Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.Rozporządzenie określa:

1) sposób wyznaczania powierzchni ograniczających przeszkody;

2) sposób i rodzaj oznakowania przeszkód lotniczych;

3) sposób i warunki udzielania zwolnień z obowiązku oznakowania przeszkód lotniczych i zezwoleń na zmianę sposobu lub rodzaju ich oznakowania;

4) rodzaje przeszkód lotniczych niepodlegających zgłoszeniu lub oznakowaniu;

5) sposób i warunki uznawania za przeszkody lotnicze obiektów, o których mowa w art. 87¹ ust. 1 pkt 4 ustawy, oraz zakres informacji i dokumentów dołączanych do wniosku, o którym mowa w art. 87¹ ust. 2 ustawy;

6) sposób i warunki udzielania zgody, o której mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, oraz dokumenty dołączane do wniosku o udzielenie takiej zgody;

7) warunki powstawania obiektów, o których mowa w art. 87 ust. 4 ustawy;

8) sposób i terminy zgłaszania przeszkód lotniczych oraz urządzeń o charakterze niebezpiecznym, zakres informacji podlegających zgłoszeniu oraz sposób przekazywania informacji do publikacji w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych, o którym mowa w art. 121 ust. 3 ustawy;

9) sposób prowadzenia ewidencji przeszkód lotniczych;

10) informacje ujęte w ewidencji przeszkód lotniczych podlegające udostępnieniu;

11) urządzenia o charakterze niebezpiecznym.

Rozdział 2

Wyznaczanie powierzchni ograniczających przeszkody na lotniskach dla samolotów

§ 3.1. Powierzchnie ograniczające przeszkody na lotniskach dla samolotów wyznacza się, uwzględniając liczbę i lokalizację dróg startowych na lotnisku, cyfry kodu referencyjnego lotniska, kategorię podejść do lądowania na lotnisku i wyposażenie lotniska w pomoce wzrokowe dla nawigacji.

2. Powierzchnie ograniczające przeszkody na lotniskach dla samolotów wyznacza się poziomo według układu współrzędnych Światowego Systemu Geodezyjnego 1984 (WGS-84) z rozdzielczością zapisu 1/100 sekundy oraz pionowo według geodezyjnego układu wysokościowego PL-EVRF2007-NH z rozdzielczością zapisu 1/10 m.

§ 4.Powierzchnie ograniczające przeszkody na lotniskach dla samolotów wyznacza się jako:

1) powierzchnię stożkową, która jest nachyloną powierzchnią rozciągającą się w górę i na zewnątrz, której granicę stanowią:

a) krawędź dolna pokrywająca się z granicą powierzchni poziomej wewnętrznej,

b) krawędź górna położona ponad powierzchnią poziomą wewnętrzną;

2) powierzchnię poziomą wewnętrzną, która jest płaszczyzną poziomą w stosunku do lotniska, której granica jest określona przez:

a) okrąg wyprowadzony ze środka geometrycznego głównej drogi startowej – w przypadku drogi startowej o długości krótszej niż 1800 m albo

b) wypukły obrys złożony z części okręgów o środkach położonych w punktach przecięcia przedłużonej osi drogi startowej i końców pasa drogi startowej, połączonych ze sobą stycznie liniami prostymi równoległymi do osi drogi startowej – w przypadku drogi startowej o długości 1800 m albo dłuższej;

3) powierzchnię podejścia wewnętrzną, która jest prostokątną częścią powierzchni podejścia, położoną bezpośrednio przed progiem drogi startowej, której granicę stanowią:

a) krawędź dolna zawierająca się w krawędzi dolnej powierzchni podejścia,

b) dwie krawędzie boczne wyprowadzone z końców krawędzi dolnej, rozciągające się równolegle do płaszczyzny pionowej przechodzącej przez oś drogi startowej,

c) krawędź górna równoległa do krawędzi dolnej;

4) powierzchnię podejścia, która jest nachyloną płaszczyzną albo układem płaszczyzn, których granicę stanowią:

a) krawędź dolna, pozioma i prostopadła do przedłużenia osi drogi startowej, położona przed progiem drogi startowej,

b) dwie krawędzie boczne wyprowadzone z końców krawędzi dolnej i rozchylone symetrycznie w stosunku do przedłużenia osi drogi startowej,

c) krawędź górna równoległa do krawędzi dolnej;

5) powierzchnię przejściową, która jest płaszczyzną położoną wzdłuż krawędzi bocznej pasa drogi startowej i części krawędzi bocznej powierzchni podejścia, nachyloną do góry i na zewnątrz do powierzchni poziomej wewnętrznej, której granicę stanowią:

a) krawędź dolna rozpoczynająca się w miejscu przecięcia krawędzi bocznej powierzchni podejścia z powierzchnią poziomą wewnętrzną i rozciągająca się w dół, wzdłuż krawędzi bocznej powierzchni podejścia, do krawędzi dolnej powierzchni podejścia, a z tego miejsca wzdłuż krawędzi bocznej pasa drogi startowej równolegle do osi drogi startowej,

b) krawędź górna położona w powierzchni poziomej wewnętrznej;

6) powierzchnię przejściową wewnętrzną, która jest nachyloną płaszczyzną, której granicę stanowią:

a) krawędź dolna rozpoczynająca się na końcu powierzchni podejścia wewnętrznej i rozciągająca się wzdłuż krawędzi bocznej powierzchni podejścia wewnętrznej do krawędzi dolnej tej powierzchni, a z tego miejsca wzdłuż krawędzi bocznej pasa drogi startowej równolegle do osi drogi startowej aż do krawędzi dolnej powierzchni przerwanego lądowania i wznosząca się wzdłuż krawędzi bocznej powierzchni przerwanego lądowania do punktu przecięcia się tej krawędzi z powierzchnią poziomą wewnętrzną,

b) krawędź górna położona w powierzchni poziomej wewnętrznej;

7) powierzchnię przerwanego lądowania, która jest nachyloną płaszczyzną, położoną za progiem drogi startowej i rozciągającą się między powierzchniami przejściowymi wewnętrznymi, której granicę stanowią:

a) krawędź dolna, pozioma i prostopadła do osi drogi startowej, położona za progiem drogi startowej,

b) dwie krawędzie boczne wyprowadzone z końców krawędzi dolnej i rozchylone symetrycznie w stosunku do płaszczyzny pionowej przechodzącej przez oś drogi startowej,

c) krawędź górna położona w powierzchni poziomej wewnętrznej;

