Art. 1. [Ustawa o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin] W ustawie z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293 oraz z 2020 r. poz. 2023) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1:

a) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a) obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy o Wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7), zwanej dalej „Umową Wystąpienia”, zwanych dalej „obywatelami Zjednoczonego Królestwa”,”,

b) w pkt 4 na końcu dodaje się przecinek i dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu:

„5) członków rodzin obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, którzy do nich dołączają lub z nimi przebywają,

6) członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f Umowy Wystąpienia, zwanych dalej „członkami rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa” ”;

2) w art. 2:

a) w pkt 3 w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:

„d) obywatela Zjednoczonego Królestwa;”,

b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) członek rodziny:

a) w przypadku członka rodziny obywatela UE, o którym mowa w pkt 3 lit. a–c – cudzoziemca będącego lub niebędącego obywatelem UE:

– małżonka obywatela UE,

– bezpośredniego zstępnego obywatela UE lub jego małżonka, w wieku do 21 lat lub pozostającego na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka,

– bezpośredniego wstępnego obywatela UE lub jego małżonka, pozostającego na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka,

– bezpośredniego wstępnego małoletniego obywatela UE, sprawującego faktyczną opiekę nad tym małoletnim obywatelem UE i na którego utrzymaniu ten małoletni obywatel UE pozostaje,

b) w przypadku członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej – cudzoziemca niebędącego obywatelem UE:

– małżonka obywatela Rzeczypospolitej Polskiej w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:

– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadał prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego pobytu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

– – związek małżeński z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty przed pobytem w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub w trakcie pobytu w tym państwie,

– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza ponownie zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,

– małżonka obywatela Rzeczypospolitej Polskiej posiadającego poprzednio obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

– bezpośredniego zstępnego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub jego małżonka, w wieku do 21 lat lub pozostającego na utrzymaniu obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub jego małżonka, w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:

– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadał prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego pobytu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

– – życie rodzinne z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej zostało rozwinięte lub umocnione przed pobytem w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub w trakcie pobytu w tym państwie,

– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza ponownie zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,

– bezpośredniego wstępnego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub jego małżonka, pozostającego na utrzymaniu obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub jego małżonka, w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:

– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadał prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego pobytu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

– – życie rodzinne z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej zostało rozwinięte lub umocnione przed pobytem w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub w trakcie pobytu w tym państwie,

– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza ponownie zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,

– bezpośredniego wstępnego małoletniego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:

– – małoletni obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadał prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego pobytu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

– – małoletni obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza ponownie zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,

– – bezpośredni wstępny sprawuje faktyczną opiekę nad tym małoletnim obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej,

– – małoletni obywatel Rzeczypospolitej Polskiej pozostaje na utrzymaniu bezpośredniego wstępnego,

c) w przypadku członka rodziny obywatela UE, o którym mowa w pkt 3 lit. d – cudzoziemca, o którym mowa w art. 9 lit. a Umowy Wystąpienia;”;

3) w art. 2a:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Do osób, o których mowa w art. 1, stosuje się przepisy art. 11, przepisy wydane na podstawie art. 12 ust. 1 i 3, art. 49–56, przepisy wydane na podstawie art. 57 ust. 1, art. 260–266, art. 288–292, art. 293 pkt 1, 4 i 5, art. 294, art. 296–298, art. 338, przepisy wydane na podstawie art. 339 ust. 1, art. 342–345, art. 347, przepisy wydane na podstawie art. 394 ust. 6, art. 395 ust. 1, art. 396, art. 397, art. 402, art. 404, art. 405, art. 407, art. 410–426, przepisy wydane na podstawie art. 427, art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. a i k oraz pkt 3–5, art. 429 ust. 1 pkt 7, 8, 9a i 12 oraz ust. 2, art. 430 ust. 1, 2 pkt 5 i 7 oraz ust. 6 i 7, art. 432, art. 439–441, art. 444–447, art. 449, art. 449b–456 oraz przepisy wydane na podstawie art. 457 ust. 1 i art. 458 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”,

b) w ust. 2:

– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Do osób, o których mowa w art. 1 pkt 4–6, stosuje się ponadto przepisy:”,

– pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) art. 3 pkt 20–22, art. 58, art. 59, art. 60 ust. 1 pkt 17 i 17a, art. 66 ust. 1–3, art. 67–71, art. 73, art. 74, art. 74a, art. 77 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 lit. a i e oraz ust. 7 i 8, art. 78, art. 79, przepisy wydane na podstawie art. 80 ust. 1, art. 96, przepisy wydane na podstawie art. 97 ust. 1, art. 360–379, art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. c, art. 429 ust. 1 pkt 1, art. 443 ust. 1 pkt 5 i ust. 2, art. 448 oraz art. 449a ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;”,

c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Do osób, o których mowa w art. 1 pkt 3a i 6, stosuje się ponadto przepisy działu V rozdziałów 3 i 3a oraz przepisy działu VI rozdziału 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”;

4) w art. 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W sprawach należących do właściwości wojewody, uregulowanych w ustawie, nie stosuje się przepisu art. 20 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1464).”;

5) w art. 6 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) treści decyzji, na podstawie których odmawia się wjazdu lub wydania wizy, cofa się lub unieważnia wizę, odmawia się zarejestrowania pobytu lub unieważnia się zarejestrowanie pobytu;”;

6) w art. 7 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Wnioski składane w postępowaniu przed konsulem oraz dokumenty sporządzone w języku obcym, służące za dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy przed konsulem, składa się w języku polskim lub języku wskazanym przez konsula.”;

7) w art. 8 pkt 14 otrzymuje brzmienie:

„14) wizerunek twarzy.”;

8) po art. 8a dodaje się art. 8b w brzmieniu:

„Art. 8b. 1. Odciski linii papilarnych pobiera się od obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków.

2. Odciski linii papilarnych w celu wydania karty pobytowej lub karty stałego pobytu pobiera się od osoby, która do dnia złożenia wniosku o wydanie tej karty ukończyła 6. rok życia.”;

9) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Obowiązek posiadania wizy, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy:

1) obywatela państwa, wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite zniesienie obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz. Urz. UE L 303 z 28.11.2018, str. 39);

2) członka rodziny niebędącego obywatelem UE, posiadającego wydany przez inne państwo członkowskie UE, państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederację Szwajcarską lub Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej ważny dokument odpowiadający karcie pobytowej, o której mowa w art. 30 lub art. 65b ust. 2 pkt 1, lub karcie stałego pobytu, o której mowa w art. 54 lub art. 65b ust. 2 pkt 2, lub ważną kartę pobytu, o której mowa w art. 226 pkt 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”;

10) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania wizy, gdy:

1) nie spełnia przesłanek jej wydania lub

2) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, prowadzonego na podstawie art. 434 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, zwanego dalej „wykazem”, lub

3) w postępowaniu o wydanie wizy:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub

4) ubiega się on o wydanie wizy w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu na tym terytorium oraz wyjazdu z niego, lub

5) związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub

6) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub

7) wymagają tego względy zdrowia publicznego.”;

11) po art. 10 dodaje się art. 10a–10e w brzmieniu:

„Art. 10a. 1. Wizę cofa się z urzędu, jeżeli po jej wydaniu powstały następujące okoliczności:

1) członek rodziny niebędący obywatelem UE wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obowiązywania wpisu do wykazu lub

2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub

3) wymagają tego względy zdrowia publicznego.

2. Wizę można cofnąć na wniosek posiadacza.

Art. 10b. Wizę unieważnia się, jeżeli w chwili jej wydania zachodziły następujące okoliczności:

1) obowiązywał wpis danych członka rodziny niebędącego obywatelem UE do wykazu lub

2) członek rodziny niebędący obywatelem UE nie spełniał przesłanek jej wydania, lub

3) w postępowaniu o wydanie wizy członek rodziny niebędący obywatelem UE:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub

4) członek rodziny niebędący obywatelem UE ubiegał się o wydanie wizy w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu na tym terytorium oraz wyjazdu z niego, lub

5) związek małżeński członka rodziny niebędącego obywatelem UE został zawarty z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub

6) względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego wymagały odmowy jej wydania, lub

7) względy zdrowia publicznego wymagały odmowy jej wydania.

Art. 10c. Wizę cofa lub unieważnia w drodze decyzji:

1) konsul;

2) komendant oddziału Straży Granicznej;

3) komendant placówki Straży Granicznej.

Art. 10d. Od decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy wydanej przez:

1) konsula – przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zagranicznych;

2) komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej – przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.

Art. 10e. Wydanie decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy odnotowuje się w dokumencie podróży.”;

12) w art. 11 w ust. 1:

a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub”,

b) w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 4 w brzmieniu:

„4) wymagają tego względy zdrowia publicznego.”;

13) art. 11a otrzymuje brzmienie:

„Art. 11a. 1. W przypadku wydawania decyzji o:

1) odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 6 lub 7,

2) cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2 lub 3,

3) unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6 lub 7,

4) odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 lub 4

– uwzględnia się zasadę proporcjonalności.

2. Decyzja o:

1) odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 6,

2) cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2,

3) unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6,

4) odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2

– może być wydana wyłącznie osobie, której zachowanie stanowi rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie dla interesu społecznego, przy czym wcześniejsza karalność tej osoby nie może stanowić samoistnej podstawy do wydania decyzji.

3. Na zagrożenie dla interesu społecznego nie można się powoływać dla celów gospodarczych.”;

14) art. 16 otrzymuje brzmienie:

„Art. 16. Obywatelowi UE przysługuje prawo pobytu przez okres dłuższy niż 3 miesiące, w przypadku gdy spełnia jeden z następujących warunków:

1) jest pracownikiem lub osobą pracującą na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i członków rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak aby nie stanowić obciążenia dla pomocy społecznej, oraz:

a) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.³⁾) lub

b) jest osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji w rozumieniu art. 5 pkt 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, lub

c) posiada dokument potwierdzający posiadanie prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z potrzebą pomocy medycznej lub leczeniem szpitalnym, w którym ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku;

3) studiuje lub odbywa szkolenie zawodowe w Rzeczypospolitej Polskiej oraz:

a) posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i członków rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak aby nie stanowić obciążenia dla pomocy społecznej, oraz

b) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub

c) jest osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji w rozumieniu art. 5 pkt 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, lub

d) posiada dokument potwierdzający posiadanie prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z potrzebą pomocy medycznej lub leczeniem szpitalnym, w którym ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego przez ten podmiot rachunku;

4) jest małżonkiem obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.”;

15) w art. 17 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) nieświadczenia pracy lub niewykonywania innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek wskutek okresowej niezdolności do pracy z powodu choroby lub wypadku lub w związku z ciążą i połogiem albo”;

16) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu:

„Art. 18a. Członkowi rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b, przysługuje prawo pobytu, jeżeli dołącza do obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywa z nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;

17) art. 19 otrzymuje brzmienie:

„Art. 19. 1. Członek rodziny będący obywatelem UE zachowuje prawo pobytu w przypadku rozwodu, unieważnienia małżeństwa, śmierci lub wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela UE, o którym mowa w art. 16 lub art. 17, lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Członek rodziny niebędący obywatelem UE zachowuje prawo pobytu w przypadku:

1) śmierci obywatela UE, o którym mowa w art. 16 lub art. 17, lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli przebywał z nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż rok przed dniem jego śmierci;

2) rozwodu lub unieważnienia małżeństwa z zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem UE, o którym mowa w art. 16 lub art. 17, lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:

a) małżeństwo trwało co najmniej 3 lata przed wszczęciem postępowania w sprawie o rozwód lub o unieważnienie małżeństwa, w tym co najmniej rok w czasie pobytu obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

b) jako były małżonek obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje opiekę nad jego dziećmi, na podstawie porozumienia między byłymi małżonkami lub na podstawie orzeczenia sądu, lub

c) przemawiają za tym szczególnie istotne okoliczności, w tym związane ze stosowaniem przemocy w rodzinie w trakcie trwania małżeństwa, lub

d) jako były małżonek obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej ma prawo do odwiedzin małoletniego dziecka, na podstawie porozumienia między byłymi małżonkami lub na podstawie orzeczenia sądu, gdy z porozumienia lub orzeczenia wynika, że odwiedziny odbywają się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. W przypadku śmierci lub wyjazdu obywatela UE, o którym mowa w art. 16 lub art. 17, lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dziecko obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej przebywające i uczące się lub studiujące na tym terytorium oraz rodzic sprawujący nad nim opiekę, bez względu na posiadane obywatelstwo, zachowują prawo pobytu do czasu zakończenia przez dziecko nauki lub studiów.”;

18) użyte w art. 20 w ust. 1, w art. 21 w ust. 1 i 4, w art. 22, w art. 25 we wprowadzeniu do wyliczenia, w art. 26, w art. 30 w ust. 1 i 2, w art. 31 w ust. 1 we wprowadzeniu do wyliczenia, w art. 33 w ust. 1 i 5, w art. 38, w art. 39 w ust. 1 i 2, w art. 49 w ust. 3 oraz w art. 80 w pkt 2 w lit. c w różnym przypadku wyrazy „karta pobytu członka rodziny obywatela UE” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „karta pobytowa”;

19) w art. 21:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wniosek o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej składa się osobiście, nie później niż w następnym dniu po upływie 3 miesięcy od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem następujących przypadków:

1) wniosek o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej osobie małoletniej składają rodzice lub ustanowieni przez sąd lub inny organ opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd lub inny organ opiekunów;

2) wniosek o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską składają rodzice, a niepozostającej pod władzą rodzicielską składa opiekun ustanowiony przez sąd lub inny organ;

3) wniosek o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej osobie małoletniej bez opieki składa kurator.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. Przy składaniu wniosku o wydanie karty pobytowej jest wymagana obecność małoletniego członka rodziny niebędącego obywatelem UE, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia.

