6) utrzymania niezbędnego potencjału produkcyjnego na zabezpieczenie remontów lokomotyw i wagonów kolejowych;

7) organizowania punktów przeładunkowych paliw płynnych;

8) organizowania przewozów kolejowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia;

9) planowania i realizacji inwestycji związanych z przewozami kolejowymi na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, gospodarki, ochrony i odtwarzania infrastruktury transportu kolejowego oraz w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;

10) ustalania sposobu przygotowania taboru kolejowego i jego personelu obsługi do samoobrony oraz obrony przed bronią masowego rażenia;

11) opiniowania nowo pozyskiwanego taboru kolejowego pod względem jego wykorzystania na potrzeby obronne państwa.

§ 16. [Zakres przygotowań transportu lotniczego na potrzeby obronne państwa] Przygotowanie transportu lotniczego na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) przygotowanie i utrzymanie ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej lotnisk wraz z urządzeniami i zapleczem technicznym, przewidzianych do wykorzystania w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia;

2) przygotowanie organizacyjne do ograniczenia lub zawieszenia podczas podwyższania gotowości obronnej państwa ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych oraz podporządkowania przestrzeni powietrznej wymogom operacyjnym lotnictwa wojskowego;

3) przekazywanie do Ministra Obrony Narodowej informacji pozyskiwanych przez polskich przewoźników statków powietrznych, możliwych do wykorzystania na potrzeby obronne państwa;

4) organizowanie osłony technicznej infrastruktury lotniskowej.

§ 17. [Współdziałanie ministra właściwego do spraw transportu z ministrami i wojewodami w realizacji zadań] Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w realizacji zadań, o których mowa w § 16, w zakresie:

1) określania w czasie pokoju potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w zakresie infrastruktury lotniczej;

2) utrzymywania w ramach rezerw strategicznych sprzętu specjalistycznego i urządzeń niezbędnych do zabezpieczenia funkcjonowania infrastruktury lotniczej;

3) organizowania dezaktywacji, odkażania, dezynfekcji i deratyzacji statków powietrznych;

4) utrzymania niezbędnego potencjału do zabezpieczenia obsługi technicznej statków powietrznych.

§ 18. [Współdziałanie ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania żeglugi śródlądowej i śródlądowych dróg wodnych na potrzeby obronne państwa] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania żeglugi śródlądowej i śródlądowych dróg wodnych na potrzeby obronne państwa.

2. Przygotowanie żeglugi śródlądowej i śródlądowych dróg wodnych na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) ogół przedsięwzięć zapewniających realizację zadań przeprawowych przez jednostki przewidziane do militaryzacji oraz gromadzenie środków do zorganizowania i uruchomienia przepraw promowych lub mostowych w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

2) zabezpieczenie niezbędnych budowli wodnych w rejonach planowanych przepraw promowych lub mostowych;

3) osłonę techniczną śródlądowych dróg wodnych;

4) zabezpieczenie niezbędnej liczby statków;

5) świadczenie usług przewozowych.

§ 19. [Współdziałanie ministra właściwego do spraw transportu z ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania infrastruktury drogowej, kolejowej i żeglugi śródlądowej na potrzeby obronne państwa] 1. Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania infrastruktury drogowej, kolejowej i żeglugi śródlądowej na potrzeby obronne państwa.

2. Przygotowanie infrastruktury drogowej na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) przystosowanie określonych dróg publicznych do eksploatacji podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

2) organizowanie osłony technicznej dróg o znaczeniu obronnym, a także zabezpieczenie sił i środków do jej realizacji;

3) sukcesywną budowę objazdów wytypowanych miast i węzłów drogowych, eliminowanie jednopoziomowych skrzyżowań dróg publicznych z liniami kolejowymi o dużej częstotliwości ruchu, a także utrzymanie istniejących dojazdów i bezkolizyjnych skrzyżowań w gotowości eksploatacyjnej;

4) przygotowanie do budowy dublujących mostów drogowych w rejonach ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej;

5) wyznaczenie, przystosowanie i utrzymanie dróg dojazdowych zapewniających funkcjonowanie:

a) przepraw przez przeszkody wodne,

b) rejonów przeładunkowych,

c) przeładowni polowych,

d) baz zaopatrywania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz sojuszniczych sił wzmocnienia;

6) budowę i utrzymanie drogowych przejść granicznych przewidywanych do wykorzystania przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej i sojusznicze siły wzmocnienia zgodnie z umowami międzynarodowymi;

7) budowę, przebudowę, rozbudowę i remont drogowych odcinków lotniskowych, czyli odcinków dróg publicznych przystosowanych do startów i lądowań wojskowych statków powietrznych, na trasach określonych przez Ministra Obrony Narodowej;

8) typowanie do pozyskania niezbędnej ilości materiałów i konstrukcji zapewniających odbudowę obiektów w ramach osłony technicznej dróg o znaczeniu obronnym;

9) zapewnienie gotowości jednostek przewidzianych do militaryzacji do realizacji zadań osłony technicznej dróg o znaczeniu obronnym w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;

10) planowanie wydatków na zadania związane z przygotowaniem sieci drogowej o znaczeniu obronnym, w tym na:

a) przebudowę, rozbudowę i remont nienormatywnych odcinków dróg i obiektów mostowych,

b) przygotowanie planistyczno-organizacyjne do budowy dublujących mostów drogowych, o których mowa w pkt 4,

c) przygotowanie i utrzymanie bezpośrednich dojazdów i dróg łącznikowych, zapewniających funkcjonowanie rejonów przeładunkowych i przepraw przez szerokie przeszkody wodne.

