Art. 1a. [Zakres podmiotowy] 1. Przepisy ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się do hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację, w rozumieniu przepisów o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców, jest dopuszczalne.

2. Przepisy rozdziału 3 stosuje się także do:

1) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację, w rozumieniu przepisów wymienionych w ust. 1, jest niedopuszczalne;

2) spółek zależnych.

Art. 1b. [Definicje] Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) hucie – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę wykonującego działalność w zakresie produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza, produkcji rur stalowych, przewodów rurowych i profili drążonych oraz obróbki wstępnej żeliwa i stali, z wyjątkiem produkcji konstrukcji stalowych, odlewów i wyrobów kutych;

2) spółce zależnej – należy przez to rozumieć spółkę, w której akcje lub udziały huty, której udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest dopuszczalne, w rozumieniu przepisów wymienionych w art. 1a ust. 1, przekraczają pośrednio lub bezpośrednio 50% wartości kapitału zakładowego, wykonującą na rzecz tej huty działalność serwisową, usługową lub przetwórczą, mającą wpływ na jej produktywność.

Art. 2. [Wykaz hut podlegających restrukturyzacji] Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wykazy:

1) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest dopuszczalne;

2) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest niedopuszczalne;

3) spółek zależnych.

Art. 4. [Zasady restrukturyzacji zobowiązań] 1. Zobowiązania podlegają restrukturyzacji finansowej na następujących zasadach:

1) termin spłaty zobowiązań głównych oraz odsetek podlega odroczeniu do dnia 31 grudnia 2005 r., za okres odroczenia nie nalicza się odsetek;

2) od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. spłata zobowiązań głównych oraz odsetek w następujących terminach:

a) od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – spłata 20% kwoty zobowiązań w 24 równych miesięcznych ratach,

b) od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. – spłata 80% kwoty zobowiązań w 36 równych miesięcznych ratach.

2. Umorzone kwoty zobowiązań uwzględnia się w rachunku zysków i strat, na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości, z tym że przychody z tytułu umorzenia nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, 1492, 1565, 2122 i 2123).

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do innych, niż określone w art. 3 ust. 1, zobowiązań hut podlegających do dnia 31 grudnia 2010 r. restrukturyzacji finansowej.

4. Zaspokojenie wierzycieli huty podlegającej połączeniu może nastąpić w drodze podwyższenia kapitału zakładowego spółki akcyjnej pod nazwą „Polskie Huty Stali S.A.”, powstałej w wyniku połączenia hut, o którym mowa w art. 22 ust. 1, zwanej dalej „PHS S.A.”, i objęcie akcji nowej emisji przez jej wierzycieli na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526).

5. Do zamiany wierzytelności na akcje, o których mowa w ust. 4, nie stosuje się przepisów:

1) art. 33 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych [1] (Dz. U. z 2019 r. poz. 2181 oraz z 2020 r. poz. 284, 875 i 1709).

2) (uchylony)

Art. 5. [Wyłączenie stosowania przepisów o opłacie prolongacyjnej] W okresie odroczenia terminu spłaty zobowiązań oraz w okresie spłaty tych zobowiązań nie stosuje się przepisów art. 57 § 1–4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, 1423, 2122 i 2123).

Art. 6. [Postępowanie oddłużeniowe] 1. Restrukturyzację finansową, o której mowa w art. 3–5, przeprowadza się w drodze postępowania, zwanego dalej „postępowaniem oddłużeniowym”.

2. Postępowanie oddłużeniowe wszczyna się na wniosek huty albo PHS S.A. złożony wierzycielowi w terminie do 30 dni od dnia zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki programu restrukturyzacyjnego, zwanego dalej „programem”.

3. Program powinien zawierać:

1) określenie sposobu i środków działania, które zapewnią hucie albo PHS S.A. osiągnięcie dodatniego wyniku finansowego na działalności operacyjnej wraz ze wskazaniem terminu, w jakim huta albo PHS S.A. osiągnie dodatni wynik finansowy na działalności operacyjnej;

2) opis zadań wykonywanych przez huty albo PHS S.A. w zakresie ochrony środowiska wraz z harmonogramem ich realizacji;

3) analizę stanu i prognozę ekonomiczno-finansową huty albo PHS S.A. na okres restrukturyzacji;

4) założenia i harmonogram realizacji restrukturyzacji zatrudnienia.