2b. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa, o którym mowa w ust. 2.”,

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Do wniosku o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej dołącza się dokumenty lub pisemne oświadczenia potwierdzające spełnianie warunków pobytu określonych w niniejszym rozdziale oraz aktualne fotografie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.”,

d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Od członka rodziny niebędącego obywatelem UE ubiegającego się o wydanie karty pobytowej, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia, pobiera się odciski linii papilarnych.”;

20) art. 23 i art. 24 otrzymują brzmienie:

„Art. 23. 1. Przed zarejestrowaniem pobytu obywatela UE lub przed wydaniem karty pobytowej organ prowadzący postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej zwraca się do komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z wnioskiem o przekazanie informacji, czy wjazd obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ich pobyt na tym terytorium mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej przekazuje, wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, kopie wniosków, o których mowa w art. 21 ust. 1, komendantowi oddziału Straży Granicznej, komendantowi wojewódzkiemu Policji i Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

3. Komendant oddziału Straży Granicznej, komendant wojewódzki Policji i Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego przekazują informację, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 3, może być przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 1, zawiadamia organ prowadzący postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej.

5. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 1, nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 3 lub 4, uznaje się, że wymóg uzyskania informacji został spełniony.

6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do obywatela UE oraz członka rodziny niebędącego obywatelem UE, który do dnia złożenia wniosku o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej nie ukończył 13. roku życia.

7. Wymiana informacji między organem prowadzącym postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej a organami, o których mowa w ust. 1, może odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

8. W przypadku gdy Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców orzeka o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub wydaniu karty pobytowej jako organ odwoławczy, a organ prowadzący postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej nie zwrócił się z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców występuje z tym wnioskiem do organów obowiązanych do przekazania informacji, o których mowa w ust. 1. Przepisy ust. 2–7 stosuje się odpowiednio.

Art. 24. 1. Organ prowadzący postępowanie o zarejestrowanie pobytu ustala, czy został spełniony warunek posiadania wystarczających środków finansowych, o którym mowa w art. 16 pkt 2 lub 3 lit. a.

2. Przy ocenie spełniania warunku posiadania wystarczających środków finansowych, o którym mowa w art. 16 pkt 2 lub 3 lit. a, uwzględnia się udział obywatela UE w programach pomocowych współfinansowanych ze środków unijnych, mających na celu zwalczanie wykluczenia społecznego i wzmocnienie integracji społecznej.”;

21) w art. 25:

a) pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) jedno z małżonków lub oboje małżonkowie w przeszłości zawierali już małżeństwa w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego”,

b) część wspólna otrzymuje brzmienie:

„– organ prowadzący postępowanie ustala, czy związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego.”;

22) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu:

„Art. 25a. 1. W celu dokonania ustaleń, o których mowa w art. 25, organ prowadzący postępowanie w sprawie o wydanie karty pobytowej może zwrócić się z wnioskiem o przeprowadzenie wywiadu środowiskowego lub ustalenie miejsca pobytu małżonków do komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej, właściwego ze względu na miejsce pobytu członka rodziny obywatela UE albo obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Przy dokonywaniu ustaleń, o których mowa w art. 25, oraz przy przeprowadzaniu wywiadu środowiskowego lub ustalaniu miejsca pobytu małżonków nie stosuje się przepisu art. 79 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.”;

23) w art. 27 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE jest ważne przez 10 lat.”;

24) art. 28 i art. 29 otrzymują brzmienie:

„Art. 28. 1. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karcie pobytowej umieszcza się:

1) następujące dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, który złożył wniosek:

a) imię (imiona) i nazwisko (nazwiska),

b) datę i miejsce urodzenia,

c) informację o obywatelstwie,

d) informację o płci,

e) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy,

f) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;

2) obraz linii papilarnych członka rodziny niebędącego obywatelem UE – w przypadku karty pobytowej;

3) nazwę organu, który je wydał;

4) datę zarejestrowania pobytu – w przypadku zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, lub datę wydania karty pobytowej;

5) datę upływu terminu ważności zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, lub karty pobytowej;

6) fotografię obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE;

7) adnotację „Dyrektywa 2004/38/WE” – w przypadku zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE;

8) adnotację „Członek rodziny obywatela UE, art. 10 dyrektywy 2004/38/WE” – w przypadku karty pobytowej.

2. Niezależnie od danych, o których mowa w ust. 1, zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karta pobytowa może zawierać podpis obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE oraz zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d lub pkt 5.

3. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karcie pobytowej nie umieszcza się podpisu ich posiadacza, gdy są one wydawane:

1) osobie małoletniej, która do dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej nie ukończyła 13. roku życia, lub

2) osobie, która z powodu swojej niepełnosprawności nie może złożyć podpisu samodzielnie.

4. W karcie pobytowej nie umieszcza się obrazu linii papilarnych, jeżeli:

1) jest wydana osobie, od której pobranie odcisków linii papilarnych jest fizycznie niemożliwe, lub

2) odstąpiono od osobistego stawiennictwa na podstawie art. 21 ust. 2b lub art. 33 ust. 3.

5. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karcie pobytowej nie umieszcza się danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, gdy obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE nie zameldował się w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

Art. 29. 1. Obywatel UE odbiera zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE po okazaniu ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.

2. W przypadku gdy zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE zostało wydane osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia jego odbioru, albo osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie, odbioru zaświadczenia dokonuje odpowiednio rodzic, opiekun prawny albo kurator, po okazaniu ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.

3. Odbioru zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE może dokonać pełnomocnik, na podstawie pełnomocnictwa szczególnego do odbioru tego zaświadczenia, po okazaniu dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.

4. Osoba odbierająca zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE potwierdza odbiór zaświadczenia podpisem składanym na formularzu wniosku o jego wydanie.”;

25) po art. 29 dodaje się art. 29a w brzmieniu:

„Art. 29a. 1. Członek rodziny niebędący obywatelem UE odbiera kartę pobytową osobiście po okazaniu ważnego dokumentu podróży.

2. W przypadku gdy karta pobytowa została wydana osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia jej odbioru, albo osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie, odbioru karty pobytowej dokonuje odpowiednio rodzic, opiekun prawny albo kurator, po okazaniu ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.

3. Odbiór karty pobytowej wydanej osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie albo małoletniej, która do dnia złożenia wniosku o wydanie karty pobytowej ukończyła 6. rok życia, wymaga obecności tej osoby.

4. Przed odbiorem karty pobytowej sprawdza się za pomocą czytnika elektronicznego, czy dane osobowe w niej zamieszczone są zgodne ze stanem faktycznym.

5. W przypadkach, o których mowa w art. 21 ust. 2b, odbioru karty pobytowej może dokonać pełnomocnik, na podstawie pełnomocnictwa szczególnego do odbioru tego dokumentu, po okazaniu dokumentu potwierdzającego jego tożsamość. Przepisu ust. 4 nie stosuje się.

6. Osoba odbierająca kartę pobytową potwierdza odbiór karty podpisem składanym na formularzu wniosku o jej wydanie.”;

26) w art. 31:

a) w ust. 1:

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub”,

– dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu:

„3) w postępowaniu o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub

4) ubiega się o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty pobytowej w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania karty pobytowej, także gdy jego związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego.”;

27) art. 32 otrzymuje brzmienie:

„Art. 32. 1. Zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karta pobytowa podlegają wymianie w przypadku:

1) zmiany danych w nich zamieszczonych;

2) uszkodzenia;

3) utraty zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej;

4) zmiany wizerunku twarzy posiadacza zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej w stosunku do wizerunku twarzy umieszczonego w tym zaświadczeniu lub w tej karcie pobytowej w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację ich posiadacza.

2. W przypadku upływu terminu ważności zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej wydaje się nowe zaświadczenie lub kartę.”;

28) w art. 33:

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Wniosek o wymianę zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej składa się w terminie 14 dni po wystąpieniu przesłanek ich wymiany, o których mowa w art. 32 ust. 1.

1b. Wniosek o wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub nowej karty pobytowej składa się co najmniej na 30 dni przed upływem okresu ich ważności.”,

b) ust. 2–4 otrzymują brzmienie:

„2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1a i 1b, składa się osobiście. Wymóg osobistego stawiennictwa nie dotyczy:

1) małoletniego obywatela UE;

2) małoletniego członka rodziny niebędącego obywatelem UE, który do dnia złożenia wniosku nie ukończył 6. roku życia.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa, o którym mowa w ust. 2.

4. Do wniosku o wymianę albo wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej dołącza się aktualne fotografie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.”,

c) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:

„6. Wniosek, o którym mowa w ust. 1a i 1b, w przypadku obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE będącego:

1) osobą małoletnią – składają rodzice lub ustanowieni przez sąd lub inny organ opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd lub inny organ opiekunów;

2) osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie – składa opiekun ustanowiony przez sąd lub inny organ;

3) osobą małoletnią bez opieki – składa kurator.

7. Od członka rodziny niebędącego obywatelem UE ubiegającego się o wymianę albo wydanie nowej karty pobytowej, który do dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1a i 1b, ukończył 6. rok życia, pobiera się odciski linii papilarnych.”;

29) po art. 33 dodaje się art. 33a–33c w brzmieniu:

„Art. 33a. 1. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE, który utracił lub uszkodził zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową, zawiadamia o tym fakcie, w terminie 3 dni od dnia ich utraty lub uszkodzenia, organ, który wydał te dokumenty.

2. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, który zawiadomił o utracie lub uszkodzeniu zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej, wydaje się nieodpłatnie zaświadczenie potwierdzające ten fakt.

3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest ważne do czasu wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej, nie dłużej jednak niż przez 2 miesiące.

4. Zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na formularzu zawierającym dane, o których mowa w art. 28 ust. 1, oraz podpis zawiadamiającego.

Art. 33b. 1. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE, który odzyskał utracone zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub utraconą kartę pobytową, zawiadamia o tym fakcie, w terminie 3 dni od dnia ich odzyskania, organ, który wydał te dokumenty.

2. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE, który otrzymał wymienione zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub wymienioną kartę pobytową w miejsce utraconego zaświadczenia lub utraconej karty, niezwłocznie zwraca odzyskane dokumenty organowi, który je wydał.

Art. 33c. 1. Osoba, która znalazła cudze zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub cudzą kartę pobytową, niezwłocznie przekazuje je wojewodzie, komendantowi wojewódzkiemu Policji, komendantowi powiatowemu Policji, komendantowi komisariatu Policji, innemu organowi administracji publicznej lub konsulowi Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przekazują niezwłocznie znalezione zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub znalezioną kartę pobytową organowi, który je wydał, w celu anulowania.”;

30) art. 34 otrzymuje brzmienie:

„Art. 34. 1. Do odbioru nowego lub wymienionego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE stosuje się przepisy art. 29.