8) powierzchnię wznoszenia, która jest nachyloną płaszczyzną, której granicę stanowią:

a) krawędź dolna, pozioma i prostopadła do przedłużenia osi drogi startowej, położona za końcem drogi startowej albo na końcu zabezpieczenia wydłużonego startu w przypadku, gdy takie zabezpieczenie zostało zapewnione,

b) dwie krawędzie boczne wyprowadzone z końców krawędzi dolnej, rozchylone symetrycznie w stosunku do ścieżki wznoszenia, do osiągnięcia szerokości końcowej powierzchni wznoszenia i rozciągające się dalej na tej szerokości, równolegle do ścieżki wznoszenia na pozostałej długości tej powierzchni,

c) krawędź górna, pozioma i prostopadła do ścieżki wznoszenia;

9) powierzchnię systemu świateł podejścia, która jest prostokątną płaszczyzną wyznaczaną przez najwyższe punkty opraw systemu świateł podejścia, rozciągającą się na odległość 60 m po obu stronach osi systemu świateł podejścia, rozpoczynającą się od progu drogi startowej i sięgającą na odległość 60 m poza ostatnią oprawę systemu świateł podejścia, której nachylenie jest zgodne z nachyleniem systemu świateł podejścia;

10) powierzchnię zabezpieczenia przeszkodowego, która jest nachyloną płaszczyzną rozpoczynającą się przed progiem drogi startowej i rozciągającą się w górę i na zewnątrz.

§ 5.Nachylenie powierzchni stożkowej wyznacza się w stosunku do przedłużenia powierzchni poziomej wewnętrznej.

§ 6.1. Schemat wyznaczania powierzchni poziomej wewnętrznej dla drogi startowej o długości 1800 m albo dłuższej na lotniskach dla samolotów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Schemat wyznaczania połączonej powierzchni poziomej wewnętrznej dla dwóch równoległych dróg startowych na lotniskach dla samolotów, w przypadku gdy główna droga startowa ma długość 1800 m albo dłuższą, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

3. Granicę powierzchni poziomej wewnętrznej dla drogi startowej o długości krótszej niż 1800 m na lotniskach dla samolotów wyznacza się jako okrąg o środku w punkcie środkowym drogi startowej, którego promień określa tabela 1 w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

4. W przypadku lotnisk dla samolotów, o których mowa w art. 59a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, wysokość powierzchni poziomej wewnętrznej mierzy się powyżej wysokości odniesienia, ustalanej jako wysokość najwyższego punktu najniższego progu drogi startowej albo wysokość najwyższego punktu najwyższego progu drogi startowej albo najwyższy punkt drogi startowej albo wysokość lotniska.

5. W przypadku lotnisk dla samolotów, o których mowa w art. 59a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, gdy różnica wysokości progów drogi startowej wynosi więcej niż 6 m, wysokość odniesienia, o której mowa w ust. 4, uwzględnia wysokość najczęściej używanych punktów ustawiania wysokościomierza, minimalne wysokości lotu po kręgu oraz charakter operacji lotniczych wykonywanych na lotnisku.

6. W przypadku lotnisk dla samolotów innych niż lotniska, o których mowa w art. 59a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, wysokość powierzchni poziomej wewnętrznej mierzy się powyżej wysokości odniesienia, ustalanej jako średnia wartość punktów wzniesienia niwelety drogi startowej, a w przypadku kilku dróg startowych – jako średnia wartość punktów wzniesienia głównej drogi startowej lub pola wzlotów.

§ 7.1. Wysokość krawędzi dolnej powierzchni podejścia jest równa wysokości środka progu drogi startowej.

2. Nachylenia powierzchni podejścia wyznacza się w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez oś drogi startowej.

3. W przypadku opracowania dla drogi startowej procedur podejścia do lądowania ze ścieżką podejścia z odejściem bocznym lub krzywoliniowym krawędzie boczne i krawędź górna powierzchni podejścia podlegają modyfikacji zgodnie z tymi procedurami.

§ 8.1. Wysokość każdego punktu na krawędzi dolnej powierzchni przejściowej jest równa wysokości:

1) powierzchni podejścia w tym punkcie wzdłuż jednej z krawędzi bocznych powierzchni podejścia;

2) punktu położonego na krawędzi bocznej pasa drogi startowej.

2. Nachylenie powierzchni przejściowej wyznacza się w płaszczyźnie pionowej prostopadłej do osi drogi startowej.

§ 9.1. Wysokość każdego punktu na krawędzi dolnej powierzchni przejściowej wewnętrznej wzdłuż:

1) krawędzi bocznej powierzchni podejścia wewnętrznej oraz powierzchni przerwanego lądowania – jest równa wysokości tych powierzchni w każdym z tych punktów;

2) pasa drogi startowej – jest równa wysokości punktu położonego najbliżej na osi drogi startowej albo na jej przedłużeniu.

2. Nachylenie powierzchni przejściowej wewnętrznej wyznacza się pod kątem w płaszczyźnie pionowej prostopadłej do osi drogi startowej.

§ 10.1. Wysokość krawędzi dolnej powierzchni przerwanego lądowania jest równa wysokości punktu położonego na osi drogi startowej w miejscu położenia krawędzi dolnej.

2. Nachylenie powierzchni przerwanego lądowania wyznacza się pod kątem w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez oś drogi startowej.

§ 11.1. Wysokość krawędzi dolnej powierzchni wznoszenia jest równa wysokości najwyższego punktu położonego na przedłużeniu osi drogi startowej między końcem drogi startowej a krawędzią dolną.

2. W przypadku wyznaczenia na lotniskach dla samolotów zabezpieczenia wydłużonego startu wysokość krawędzi dolnej powierzchni wznoszenia jest równa wysokości najwyższego punktu położonego na ziemi na osi zabezpieczenia wydłużonego startu.

3. Nachylenie powierzchni wznoszenia wyznacza się w płaszczyźnie pionowej przechodzącej przez oś drogi startowej.

4. W przypadku opracowania dla drogi startowej procedur startu ze ścieżką wznoszenia z odejściem bocznym lub krzywoliniowym powierzchnia wznoszenia jest powierzchnią złożoną z linii poziomych prostopadłych do linii środkowej ścieżki wznoszenia.

§ 12.1. Schemat wyznaczania powierzchni stożkowej, powierzchni poziomej wewnętrznej, powierzchni podejścia, powierzchni przejściowej i powierzchni wznoszenia dla dróg startowych na lotniskach dla samolotów określa rysunek 1 w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

2. Schemat wyznaczania powierzchni podejścia wewnętrznej, powierzchni przejściowej wewnętrznej i powierzchni przerwanego lądowania dla dróg startowych na lotniskach dla samolotów określa rysunek 2 w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

§ 15.Powierzchnię zabezpieczenia przeszkodowego wyznacza się w sposób określony w pkt 5.3.5.43 rozdziału 5 „Pomoce wzrokowe dla nawigacji” Załącznika 14 tom I.

§ 16.1. W przypadku użytkowania drogi startowej do startu i lądowania granice, w ramach których obiekty mogą wystawać w przestrzeni powietrznej, wyznacza powierzchnia podejścia.