4. Huta albo PHS S.A. załącza do programu, sporządzone według stanu na ostatni dzień kwartału poprzedzającego dzień przedłożenia programu do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, następujące dokumenty:

1) odpis z właściwego rejestru o wpisie huty albo PHS S.A. do tego rejestru;

2) bilans z rachunkiem zysków i strat na ostatni dzień roku za ostatni rok obrotowy, zbadany przez biegłego rewidenta i zaopiniowany przez Radę Nadzorczą;

3) spis wierzycieli zawierający oznaczenie wierzyciela, wysokość wierzytelności, datę ich powstania, terminy płatności tych wierzytelności oraz zabezpieczenie ich spłat;

4) określające wysokość zobowiązań wobec Funduszu Ubezpieczeń Społecznych powstałych na koniec 1998 r., 1999 r. i 2000 r. w podziale na poszczególne tytuły;

5) wykaz udzielonych przez hutę albo PHS S.A. poręczeń, poręczeń wekslowych i wystawionych weksli oraz hipotek ustanowionych na majątku tej huty albo PHS S.A.;

6) wykaz niewykonanych tytułów egzekucyjnych wystawionych przeciwko hucie albo PHS S.A. wraz z uzasadnieniem przyczyn ich niewykonania;

7) wykaz dłużników z podaniem wysokości należności i terminów ich płatności oraz zabezpieczenia ich spłat.

5. Huta albo PHS S.A., sporządzając program, jest obowiązana zasięgnąć opinii organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego.

Art. 7. [Zatwierdzenie programu] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki zatwierdza program hut w drodze decyzji, po uzyskaniu opinii:

1) ministrów właściwych do spraw: finansów publicznych, pracy i zabezpieczenia społecznego, klimatu, środowiska, Skarbu Państwa [2] ;

2) Prezesów: Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

2. Program PHS S.A. minister właściwy do spraw gospodarki zatwierdza w drodze decyzji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, po uzyskaniu opinii, o których mowa w ust. 1.

3. Udzielenie opinii, o których mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania programu. Nieudzielenie opinii w tym terminie oznacza akceptację programu.

4. Program powinien zostać przedłożony do zatwierdzenia w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki może w decyzji zatwierdzającej program zamieścić zalecenia dotyczące jego realizacji.

6. Huta albo PHS S.A. jest obowiązana ogłosić, co najmniej w jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, informację o zatwierdzeniu programu, w terminie do 21 dni od dnia jego zatwierdzenia.

7. Z dniem ogłoszenia upadłości huty albo PHS S.A. minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 1. Do ogłoszenia o stwierdzeniu wygaśnięcia decyzji ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 8. [Umowa dotycząca restrukturyzacji finansowej] 1. Zatwierdzony program stanowi podstawę do zawarcia przez hutę albo PHS S.A. umowy dotyczącej restrukturyzacji finansowej z wierzycielami, z zastrzeżeniem ust. 4.

2. Umowa dotycząca restrukturyzacji finansowej zawarta z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych obejmuje także zobowiązania powstałe po dniu 31 grudnia 1998 r., a przed dniem zawarcia tej umowy.

3. Do zobowiązań, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7, nie zalicza się należności z tytułu składek finansowanych z własnych środków przez ubezpieczonych, ustalanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695, 875 i 1291).

4. Jeżeli zatwierdzony program spowoduje zmniejszenie dochodów jednostki samorządu terytorialnego, umowa, o której mowa w ust. 1, może być zawarta po wyrażeniu zgody przez organ stanowiący tej jednostki.