2. Do odbioru nowej lub wymienionej karty pobytowej stosuje się przepisy art. 29a.”;

31) w art. 35 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zarejestrowanie pobytu unieważnia się w przypadku, gdy:

1) w postępowaniu o zarejestrowanie pobytu wnioskodawca:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego lub

2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub

3) obywatel UE nie spełnia warunków pobytu określonych w art. 16, art. 17, art. 19 ust. 1 lub 3 lub art. 19a, lub

4) obywatel UE zarejestrował swój pobyt w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.”;

32) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Kartę pobytową unieważnia się w przypadku, gdy:

1) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub

2) w postępowaniu o wydanie karty pobytowej wnioskodawca:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub

3) związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub

4) członek rodziny nie spełnia warunków pobytu określonych w art. 18–19a, lub

5) członek rodziny uzyskał kartę pobytową w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.”;

33) art. 37 otrzymuje brzmienie:

„Art. 37. 1. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE zwraca zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową organowi, który ją wydał, w przypadku gdy:

1) nabył obywatelstwo polskie;

2) wydano mu decyzję o unieważnieniu zarejestrowania pobytu lub karty pobytowej;

3) uzyskał dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub kartę stałego pobytu.

2. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE zwraca zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym:

1) doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego lub

2) decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2, stała się ostateczna, lub

3) odebrał dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub kartę stałego pobytu.

3. Podmiot uprawniony do pochówku na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1947) niezwłocznie zwraca zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową organowi, który to zaświadczenie lub tę kartę wydał.

4. Organ, któremu zwrócono zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową, wydaje na wniosek obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE nieodpłatnie zaświadczenie o zwrocie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej ważne przez okres 30 dni.”;

34) po art. 37 dodaje się art. 37a–37d w brzmieniu:

„Art. 37a. Zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową anuluje się w przypadku:

1) gdy zostały utracone albo uszkodzone – z dniem zgłoszenia utraty albo uszkodzenia do właściwego organu;

2) gdy zachodzi potrzeba ich wymiany z powodu:

a) zmiany wizerunku twarzy posiadacza zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej w stosunku do wizerunku twarzy umieszczonego w tym zaświadczeniu lub w tej karcie pobytowej w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację ich posiadacza,

b) zmiany danych w nich umieszczonych

– z dniem odbioru nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub nowej karty pobytowej;

3) nabycia przez obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu zwrotu zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej;

4) zgonu posiadacza zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej – z dniem uzyskania przez organ, który je wydał, informacji o zgonie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE;

5) gdy zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karta pobytowa nie zostały zwrócone po wydaniu decyzji o ich unieważnieniu.

Art. 37b. Zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową anuluje:

1) organ, który je wydał, w przypadku:

a) nabycia przez posiadacza zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej obywatelstwa polskiego,

b) zgonu posiadacza zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej,

c) gdy decyzja o unieważnieniu zarejestrowania pobytu lub karty pobytowej stała się ostateczna,

d) przekazania cudzego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub cudzej karty pobytowej przez osobę, która je znalazła, chyba że zostały one już unieważnione,

e) zwrócenia odzyskanego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub odzyskanej karty pobytowej, chyba że zostały one już unieważnione;

2) organ, który wymienia zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartę pobytową, w przypadku:

a) zgłoszenia do właściwego organu ich uszkodzenia,

b) odbioru nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub nowej karty pobytowej w przypadku zmiany danych w nich zamieszczonych lub ich uszkodzenia.

Art. 37c. W przypadku gdy organ prowadzący kontrolę graniczną lub kontrolę legalności pobytu ustali, że obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE posługuje się zaświadczeniem o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub kartą pobytową, które był obowiązany zwrócić na podstawie art. 37 ust. 1, organ ten:

1) zatrzymuje takie zaświadczenie lub taką kartę;

2) wydaje nieodpłatnie zaświadczenie potwierdzające zatrzymanie takiego zaświadczenia lub takiej karty;

3) przesyła zatrzymane zaświadczenie lub zatrzymaną kartę organowi, który je wydał;

4) dokumentuje realizację czynności, o których mowa w pkt 1–3.

Art. 37d. 1. W przypadku gdy obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE, mimo ciążącego na nim obowiązku zwrotu zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej, nie zwrócił ich lub w przypadku gdy zawiadomił o ich utracie, organ, do którego należało je zwrócić, lub organ, który został zawiadomiony o ich utracie, umieszcza informacje o takim zaświadczeniu lub takiej karcie w Systemie Informacyjnym Schengen w celu ich zajęcia.

2. Organ, który na podstawie ust. 1 umieścił informacje o zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karcie pobytowej w Systemie Informacyjnym Schengen, usuwa te informacje, gdy zaświadczenie lub karta zostaną zwrócone.”;

35) art. 41 otrzymuje brzmienie:

„Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzory:

a) formularza wniosku o zarejestrowanie pobytu,

b) formularza wniosku o wydanie karty pobytowej,

c) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE,

d) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty pobytowej,

e) formularza zgłoszenia utraty lub uszkodzenia zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej,

f) zaświadczenia o utracie lub uszkodzeniu zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej,

g) zaświadczenia o zwrocie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej,

h) zaświadczenia potwierdzającego zatrzymanie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej,

i) zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE,

j) karty pobytowej;

2) dokumenty, które dołącza się do wniosku o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty pobytowej;

3) liczbę fotografii i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanych do wniosku o zarejestrowanie pobytu obywatela UE, wniosku o wydanie karty pobytowej, wniosku o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE i wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty pobytowej;

4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych członka rodziny niebędącego obywatelem UE w celu umieszczenia ich obrazu w karcie pobytowej;

5) sposób utrwalania danych umieszczanych w zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karcie pobytowej i przekazywania ich w celu spersonalizowania zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej;

6) sposób i tryb anulowania zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty pobytowej.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych uwzględni:

1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do zarejestrowania pobytu, wymiany lub wydania nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE oraz wydania lub wymiany karty pobytowej;

3) potrzebę zapewnienia sprawnej rejestracji pobytu obywatela UE oraz sprawnego wydania karty pobytowej oraz możliwości skutecznej weryfikacji przesłanek dokonania tych czynności;

4) zapewnienie możliwości sprawnego wyeliminowania wadliwego dokumentu.”;

36) po art. 41 dodaje się art. 41a–41e w brzmieniu:

„Art. 41a. 1. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, w stosunku do którego istnieje domniemanie, że jest ofiarą handlu ludźmi w rozumieniu art. 115 § 22 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444 i 1517), zwanej dalej „Kodeksem karnym”, wydaje się zaświadczenie potwierdzające istnienie tego domniemania.

2. W zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się:

1) imię (imiona) i nazwisko;

2) datę urodzenia;

3) miejsce i państwo urodzenia;

4) obywatelstwo;

5) płeć.

Art. 41b. 1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, wydaje organ właściwy do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego.

2. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, jest ważne przez okres 3 miesięcy od dnia jego wydania, a w przypadku małoletniego obywatela UE lub małoletniego członka rodziny niebędącego obywatelem UE – przez okres 4 miesięcy od dnia jego wydania.

3. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE może być wydane kolejne zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, na okres co najmniej 6 miesięcy, nie dłużej jednak niż na okres 3 lat, w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) podjął współpracę z organem właściwym do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego, a w przypadku małoletniego cudzoziemca – otrzymał status pokrzywdzonego w postępowaniu w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego;

3) zerwał kontakty z osobami podejrzanymi o popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego.

Art. 41c. 1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, unieważnia się w przypadku, gdy:

1) ustały przesłanki do jego wydania lub

2) w postępowaniu o wydanie zaświadczenia wnioskodawca:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub

3) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

2. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, unieważnia organ, który je wydał.

Art. 41d. Organ, który wydał lub unieważnił obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, powiadamia o tym fakcie ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 41e. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1, uwzględniając cel, w jakim zaświadczenie jest wydawane, oraz dane potwierdzające tożsamość obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.”;

37) art. 42 i art. 43 otrzymują brzmienie:

„Art. 42. Obywatel UE nabywa prawo stałego pobytu po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podczas którego spełniał co najmniej jedną z przesłanek prawa pobytu określoną w art. 16, art. 17, art. 19 ust. 1 lub 3 lub art. 19a.

Art. 43. Członek rodziny niebędący obywatelem UE nabywa prawo stałego pobytu po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z obywatelem UE lub z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, podczas którego spełniał co najmniej jedną z przesłanek prawa pobytu określoną w art. 18, art. 18a, art. 19 ust. 2 lub 3 lub art. 19a.”;

38) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu:

„Art. 43a. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE będący małżonkiem obywatela Rzeczypospolitej Polskiej nabywa prawo stałego pobytu po upływie 3 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podczas którego spełniał co najmniej jedną z przesłanek prawa pobytu określoną w art. 18, art. 18a, art. 19 ust. 2 lub 3 lub art. 19a.”;

39) w art. 47 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przerywa:

1) wykonanie decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE;

2) odbywanie kary pozbawienia wolności przez członka rodziny niebędącego obywatelem UE.”;

40) użyte w art. 48 w ust. 2, w art. 49 w ust. 1, 3 i 5, w art. 50, w art. 54, w art. 56 w ust. 1 we wprowadzeniu do wyliczenia, w art. 62, w art. 63 w ust. 1 i 2 i w art. 80 w pkt 4 w lit. c w różnym przypadku wyrazy „karta stałego pobytu członka rodziny obywatela UE” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „karta stałego pobytu”;

41) w art. 49:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Wniosek o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu składa się osobiście, z wyjątkiem następujących przypadków:

1) wniosek o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu osobie małoletniej składają rodzice lub ustanowieni przez sąd lub inny organ opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd lub inny organ opiekunów;

2) wniosek o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską składają rodzice, a osobie niepozostającej pod władzą rodzicielską składa opiekun ustanowiony przez sąd lub inny organ;

3) wniosek o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu osobie małoletniej bez opieki składa kurator.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. Przy składaniu wniosku o wydanie karty stałego pobytu jest wymagana obecność małoletniego członka rodziny niebędącego obywatelem UE, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia.

2b. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa, o którym mowa w ust. 2.”,

c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Do wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu dołącza się aktualne fotografie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.”,

d) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Od członka rodziny niebędącego obywatelem UE ubiegającego się o wydanie karty stałego pobytu, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia, pobiera się odciski linii papilarnych.”;

42) art. 51–53 otrzymują brzmienie:

„Art. 51. 1. Do postępowania o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu stosuje się przepisy art. 23.

2. Do postępowania o wydanie karty stałego pobytu stosuje się przepisy art. 23, art. 25 i art. 25a.

Art. 52. 1. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu umieszcza się:

1) następujące dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, który złożył wniosek:

a) imię (imiona) i nazwisko (nazwiska),

b) datę i miejsce urodzenia,

c) informację o obywatelstwie,

d) informację o płci,

e) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy,

f) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;

2) obraz linii papilarnych członka rodziny niebędącego obywatelem UE – w przypadku karty stałego pobytu;

3) nazwę organu, który go wydał;

4) datę wydania;

5) datę upływu terminu ważności dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu;

6) fotografię obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE;

7) adnotację „Dyrektywa 2004/38/WE” – w przypadku dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu;

8) adnotację „członek rodziny obywatela UE, art. 20 dyrektywy 2004/38/WE” – w przypadku karty stałego pobytu.

2. Niezależnie od danych, o których mowa w ust. 1, dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub karta stałego pobytu może zawierać podpis posiadacza oraz zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d lub pkt 5.

3. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu nie umieszcza się podpisu ich posiadacza, gdy są one wydawane:

1) osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia złożenia wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu, lub

2) osobie, która z powodu swojej niepełnosprawności nie może złożyć podpisu samodzielnie.

4. W karcie stałego pobytu nie umieszcza się obrazu linii papilarnych, jeżeli:

1) jest wydawana osobie, od której pobranie odcisków linii papilarnych jest fizycznie niemożliwe, lub

2) odstąpiono od osobistego stawiennictwa, na podstawie art. 49 ust. 2b.

5. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu nie umieszcza się danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, gdy obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE nie zameldował się w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

Art. 53. 1. Obywatel UE, odbierając dokument potwierdzający prawo stałego pobytu, okazuje ważny dokument podróży lub inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo.

2. Do odbioru dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 ust. 2–4.”;

43) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu:

„Art. 53a. 1. Członek rodziny niebędący obywatelem UE odbiera kartę stałego pobytu osobiście po okazaniu ważnego dokumentu podróży.