2. W przypadku powierzchni ograniczających przeszkody nakładających się jedna na drugą granice, w ramach których obiekty mogą wystawać w przestrzeni powietrznej, wyznacza powierzchnia ograniczająca przeszkody położona niżej.

§ 17.1. Na lotniskach dla samolotów wyznacza się:

1) powierzchnię stożkową;

2) powierzchnię poziomą wewnętrzną.

2. Dla drogi startowej nieprzyrządowej, drogi startowej przyrządowej z podejściem nieprecyzyjnym oraz drogi startowej przyrządowej z podejściem precyzyjnym kategorii I na lotniskach dla samolotów wyznacza się:

1) powierzchnię podejścia;

2) powierzchnie przejściowe;

3) powierzchnię systemu świateł podejścia, w przypadku gdy droga startowa jest wyposażona w system świateł podejścia;

4) powierzchnię zabezpieczenia przeszkodowego, w przypadku gdy droga startowa jest wyposażona we wskaźnik ścieżki podejścia.

3. Dla drogi startowej przyrządowej z podejściem precyzyjnym kategorii I na lotniskach dla samolotów, o których mowa w art. 59a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, oraz dla drogi startowej przyrządowej z podejściem precyzyjnym kategorii II albo III na lotniskach dla samolotów wyznacza się powierzchnie ograniczające przeszkody, o których mowa w ust. 2, oraz:

1) powierzchnię podejścia wewnętrzną;

2) powierzchnie przejściowe wewnętrzne;

3) powierzchnię przerwanego lądowania.

4. W przypadku gdy będzie to miało wpływ na bezpieczeństwo operacji lotniczych, dla drogi startowej przyrządowej z podejściem precyzyjnym kategorii I na lotniskach dla samolotów innych niż lotniska, o których mowa w art. 59a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, można wyznaczyć powierzchnie ograniczające przeszkody, o których mowa w ust. 3 pkt 1–3.

5. Dla drogi startowej przeznaczonej wyłącznie do startów na lotniskach dla samolotów wyznacza się wyłącznie powierzchnię wznoszenia.

Rozdział 3

Wyznaczanie powierzchni ograniczających przeszkody na lotniskach dla śmigłowców

§ 18.1. Powierzchnie ograniczające przeszkody na lotniskach dla śmigłowców wyznacza się dla każdej strefy podejścia końcowego i startu (FATO) w sposób określony przez normy i zalecane metody postępowania, o których mowa w Załączniku 14 tom II w:

1) rozdziale 4 „Środowisko przeszkód lotniczych”, z wyłączeniem pkt 4.2.4–4.2.6, 4.2.7 zdanie drugie, 4.2.8, 4.2.9, 4.2.10 zdanie drugie, 4.2.11, 4.2.13, 4.2.17, 4.2.20, 4.2.22, 4.2.23 zdanie drugie i trzecie, 4.2.24 zdanie trzecie i 4.2.27–4.2.29,

2) dodatku 1 „Międzynarodowe normy i zalecane metody postępowania dla przyrządowych lotnisk dla śmigłowców z podejściem nieprecyzyjnym i/lub precyzyjnym oraz odlotami według wskazań przyrządów” w pkt 4

– z uwzględnieniem § 19 i § 20.

2. Powierzchnie ograniczające przeszkody na lotniskach dla śmigłowców wyznacza się poziomo według układu współrzędnych Światowego Systemu Geodezyjnego 1984 (WGS-84) z rozdzielczością zapisu 1/100 sekundy oraz pionowo według geodezyjnego układu wysokościowego PL-EVRF2007-NH z rozdzielczością zapisu 1/10 m.

§ 19.Kategorie projektowanych nachyleń, o których mowa w tabeli 4-1 rozdziału 4 „Środowisko przeszkód lotniczych” Załącznika 14 tom II, mogą mieć zastosowanie do więcej niż jednej klasy osiągów śmigłowców, które mają wykonywać operacje lotnicze na lotnisku dla śmigłowców, dla którego wyznacza się powierzchnie ograniczające przeszkody.

§ 20.1. W przypadku powierzchni ograniczających przeszkody nakładających się jedna na drugą granice, w ramach których obiekty mogą wystawać w przestrzeni powietrznej, wyznacza powierzchnia ograniczająca przeszkody położona niżej.

2. W przypadku użytkowania przyrządowej strefy podejścia końcowego i startu (FATO) do startu i lądowania za obowiązującą przyjmuje się powierzchnię, o której mowa w pkt 4.2.1 lit. b dodatku 1 „Międzynarodowe normy i zalecane metody postępowania dla przyrządowych lotnisk dla śmigłowców z podejściem nieprecyzyjnym i/lub precyzyjnym oraz odlotami według wskazań przyrządów” do Załącznika 14 tom II.

Rozdział 4

Oznakowanie przeszkód lotniczych

§ 21.Oznakowanie przeszkód lotniczych wykonuje się w sposób wskazujący położenie przeszkód lotniczych, ich ogólny kształt i rozmiary, zapewniający niezakłóconą widoczność przeszkód lotniczych w dzień i w nocy ze statku powietrznego zbliżającego się do przeszkody lotniczej z dowolnego kierunku.

§ 22.1. Oznakowanie przeszkód lotniczych składa się z oznakowania dziennego i nocnego.

2. Oznakowanie dzienne przeszkód lotniczych wykonuje się przez pomalowanie przeszkód lotniczych, a w przypadku:

1) przeszkód lotniczych będących przewodami linii napowietrznych albo ich zespołem – przez użycie kul;

2) uzyskania zezwolenia na zmianę sposobu lub rodzaju ich oznakowania – przez użycie: flag, tablic albo świateł przeszkodowych średniej intensywności typu A, świateł przeszkodowych wysokiej intensywności typu A dla przeszkód lotniczych o wysokości 150 m powyżej poziomu otaczającego terenu lub wody i wyższych oraz świateł przeszkodowych wysokiej intensywności typu B dla przeszkód lotniczych będących konstrukcjami wsporczymi linii napowietrznych.

3. Oznakowanie nocne przeszkód lotniczych wykonuje się przez użycie świateł przeszkodowych: średniej intensywności typu B, średniej intensywności typu C, niskiej intensywności typu A, niskiej intensywności typu B lub niskiej intensywności typu E.

§ 25.1. Przeszkodę lotniczą, której rzut na dowolną płaszczyznę pionową ma w obu wymiarach 4,5 m albo więcej, a stosunek wymiaru dłuższego do krótszego przeszkody lotniczej wynosi mniej niż 3, oznakowuje się przez pomalowanie w kwadraty we wzorze szachownicy.