Art. 9. [Przesłanki prowadzenia postępowania oddłużeniowego] 1. Przesłanką prowadzenia postępowania oddłużeniowego jest spełnienie przez hutę albo PHS S.A. następujących warunków:

1) terminowego regulowania bieżących płatności od dnia zawarcia umowy, o której mowa w art. 8 ust. 1, z tytułu: podatków, składek na ubezpieczenie zdrowotne, opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i kar za nieprzestrzeganie wymogów ochrony środowiska, ubezpieczeń społecznych finansowanych ze środków pracodawcy i ubezpieczonego oraz składek: na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych;

2) (uchylony)

3) niedokonywania darowizn, z wyjątkiem darowizn przekazywanych na cele, o których mowa w art. 36;

4) realizacji przez hutę albo PHS S.A. zatwierdzonego programu.

2. W przypadku niespełnienia przez hutę albo PHS S.A. któregokolwiek z warunków, o których mowa w ust. 1, postępowanie oddłużeniowe podlega umorzeniu, a objęte restrukturyzacją zobowiązania wraz z odsetkami stają się wymagalne.

3. Postępowanie oddłużeniowe ulega umorzeniu z mocy prawa z dniem ogłoszenia upadłości huty albo PHS S.A., a objęte restrukturyzacją zobowiązania wraz z odsetkami stają się wymagalne.

Art. 10. [Wstrzymanie egzekucji] Z dniem zawarcia umowy, o której mowa w art. 8, wstrzymuje się egzekucję zobowiązań, a wszczęte postępowania egzekucyjne podlegają zawieszeniu do dnia zakończenia albo umorzenia postępowania oddłużeniowego.

Art. 11. [Sposoby restrukturyzacji zobowiązań wobec PKP] Zobowiązania huty albo PHS S.A. wobec Polskich Kolei Państwowych S.A. podlegają restrukturyzacji w szczególności poprzez:

1) ich sprzedaż, za zgodą ministra właściwego do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw gospodarki;

2) zamianę ich na akcje huty albo PHS S.A.;

3) zawieszenie ich spłaty i rozłożenie jej na raty.

Art. 12. [Dotychczasowe porozumienia lub umowy w sprawie restrukturyzacji zadłużenia] 1. Jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy huta zawarła z wierzycielem porozumienie lub umowę w sprawie restrukturyzacji zadłużenia z tytułu zobowiązań, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, huta może dokonać wyboru pomiędzy restrukturyzacją finansową prowadzoną na zasadach określonych w ustawie a wykonaniem postanowień zawartego porozumienia albo umowy. O wyborze prowadzenia restrukturyzacji, w terminie 30 dni od dnia dokonania wyboru, huta zawiadamia wierzyciela.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do umów i porozumień zawartych z jednostkami samorządu terytorialnego.

Art. 13. [Źródła pozyskiwania środków na restrukturyzację] 1. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A., zwana dalej „Agencją”, w latach 2002–2004 wyemituje obligacje na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2014 r. poz. 730 i 913) [3] lub zaciągnie kredyty bankowe na finansowanie celów, o których mowa w ust. 2 i 3.

2. Środki pochodzące z emisji obligacji lub z kredytów, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie na restrukturyzację finansową PHS S.A., w szczególności poprzez wykup powstałych do dnia 31 grudnia 2000 r.:

1) zobowiązań finansowych, w tym kredytów bankowych wraz z odsetkami od tych kredytów;

2) zobowiązań handlowych, a w szczególności:

a) wobec przedsiębiorstw energetycznych oraz dostawców energii i paliw gazowych,

b) wobec dostawców towarów i usług, w tym wobec Polskich Kolei Państwowych S.A., dostawców węgla kamiennego i koksu oraz surowców i półproduktów do produkcji hutniczej;

3) zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne wraz z odsetkami.

3. Środki pochodzące z emisji obligacji lub z kredytu, o którym mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone na pokrycie kosztów emisji obligacji, z wyjątkiem kosztów wykupu obligacji oraz płatności z tytułu odsetek lub dyskonta.

4. W zamian za wykupione w wyniku restrukturyzacji zobowiązania PHS S.A., o których mowa w ust. 2, PHS S.A. wyda Agencji po uzgodnieniu z nią przedmiotu wydania, warunków wydania oraz sposobu jego wyceny i po wyrażeniu zgody przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, wycenione według wartości rynkowej, w szczególności: nieruchomości, rzeczy ruchome, akcje, udziały będące własnością PHS S.A., której zobowiązania wykupiono, do wysokości wykupionych zobowiązań.

