Przedmiot

Liczba godzin

W

Ć

S

Σ

I

II

III

IV

V

VI

8b.1

BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU

7

3

15

25

8b.2

PRZEWOZY MORSKIE

8

12

5

25

Razem

15

15

20

50

8b.1

Przedmiot:

BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU

Zakres szkolenia:

poziom zarządzania – żegluga międzynarodowa

Forma zajęć:

W

Ć

S

Σ

Liczba godzin:

7

3

15

25

Lp.

Treści programu

Liczba godzin

W

Ć

S

Σ

1

1. Wymagania dotyczące stateczności statków handlowych.

2. Wymagania prawne.

3. Kryteria stateczności.

4. Metody oceny.

5. Odpowiedzialność prawna.

2

2

1

5

2

1. Przygotowanie stanów ładunkowych statków handlowych w eksploatacji dla różnych typów statków z uwzględnieniem ograniczeń akwenu, gęstości wody i rodzajów ładunków.

2. Sekwencje ładunkowe masowców i tankowców.

3. Analiza stanu statku w czasie podróży z uwzględnieniem zużycia paliwa i wymiany wód balastowych.

1

1

5

7

3

1. Stateczność statków w stanach awaryjnych.

2. Wymagania konwencji: SOLAS, LL, MARPOL w odniesieniu do różnych typów statków.

3. Konstrukcyjne zabezpieczenia niezatapialności statku.

4. Szczelność kadłuba i zamknięcia.

5. Systemy detekcji wody wewnątrz kadłuba.

6. Metody oceny stanu statku po awarii.

7. Procedury postępowania po awarii.

2

3

5

4

1. Wytrzymałość ogólna i lokalna statków handlowych.

2. Parametry wytrzymałości, obliczanie i interpretacja graficzna.

3. Metody redukcji obciążeń statku.

1

5

6

5

1. Stateczność statku w czasie żeglugi w warunkach sztormowych.

2. Zjawiska zagrażające stateczności statku.

3. Metody przewidywania i sposoby unikania zjawisk niebezpiecznych.

4. Wytyczne w zakresie unikania niebezpiecznych sytuacji w niesprzyjających warunkach pogodowych i stanach morza (MSC.1/Circ.1228).

1

1

2

Razem

7

3

15

25

8b.2

Przedmiot:

PRZEWOZY MORSKIE

Zakres szkolenia:

poziom zarządzania – żegluga międzynarodowa

Forma zajęć:

W

Ć

S

Σ

Liczba godzin:

8

12

5

25

Lp.

Treści programu

Liczba godzin

W

Ć

S

Σ

1

1. Międzynarodowe konwencje i przepisy międzynarodowe mające zastosowanie w morskim transporcie ładunków.

1

1

2

1. Ładunki drobnicowe:

– charakterystyka i budowa statków do przewozu ładunków drobnicowych,

– charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,

– charakterystyka ładunków drobnicowych, w tym także ładunków ponadgabarytowych, ładunków chłodzonych, drewna, papieru i zwierząt żywych.

2. Wykorzystanie osprzętu mocującego i materiałów separacyjno-sztauerskich przy zabezpieczaniu ładunków drobnicowych i ładunków ponadgabarytowych.

3. Mikroklimat pomieszczeń ładunkowych – zasady prowadzenia wentylacji.

4. Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.

5. Przygotowanie pomieszczeń ładunkowych (ładowni i międzypokładów) do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności pokryw lukowych, kontrola studzienek zęzowych i wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.

6. Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.

7. Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.

1

2

3

3

1. Jednostki kontenerowe:

– charakterystyka i budowa statków do przewozu jednostek kontenerowych,

– charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych, charakterystyka, typy, rozmiary i budowa jednostek kontenerowych,

– charakterystyka, budowa i wykorzystanie osprzętu do mocowania jednostek kontenerowych.