2. Kwadraty mają bok o wymiarze nie mniejszym niż 1,5 m i nie większym niż 3 m.

3. Kwadraty maluje się naprzemiennie kolorem czerwonym i białym albo pomarańczowym i białym, a w przypadku gdy kolory te nie są widoczne na tle otoczenia przeszkody lotniczej – używa się kolorów kontrastujących ze sobą oraz z otoczeniem, na tle którego będą widziane.

4. Kwadraty znajdujące się na narożach przeszkody lotniczej maluje się kolorem ciemniejszym.

§ 28.1. Przeszkodę lotniczą będącą przewodami linii napowietrznych albo ich zespołem oznakowuje się przez użycie kul o jednolitych kolorach: czerwonym i białym albo pomarańczowym i białym, rozmieszczonych naprzemiennie, a w przypadku gdy kolory te nie są widoczne na tle otoczenia przeszkody lotniczej – używa się kolorów kontrastujących ze sobą oraz z otoczeniem, na tle którego będą widziane.

2. Średnica kuli wynosi co najmniej 0,6 m.

3. Odległości między sąsiednimi kulami lub kulą a konstrukcją wsporczą linii napowietrznych wynoszą nie więcej niż:

1) 30 m – przy średnicy kuli wynoszącej od 0,6 m do 0,8 m;

2) 35 m – przy średnicy kuli wynoszącej powyżej 0,8 m do 1,3 m;

3) 40 m – przy średnicy kuli wynoszącej powyżej 1,3 m.

4. W przypadku przeszkody lotniczej będącej zespołem przewodów linii napowietrznych zamocowanych na tych samych konstrukcjach wsporczych linii napowietrznych kule umieszcza się na najwyżej zamocowanym przewodzie linii napowietrznych.

5. W przypadku uzyskania zezwolenia na zmianę sposobu lub rodzaju oznakowania przeszkody lotniczej, o której mowa w ust. 1, dopuszcza się oznakowanie wyłącznie konstrukcji wsporczych linii napowietrznych przez użycie świateł przeszkodowych wysokiej intensywności typu B.

6. Konstrukcje wsporcze linii napowietrznych oznakowuje się w sposób określony w § 24, a w przypadku uzyskania zezwolenia na zmianę sposobu lub rodzaju ich oznakowania, dotyczącego zmiany oznakowania dziennego, oznakowuje się przez użycie świateł przeszkodowych wysokiej intensywności typu B.

7. Światła przeszkodowe wysokiej intensywności typu B umieszcza się na poziomach konstrukcji wsporczych linii napowietrznych:

1) górnym – odpowiadającym najwyższemu punktowi albo najwyższemu poziomowi konstrukcji wsporczej linii napowietrznych;

2) dolnym – odpowiadającym najniższemu poziomowi zwisu przewodu linii napowietrznych;

3) pośrednim – odpowiadającym w przybliżeniu połowie odległości między poziomami, o których mowa w pkt 1 i 2.

8. Światła przeszkodowe, o których mowa w ust. 7, błyskają w kolejności: światło na poziomie pośrednim, światło na poziomie górnym i światło na poziomie dolnym.

9. Przerwa między błyskami świateł przeszkodowych, o których mowa w ust. 7, wynosi:

1) na poziomie pośrednim i poziomie górnym – około 1/13 cyklu;

2) na poziomie górnym i poziomie dolnym – około 2/13 cyklu;

3) na poziomie dolnym i poziomie pośrednim – około 10/13 cyklu.

§ 29.1. Flagi używane do oznakowania przeszkody lotniczej rozmieszcza się w odległościach nieprzekraczających 15 m między nimi.

2. Flagi są kształtu prostokątnego o wymiarach boków nie mniejszych niż 0,6 m.

3. Flagi są koloru czerwonego albo pomarańczowego albo są połączeniem dwóch trójkątnych części, jednej w kolorze czerwonym i drugiej w kolorze białym albo jednej w kolorze pomarańczowym i drugiej w kolorze białym, a w przypadku gdy kolory te nie są widoczne na tle otoczenia przeszkody lotniczej – używa się kolorów kontrastujących ze sobą oraz z otoczeniem, na tle którego będą widziane.

§ 30.1. Tablice używane do oznakowania przeszkody lotniczej rozmieszcza się w odległościach nieprzekraczających 30 m między nimi.

2. Tablice są kształtu prostokątnego o wymiarach boków nie mniejszych niż 1,5 m.

3. Tablice są jednokolorowe i rozmieszcza się je naprzemiennie w kolorze czerwonym i białym albo pomarańczowym i białym, a w przypadku gdy kolory te nie są widoczne na tle otoczenia przeszkody lotniczej – używa się kolorów kontrastujących ze sobą oraz z otoczeniem, na tle którego będą widziane.

§ 31.1. Światła przeszkodowe umieszcza się na przeszkodzie lotniczej w taki sposób, aby co najmniej jedno światło przeszkodowe było zlokalizowane możliwie najbliżej najwyższego punktu albo najwyższej krawędzi najwyższego poziomu przeszkody lotniczej.

2. W przypadku przeszkód lotniczych będących kominami albo przeszkód lotniczych o podobnej funkcji światła przeszkodowe umieszcza się w odległości od 1,5 m do 3 m poniżej poziomu wylotu spalin.

§ 32.1. W przypadku gdy światło przeszkodowe jest zasłonięte przez część przeszkody lotniczej na zasłaniającej części przeszkody lotniczej umieszcza się dodatkowe światła przeszkodowe w taki sposób, aby został zachowany ogólny kształt przeszkody lotniczej, która ma być oświetlona.

2. Zasłonięte światło przeszkodowe, o którym mowa w ust. 1, które nie wyznacza kształtu obiektu, może zostać pominięte.

§ 34.Światła przeszkodowe: wysokiej intensywności typu A, średniej intensywności typu A, średniej intensywności typu B oraz niskiej intensywności typu E, użyte do oznakowania przeszkody lotniczej, błyskają równocześnie, z zastrzeżeniem § 38.

§ 35.1. Oznakowanie nocne przeszkody lotniczej o wysokości mniejszej niż 45 m powyżej poziomu otaczającego terenu lub wody wykonuje się przez użycie świateł przeszkodowych niskiej intensywności typu A albo świateł przeszkodowych niskiej intensywności typu B rozmieszczonych na najwyższym punkcie albo najwyższym poziomie przeszkody lotniczej, z zastrzeżeniem § 37 i § 38.

2. Oznakowanie nocne przeszkody lotniczej, o której mowa w ust. 1, której przynajmniej jeden wymiar w rzucie poziomym przekracza 45 m, wykonuje się przez użycie świateł przeszkodowych rozmieszczonych równomiernie, a odstępy między nimi nie mogą przekraczać 45 m.