5. W przypadku gdy wartość rynkowa wydanych Agencji składników majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest niższa od kwoty dokonanego wykupu zobowiązań, Agencja w ramach rekompensaty otrzyma od PHS S.A. akcje w podwyższonym kapitale zakładowym PHS S.A., wycenione według wartości rynkowej.

6. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może udzielić, w imieniu Skarbu Państwa, poręczeń lub gwarancji spłaty zobowiązań wynikających z emisji obligacji lub zaciągniętego kredytu.

7. Do poręczeń lub gwarancji, o których mowa w ust. 6, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2020 r. poz. 122, 568, 1086, 1747 i 2127), z wyjątkiem art. 2a ust. 1, art. 2b, art. 31, art. 43–44b, art. 46 pkt 1 i art. 47.

8. Łączna kwota objęta poręczeniami i gwarancjami, o których mowa w ust. 6, może wynosić maksymalnie 600 000 000 zł. Poręczenia lub gwarancje, o których mowa w ust. 6, zostaną udzielone do wysokości 100% kwoty zobowiązań wynikających z emisji obligacji lub z kredytu, objętej poręczeniem albo gwarancją, oraz do 100% odsetek od tej kwoty wraz z innymi kosztami bezpośrednio związanymi z emisją obligacji lub obsługą tego kredytu.

9. Umowę poręczenia lub gwarancji oraz umowę o udzielenie poręczenia lub gwarancji podpisuje, w imieniu Skarbu Państwa z upoważnienia Rady Ministrów, minister właściwy do spraw finansów publicznych.

10. Zabezpieczenie wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu poręczeń lub gwarancji, o których mowa w ust. 6, stanowi w szczególności ustanowienie na rzecz Skarbu Państwa zabezpieczeń na majątku przejętym przez Agencję od PHS S.A.

11. W przypadku gdy PHS S.A. nie zostanie powołana bądź też gdy spółka ta będzie posiadała jedynie większościowe pakiety akcji hut wymienionych w art. 22 ust. 1, Agencja może wyemitować obligacje, z których uzyskane środki pieniężne przeznaczone będą na restrukturyzację finansową tych hut poprzez wykup zobowiązań, o których mowa w ust. 2.

Art. 15. [Świadczenia dla zwalnianych pracowników] 1. Pracownikom zatrudnionym przez hutę albo spółkę zależną, przewidzianym do zwolnienia z powodu likwidacji stanowiska pracy, którzy nie posiadają uprawnień do emerytury albo uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy, przysługują następujące uprawnienia:

1) przekwalifikowanie – kontrakt szkoleniowy, zwany dalej „kontraktem szkoleniowym”,

2) doradztwo zawodowe i jednorazowe bezpłatne szkolenie,

3) jednorazowa odprawa warunkowa,

4) odprawa warunkowa.

2. Poszczególne uprawnienia, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane pracownikowi huty albo spółki zależnej tylko jeden raz, na jego wniosek, za zgodą huty albo spółki zależnej, jeżeli przed dniem złożenia wniosku pracownik ten nie korzystał z takich uprawnień.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 i 4, nie przysługują pracownikowi huty albo spółki zależnej, w stosunku do której postanowieniem właściwego sądu ogłoszono upadłość.

Art. 16. [Kontrakt szkoleniowy] 1. Kontrakt szkoleniowy jest przyznawany przez hutę albo spółkę zależną na okres nie dłuższy niż 10 miesięcy, jeżeli pracownik złoży oświadczenie, że wyraża zgodę na rozwiązanie stosunku pracy po zakończeniu okresu, na który kontrakt ten przyznano, i rozpocznie jednorazowe szkolenie.

2. W okresie korzystania z kontraktu szkoleniowego pracownik jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy oraz przysługują mu bezpłatne: doradztwo zawodowe i jednorazowe szkolenie finansowane ze środków, o których mowa w art. 14 ust. 1.