3. Przygotowanie infrastruktury kolejowej na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) przystosowanie i utrzymywanie linii kolejowych, stacji oraz kolejowych przejść granicznych, rejonów przeładunkowych, a także punktów ładunkowych w portach morskich i lotniczych, zapewniających przewozy wojskowe;

2) określanie wykazu linii kolejowych o państwowym znaczeniu wyłącznie ze względów obronnych;

3) organizowanie osłony technicznej sieci kolejowej oraz gromadzenie materiałów i sprzętu, a także taboru kolejowego w celu zapewnienia osłony technicznej sieci kolejowej;

4) utrzymanie istniejących objazdów w stałej gotowości eksploatacyjnej;

5) utrzymywanie niezbędnej liczby stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji i odkażania taboru kolejowego;

6) zapewnienie łączności kolejowej do działania w czasie wojny między jednostkami sąsiednich rejonowych zarządów kolejowych;

7) utrzymanie określonych kolejowych przejść granicznych w gotowości eksploatacyjnej zgodnie z umowami międzynarodowymi;

8) gromadzenie i utrzymywanie rezerw strategicznych oraz typowanie do pozyskania w czasie stałej gotowości obronnej państwa niezbędnej ilości materiałów i konstrukcji zapewniających odbudowę obiektów w ramach osłony technicznej sieci kolejowej;

9) zapewnienie gotowości jednostek przewidzianych do militaryzacji do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury kolejowej w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny.

4. Przygotowanie infrastruktury żeglugi śródlądowej na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) wykonanie dojazdów drogowych do przeładowni polowych, osi przepraw, portów, przystani i umocnionych nabrzeży w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;

2) utrzymywanie niezbędnych budowli wodnych w rejonach przewidywanych przepraw promowych i mostowych, utrzymanie w gotowości eksploatacyjnej szlaków żeglownych na śródlądowych drogach wodnych oraz na odcinkach i w miejscach ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;

3) przygotowanie zespołów wykonawczych i gromadzenie niezbędnych środków technicznych do organizowania osłony technicznej śródlądowych dróg wodnych na odcinkach ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;

4) zapewnienie osłony hydrometeorologicznej na potrzeby obronne;

5) utrzymywanie nabrzeży przeładunkowych w miejscach ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej;

6) organizację i uruchomienie przepraw promowych dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wojsk sojuszniczych w miejscach i czasie ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;

7) eksploatację i wykorzystanie przepraw na potrzeby gospodarki i ludności cywilnej.

5. Minister właściwy do spraw transportu uwzględnia potrzeby w zakresie przygotowania infrastruktury transportowej znaczenia obronnego w działalności statutowej jednostek organizacyjnych jemu podległych i przez niego nadzorowanych realizujących zadania związane z przygotowaniem infrastruktury drogowej i kolejowej.

§ 20.[Nadzór przygotowania jednostek przewidzianych do militaryzacji] Minister właściwy do spraw transportu oraz właściwi ministrowie i wojewodowie nadzorują przygotowanie jednostek przewidzianych do militaryzacji, przeznaczonych do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury transportowej w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny.

§ 21.[Ustalenie zakresu wykorzystania w czasie wojny funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei do ochrony obiektów, mienia i porządku na obszarze kolejowym] Minister właściwy do spraw transportu, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ustala zakres wykorzystania w czasie wojny funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei do ochrony obiektów, mienia i porządku na obszarze kolejowym.

§ 22. [Przygotowanie ochrony transportu na potrzeby obronne państwa] 1. Przygotowanie ochrony transportu na potrzeby obronne państwa obejmuje:

1) ochronę i obronę obiektów infrastruktury transportowej;

2) tworzenie pododdziałów ochronnych;

3) ochronę punktów załadowczych, stacji oraz przewożonych towarów i osób przed oddziaływaniem przeciwnika oraz obronę przeciwdywersyjną i antyterrorystyczną, a także obronę i ochronę przed środkami masowego rażenia;

4) ochronę i obronę obiektów i urządzeń lotnictwa cywilnego, statków powietrznych realizujących zadania obronne oraz systemów przeznaczonych do zarządzania ruchem lotniczym;

5) ochronę portów morskich i rzecznych oraz punktów przeładunkowych, baz remontowych statków oraz obiektów i urządzeń zapewniających kierowanie transportem morskim i żeglugą śródlądową;

6) organizację współdziałania sił i środków ochrony i obrony, w tym jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, realizujących wspólnie zadania szczególnej ochrony obiektów;

7) odtwarzanie zasobów sił i środków niezbędnych do realizacji zadań ochronnych.

2. Realizację zadań określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 zapewniają ministrowie i wojewodowie, w których właściwości znajdują się te obiekty.

3. Zadania określone w ust. 1 pkt 3-5 realizują Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister właściwy do spraw transportu oraz wojewodowie przez podległe, wyspecjalizowane formacje uzbrojone, w tym jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Współdziałanie wszystkich sił i środków będących we właściwości organów, o których mowa w ust. 3, zapewniają wojewodowie, starostowie, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) na terenie ich działania.

§ 23.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.¹⁾