3. Oznakowanie nocne przeszkody lotniczej, o której mowa w ust. 1, której przynajmniej jeden wymiar w rzucie poziomym przekracza 100 m, w przypadku uzyskania zezwolenia na zmianę sposobu lub rodzaju jej oznakowania wykonuje się przez użycie świateł przeszkodowych średniej intensywności typu B rozmieszczonych równomiernie, a odstępy między nimi nie mogą przekraczać 900 m.

§ 36.1. Oznakowanie nocne przeszkody lotniczej o wysokości od 45 m powyżej poziomu otaczającego terenu lub wody wykonuje się przez użycie świateł przeszkodowych średniej intensywności typu C albo naprzemiennie świateł przeszkodowych średniej intensywności typu B i świateł przeszkodowych niskiej intensywności typu B, z zastrzeżeniem § 37 i § 38.

2. Światła przeszkodowe, o których mowa w ust. 1, rozmieszcza się na najwyższym punkcie albo najwyższym poziomie przeszkody lotniczej i na poziomach pośrednich.

3. Poziomy pośrednie wyznacza się możliwie równomiernie między światłami przeszkodowymi rozmieszczonymi na najwyższym punkcie albo najwyższym poziomie przeszkody lotniczej a poziomem otaczającego terenu lub wody albo górnym poziomem obiektów zabudowy otaczających przeszkodę lotniczą lub górnym poziomem lasu otaczającego przeszkodę lotniczą, a odstępy między tymi poziomami nie mogą przekraczać 52 m.

4. Świateł przeszkodowych, o których mowa w ust. 1, nie rozmieszcza się na poziomach pośrednich, w przypadku gdy najwyższy punkt albo najwyższy poziom przeszkody lotniczej znajduje się na wysokości mniejszej niż 45 m powyżej górnego poziomu obiektów zabudowy otaczających przeszkodę lotniczą lub górnego poziomu lasu otaczającego przeszkodę lotniczą.

5. W przypadku gdy do oznakowania nocnego przeszkody lotniczej użyto naprzemiennie świateł przeszkodowych średniej intensywności typu B i świateł przeszkodowych niskiej intensywności typu B na najwyższym punkcie albo najwyższym poziomie przeszkody lotniczej rozmieszcza się światła przeszkodowe średniej intensywności typu B. Światła przeszkodowe umieszczane na poszczególnych poziomach pośrednich są światłami przeszkodowymi tej samej intensywności.

6. Na przeszkodzie lotniczej, o której mowa w ust. 1, której przynajmniej jeden wymiar w rzucie poziomym przekracza 900 m, światła przeszkodowe rozmieszcza się równomiernie, a odstępy między nimi nie mogą przekraczać 900 m.

§ 37.1. Oznakowanie nocne przeszkody lotniczej będącej elektrownią wiatrową wykonuje się przez użycie światła przeszkodowego średniej intensywności typu B, umieszczonego na najwyższym punkcie gondoli.

2. Przeszkodę lotniczą, o której mowa w ust. 1, o wysokości 150 m powyżej poziomu otaczającego terenu lub wody i wyższą oznakowuje się dodatkowo przez użycie co najmniej trzech świateł niskiej intensywności typu E umieszczonych na jednym poziomie wyznaczonym w połowie odległości między otaczającym terenem lub wodą a światłem przeszkodowym, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ta przeszkoda lotnicza nie jest otoczona z co najmniej czterech stron, w odległości do 900 m, przez inne takie przeszkody lotnicze.

3. Na przeszkodzie lotniczej, o której mowa w ust. 1, o wysokości 150 m powyżej poziomu otaczającego terenu lub wody i wyższej umieszcza się rezerwowe światło przeszkodowe średniej intensywności typu B, które uruchamia się automatycznie w przypadku awarii światła przeszkodowego, o którym mowa w ust. 1.

4. W przypadku gdy co najmniej dwie przeszkody lotnicze, o których mowa w ust. 1, znajdują się w odległości do 900 m od siebie, rozmieszczone na nich światła przeszkodowe błyskają równocześnie.

§ 38.1. Oznakowanie nocne przeszkody lotniczej będącej przewodami linii napowietrznych albo ich zespołem lub konstrukcją wsporczą linii napowietrznych wykonuje się przez oznakowanie konstrukcji wsporczych tych linii napowietrznych światłami przeszkodowymi średniej intensywności typu B.

2. Światła przeszkodowe średniej intensywności typu B umieszcza się na poziomach konstrukcji wsporczych linii napowietrznych:

1) górnym – odpowiadającym najwyższemu punktowi albo najwyższemu poziomowi konstrukcji wsporczej linii napowietrznych;

2) dolnym – odpowiadającym najniższemu poziomowi zwisu przewodu linii napowietrznych;

3) pośrednim – odpowiadającym w przybliżeniu połowie odległości między poziomami, o których mowa w pkt 1 i 2.

3. Światła przeszkodowe, o których mowa w ust. 2, błyskają w kolejności: światło na poziomie pośrednim, światło na poziomie górnym i światło na poziomie dolnym.

4. Przerwa między błyskami świateł przeszkodowych, o których mowa w ust. 2, wynosi:

1) na poziomie pośrednim i poziomie górnym – około 1/13 cyklu;

2) na poziomie górnym i poziomie dolnym – około 2/13 cyklu;

3) na poziomie dolnym i poziomie pośrednim – około 10/13 cyklu.

§ 39.Na przeszkodach lotniczych będących kominami albo przeszkodach lotniczych o podobnej funkcji światła przeszkodowe rozmieszcza się równomiernie na każdym poziomie:

1) 3 światła przeszkodowe – w przypadku przeszkód lotniczych o uśrednionej średnicy mniejszej niż 6 m;

2) 4 światła przeszkodowe – w przypadku przeszkód lotniczych o uśrednionej średnicy od 6 m do 30 m;

3) 6 świateł przeszkodowych – w przypadku przeszkód lotniczych o uśrednionej średnicy powyżej 30 m do 60 m;

4) 8 świateł przeszkodowych – w przypadku przeszkód lotniczych o uśrednionej średnicy powyżej 60 m.

Rozdział 5

Zwolnienie z obowiązku oznakowania przeszkody lotniczej oraz zezwolenie na zmianę sposobu lub rodzaju jej oznakowania

§ 42.W przypadku przeszkody lotniczej znajdującej się w granicach powierzchni ograniczających przeszkody zwolnienia albo zezwolenia, o których mowa w § 40 ust. 1, udziela się po zasięgnięciu opinii:

1) instytucji zapewniającej służbę ruchu lotniczego – w przypadku gdy taka służba funkcjonuje na lotnisku;

2) zarządzającego lotniskiem – w przypadku lotniska wpisanego do rejestru lotnisk cywilnych;

3) jednostki organizacyjnej zarządzającej lotniskiem wpisanym wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk wojskowych – w przypadku lotniska wpisanego wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk wojskowych;

4) jednostki organizacyjnej zarządzającej lotniskiem wpisanym wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk lotnictwa służb porządku publicznego – w przypadku lotniska wpisanego wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk lotnictwa służb porządku publicznego.