3. W okresie korzystania z kontraktu szkoleniowego huta albo spółka zależna wypłaca pracownikowi co miesiąc, począwszy od miesiąca, w którym rozpoczął szkolenie, wynagrodzenie obliczane jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

4. Huta albo spółka zależna, przyznając pracownikowi kontrakt szkoleniowy, jest obowiązana do dokonania wpłat składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne i rentowe, a także zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek płaconych na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokości określonej w odrębnych przepisach.

5. Źródłem finansowania kontraktu szkoleniowego są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty wynagrodzenia pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy,

2) huty albo spółki zależnej do wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnego wynagrodzenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

Art. 17. [Jednorazowa odprawa warunkowa] 1. Jednorazowa odprawa warunkowa przysługuje pracownikowi korzystającemu z kontraktu szkoleniowego, z którym po zakończeniu szkolenia i przed upływem 10 miesięcy od dnia przyznania tego kontraktu rozwiązany zostanie stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959).

2. Jednorazowa odprawa warunkowa jest wypłacana pracownikowi w kwocie równej iloczynowi liczby pełnych miesięcy pozostających do zakończenia dziesięciomiesięcznego okresu trwania kontraktu szkoleniowego i kwoty ustalonej zgodnie z art. 16 ust. 3 i pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze środków ubezpieczonego.

3. Źródłem finansowania jednorazowej odprawy warunkowej są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty wypłaconej pracownikowi,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością jednorazowej odprawy warunkowej a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

Art. 17a. [Wysokość odprawy] 1. Pracownikom zatrudnionym w hucie albo spółce zależnej przed dniem 10 stycznia 2003 r., z którymi po tym dniu rozwiązano stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, za ich zgodą, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 17 ust. 1, spełniającym w dniu rozwiązania stosunku pracy, określone w odrębnych przepisach, warunki do nabycia uprawnienia do świadczenia przedemerytalnego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, odprawa warunkowa w wysokości 12 000 zł.

2. Pracownikowi, który nie spełnia warunków określonych w ust. 1 oraz oświadczy, że rezygnuje z kontraktu szkoleniowego i po rozwiązaniu stosunku pracy:

1) podejmie zatrudnienie u pracodawcy spoza hutnictwa niekorzystającego z dofinansowania, o którym mowa w art. 17d ust. 1, albo

2) rozpocznie działalność gospodarczą

– przysługuje odprawa warunkowa wypłacana przez hutę albo spółkę zależną w kwocie stanowiącej równowartość sześciomiesięcznego wynagrodzenia, obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze środków ubezpieczonego.

3. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 1, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty, o której mowa w ust. 1,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

4. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 2, są środki:

1) budżetu państwa do wysokości 75% kwoty obliczanej w sposób określony w ust. 2,

2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

Art. 17b. [Finansowanie jednorazowego bezpłatnego szkolenia] Jednorazowe bezpłatne szkolenie finansowane jest ze środków, o których mowa w art. 14 ust. 1.

Art. 17c. [Szkolenia dla pracowników] 1. Huta albo spółka zależna może organizować, dla pracowników zmieniających stanowiska pracy, szkolenia:

1) specjalistyczne, obejmujące szkolenia teoretyczne i praktyczne, dotyczące obecnego lub przyszłego stanowiska pracy pracownika w hucie albo spółce zależnej oraz związane ze specyfiką przedmiotu jej działania,

2) ogólne, mające na celu podnoszenie kwalifikacji.

2. Koszty szkoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ponoszą:

1) budżet państwa do wysokości 25% ogólnych kosztów szkolenia,

2) huta albo spółka zależna w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością ogólnych kosztów szkolenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

3. Koszty szkoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ponoszą:

1) budżet państwa do wysokości 50% ogólnych kosztów szkolenia,

2) huta albo spółka zależna w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością ogólnych kosztów szkolenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.

4. Warunkiem dofinansowania z budżetu państwa szkoleń, o których mowa w ust. 1, jest przedstawienie przez hutę albo spółkę zależną wysokości kosztów określonych w ust. 5.