2. Przygotowanie pokładów do przyjęcia kontenerów.

3. Kontrola szczelności pokryw lukowych.

4. Kontrola studzienek zęzowych i wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.

5. Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem rozmiarów i typów jednostek kontenerowych oraz właściwości przewożonych ładunków w kontenerach.

6. Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.

2

3

5

4

1. Jednostki i ładunki toczne:

– charakterystyka i budowa statków do przewozu wagonów kolejowych, samochodów ciężarowych i jednostek tocznych,

– charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,

– charakterystyka, typy, rozmiary i budowa jednostek tocznych,

– charakterystyka, budowa i wykorzystanie osprzętu do mocowania jednostek tocznych.

2. Przygotowanie pokładów ładunkowych do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności ramp przeładunkowych, kontrola wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.

3. Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.

4. Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.

1

1

2

5

1. Ładunki masowe stałe:

– charakterystyka i budowa statków przeznaczonych do transportu stałych ładunków masowych takich jak: rudy metali, węgiel, ziarna zbóż,

– charakterystyka urządzeń przeładunkowych wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,

– charakterystyka ładunków masowych.

2. Mikroklimat pomieszczeń ładunkowych – zasady prowadzenia wentylacji.

3. Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.

4. Przygotowywanie ładowni do przyjęcia ładunków masowych stałych, kontrola szczelności pokryw lukowych, kontrola studzienek zęzowych i wyposażenia pomieszczeń ładunkowych.

5. Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.

6. Wykorzystanie programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.

7. Zasady przeprowadzenia odczytu zanurzenia statku (Draft Survey) – stosowane formularze obliczeniowe.

1

3

4

6

1. Ładunki masowe ciekłe:

– charakterystyka i budowa statków przeznaczonych do transportu płynnych ładunków masowych takich jak: ropa naftowa, produkty ropopochodne i płynne chemikalia luzem,

– charakterystyka urządzeń i systemów wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,

– charakterystyka ładunków płynnych.

2. Skład gazów występujących w pomieszczeniach ładunkowych – zasady prowadzenia wymiany gazów w zbiornikach ładunkowych.

3. Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.

4. Ładunki masowe ciekłe, przygotowanie zbiorników ładunkowych do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności i składu gazów występujących w zbiornikach, kontrola i testowanie systemów przeładunkowych.

5. Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.

6. Wykorzystanie Symulatora Ładunkowego Statków do Przewozu Ładunków Ciekłych (LCHS – Liquid Cargo Handling Simulator) i programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.

7. Zasady przeprowadzenia pomiaru ulażu i sondowania zbiorników (Ullage Report) – stosowane formularze obliczeniowe.

1

2

3

6

7

1. Ładunki masowe gazów skroplonych luzem:

– charakterystyka i budowa statków przeznaczonych do transportu skroplonych gazów luzem takich jak: LNG, LPG, NH₃, charakterystyka urządzeń i systemów wykorzystywanych do operacji przeładunkowych,

– charakterystyka gazów skroplonych luzem, gazów występujących w pomieszczeniach ładunkowych – zasady prowadzenia wymiany gazów w zbiornikach ładunkowych.

2. Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku, dokumentacja ładunkowa, opieka nad ładunkiem podczas transportu.

3. Przygotowanie zbiorników ładunkowych do przyjęcia ładunku, kontrola szczelności i składu gazów występujących w zbiornikach, kontrola i testowanie systemów przeładunkowych.

4. Organizacja prac przeładunkowych, planowanie operacji ładunkowych, przygotowanie planów ładunkowych statku z uwzględnieniem właściwości i parametrów przewożonych ładunków.

5. Wykorzystanie symulatora i programów ładunkowych do realizacji obliczeń statecznościowo-wytrzymałościowych, uwzględniających ograniczenia w portach i terminalach przeładunkowych, gęstość wody, obowiązujące linie ładunkowe, zużycie zapasów w trakcie transportu, ograniczenie wynikające z zanurzenia i nośności statku.

6. Zasady wyznaczenia ilości ładunku – stosowane formularze obliczeniowe.

1

1

2

4

Razem

8

12

5

25