Rozdział 6

Przeszkody lotnicze niepodlegające zgłoszeniu lub oznakowaniu

§ 43.Zgłoszeniu nie podlegają przeszkody lotnicze znajdujące się w pasie drogi startowej o wysokości poniżej 1,5 m powyżej poziomu otaczającego terenu.

§ 44.Oznakowaniu nie podlegają przeszkody lotnicze:

1) o wysokości do 10 m powyżej poziomu otaczającego terenu, w przypadku gdy poziom terenu przekracza wysokości określone przez wyznaczone powierzchnie ograniczające przeszkody i jeżeli wysokość przeszkody lotniczej nie przekracza wysokości najwyższego punktu terenu, który przekracza już wysokości określone przez wyznaczone powierzchnie ograniczające przeszkody;

2) będące obiektami naturalnymi;

3) znajdujące się w cieniu istniejącej przeszkody lotniczej.

§ 45.1. Przeszkodą lotniczą znajdującą się w cieniu istniejącej przeszkody lotniczej jest przeszkoda lotnicza, której najwyższy punkt albo najwyższy poziom nie przekracza:

1) na obszarze, na którym wyznaczono powierzchnię wznoszenia albo nachylone części powierzchni podejścia, wycinka płaszczyzny:

a) poziomej wyprowadzonej i rozciągającej się od najwyższego punktu albo najwyższego poziomu istniejącej przeszkody lotniczej do krawędzi górnej powierzchni podejścia albo powierzchni wznoszenia,

b) o nachyleniu 10%, wyprowadzonej w dół od najwyższego punktu albo najwyższego poziomu istniejącej przeszkody lotniczej, w kierunku środka krawędzi dolnej powierzchni podejścia albo powierzchni wznoszenia;

2) powierzchni bocznej stożka o nachyleniu 10%, wyprowadzonej w dół od najwyższego punktu albo najwyższego poziomu istniejącej przeszkody lotniczej, w części poziomej powierzchni podejścia, powierzchni stożkowej albo powierzchni poziomej wewnętrznej.

2. Szerokość wycinków płaszczyzn, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest sumą wysokości istniejącej przeszkody lotniczej powyżej wysokości wyznaczonej przez powierzchnię podejścia albo powierzchnię wznoszenia i uśrednionej szerokości tej przeszkody lotniczej mierzonej w odniesieniu do środka krawędzi dolnej powierzchni podejścia albo powierzchni wznoszenia.

3. Przeszkoda lotnicza znajdująca się w cieniu istniejącej przeszkody lotniczej nie może stanowić cienia dla nowych przeszkód lotniczych.

4. Schemat wyznaczania obszaru znajdującego się w cieniu istniejącej przeszkody lotniczej określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

5. Schemat wyznaczania obszaru znajdującego się w cieniu istniejącej przeszkody lotniczej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, określa rysunek 1 w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

6. Schemat wyznaczania obszaru znajdującego się w cieniu istniejącej przeszkody lotniczej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, określa rysunek 2 w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

Rozdział 7

Uznawanie za przeszkody lotnicze obiektów, o których mowa w art. 87¹ ust. 1 pkt 4 ustawy

§ 47. 1. Do wniosku, o którym mowa w art. 87¹ ust. 2 ustawy, dołącza się:

1) informacje w zakresie:

a) danych kontaktowych wnioskodawcy: imię i nazwisko, firmę albo nazwę, adres, numer telefonu, adres poczty elektronicznej,

b) opisu obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą,

c) analizy bezpieczeństwa,

d) lokalizacji obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą oraz jego najwyższego punktu albo najwyższego poziomu, podane według układu współrzędnych Światowego Systemu Geodezyjnego 1984 (WGS-84), z rozdzielczością zapisu 1/100 sekundy, a także numer działki ewidencyjnej, na której znajduje się obiekt, wraz z podaniem obrębu geodezyjnego i nazwy miejscowości,

e) konturu obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą podane według układu współrzędnych Światowego Systemu Geodezyjnego 1984 (WGS-84), z rozdzielczością zapisu 1/100 sekundy – w przypadku gdy kontur obiektu nie jest kołem, a odległość między punktem centralnym tego obiektu i jego najbardziej oddalonym punktem wynosi co najmniej:

– 10 m – w przypadku obiektu znajdującego się w granicach powierzchni ograniczających przeszkody albo

– 50 m – w przypadku obiektu znajdującego się poza granicami powierzchni ograniczających przeszkody,

f) wysokości względnej najwyższego punktu obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą, z rozdzielczością zapisu 1/10 m, oraz wysokości bezwzględnej najwyższego punktu tego obiektu, uwzględniające dominanty, z rozdzielczością zapisu 1/10 m, zgodnie z geodezyjnym układem wysokościowym PL-EVRF2007-NH,

g) wysokości wzniesienia terenu w miejscu zlokalizowania obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą, w odniesieniu do poziomu morza, z rozdzielczością zapisu 1/10 m, zgodnie z geodezyjnym układem wysokościowym PL-EVRF2007-NH,

h) zwymiarowanych rzutów pionowych obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą, oddające jego kształt;

2) dokumenty w formie:

a) mapy:

– w skali nie mniejszej niż 1:5000 z naniesionym konturem obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą – w przypadku obiektu znajdującego się w granicach lotniska,

– w skali 1:25 000 z naniesionym punktem centralnym obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą – w przypadku obiektu znajdującego się w granicach powierzchni ograniczających przeszkody,

– poglądowej z naniesionym konturem obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą i jego punktem centralnym – w przypadku obiektu znajdującego się poza granicami lotniska,

b) dokumentacji geodezyjnej potwierdzającej informacje, o których mowa w pkt 1 lit. d–h.

2. Analiza bezpieczeństwa, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, zawiera:

1) ocenę możliwości zaistnienia kolizji między statkami powietrznymi lub kolizji statku powietrznego z obiektem mającym zostać uznanym za przeszkodę lotniczą;

2) ocenę wpływu obiektu mającego zostać uznanym za przeszkodę lotniczą na zapewnianie służby ruchu lotniczego oraz na pracę lub bezpieczeństwo lotniczych urządzeń naziemnych;

3) ocenę możliwości wykonywania operacji lotniczych w warunkach ograniczonej widzialności i w porze nocnej;

4) wnioski wynikające z analizy i informacje o dotychczas podjętych działaniach zapobiegających zagrożeniom dla ruchu statków powietrznych.