2. Do odbioru karty stałego pobytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ust. 2–6.”;

44) art. 55 otrzymuje brzmienie:

„Art. 55. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu i karta stałego pobytu są ważne przez 10 lat.”;

45) w art. 56:

a) w ust. 1:

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub”,

– dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu:

„3) w postępowaniu o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub o wydanie karty stałego pobytu wnioskodawca:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub

4) obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE ubiega się o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania karty stałego pobytu także wtedy, gdy związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego.”;

46) art. 57 i art. 58 otrzymują brzmienie:

„Art. 57. Do wymiany lub wydania nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 32.

Art. 58. Do wniosku o wymianę albo wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 1a–7.”;

47) po art. 58 dodaje się art. 58a w brzmieniu:

„Art. 58a. 1. W przypadku utraty lub uszkodzenia dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 33a ust. 1–3, art. 33b i art. 33c.

2. Zawiadomienia o utracie lub uszkodzeniu dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu dokonuje się na formularzu zawierającym dane, o których mowa w art. 52 ust. 1, oraz podpis zawiadamiającego.”;

48) art. 59–61 otrzymują brzmienie:

„Art. 59. 1. Do odbioru nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu stosuje się przepisy art. 29.

2. Do odbioru nowej karty stałego pobytu stosuje się przepisy art. 29a.

Art. 60. 1. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu unieważnia się, w przypadku gdy:

1) w postępowaniu o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu wnioskodawca:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego lub

2) wymagają tego poważne względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub

3) obywatel UE nabył prawo stałego pobytu w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.

2. Kartę stałego pobytu unieważnia się, w przypadku gdy:

1) w postępowaniu o wydanie karty stałego pobytu wnioskodawca:

a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje lub

b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego lub

2) wymagają tego poważne względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub

3) związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub

4) członek rodziny niebędący obywatelem UE nabył prawo stałego pobytu w celu obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.

3. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub kartę stałego pobytu można unieważnić, w przypadku gdy obywatel UE albo członek rodziny niebędący obywatelem UE opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 2 lata.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, stosuje się odpowiednio przepis art. 31 ust. 3.

Art. 61. 1. Obywatel UE lub członek rodziny obywatela UE zwraca dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub kartę stałego pobytu organowi, który go wydał, gdy:

1) nabył obywatelstwo polskie;

2) wydano mu decyzję o unieważnieniu dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu.

2. Do zwrotu dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 37 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 i 4.”;

49) po art. 61 dodaje się art. 61a i art. 61b w brzmieniu:

„Art. 61a. Do anulowania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu stosuje się odpowiednio przepisy art. 37a, art. 37b i art. 37d.

Art. 61b. W przypadku gdy organ prowadzący kontrolę graniczną lub kontrolę legalności pobytu ustali, że obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE posługuje się dokumentem potwierdzającym prawo stałego pobytu lub kartą stałego pobytu, które był obowiązany zwrócić na podstawie art. 61 ust. 1, organ ten:

1) zatrzymuje taki dokument lub kartę;

2) wydaje nieodpłatnie zaświadczenie potwierdzające zatrzymanie takiego dokumentu lub takiej karty;

3) przesyła zatrzymany dokument lub zatrzymaną kartę organowi, który je wydał;

4) dokumentuje realizację czynności, o których mowa w pkt 1–3.”;

50) art. 65 otrzymuje brzmienie:

„Art. 65. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzory:

a) formularza wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu,

b) formularza wniosku o wydanie karty stałego pobytu,

c) formularza wniosku o wymianę albo wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu,

d) formularza wniosku o wymianę albo wydanie nowej karty stałego pobytu,

e) formularza zgłoszenia utraty lub uszkodzenia dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu,

f) zaświadczenia o utracie lub uszkodzeniu dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu,

g) zaświadczenia o zwrocie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu,

h) zaświadczenia potwierdzającego zatrzymanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu;

2) wzory dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i karty stałego pobytu;

3) liczbę fotografii i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanych do wniosku o wydanie lub wymianę dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu;

4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych członka rodziny niebędącego obywatelem UE w celu umieszczenia ich obrazu w karcie stałego pobytu;

5) sposób utrwalania danych umieszczanych w dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu i przekazywania ich w celu spersonalizowania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych uwzględni:

1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;

2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do wydania lub wymiany dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu;

3) potrzebę zapewnienia sprawnego wydania lub sprawnej wymiany dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu oraz możliwości skutecznej weryfikacji przesłanek dokonania tych czynności;

4) zapewnienie możliwości sprawnego wyeliminowania wadliwego dokumentu.”;

51) po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:

„Rozdział 4a

Przepisy szczególne dotyczące prawa pobytu lub prawa stałego pobytu obywateli Zjednoczonego Królestwa i członków ich rodzin

Art. 65a. Do postępowań w sprawie prawa pobytu lub prawa stałego pobytu obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa stosuje się przepisy rozdziału 3 i rozdziału 4, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozdziału.

Art. 65b. 1. Obywatelom Zjednoczonego Królestwa wydaje się:

1) w przypadku posiadania prawa pobytu – zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu;

2) w przypadku posiadania prawa stałego pobytu – dokument potwierdzający prawo stałego pobytu.

2. Członkom rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa wydaje się:

1) w przypadku posiadania prawa pobytu – kartę pobytową;

2) w przypadku posiadania prawa stałego pobytu – kartę stałego pobytu.

Art. 65c. 1. Przy składaniu wniosku o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty pobytowej jest wymagana obecność małoletniego obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia.

2. Od obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa ubiegającego się o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty pobytowej, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia, pobiera się odciski linii papilarnych.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa, o którym mowa w ust. 1.

Art. 65d. 1. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej umieszcza się:

1) następujące dane obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który złożył wniosek:

a) imię (imiona) i nazwisko (nazwiska),

b) datę i miejsce urodzenia,

c) informację o obywatelstwie,

d) informację o płci,

e) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy,

f) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;

2) obraz linii papilarnych obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa;

3) nazwę organu, który je wydał;

4) datę zarejestrowania pobytu – w przypadku zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu, lub datę wydania karty pobytowej;

5) datę upływu terminu ważności zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej;

6) fotografię obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa;

7) adnotację „Art. 50 TUE, Art. 18 ust. 4 Umowy Wystąpienia”;

8) adnotację „Art. 50 TUE – pracownik przygraniczny” – w przypadku zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu wydanego obywatelowi Zjednoczonego Królestwa będącemu pracownikiem przygranicznym, o którym mowa w art. 9 lit. b Umowy Wystąpienia, korzystającym z uprawnień pracownika w zakresie wjazdu i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Niezależnie od danych, o których mowa w ust. 1, zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu lub karta pobytowa może zawierać podpis obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa oraz zakodowany zapis danych osobowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d lub pkt 5.

3. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej nie umieszcza się podpisu ich posiadacza, gdy są one wydawane:

1) osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej, lub

2) osobie, która z powodu swojej niepełnosprawności nie może złożyć podpisu samodzielnie.

4. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej nie umieszcza się obrazu linii papilarnych, jeżeli:

1) dokument jest wydawany osobie, od której pobranie odcisków linii papilarnych jest fizycznie niemożliwe, lub

2) odstąpiono od osobistego stawiennictwa na podstawie art. 65c ust. 3 lub art. 65f ust. 3.

5. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej nie umieszcza się danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, gdy obywatel Zjednoczonego Królestwa lub członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa nie zameldował się w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

Art. 65e. 1. Obywatel Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu po okazaniu ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.

2. Członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście kartę pobytową po okazaniu ważnego dokumentu podróży.

3. W przypadku gdy zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu lub karta pobytowa zostały wydane osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia ich odbioru, albo osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie, odbioru zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej dokonuje odpowiednio rodzic, opiekun prawny albo kurator, po okazaniu ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.

4. Odbiór zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej wydanych osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie albo małoletniej, która do dnia złożenia wniosku o zarejestrowaniu pobytu lub wydanie karty pobytowej ukończyła 6. rok życia, wymaga obecności tej osoby.

5. Przed odbiorem zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej sprawdza się za pomocą czytnika elektronicznego, czy dane osobowe w nich zamieszczone są zgodne ze stanem faktycznym.

6. W przypadkach, o których mowa w art. 65c ust. 3 lub art. 65f ust. 3, odbioru karty pobytowej może dokonać pełnomocnik na podstawie pełnomocnictwa szczególnego do odbioru tego dokumentu, po okazaniu dokumentu potwierdzającego jego tożsamość. Przepisu ust. 5 nie stosuje się.

7. Osoba odbierająca zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu lub kartę pobytową potwierdza ich odbiór podpisem składanym na formularzu wniosku o ich wydanie.

Art. 65f. 1. Wniosek o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub nowej karty pobytowej składa się osobiście.

2. Wymóg osobistego stawiennictwa w chwili złożenia wniosków, o których mowa w ust. 1, nie dotyczy małoletniego obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia złożenia wniosku nie ukończył 6. roku życia.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa, o którym mowa w ust. 1.

4. Do wniosku o wymianę albo wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub nowej karty pobytowej dołącza się aktualne fotografie obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa.

5. Wnioski, o których mowa w ust. 1, w przypadku obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa będącego:

1) osobą małoletnią – składają rodzice lub ustanowieni przez sąd lub inny organ opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd lub inny organ opiekunów;

2) osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie – składa opiekun ustanowiony przez sąd lub inny organ;

3) osobą małoletnią bez opieki – składa kurator.

6. Organ właściwy do wymiany lub wydania nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub nowej karty pobytowej pobiera od obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który składa wniosek, o którym mowa w ust. 1, odciski linii papilarnych.

Art. 65g. Do odbioru nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub nowej karty pobytowej stosuje się przepisy art. 65e.

Art. 65h. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzory:

a) formularza wniosku o zarejestrowanie pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa,

b) formularza wniosku o wydanie karty pobytowej członkowi rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa,

c) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu,

d) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty pobytowej,

e) formularza zgłoszenia utraty lub uszkodzenia zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej,

f) zaświadczenia o utracie lub uszkodzeniu zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej,

g) zaświadczenia o zwrocie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej,

h) zaświadczenia potwierdzającego zatrzymanie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej,

i) zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu,

j) karty pobytowej;

2) dokumenty, które dołącza się do wniosku o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty pobytowej;

3) liczbę fotografii i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanych do wniosku o zarejestrowanie pobytu, wniosku o wydanie karty pobytowej, wniosku o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu i wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty pobytowej;

4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych od obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa w celu umieszczenia ich obrazu w karcie pobytowej;

5) sposób utrwalania danych umieszczanych w zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej i przekazywania ich w celu spersonalizowania zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej;

6) sposób i tryb anulowania zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych uwzględni:

1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do zarejestrowania pobytu, wydania karty pobytowej, wymiany lub wydania nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej.

Art. 65i. 1. Przy składaniu wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu jest wymagana obecność małoletniego obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia.

2. Od obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa ubiegającego się o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia, pobiera się odciski linii papilarnych.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa, o którym mowa w ust. 1.

Art. 65j. 1. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu umieszcza się:

1) następujące dane obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który złożył wniosek:

a) imię (imiona) i nazwisko (nazwiska),

b) datę i miejsce urodzenia,

c) informację o obywatelstwie,

d) informację o płci,

e) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy,

f) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;

2) obraz linii papilarnych obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa;

3) nazwę organu, który go wydał;

4) datę wydania;

5) datę upływu terminu ważności dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu;

6) fotografię obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa;

7) adnotację „Art. 50 TUE, Art. 18 ust. 4 Umowy Wystąpienia”.

2. Niezależnie od danych, o których mowa w ust. 1, dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub karta stałego pobytu może zawierać podpis obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa oraz zakodowany zapis danych osobowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d lub pkt 5.

3. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu nie umieszcza się podpisu ich posiadacza, gdy są one wydawane:

1) osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia złożenia wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu, lub

2) osobie, która z powodu swojej niepełnosprawności nie może złożyć podpisu samodzielnie.

4. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu nie umieszcza się obrazu linii papilarnych, jeżeli:

1) są wydane osobie, od której pobranie odcisków linii papilarnych jest fizycznie niemożliwe;

2) odstąpiono od osobistego stawiennictwa, na podstawie art. 65i ust. 3 lub art. 65l ust. 3.

5. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu nie umieszcza się danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, gdy obywatel Zjednoczonego Królestwa lub członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa nie zameldował się w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

Art. 65k. 1. Obywatel Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście dokument potwierdzający prawo stałego pobytu po okazaniu ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.

2. Członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście kartę stałego pobytu po okazaniu ważnego dokumentu podróży.

3. W przypadku gdy dokument, o którym mowa w ust. 1 lub 2, został wydany osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia jej odbioru, albo osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie, odbioru dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu dokonuje odpowiednio rodzic, opiekun prawny albo kurator, po okazaniu ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.

4. Odbiór dokumentu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, wydanego osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie albo małoletniej, która do dnia złożenia wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu ukończyła 6. rok życia, wymaga obecności tej osoby.

5. Przed odbiorem dokumentu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, sprawdza się za pomocą czytnika elektronicznego, czy dane osobowe w niej zamieszczone są zgodne ze stanem faktycznym.

6. W przypadkach, o których mowa w art. 65i ust. 3 lub art. 65l ust. 3, odbioru dokumentu może dokonać pełnomocnik na podstawie pełnomocnictwa szczególnego do odbioru tego dokumentu, po okazaniu dokumentu potwierdzającego jego tożsamość. Przepisu ust. 5 nie stosuje się.

7. Osoba odbierająca dokument, o którym mowa w ust. 1 lub 2, potwierdza odbiór dokumentu podpisem składanym na formularzu wniosku o jego wydanie.

Art. 65l. 1. Wniosek o wymianę lub wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu składa się osobiście.

2. Wymóg osobistego stawiennictwa w chwili złożenia wniosków, o których mowa w ust. 1, nie dotyczy małoletniego obywatela Zjednoczonego Królestwa lub małoletniego członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia złożenia wniosku nie ukończył 6. roku życia.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa, o którym mowa w ust. 1.

4. Do wniosku o wymianę albo wydanie nowego dokumentu, o którym mowa w ust. 1, dołącza się aktualne fotografie obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa.

5. Wnioski, o których mowa w ust. 1, w przypadku obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa będącego:

1) osobą małoletnią – składają rodzice lub ustanowieni przez sąd lub inny organ opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd lub inny organ opiekunów;

2) osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie – składa opiekun ustanowiony przez sąd lub inny organ;

3) osobą małoletnią bez opieki – składa kurator.

6. Organ właściwy do wymiany lub wydania nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu pobiera od obywatela Zjednoczonego Królestwa, który składa wniosek, o którym mowa w ust. 1, odciski linii papilarnych.

Art. 65m. Do odbioru nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu stosuje się przepisy art. 65k.

Art. 65n. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzory:

a) formularza wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatelowi Zjednoczonego Królestwa,

b) formularza wniosku o wydanie karty stałego pobytu członkowi rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa,

c) formularza wniosku o wymianę albo wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu,

d) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty stałego pobytu,

e) formularza zgłoszenia utraty lub uszkodzenia dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu,

f) zaświadczenia o utracie lub uszkodzeniu dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu,

g) zaświadczenia o zwrocie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu,

h) zaświadczenia potwierdzającego zatrzymanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu;

2) wzór dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i karty stałego pobytu;

3) liczbę fotografii i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii dołączanych do wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu, wniosku o wydanie karty stałego pobytu, wniosku o wymianę lub wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty stałego pobytu;

4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych od obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz członków ich rodzin w celu umieszczenia ich obrazu w dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu;

5) sposób utrwalania danych umieszczanych w dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu i przekazywania ich w celu spersonalizowania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu;

6) sposób i tryb anulowania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych uwzględni:

1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;

2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do wydania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu, karty stałego pobytu, wymiany lub wydania nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu.

Art. 65o. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub kartę stałego pobytu, wydane obywatelowi Zjednoczonego Królestwa albo członkowi rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa można unieważnić, w przypadku gdy obywatel Zjednoczonego Królestwa albo członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 5 lat.”;

52) w rozdziale 5 dodaje się art. 65p w brzmieniu:

„Art. 65p. 1. Obywatelowi UE, który nie posiada prawa pobytu zgodnie z art. 16 lub art. 18 lub nie zachował prawa pobytu w przypadku, o którym mowa w art. 17, art. 19 ust. 1 i 3 lub art. 19a, może być wydana decyzja o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, który:

1) nie posiada prawa pobytu zgodnie z art. 18 lub art. 18a lub nie zachował prawa pobytu w przypadku, o którym mowa w art. 19 ust. 2 i 3 lub art. 19a, lub

2) nie posiada prawa pobytu lub nie zachował prawa pobytu w przypadku, o którym mowa w art. 19 ust. 3, w związku z wyjazdem z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, z którym przebywał na tym terytorium

– może być wydana decyzja o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;

53) w art. 66:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, którzy nie posiadają prawa stałego pobytu, może być wydana decyzja o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku gdy:

1) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub

2) ich pobyt na tym terytorium stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się choroby epidemiczne określone przez Światową Organizację Zdrowia oraz inne choroby wysoce zakaźne i szczególnie niebezpieczne, które podlegają zwalczaniu u obywateli polskich na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1845 i 2112).”;

54) art. 67 i art. 68 otrzymują brzmienie:

„Art. 67. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, którzy posiadają prawo stałego pobytu, może być wydana decyzja o wydaleniu, w przypadku gdy ich pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi poważne zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Art. 68. 1. Obywatelowi UE, który posiada prawo stałego pobytu oraz przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres 10 lat bezpośrednio poprzedzających wydanie decyzji o wydaleniu, decyzja o wydaleniu może być wydana tylko w przypadku, gdy jego pobyt na tym terytorium stanowi szczególnie poważne zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa publicznego, w szczególności przez zagrożenie dla pokoju, ludzkości, niepodległości lub obronności Rzeczypospolitej Polskiej lub ze względu na działalność terrorystyczną, handel ludźmi, seksualne wykorzystywanie osób, nielegalny handel narkotykami, nielegalny handel bronią, pranie pieniędzy, korupcję, fałszowanie środków płatniczych, przestępczość komputerową lub przestępczość zorganizowaną.

2. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ust. 1, przerywa odbywanie kary pozbawienia wolności przez obywatela UE.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że obywatel UE posiada silne więzi rodzinne, społeczne i kulturowe w Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Dokonując oceny okoliczności, o których mowa w ust. 3, uwzględnia się:

1) okres pobytu obywatela UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed odbywaniem kary pozbawienia wolności;

2) istnienie więzi rodzinnych, społecznych i kulturowych z państwem pochodzenia;

3) charakter i okoliczności popełnionego przestępstwa, za które obywatel UE odbywał karę pozbawienia wolności;

4) zachowanie obywatela UE w okresie odbywania kary pozbawienia wolności.”;

55) w art. 68a dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do decyzji, o której mowa w art. 65p.”;

56) w art. 71:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, nie określa się terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo określa się termin krótszy niż 31 dni, gdy wymaga tego stopień zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.”,

b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:

„2a. W decyzji, o której mowa w ust. 1, w której nie określono terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskazuje się państwo, do którego następuje wydalenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.

2b. Decyzja, o której mowa w ust. 1, w której nie określono terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega przymusowemu wykonaniu.”;

57) w art. 72 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy decyzja o wydaleniu została wydana ze względu na okoliczności, o których mowa w art. 68 ust. 1.”;

58) w art. 73:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE wydaje:

1) z urzędu – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który stwierdził istnienie przesłanki uzasadniającej wydanie decyzji o wydaleniu;

2) na wniosek wojewody, Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, organu Krajowej Administracji Skarbowej, komendanta wojewódzkiego lub komendanta powiatowego Policji – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na siedzibę organu występującego z wnioskiem albo miejsce pobytu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej odnotowuje wydanie decyzji o wydaleniu w dokumencie podróży obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE oraz niezwłocznie informuje o tym organ, który wystąpił z wnioskiem o jej wydanie.”;

59) art. 73a otrzymuje brzmienie:

„Art. 73a. 1. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który wydał decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, pobiera od niego odciski linii papilarnych oraz sporządza jego fotografię.

2. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który pobrał odciski linii papilarnych obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, przekazuje Komendantowi Głównemu Policji ich obraz, dane osobowe obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE oraz dane osobowe i informacje, o których mowa w art. 430 ust. 6 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”;

60) po art. 73c dodaje się art. 73d w brzmieniu:

„Art. 73d. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, w stosunku do komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej w sprawach o wydalenie lub o uchylenie decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców.”;

61) w art. 74 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który wydał decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, informuje organ gminy właściwy ze względu na miejsce zameldowania na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE o opuszczeniu przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wykonaniem decyzji o wydaleniu.”;

62) w art. 74a dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:

„4. Koszty, o których mowa w ust. 1, ustala się, gdy decyzja o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE stała się ostateczna, a w przypadku wydania takiej decyzji przez organ wyższego stopnia – gdy decyzja ostateczna została doręczona, chyba że podlega ona natychmiastowemu wykonaniu.

5. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, przedawniają się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja o ustaleniu wysokości kosztów stała się ostateczna.”;

63) po art. 74a dodaje się art. 74aa i art. 74ab w brzmieniu:

„Art. 74aa. Koszty, o których mowa w art. 74a ust. 1, ponosi odpowiednio obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE.

Art. 74ab. 1. Organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości kosztów, o których mowa w art. 74a ust. 1, może zmienić tę decyzję, jeżeli koszty te uległy zmianie po wydaniu decyzji. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.

2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.”;

64) art. 75–77 otrzymują brzmienie:

„Art. 75. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej, który wydał decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, uchyla tę decyzję, jeżeli nie została wykonana po upływie 2 lat od dnia jej wydania, w przypadku gdy:

1) obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE nie stanowi już rzeczywistego zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub

2) okoliczności, które miały wpływ na wydanie decyzji o wydaleniu uległy istotnej zmianie.

Art. 76. Do czasu zakończenia postępowania w sprawie uchylenia decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, o którym mowa w art. 75, decyzji tych nie wykonuje się.

Art. 77. 1. Dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, którym wydano decyzję o wydaleniu ze względu na zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, umieszcza się w wykazie na okres 5 lat, począwszy od dnia:

1) wykonania decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE;

2) upływu terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonego w decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, w przypadku braku informacji o wykonaniu tej decyzji.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, gdy Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców uzyskał informację o wykonaniu decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE będącej podstawą wpisu do wykazu, okres obowiązywania wpisu jest korygowany w ten sposób, że za jego początek uznaje się dzień wykonania tej decyzji.

3. Dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE usuwa się z wykazu po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1 i 2.”;

65) po art. 77 dodaje się art. 77a w brzmieniu:

„Art. 77a. 1. Obowiązywanie wpisu do wykazu zawiesza się, jeżeli obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE posiada ważne zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1.

2. Obowiązywanie wpisu do wykazu zawiesza się do dnia, w którym ustaną okoliczności uzasadniające to zawieszenie.

3. Zawieszenie obowiązywania wpisu do wykazu przerywa okres obowiązywania wpisu do wykazu.”;

66) w art. 78 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wpisu do wykazu, przedłużenia obowiązywania wpisu, zawieszenia obowiązywania wpisu oraz wykreślenia wpisu dokonuje z urzędu Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców.”;

67) po rozdziale 5 dodaje się rozdział 5a w brzmieniu:

„Rozdział 5a

Postępowanie w sprawie zatrzymania obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, umieszczenia go w strzeżonym ośrodku lub zastosowania wobec niego aresztu dla cudzoziemców

Art. 78a. 1. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE, wobec którego zachodzą okoliczności uzasadniające wydanie mu decyzji o wydaleniu, w której nie określa się terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub określa się termin krótszy niż 31 dni, albo który uchyla się od wykonania obowiązków określonych w tej decyzji, może być zatrzymany na okres nie dłuższy niż 48 godzin.

2. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE może także zostać zatrzymany na okres nie dłuższy niż 48 godzin w celu przymusowego wykonania decyzji o wydaleniu.

3. Zatrzymania obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE dokonuje Straż Graniczna lub Policja, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 – Straż Graniczna.

4. Organy, o których mowa w ust. 3, niezwłocznie pobierają odciski linii papilarnych od obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE i przekazują Komendantowi Głównemu Policji dane osobowe i informacje, o których mowa w art. 430 ust. 6 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.

5. Po zatrzymaniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE:

1) Policja – niezwłocznie przekazuje go do dyspozycji właściwego ze względu na miejsce jego zatrzymania organu Straży Granicznej, składając jednocześnie wniosek o wydanie decyzji o wydaleniu;

2) Straż Graniczna w zależności od okoliczności:

a) występuje do sądu z wnioskiem o umieszczenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub o zastosowanie wobec nich aresztu dla cudzoziemców lub

b) doprowadza obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE do granicy albo portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego następuje doprowadzenie.

