§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres zadań psychologa w ramach wsparcia psychologicznego dyspozytorów medycznych.

§ 2. Zakres zadań, o których mowa w § 1, obejmuje:

1) prowadzenie działań pomocowych z zakresu indywidualnych i grupowych metod wsparcia psychologicznego, w tym:

a) prewencji stresu zawodowego,

b) konsultacji, diagnozy i poradnictwa,

c) interwencji kryzysowych,

d) działań z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia;

2) prowadzenie szkoleń w zakresie:

a) umiejętności radzenia sobie ze stresem, w tym stresem chronicznym oraz pourazowym,

b) umiejętności współpracy w zespole i wsparcia koleżeńskiego,

c) innych kompetencji psychologicznych przydatnych na stanowisku dyspozytora medycznego;

3) badanie kompetencji psychologicznych kandydatów ubiegających się o zatrudnienie na stanowisku dyspozytora medycznego.

§ 3. 1. Psycholog otrzymuje informacje w zakresie potrzeb wsparcia psychologicznego dyspozytorów medycznych od:

1) dyspozytora medycznego;

2) innego psychologa;

3) kierownika dyspozytorni medycznej lub jego zastępcy;

4) głównego dyspozytora medycznego lub jego zastępcy.

2. Kierownik dyspozytorni medycznej lub jego zastępca oraz główny dyspozytor medyczny lub jego zastępca są obowiązani do przekazywania psychologowi informacji dotyczących zaistniałych sytuacji stresowych, niezwłocznie po powzięciu informacji o ich zaistnieniu.

§ 4. W ramach badania kompetencji psychologicznych kandydatów ubiegających się o zatrudnienie na stanowisku dyspozytora medycznego psycholog:

1) weryfikuje przy użyciu psychologicznych metod diagnostycznych obejmujących wywiad, obserwację i standardowe narzędzia pomiarowe:

a) predyspozycje do radzenia sobie ze stresem i odporność psychiczną,

b) umiejętność współpracy w zespole,

c) kompetencje komunikacyjne,

d) inne predyspozycje osobowościowe istotne z uwagi na specyfikę pracy dyspozytora medycznego;

2) sporządza raport z badania kompetencji psychologicznych w postaci listy kandydatów zawierającej imiona i nazwiska kandydatów z rekomendacją przyjęcia kandydata do pracy na stanowisku dyspozytora medycznego bądź z informacją o braku takiej rekomendacji;

3) przygotowuje nowo zatrudnione osoby do pracy na stanowisku dyspozytora medycznego przez omówienie:

a) psychologicznych aspektów środowiska pracy dyspozytora medycznego,

b) psychologicznych aspektów podejmowania decyzji przez dyspozytora medycznego, w tym wpływu zmęczenia na proces decyzyjny,

c) zasad dobrej praktyki w zakresie współpracy między dyspozytorami medycznymi,

d) typowych sytuacji trudnych oraz metod ich opanowywania;

4) opracowuje i aktualizuje materiały służące wdrażaniu pracowników do pracy na stanowisku dyspozytora medycznego.

§ 5. W ramach prewencji stresu zawodowego psycholog:

1) współpracuje z kierownikiem dyspozytorni medycznej oraz jego zastępcą w zakresie analizy i budowania klimatu organizacyjnego sprzyjającego współpracy i rozwojowi zawodowemu dyspozytorów medycznych;

2) prowadzi analizy potrzeb szkoleniowych, w tym z wykorzystaniem badań ankietowych, wniosków kierownika dyspozytorni medycznej lub jego zastępcy, wniosków z obserwacji własnych oraz wniosków dyspozytorów medycznych;

3) planuje programy szkoleniowe;

4) organizuje i przeprowadza szkolenia w zakresie:

a) rozpoznawania symptomów stresu, stylów i metod radzenia sobie ze stresem, w tym stresem długotrwałym,

b) rozpoznawania symptomów i przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu,

c) rozpoznawania stresu pourazowego i radzenia sobie z jego objawami,

d) profilaktyki uzależnień,

e) umiejętności udzielania różnego rodzaju wsparcia współpracownikom,

f) efektywnej komunikacji w sytuacji kryzysowej,

g) współpracy zespołowej w sytuacjach kryzysowych,

h) prewencji mobbingu, molestowania i dyskryminacji;

5) opracowuje dokumentację szkoleniową;

6) opracowuje materiały informacyjne i szkoleniowe w zakresie realizowanych szkoleń;

7) monitoruje efektywność szkoleń;

8) prowadzi programy informacyjne i projekty mające na celu prewencję stresu zawodowego u dyspozytorów medycznych, zgodnie z najnowszą wiedzą i zasadami dobrej praktyki psychologicznej.

§ 6. 1. W ramach wsparcia psychologicznego psycholog obserwuje dyspozytora medycznego na stanowisku pracy, za jego zgodą, w zakresie umiejętności radzenia sobie ze stresem oraz współpracy w zespole, a w razie konieczności podejmuje działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1.

2. Działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1, są podejmowanie przez psychologa w sytuacjach:

1) zgłoszenia przez dyspozytora medycznego problemów psychicznych, mogących wpływać na poziom jego funkcjonowania psychicznego;

2) zaobserwowanych albo zgłoszonych przez kierownika dyspozytorni, jego zastępcę oraz głównego dyspozytora medycznego lub jego zastępcę trudności dyspozytora medycznego w pracy zespołowej lub indywidualnej;

3) stwierdzenia u dyspozytora medycznego symptomów świadczących o trudnościach psychicznych.

3. Działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1, są realizowane wyłącznie za zgodą dyspozytora medycznego, z zachowaniem zasad etyki zawodowej psychologa.

§ 7. 1. Do dnia 31 marca każdego roku psycholog opracowuje i przekazuje wojewodzie raport roczny za rok poprzedni obejmujący:

1) liczbę osób objętych badaniami kompetencji psychologicznych do celów rekrutacji, o których mowa w § 2 pkt 3;

2) liczbę i rodzaj przeprowadzonych szkoleń, o których mowa w § 2 pkt 2, oraz liczbę dyspozytorów medycznych objętych tymi szkoleniami;

3) liczbę osób objętych działaniami pomocowymi, o których mowa w § 2 pkt 1;

4) rodzaj i tematykę przygotowanych materiałów dydaktycznych i informacyjnych.

2. Psycholog udostępnia raport roczny, o którym mowa w ust. 1, kierownikowi właściwej dyspozytorni medycznej.

§ 8. Pierwszy raport roczny, o którym mowa w § 7 ust. 1, psycholog opracowuje i przekazuje wojewodzie za 2021 r.

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2021 r.