3. Analizę bezpieczeństwa, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, uzgadnia się z:

1) instytucją zapewniającą służbę ruchu lotniczego – w przypadku gdy wnioskodawcą jest zarządzający lotniskiem albo jednostka organizacyjna zarządzająca lotniskiem wpisanym wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk wojskowych albo wpisanym wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk lotnictwa służb porządku publicznego, gdy taka służba funkcjonuje na tym lotnisku albo

2) zarządzającym lotniskiem albo jednostką organizacyjną zarządzającą lotniskiem wpisanym wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk wojskowych albo wpisanym wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk lotnictwa służb porządku publicznego – w przypadku gdy wnioskodawcą jest instytucja zapewniająca służbę ruchu lotniczego, a obiekt mający zostać uznany za przeszkodę lotniczą znajduje się w granicach powierzchni ograniczających przeszkody.

§ 48. Obiekt uznaje się za przeszkodę lotniczą w przypadku gdy z analizy wniosku, o którym mowa w art. 87¹ ust. 2 ustawy, wynika, że stwarza on potencjalne zagrożenie dla ruchu statków powietrznych.

§ 49.1. Prezes Urzędu oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych może uznać obiekt za przeszkodę lotniczą z urzędu, w przypadku gdy obiekt:

1) znajduje się na trasie dolotowej lub odlotowej do lub z lotniska, na której są wykonywane loty z widocznością (VFR),

2) jest trudno dostrzegalny z powietrza na tle otoczenia z powodu jego barwy, położenia lub konstrukcji

– a jego zgłoszenie lub oznakowanie wpłynie na zwiększenie bezpieczeństwa ruchu lotniczego.

2. Minister Obrony Narodowej może uznać obiekt za przeszkodę lotniczą z urzędu, w przypadku gdy obiekt:

1) znajduje się w strefie kontrolowanej lotniska wojskowego (MCTR – Military Control Zone),

2) jest trudno dostrzegalny z powietrza na tle otoczenia z powodu jego barwy, położenia lub konstrukcji,

3) znajduje się w elementach przestrzeni powietrznej, które zostały wydzielone dla potrzeb lotnictwa wojskowego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 121 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy – gdy dolna granica tych elementów jest ustanowiona od powierzchni terenu lub lustra wody

– a jego zgłoszenie lub oznakowanie wpłynie na zwiększenie bezpieczeństwa ruchu lotniczego.

Rozdział 8

Zgoda na powstanie obiektu stałego o charakterze trwałym oraz warunki powstawania obiektu stałego o charakterze czasowym lub obiektu ruchomego

§ 50.1. Zgody, o której mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, udziela się na wniosek.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) dane kontaktowe wnioskodawcy: imię i nazwisko, firmę albo nazwę, adres, numer telefonu, adres poczty elektronicznej;

2) opis obiektu;

3) uzasadnienie wniosku;

4) określenie lokalizacji obiektu oraz jego najwyższego punktu albo najwyższego poziomu, podane według układu współrzędnych Światowego Systemu Geodezyjnego 1984 (WGS-84), z rozdzielczością zapisu 1/100 sekundy, a także numer działki ewidencyjnej, na której ma powstać obiekt, wraz z podaniem obrębu geodezyjnego i nazwy miejscowości;

5) wskazanie wysokości względnej najwyższego punktu obiektu albo jego najwyższego poziomu, z rozdzielczością zapisu 1/10 m, oraz wysokości bezwzględnej najwyższego punktu tego obiektu, uwzględniające dominanty, z rozdzielczością zapisu 1/10 m, zgodnie z geodezyjnym układem wysokościowym PL-EVRF2007-NH;

6) wskazanie wysokości wzniesienia terenu w miejscu zlokalizowania obiektu, w odniesieniu do poziomu morza, z rozdzielczością zapisu 1/10 m, zgodnie z geodezyjnym układem wysokościowym PL-EVRF2007-NH;

7) mapę:

a) w skali nie mniejszej niż 1:5000 z naniesionym konturem obiektu – w przypadku obiektu znajdującego się w granicach lotniska,

b) w skali 1:25 000 z naniesionym punktem centralnym obiektu – w przypadku obiektu znajdującego się w granicach powierzchni ograniczających przeszkody,

c) poglądową z naniesionym konturem obiektu i jego punktem centralnym – w przypadku obiektu znajdującego się poza granicami lotniska;

8) zwymiarowane rzuty pionowe obiektu oddające jego kształt.

§ 51.Zgody, o której mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, udziela się w przypadku gdy z analizy wniosku o udzielenie takiej zgody i dokumentów dołączonych do wniosku oraz opinii, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, wynika, że powstanie obiektu stałego o charakterze trwałym, którego wysokość przekracza wysokość wyznaczoną przez powierzchnie ograniczające przeszkody, nie jest sprzeczne z planem generalnym lotniska użytku publicznego, o którym mowa w art. 55 ust. 5 ustawy, w przypadku lotniska, dla którego wymagane jest sporządzenie tego planu, oraz obiekt będzie uwzględniony w instrukcji operacyjnej lotniska, o której mowa w art. 69 ust. 1 ustawy.

§ 53.Opinie, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, i uzgodnienia, o których mowa w art. 87 ust. 4 ustawy, mają formę pisemną.

Rozdział 9

Zgłaszanie przeszkód lotniczych i urządzeń o charakterze niebezpiecznym, ewidencja przeszkód lotniczych oraz informacje ujęte w tej ewidencji podlegające udostępnieniu

§ 55.1. Zgłoszenia urządzenia o charakterze niebezpiecznym dokonuje się w formie dokumentów elektronicznych opatrzonych kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

2. W przypadku braku możliwości złożenia podpisu elektronicznego, podpisu zaufanego albo podpisu osobistego zgłoszenia urządzenia o charakterze niebezpiecznym dokonuje się w formie dokumentów elektronicznych oraz wydruku z własnoręcznym czytelnym podpisem.

3. Zgłoszenia urządzenia o charakterze niebezpiecznym dokonuje się nie później niż 2 miesiące przed dniem rozpoczęcia użytkowania tego urządzenia.