6. Zatrzymanego obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE zwalnia się:

1) jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie zostali oni przekazani do dyspozycji sądu i jednocześnie nie został złożony wniosek o umieszczenie ich w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec nich aresztu dla cudzoziemców lub

2) jeżeli w ciągu 24 godzin od chwili przekazania do dyspozycji sądu nie doręczono im postanowienia o umieszczeniu w strzeżonym ośrodku albo o zastosowaniu wobec nich aresztu dla cudzoziemców, lub

3) na polecenie sądu, lub

4) jeżeli ustanie przyczyna zatrzymania, o której mowa w ust. 1 i 2.

Art. 78b. Obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE umieszcza się w strzeżonym ośrodku, jeżeli:

1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o wydaleniu, w której nie będzie określony termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo będzie określony termin krótszy niż 31 dni, lub

2) wydano decyzję o wydaleniu, w której nie określono terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo określony termin jest krótszy niż 31 dni i istnieje konieczność zabezpieczenia jej przymusowego wykonania, lub

3) nie opuścili oni terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji o wydaleniu.

Art. 78c. 1. Areszt dla cudzoziemców stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 78b, gdy istnieje ryzyko, że obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE nie podporządkuje się zasadom pobytu obowiązującym w strzeżonym ośrodku.

2. Areszt dla cudzoziemców wykonuje się w pomieszczeniach strzeżonych ośrodków lub w pomieszczeniach Straży Granicznej przeznaczonych dla osób zatrzymanych.

Art. 78d. Postanowienia o umieszczeniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec nich aresztu dla cudzoziemców nie wydaje się, jeżeli mogłoby to spowodować niebezpieczeństwo dla ich życia lub zdrowia.

Art. 78e. 1. Sąd po wysłuchaniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE wydaje postanowienie o umieszczeniu ich w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec nich aresztu dla cudzoziemców.

2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, na wniosek organu Straży Granicznej, sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce aktualnego pobytu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.

3. Wniosek o umieszczenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec nich aresztu dla cudzoziemców zawiera:

1) następujące dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE:

a) imię (imiona), nazwisko, płeć oraz imiona rodziców,

b) datę, miejsce i państwo urodzenia,

c) obywatelstwo;

2) dotychczasowe miejsce zamieszkania;

3) stałe miejsce zamieszkania za granicą;

4) podstawę prawną wniosku;

5) wskazanie okresu, na jaki umieszcza się w strzeżonym ośrodku lub stosuje się wobec nich areszt dla cudzoziemców;

6) uzasadnienie.

4. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie w strzeżonym ośrodku obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE wraz z małoletnim pozostającym pod ich opieką, kieruje się także dobrem tego małoletniego.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o umieszczenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec nich aresztu dla cudzoziemców, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego prowadzenia postępowań w sprawie umieszczenia obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku albo zastosowania wobec nich aresztu dla cudzoziemców.

Art. 78f. 1. Sąd w postanowieniu o umieszczeniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec niego aresztu dla cudzoziemców wskazuje okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące.

2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu okręgowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni.

Art. 78g. 1. Postanowienie o zwolnieniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców wydaje niezwłocznie, z urzędu lub na wniosek obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, w przypadku:

1) ustania przyczyny uzasadniającej stosowanie tych środków lub

2) stwierdzenia, że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 78d, lub

3) stwierdzenia okoliczności innych niż określone w art. 78d, uniemożliwiających stosowanie tych środków, lub

4) zastosowania wobec obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE tymczasowego aresztowania albo innego środka prawnego skutkującego pozbawieniem wolności, lub

5) stwierdzenia, że ze względów prawnych lub faktycznych wykonanie decyzji o wydaleniu nie jest możliwe.

2. Na postanowienie organu Straży Granicznej o odmowie uwzględnienia wniosku o zwolnienie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie wnosi się do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę organu Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, za pośrednictwem organu Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców.

3. Zażalenie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek o zwolnienie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców został złożony po upływie co najmniej 1 miesiąca od dnia wydania postanowienia o umieszczeniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub zastosowaniu wobec niego aresztu dla cudzoziemców lub zwolnienia obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców.

4. Organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, niezwłocznie przekazuje zażalenie do sądu rejonowego. Sąd rozpoznaje zażalenie w terminie 7 dni.

5. Obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE umieszczonego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców zwalnia się w przypadku:

1) upływu okresu pobytu określonego w postanowieniu, o którym mowa w art. 78f ust. 1, lub

2) wydania postanowienia lub zarządzenia o zwolnieniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka albo z aresztu dla cudzoziemców, lub

3) doręczenia obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE decyzji o uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności decyzji o wydaleniu.

6. Organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, niezwłocznie informuje sąd, który wydał postanowienie, o zwolnieniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka albo z aresztu dla cudzoziemców.”;

68) art. 79 otrzymuje brzmienie:

„Art. 79. W sprawach dotyczących obywateli UE i członków rodzin niebędących obywatelami UE prowadzi się w systemie informatycznym następujące rejestry:

1) pobytu obywatela UE;

2) kart pobytowych;

3) dokumentów potwierdzających prawo stałego pobytu;

4) kart stałego pobytu;

5) zaświadczeń, o których mowa w art. 41a ust. 1.”;

69) po art. 79 dodaje się art. 79a w brzmieniu:

„Art. 79a. Rejestry w sprawach dotyczących obywateli UE i członków rodzin niebędących obywatelami UE prowadzą:

1) wojewoda i Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, każdy w swoim zakresie – w przypadku rejestrów, o których mowa w art. 79 pkt 1–4;

2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku rejestru, o którym mowa w art. 79 pkt 5.”;

70) w art. 80:

a) w pkt 1:

– lit. a otrzymuje brzmienie:

„a) informacje o wnioskach dotyczących zarejestrowania pobytu, wydania nowego i wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu,”,

– lit. d otrzymuje brzmienie:

„d) informacje o wydaniu nowego i wymianie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu,”,

– w lit. e średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. f i g w brzmieniu:

„f) informacje o dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu,

g) obraz linii papilarnych – w przypadku obywateli Zjednoczonego Królestwa;”,

b) w pkt 2:

– lit. a i b otrzymują brzmienie:

„a) wnioskach o wydanie karty pobytowej, wydanie nowej karty pobytowej i wymianę karty pobytowej,

b) dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności karty pobytowej,”,

– w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:

„d) obrazie linii papilarnych;”,

c) w pkt 3:

– lit. a i b otrzymują brzmienie:

„a) wnioskach o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu, wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i wymianę dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu,

b) dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu,”,

– w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:

„d) obrazie linii papilarnych – w przypadku obywateli Zjednoczonego Królestwa;”,

d) w pkt 4:

– lit. a i b otrzymują brzmienie:

„a) wnioskach o wydanie karty stałego pobytu, wydanie nowej karty stałego pobytu i wymianę karty stałego pobytu,

b) dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności karty stałego pobytu,”,

– w lit. c kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:

„d) obrazie linii papilarnych;”,

e) dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

„5) w rejestrze, o którym mowa w art. 79 pkt 5, przechowuje się informacje o:

a) organie, który wydał zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1,

b) dacie wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1,

c) dacie unieważnienia zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1.”;

71) po art. 80 dodaje się art. 80a i art. 80b w brzmieniu:

„Art. 80a. 1. Dane w postaci odcisków linii papilarnych pobranych w celu wydania karty pobytowej lub karty stałego pobytu przechowuje się w rejestrach, o których mowa w art. 79 pkt 2 lub 4, do czasu wpisania do tych rejestrów potwierdzenia odbioru tych kart przez organ, który je wydał, nie dłużej niż 90 dni od dnia wydania tych kart.

2. W przypadku wydania decyzji o odmowie wydania karty pobytowej lub karty stałego pobytu lub decyzji o odmowie ich wymiany dane w postaci odcisków linii papilarnych przechowuje się w rejestrach, o których mowa w art. 79 pkt 2 lub 4, do czasu wpisania informacji o wydaniu tych decyzji do rejestrów, gdy decyzje te stały się prawomocne.

Art. 80b. 1. Dane w postaci odcisków linii papilarnych pobranych w celu zarejestrowania pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa, wydania nowego lub wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub wydania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa, wydania nowego lub wymiany dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu przechowuje się w rejestrach, o których mowa w art. 79 pkt 1 lub 3, do czasu wpisania do tych rejestrów potwierdzenia odbioru zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu przez organ, który je wydał, nie dłużej niż 90 dni od daty wydania tych dokumentów.

2. W przypadku wydania decyzji o odmowie zarejestrowania pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa, wydania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa lub decyzji o odmowie wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub wymiany dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu dane w postaci odcisków linii papilarnych przechowuje się w rejestrach, o których mowa w art. 79 pkt 1 lub 3, do czasu wpisania informacji o wydaniu tych decyzji do rejestrów, gdy decyzje te stały się prawomocne.”;

72) w art. 81:

a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2) uchyla się od obowiązku posiadania albo wymiany karty pobytowej lub karty stałego pobytu,

3) wbrew obowiązkowi nie zwraca zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, karty pobytowej, dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu,”,

b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia o utracie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, karty pobytowej, dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu w terminie 3 dni od dnia ich utraty”.

Art. 2. [Ustawa o pomocy społecznej] W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1876) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 5a otrzymuje brzmienie:

„Art. 5a. Prawo do świadczeń w formie interwencji kryzysowej, schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego przysługuje:

1) cudzoziemcom przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub

2) cudzoziemcom przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 176 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub

3) obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz członkom ich rodzin w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin posiadającym zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1 tej ustawy.”;

2) w art. 18 w ust. 1 w pkt 7 i w art. 20 w ust. 1 w pkt 4 po wyrazie „cudzoziemcom” dodaje się wyrazy „i osobom”;

3) w art. 47 ust. 3a otrzymuje brzmienie:

„3a. Cudzoziemcom i osobom, o których mowa w art. 5a, można udzielić schronienia na okres ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub na okres ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, lub na okres ważności zezwolenia, o którym mowa w art. 176 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.”;

4) w art. 101 w ust. 3 i w art. 106 w ust. 4 po wyrazie „cudzoziemców” dodaje się wyrazy „i osób”.

Art. 3. [Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy] W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1409 i 2023) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1:

a) w ust. 3 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:

„4a) cudzoziemców towarzyszących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelowi polskiemu jako członek rodziny w rozumieniu art. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin;”,

b) w ust. 4 wyrazy „pkt 3 i 4” zastępuje się wyrazami „pkt 3, 4 i 4a”;

2) w art. 87:

a) w ust. 1 po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:

„10a) towarzyszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelowi polskiemu jako członek rodziny w rozumieniu art. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin;”,

b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) posiadający w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 144, art. 151 ust. 1, art. 151b ust. 1, art. 158 ust. 2 pkt 1 lub 2, art. 161 ust. 2, art. 176 lub art. 186 ust. 1 pkt 3, 4, 7 lub 8 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub posiadający wizę krajową w celu prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych lub przebywający na tym terytorium na podstawie art. 21 ustawy z dnia 10 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2369);”.

Art. 4. [Ustawa o opłacie skarbowej] W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1546, 1565 i 2023) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 w lit. l średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. m oraz n w brzmieniu:

„m) pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej członków rodzin obywateli Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293 oraz z 2020 r. poz. 2023 i 2369),

n) pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy o Wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7), oraz członków ich rodzin, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f tej umowy, którzy do nich dołączają lub z nimi przebywają.”;

2) w załączniku do ustawy:

a) w części II w ust. 21 w kolumnie 4 dodaje się pkt 17 w brzmieniu:

„17) zaświadczenie potwierdzające, iż w stosunku do obywatela UE lub członka rodziny obywatela UE istnieje domniemanie, że są oni ofiarami handlu ludźmi”,

b) w części III:

– w ust. 2 w kolumnie 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) zezwolenie, o którym mowa w art. 160 pkt 4, 5 lub 6, art. 176 i art. 186 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach”,

– w ust. 3 w kolumnie 4 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) na podstawie art. 195 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach”.