4. Zgłoszenie urządzenia o charakterze niebezpiecznym zawiera:

1) dane kontaktowe podmiotu zgłaszającego: imię i nazwisko, firmę albo nazwę, adres, numer telefonu, adres poczty elektronicznej;

2) datę zgłoszenia;

3) nazwę urządzenia o charakterze niebezpiecznym;

4) opis urządzenia o charakterze niebezpiecznym;

5) informacje określające lokalizację urządzenia o charakterze niebezpiecznym podane według układu współrzędnych Światowego Systemu Geodezyjnego 1984 (WGS-84), z rozdzielczością zapisu 1/100 sekundy, a także numer działki ewidencyjnej, na której znajduje się to urządzenie, wraz z podaniem obrębu geodezyjnego i nazwy miejscowości;

6) prognozowane maksymalne wzniesienie emisji silnych powietrznych fal uderzeniowych lub wyrzutu gazu ziemnego do atmosfery podane zgodnie z geodezyjnym układem wysokościowym PL-EVRF2007-NH, z rozdzielczością zapisu 10 m;

7) prognozowany maksymalny poziomy zasięg emisji silnych powietrznych fal uderzeniowych lub wyrzutu gazu ziemnego do atmosfery, z rozdzielczością zapisu 10 m;

8) informacje określające wysokość wzniesienia terenu w miejscu zlokalizowania urządzenia o charakterze niebezpiecznym, w odniesieniu do poziomu morza, z rozdzielczością zapisu 1/10 m, zgodnie z geodezyjnym układem wysokościowym PL-EVRF2007-NH;

9) przewidywany termin ukończenia budowy urządzenia o charakterze niebezpiecznym;

10) mapę w skali 1:25 000 z naniesioną prezentacją urządzenia o charakterze niebezpiecznym w rzucie poziomym wyznaczoną przez ciąg współrzędnych zamkniętych określających obrys poziomy urządzenia o charakterze niebezpiecznym i naniesioną lokalizacją tego urządzenia.

§ 56.1. W przypadku likwidacji przeszkody lotniczej albo urządzenia o charakterze niebezpiecznym lub zmiany w zakresie informacji podlegających zgłoszeniu podmiot obowiązany do zgłoszenia przeszkody lotniczej lub urządzenia o charakterze niebezpiecznym niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia likwidacji lub zaistnienia zmiany, powiadamia o tym fakcie Prezesa Urzędu, Ministra Obrony Narodowej oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

2. Zmiany w zakresie informacji podlegających zgłoszeniu dotyczące kształtu przeszkody lotniczej lub urządzenia o charakterze niebezpiecznym podmiot obowiązany do zgłoszenia przeszkody lotniczej lub urządzenia o charakterze niebezpiecznym, nie później niż 2 miesiące przed dniem ich zaistnienia, zgłasza Prezesowi Urzędu, Ministrowi Obrony Narodowej oraz ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

3. Powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, oraz zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje się w formie dokumentów elektronicznych opatrzonych kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

4. W przypadku braku możliwości złożenia podpisu elektronicznego, podpisu zaufanego albo podpisu osobistego, powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, oraz zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje się w formie dokumentów elektronicznych oraz wydruku z własnoręcznym czytelnym podpisem.

§ 58.1. Ewidencję przeszkód lotniczych prowadzi się w postaci elektronicznej przy użyciu systemu teleinformatycznego.

2. Prezes Urzędu, Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych w zakresie swojej właściwości nadają wpisywanym do ewidencji przeszkód lotniczych przeszkodom lotniczym będącym obiektami o charakterze trwałym i urządzeniom o charakterze niebezpiecznym unikalne identyfikatory.

3. Udostępnieniu podlegają informacje ujęte w ewidencji przeszkód lotniczych dotyczące unikalnego identyfikatora, opisu, lokalizacji, wysokości, oznakowania i daty wpisu do tej ewidencji przeszkody lotniczej i urządzenia o charakterze niebezpiecznym oraz daty ostatniej modyfikacji tych informacji.

4. Informacje o przeszkodach lotniczych i urządzeniach o charakterze niebezpiecznym Prezes Urzędu przekazuje do publikacji w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych, o którym mowa w art. 121 ust. 3 ustawy, w postaci elektronicznej.

Rozdział 10

Urządzenia o charakterze niebezpiecznym

Rozdział 11

Przepisy przejściowe i dostosowujące oraz przepis końcowy

§ 60.1. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia dotyczących:

1) wydania zezwolenia na dokonanie istotnych zmian eksploatacyjnych i technicznych cech lotniska w zakresie powierzchni ograniczających przeszkody dla lotnisk, dla których zatwierdzono plan generalny lotniska użytku publicznego, o którym mowa w art. 55 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2020 r. poz. 1970),

2) wydania promesy zezwolenia na założenie lotniska, zezwolenia na założenie lotniska i wpisania lotniska do rejestru lotnisk cywilnych, rejestru lotnisk i lądowisk wojskowych albo rejestru lotnisk i lądowisk lotnictwa służb porządku publicznego

– stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem 2 października 2020 r.

2. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia dotyczących:

1) udzielenia zwolnienia z obowiązku oznakowania przeszkody lotniczej albo zezwolenia na zmianę sposobu lub rodzaju jej oznakowania,

2) uznania obiektu za przeszkodę lotniczą,

3) wydania zgody na powstanie obiektu stałego o charakterze trwałym, którego wysokość przekracza wysokość wyznaczoną przez powierzchnie ograniczające przeszkody,

4) wydania zezwolenia na dokonanie istotnych zmian eksploatacyjnych i technicznych cech lotniska w zakresie powierzchni ograniczających przeszkody dla lotnisk innych niż lotniska, o których mowa w ust. 1 pkt 1

– stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.

§ 61.1. Podmioty obowiązane do oznakowania przeszkód lotniczych posiadających oznakowanie zgodne z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu zgłaszania oraz oznakowania przeszkód lotniczych (Dz. U. poz. 1193 oraz z 2006 r. poz. 53) dostosują oznakowanie dzienne lub nocne tych przeszkód do wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu przy najbliższej renowacji odpowiednio oznakowania dziennego lub nocnego.

2. Ustalenie rodzaju oznakowania przeszkody lotniczej lub rezygnacja z trwałego lub tymczasowego jej oznakowania, dokonane zgodnie z § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu zgłaszania oraz oznakowania przeszkód lotniczych, oraz zgody na odstąpienie od wymogów dotyczących powierzchni ograniczających, udzielone zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska (Dz. U. poz. 1192, z 2006 r. poz. 946 oraz z 2017 r. poz. 1942), zachowują ważność.

§ 62.1. Zarządzający lotniskami, jednostki organizacyjne zarządzające lotniskami wpisanymi wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk wojskowych oraz jednostki organizacyjne zarządzające lotniskami wpisanymi wyłącznie do rejestru lotnisk i lądowisk lotnictwa służb porządku publicznego dostosują lotniska i ich dokumentację znajdującą się odpowiednio w rejestrze lotnisk cywilnych, rejestrze lotnisk i lądowisk wojskowych albo w rejestrze lotnisk i lądowisk lotnictwa służb porządku publicznego, do wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu nie później niż w terminie 6 lat od dnia jego wejścia w życie.

2. Podmioty, które do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia uzyskały zezwolenie na założenie lotniska, dostosują się do wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu nie później niż w terminie 6 lat od dnia jego wejścia w życie.

§ 63.Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych wpisują do ewidencji przeszkód lotniczych przeszkody lotnicze zgłoszone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w terminie roku od dnia jego wejścia w życie.

§ 64.Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.²⁾