Art. 5. [Ustawa o ewidencji ludności] W ustawie z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2019 r. poz. 1397 i 2294 oraz z 2020 r. poz. 695 i 2320) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 40 w ust. 2 wyrazy „ust. 1 i 2” zastępuje się wyrazami „ust. 1–2a”;

2) w art. 41:

a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Przepis ust. 2 stosuje się także do członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293 oraz z 2020 r. poz. 2023 i 2369).”,

b) w ust. 3 i 4 wyrazy „ust. 1 i 2” zastępuje się wyrazami „ust. 1–2a”;

3) w art. 43:

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Obywatel Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b Umowy o Wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7), dokonując zameldowania na pobyt stały, przedstawia ważne zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu albo ważny dokument potwierdzający prawo stałego pobytu, a członek jego rodziny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f tej umowy, przedstawia ważną kartę pobytową lub ważną kartę stałego pobytu.”,

b) w ust. 2 wyrazy „ważną kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej albo ważną kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej” zastępuje się wyrazami „ważną kartę stałego pobytu albo ważną kartę pobytową”,

c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Obywatel Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b Umowy o Wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, dokonując zameldowania się na pobyt czasowy, przedstawia ważne zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu albo ważny dokument potwierdzający prawo stałego pobytu, a członek jego rodziny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f tej umowy, przedstawia ważną kartę pobytową lub ważną kartę stałego pobytu.”,

d) w ust. 4 wyrazy „ważną kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej lub ważną kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej” zastępuje się wyrazami „ważną kartę stałego pobytu lub ważną kartę pobytową”.

Art. 6. [Ustawa o cudzoziemcach] W ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35, 2023 i 2320) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu:

„3) członków rodzin obywateli Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293 oraz z 2020 r. poz. 2023 i 2369), którzy do nich dołączają lub z nimi przebywają;

4) obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy o Wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7), zwanej dalej „Umową Wystąpienia”, oraz członków ich rodzin, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f Umowy Wystąpienia, chyba że ustawa stanowi inaczej.”;

2) uchyla się art. 29;

3) w art. 49 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach „Konfederacji Szwajcarskiej” dodaje się przecinek i wyrazy „obywatel Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia,”;

4) w art. 60 w ust. 1:

a) po pkt 17 dodaje się pkt 17a w brzmieniu:

„17a) dołączenia do obywatela Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, lub przebywania z nim;”,

b) po pkt 24a dodaje się pkt 24b w brzmieniu:

„24b) realizacji zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 1, 3, 4 lub 6;”,

c) pkt 25 otrzymuje brzmienie:

„25) innych niż określone w pkt 1–24b.”;

5) uchyla się art. 81;

6) w art. 159 w ust. 1 w pkt 1 po lit. hc dodaje się lit. hd w brzmieniu:

„hd) na podstawie prawa pobytu lub prawa stałego pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia,”;

7) w art. 160:

a) w pkt 1 wyrazy „o którym mowa w art. 2 pkt 4” zastępuje się wyrazami „o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. a i b”,

b) w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4–6 w brzmieniu:

„4) cudzoziemcowi będącemu członkiem rodziny zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, innym niż ten, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z tym obywatelem – ze względu na:

a) zależność finansową od niego lub pozostawanie z nim w gospodarstwie domowym w kraju, z którego przybył cudzoziemiec, lub

b) poważne względy zdrowotne wymagające osobistej opieki ze strony tego obywatela

– jeżeli temu cudzoziemcowi udzielono zezwolenia, o którym mowa w pkt 1, przed zakończeniem okresu przejściowego, o którym mowa w art. 126 Umowy Wystąpienia, albo po jego zakończeniu w związku z wnioskiem złożonym przed zakończeniem tego okresu jako członkowi rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz gdy spełnia on wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2;

5) cudzoziemcowi prowadzącemu życie rodzinne w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., z zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, z którym przebywa wspólnie na tym terytorium, jeżeli temu cudzoziemcowi udzielono zezwolenia, o którym mowa w pkt 3, przed zakończeniem okresu przejściowego, o którym mowa w art. 126 Umowy Wystąpienia, albo po jego zakończeniu w związku z wnioskiem złożonym przed zakończeniem tego okresu z uwagi na prowadzenie życia rodzinnego z obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz gdy spełnia on wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2;

6) cudzoziemcowi prowadzącemu życie rodzinne w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., z zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, z którym przebywa wspólnie na tym terytorium, jeżeli cudzoziemiec spełnia warunki, o których mowa w art. 10 ust. 4 Umowy Wystąpienia, oraz wymogi, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 2.”;

8) po art. 168 dodaje się art. 168a w brzmieniu:

„Art. 168a. 1. Wniosek o udzielenie cudzoziemcowi przebywającemu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 1, 3, 4 lub 6, składa obywatel polski, obywatel innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub obywatel Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego cudzoziemiec przybywa.

2. Złożenie przez osobę, o której mowa w ust. 1, zamieszkującą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 1, 3, 4 lub 6, w imieniu cudzoziemca – wymaga jego pisemnej zgody lub pisemnej zgody jego przedstawiciela ustawowego, chyba że wnioskodawca jest jego przedstawicielem ustawowym.

3. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 2, jest równoznaczne z udzieleniem obywatelowi polskiemu, obywatelowi innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub obywatelowi Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, zamieszkującemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pełnomocnictwa do działania w imieniu cudzoziemca w danym postępowaniu.”;

9) w art. 169 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 160 pkt 3, 5 lub 6, organ, który prowadzi to postępowanie, ustala w szczególności, czy więzi tego cudzoziemca z obywatelem polskim lub obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej są rzeczywiste i stałe.”;

10) w art. 186:

a) w ust. 1 w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 8 w brzmieniu:

„8) jest obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, który do dnia 31 grudnia 2020 r. wykonywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracę jako pracownik delegowany przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Przepis ust. 1 pkt 8 ma zastosowanie, jeżeli cudzoziemiec złożył wniosek o udzielenie tego zezwolenia nie później niż do dnia 31 grudnia 2021 r.”;

11) w art. 188 w ust. 1 we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „lub 4” zastępuje się przecinkiem i wyrazami „4 lub 8”;

12) w art. 190 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) 5 lat – jednorazowo, w przypadku, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 8.”;

13) w art. 191 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) art. 100 ust. 1 pkt 6 i 7 w przypadku, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3, 4, 6, 7 lub 8;”;

14) w art. 192 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Zezwolenie na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 8, cofa się cudzoziemcowi w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1–5 i 8 lub art. 101 pkt 2.”;

15) w art. 195:

a) w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyraz „lub” oraz pkt 10 w brzmieniu:

„10) jest obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, który do dnia 31 grudnia 2020 r. wykonywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracę jako pracownik delegowany przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia łącznie następujące warunki:

a) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej legalnie i nieprzerwanie co najmniej przez 5 lat bezpośrednio przed złożeniem wniosku, w tym na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 8,

b) posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,

c) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,

b) ust. 2a otrzymuje brzmienie:

„2a. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 lit. c lub pkt 10, stosuje się przepis art. 114 ust. 2.”,

c) po ust. 2a dodaje się ust. 2b i 2c w brzmieniu:

„2b. Wymóg posiadania źródła stabilnego i regularnego dochodu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, uważa się za spełniony również wówczas, gdy koszty utrzymania cudzoziemca będzie pokrywał członek rodziny obowiązany do jego utrzymania, który zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2c. Do ustalenia, czy cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, przebywa nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepis art. 47 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.”;

16) w art. 197 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Udzielenia zezwolenia na pobyt stały cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 10, odmawia się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4 lub 7.”;

17) w art. 199 w ust. 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:

„3) art. 195 ust. 1 pkt 10, cofa się zezwolenie na pobyt stały w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 4 lub 5.”;

18) w art. 229 w ust. 4 po pkt 1b dodaje się pkt 1c w brzmieniu:

„1c) uzyskał zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 1, 3, 4 lub 6, a w dniu złożenia wniosku o udzielenie mu tego zezwolenia przebywał poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, lub”;

19) w art. 236 po pkt 1a dodaje się pkt 1b i 1c w brzmieniu:

„1b) wydania karty pobytu cudzoziemcowi, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 186 ust. 1 pkt 8;

1c) wydania pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy na podstawie art. 195 ust. 1 pkt 10;”;

20) w art. 244 w ust. 1 w pkt 18 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 19 w brzmieniu:

„19) adnotację „Art. 50 TUE, Art. 18 ust. 4 Umowy Wystąpienia” – w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 160 pkt 4, 5 lub 6.”;

21) po art. 308 dodaje się art. 308a i art. 308b w brzmieniu:

„Art. 308a. Do członków rodzin obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej, obywateli Rzeczypospolitej Polskiej lub obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 1 pkt 4–6 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, którzy przestali przebywać na tym terytorium z tymi obywatelami, stosuje się przepisy rozdziału 5 tej ustawy.

Art. 308b. Do cudzoziemców posiadających zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 4–6, którzy przestali przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin.”;

22) w art. 429 w ust. 1:

a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) wojewoda i Szef Urzędu, każdy w zakresie swojej właściwości – w przypadku rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. d–g oraz i;”,

b) po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:

„9a) komendant oddziału Straży Granicznej, komendant placówki Straży Granicznej, Komendant Główny Straży Granicznej i Szef Urzędu, każdy w zakresie swojej właściwości – w przypadku rejestrów, o których mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. k;”;

23) w art. 443 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Umieszczone w Systemie Informacyjnym Schengen:

1) dane cudzoziemca – usuwa się w przypadku zawieszenia obowiązywania wpisu do wykazu, o którym mowa w art. 437,

2) dane członka rodziny obywatela Unii Europejskiej niebędącego obywatelem Unii Europejskiej – usuwa się w przypadku zawieszenia obowiązywania wpisu do wykazu, o którym mowa w art. 77a ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin

– do czasu ustania okoliczności uzasadniających to zawieszenie.”.

Art. 7. [Ważność dokumentów wydanych obywatelom UE lub członkom rodziny niebędącym obywatelami UE] 1. Zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, karty pobytu członka rodziny obywatela UE, dokumenty potwierdzające prawo stałego pobytu i karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE wydane obywatelom UE lub członkom rodziny niebędącym obywatelami UE do dnia 1 sierpnia 2021 r. zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane, nie dłużej jednak niż do dnia 3 sierpnia 2026 r.

2. W okresie od dnia 2 sierpnia 2021 r. do dnia 3 sierpnia 2026 r. obywatelowi UE może zostać na jego wniosek wydane nowe zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, o którym mowa w art. 28 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 8. [Obywatele Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej] 1. Zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, karty pobytu członka rodziny obywatela UE, dokumenty potwierdzające prawo stałego pobytu i karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE wydane obywatelom Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy o Wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7), zwanej dalej „Umową Wystąpienia”, oraz członkom rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f Umowy Wystąpienia, zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

2. Obywatele Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w ust. 1, zwani dalej „obywatelami Zjednoczonego Królestwa”, oraz członkowie rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o których mowa w ust. 1, zwani dalej „członkami rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa”, posiadający dokumenty, o których mowa w ust. 1, występują do wojewody właściwego ze względu na miejsce ich pobytu z wnioskiem o wydanie nowych dokumentów, o których mowa w art. 65b ustawy zmienianej w art. 1, w terminie do dnia 31 grudnia 2021 r.

3. Przed wydaniem nowych dokumentów, o których mowa w art. 65b ustawy zmienianej w art. 1, wojewoda zwraca się do komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z wnioskiem o przekazanie informacji, czy wjazd obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ich pobyt na tym terytorium mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

4. Organ prowadzący postępowanie w sprawie wydania nowych dokumentów, o których mowa w art. 65b ustawy zmienianej w art. 1, przekazuje wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, kopie wniosków, o których mowa w art. 33 ust. 1b ustawy zmienianej w art. 1, komendantowi oddziału Straży Granicznej, komendantowi wojewódzkiemu Policji i Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

5. Komendant oddziału Straży Granicznej, komendant wojewódzki Policji i Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego przekazują informację, o której mowa w ust. 3, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 3.

6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 5, może być przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 3, zawiadamia wojewodę.

7. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 3, nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 5 lub 6, uznaje się, że wymóg uzyskania informacji został spełniony.

8. Przepisów ust. 3–7 nie stosuje się do obywatela Zjednoczonego Królestwa i członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia złożenia wniosku nie ukończył 13. roku życia.

9. Wymiana informacji między wojewodą a organami, o których mowa w ust. 3, może odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Art. 9. [Ważność zaświadczeń wydanych obywatelom Zjednoczonego Królestwa oraz członkom ich rodzin] 1. Obywatelowi Zjednoczonego Królestwa oraz członkowi rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który:

1) do dnia 31 grudnia 2021 r. złożył wniosek o wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu, nowej karty pobytowej, nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu, o których mowa w art. 65b ustawy zmienianej w art. 1,

2) do dnia 31 grudnia 2021 r. złożył wniosek o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty pobytowej, dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu, o których mowa w rozdziale 4a ustawy zmienianej w art. 1,

3) przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytu członka rodziny obywatela UE, dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE, o których mowa w rozdziale 3 i rozdziale 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, jeżeli postępowanie w tej sprawie nie zostało zakończone do dnia 31 grudnia 2020 r.

– wojewoda wydaje zaświadczenie o złożeniu tego wniosku ważne przez rok.

2. W przypadku gdy postępowanie, o którym mowa w ust. 1, nie zostało zakończone przed upływem okresu ważności zaświadczenia, wojewoda, przed którym toczy się to postępowanie, wydaje kolejne zaświadczenie ważne przez rok. Jeżeli postępowanie toczy się przed Szefem Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zaświadczenie wydaje wojewoda, który orzekał w sprawie w pierwszej instancji.

3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) następujące dane obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który złożył wniosek:

a) imię (imiona) i nazwisko,

b) datę urodzenia,

c) obywatelstwo;

2) nazwę organu, który je wydał;

3) datę wydania;

4) informację o dacie złożenia wniosku;

5) informację o rodzaju wniosku, który został złożony;

6) informację o uprawnieniach wynikających z ust. 4;

7) datę upływu ważności zaświadczenia;

8) pieczęć organu, który je wydał;

9) podpis i pieczęć, z podaniem stanowiska służbowego upoważnionego pracownika organu, który je wydał.

4. Ważne zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, wraz z ważnym dokumentem podróży uprawnia do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy.

5. Obywatel Zjednoczonego Królestwa oraz członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa zwraca zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, wojewodzie, który je wydał:

1) najpóźniej w dniu odbioru dokumentów, o których mowa w ust. 1;

2) w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja kończąca postępowanie w inny sposób niż określony w pkt 1 stała się ostateczna, a w przypadku decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców – od dnia doręczenia tej decyzji.

6. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, unieważnia się w przypadku, gdy obywatel Zjednoczonego Królestwa lub członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa nie zwróci go w terminie określonym w ust. 5.

7. Organem właściwym w sprawie unieważnienia zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, jest wojewoda, który je wydał.

8. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, unieważnia się z dniem upływu terminu jego zwrotu, o którym mowa w ust. 5.

Art. 10. [Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór zaświadczenia o złożeniu wniosku wydawanego w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2;

2) sposób i tryb unieważniania zaświadczenia.

2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych uwzględni:

1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których mowa w ust. 1;

2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do wydania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1.

Art. 11. [Zaproszenie wpisane do ewidencji zaproszeń] 1. Zaproszenia wpisane do ewidencji zaproszeń na wniosek obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują ważność na okresy w nich wskazane.

2. Wnioski obywateli Zjednoczonego Królestwa lub członków rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa w sprawie wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń, złożone przed dniem wejścia w życie ustawy, rozpatruje się jak wnioski złożone przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub członków rodziny obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.

Art. 12. [Wiza] 1. Wizy wydane w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 17 ustawy zmienianej w art. 6, w związku z dołączeniem do obywatela Zjednoczonego Królestwa, zachowują ważność na okres, na jaki zostały wydane.

2. W postępowaniach w sprawie wydania wizy w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 17 ustawy zmienianej w art. 6, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, dotyczących członków rodziny, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, w związku z zamiarem dołączenia przez nich do obywatela Zjednoczonego Królestwa, tego obywatela Zjednoczonego Królestwa uważa się za obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Art. 13. [Zezwolenie na pobyt czasowy] 1. Zezwolenia na pobyt czasowy, o których mowa w art. 160 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 6, udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy członkom rodziny obywateli Zjednoczonego Królestwa innym niż określeni w art. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na okresy, na jakie zostały udzielone.

2. W postępowaniach w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 6, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, dotyczących członków rodziny obywateli Zjednoczonego Królestwa innych niż określeni w art. 2 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, obywatela Zjednoczonego Królestwa uważa się za obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

3. Zezwolenia na pobyt czasowy, o których mowa w art. 160 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 6, udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy cudzoziemcom prowadzącym życie rodzinne z obywatelami Zjednoczonego Królestwa w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. poz. 284, z późn. zm.⁴⁾), zachowują ważność na okresy, na jakie zostały udzielone.

4. W postępowaniach w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 160 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 6, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, dotyczących cudzoziemców prowadzących życie rodzinne z obywatelem Zjednoczonego Królestwa w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., obywatela Zjednoczonego Królestwa uważa się za obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Art. 14. [Zezwolenie na pobyt stały] Zezwolenia na pobyt stały, udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy zmienianej w art. 1 obywatelom Zjednoczonego Królestwa na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują ważność.

Art. 15. [Rejestracja pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa] 1. Jeżeli obywatel Zjednoczonego Królestwa będący pracownikiem przygranicznym, o którym mowa w art. 9 lit. b Umowy Wystąpienia, przed dniem 31 grudnia 2020 r. wykonywał pracę lub prowadził inną działalność zarobkową we własnym imieniu i na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie podlegał obowiązkowi rejestracji pobytu, po tym dniu nadal wykonuje pracę lub prowadzi taką działalność na tym terytorium i jednocześnie na nim nie zamieszkuje, jest obowiązany zarejestrować swój pobyt w terminie do dnia 31 grudnia 2021 r.

2. Do rejestracji pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 65c–65g oraz przepisy wydane na podstawie art. 65h ustawy zmienianej w art. 1.

Art. 16. [Stosowanie przepisów dotychczasowych] 1. Do postępowań wszczętych na podstawie ustaw zmienianych niniejszą ustawą i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe.

2. Postępowania w sprawie zarejestrowania pobytu, wydania karty pobytu członka rodziny obywateli UE, dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE prowadzone wobec obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz członków ich rodzin wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się jako postępowania, o których mowa w rozdziale 4a ustawy zmienianej w art. 1.

3. Postępowania w sprawie wymiany lub wydania nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, karty pobytu członka rodziny obywatela UE, dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE prowadzone wobec obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz członków ich rodzin wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy umarza się.

4. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, w sprawie wydania lub wymiany karty pobytu członka rodziny obywatela UE zakończone po dniu 1 sierpnia 2021 r. zakończy się wydaniem lub wymianą karty pobytowej według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, chyba że zachodzą podstawy do odmowy wydania lub wymiany karty pobytowej.

5. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, w sprawie wydania lub wymiany karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE zakończone po dniu 1 sierpnia 2021 r. zakończy się wydaniem lub wymianą karty stałego pobytu według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 65 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, chyba że zachodzą podstawy do odmowy wydania lub wymiany karty stałego pobytu.

6. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, w sprawie zarejestrowania pobytu lub wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu zakończone po dniu 1 sierpnia 2021 r. zakończy się wydaniem lub wymianą tego zaświadczenia według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, chyba że zachodzą podstawy do odmowy wydania lub wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu.

7. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, w sprawie wydania lub wymiany dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu zakończone po dniu 1 sierpnia 2021 r. zakończy się wydaniem lub wymianą tego dokumentu według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 65 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, chyba że zachodzą podstawy do odmowy wydania lub wymiany dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu.

Art. 17. [Pobranie odcisków linii papilarnych] 1. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, który najpóźniej w dniu 2 sierpnia 2021 r. ukończył 6. rok życia, wobec którego toczy się postępowanie w sprawie wydania lub wymiany karty pobytowej, które zakończy się wydaniem lub wymianą karty pobytowej, albo postępowanie w sprawie wydania lub wymiany karty stałego pobytu, które zakończy się wydaniem lub wymianą karty stałego pobytu, dokumenty te wydaje się lub wymienia po pobraniu odcisków linii papilarnych, chyba że ich pobranie jest fizycznie niemożliwe.

2. Obywatelowi Zjednoczonego Królestwa oraz członkowi rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który najpóźniej w dniu wejścia w życie ustawy ukończył 6. rok życia, wobec którego w tym dniu toczy się postępowanie w sprawie zarejestrowania pobytu, wydania karty pobytu członka rodziny obywatela UE albo postępowanie w sprawie wydania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE, które zakończy się zarejestrowaniem pobytu lub wydaniem karty pobytowej dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu, dokumenty te wydaje się po pobraniu odcisków linii papilarnych, chyba że ich pobranie jest fizycznie niemożliwe.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan zdrowia członka rodziny niebędącego obywatelem UE, obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogów, o których mowa w ust. 1 i 2.

Art. 18. [Organ właściwy do uchylenia decyzji o wydaleniu obywatela UE albo członka rodziny niebędącego obywatelem UE] Organem właściwym do uchylenia decyzji o wydaleniu obywatela UE albo członka rodziny niebędącego obywatelem UE wydanych przez wojewodę lub Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na podstawie art. 73 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym w przypadkach, o których mowa w art. 75 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą, jest komendant placówki Straży Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu obywatela UE albo członka rodziny niebędącego obywatelem UE.

Art. 19. [Wykonanie decyzji o wydaleniu wydanej na podstawie art. 66-68 ustawy o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin] W przypadku wykonania decyzji o wydaleniu wydanej na podstawie art. 66–68 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym stosuje się przepis art. 74 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym.

Art. 20. [Termin zameldowania na pobyt stały lub na pobyt czasowy] 1. Do dnia 31 grudnia 2021 r. obywatele Zjednoczonego Królestwa oraz członkowie rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa, dokonując zameldowania na pobyt stały lub na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 43 ust. 1a i 3a ustawy zmienianej w art. 5, mogą przedstawić dokumenty, o których mowa w art. 8 ust. 1.

2. Obywatele Zjednoczonego Królestwa oraz członkowie rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa, dokonując zameldowania na pobyt stały lub na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 43 ust. 1a i 3a ustawy zmienianej w art. 5, mogą przedstawić zaświadczenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2.

Art. 21. [Pracownik delegowany przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej] Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia 31 grudnia 2020 r. wykonywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracę jako pracownik delegowany przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uważa się za legalny w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2021 r., chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 22. [Dodatkowe informacje przechowywane w rejestrze od 1 sierpnia 2021 r.] W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 1 sierpnia 2021 r. w rejestrze, o którym mowa w:

1) art. 79 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, przechowuje się dodatkowo informacje o:

a) wnioskach dotyczących zarejestrowania pobytu, wydania nowego i wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa,

b) wydaniu nowego lub wymianie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa,

c) dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela Zjednoczonego Królestwa;

2) art. 79 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, przechowuje się dodatkowo:

a) informacje o wnioskach o wydanie karty pobytowej, wydanie nowej karty pobytowej i wymianę karty pobytowej członkom rodziny obywateli Zjednoczonego Królestwa,

b) informacje o dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności karty pobytowej wydanej członkowi rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa,

c) obraz linii papilarnych członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa;

3) art. 79 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1, przechowuje się dodatkowo informacje o:

a) wnioskach o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu, wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i wymianę dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu dla obywatela Zjednoczonego Królestwa,

b) dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu;

4) art. 79 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1, przechowuje się dodatkowo:

a) informację o wnioskach o wydanie karty stałego pobytu, wydanie nowej karty stałego pobytu i wymianę karty stałego pobytu,

b) informację o dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności karty stałego pobytu,

c) obraz linii papilarnych obywatela Zjednoczonego Królestwa i członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa.

Art. 23. [Dotychczasowe przepisy wykonawcze] Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 6 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 6, jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 24. [Przepisy uchylone] Traci moc ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o uregulowaniu niektórych spraw w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej bez zawarcia umowy, o której mowa w art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. poz. 622 i 1495).

Art. 25. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2021 r., z wyjątkiem:

1) art. 1 pkt 8 w zakresie art. 8b ust. 2, pkt 9, 18, 19, 22–30, 32–35, 40–47, pkt 48 w zakresie art. 59, art. 60 ust. 2 i 3 oraz art. 61, pkt 49, 50, pkt 68 w zakresie art. 79 pkt 2 i 4, pkt 70 w zakresie art. 80 pkt 1 lit. a, d i f, pkt 2 lit. a, b i d, pkt 3 lit. a, pkt 4 lit. a, b i d, pkt 71 w zakresie art. 80a i pkt 72,

2) art. 5 pkt 3 lit. b i d

– które wchodzą w życie z dniem 2 sierpnia 2021 r.