5. Do kosztów kwalifikujących się jako koszty szkolenia zalicza się koszty:

1) wynagrodzenia osób prowadzących szkolenie,

2) podróży osób prowadzących szkolenie i uczestników szkolenia,

3) zakwaterowania osób prowadzących szkolenie oraz uczestników szkolenia,

4) amortyzacji maszyn i urządzeń, w zakresie, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby szkolenia,

5) usług doradczych, związanych z danym szkoleniem,

6) bieżące, obejmujące wydatki ponoszone na materiały związane ze szkoleniem,

7) zatrudniania pracownika, ponoszone przez hutę albo spółkę zależną w okresie, w którym pracownik ten uczestniczy w szkoleniu, do wysokości sumy kosztów określonych w pkt 1–6.

Art. 17d. [Dofinansowanie wynagrodzenia pracownika] 1. Pracodawca spoza hutnictwa, który w ramach utworzenia nowego miejsca pracy zatrudni pracownika, który nie korzystał z uprawnień wymienionych w art. 15 ust. 1, z którym huta albo spółka zależna rozwiązała stosunek pracy z powodu likwidacji stanowiska pracy, na wniosek pracownika, na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej:

1) 24 miesięcy albo

2) 36 miesięcy, w przypadku pracownika, któremu brakuje nie więcej niż trzy lata do uzyskania uprawnień do emerytury

– otrzyma ze środków budżetu państwa dofinansowanie wynagrodzenia zatrudnionego pracownika, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2.

2. Dofinansowanie dla pracodawcy spoza hutnictwa, zatrudniającego pracownika na okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje w kwocie stanowiącej 50% wynagrodzenia tego pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, jednakże w wysokości nie wyższej niż 900 zł miesięcznie, przez okres 12 miesięcy od dnia jego zatrudnienia, pod warunkiem, że zatrudnienie nastąpi przed dniem 31 grudnia 2005 r.

3. Dofinansowanie dla pracodawcy spoza hutnictwa, zatrudniającego pracownika na okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przysługuje w kwocie stanowiącej 75% wynagrodzenia tego pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, jednakże w wysokości nie wyższej niż 1 300 zł miesięcznie, przez okres 18 miesięcy od dnia jego zatrudnienia, pod warunkiem, że zatrudnienie nastąpi przed dniem 30 czerwca 2005 r., z zastrzeżeniem ust. 7.

4. Warunkiem koniecznym do ubiegania się przez pracodawcę spoza hutnictwa o dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywanie przez niego terminowych wpłat składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne i rentowe, a także zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek płaconych na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokości określonej w odrębnych przepisach.

5. W przypadku zatrudnienia pracowników, o których mowa w ust. 2 i 3, odpowiednio po dniu 31 grudnia 2005 r. albo po dniu 30 czerwca 2005 r., dofinansowanie będzie kontynuowane przez okres krótszy niż 12 lub 18 miesięcy, jednakże nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2006 r., z zastrzeżeniem ust. 7.

6. W przypadku niespełnienia chociażby jednego z warunków, o których mowa w ust. 1–5, odpowiednio:

1) w okresie pierwszych 12 albo 18 miesięcy, wstrzymuje się dofinansowanie, a pracodawca spoza hutnictwa, który je otrzymał, jest obowiązany do jego zwrotu na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych,

2) po okresie 12 albo 18 miesięcy, pracodawca spoza hutnictwa, który otrzymał dofinansowanie jest obowiązany do jego zwrotu na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.

7. Wielkość dofinansowania, o którym mowa w ust. 3 i 5, nie może przekroczyć maksymalnego poziomu określonego w przepisach wymienionych w art. 1a ust. 1.

Art. 18. [Zakaz zatrudniania nowych pracowników] 1. Huta albo spółka zależna, której przekazano dotację z budżetu państwa na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, jest obowiązana do niezatrudniania nowych pracowników, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się zatrudnienie pracowników o specjalistycznych kwalifikacjach, po uprzednim uzyskaniu zgody Rady Nadzorczej albo Komisji Rewizyjnej huty, albo spółki zależnej.

3. Zarząd huty albo spółki zależnej jest obowiązany do przekazania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki sprawozdań w okresach półrocznych – do dnia 31 lipca i 31 stycznia każdego roku w przypadku zatrudnienia nowych pracowników wraz z uzasadnieniem.

4. W przypadku niespełnienia chociażby jednego z warunków, o których mowa w ust. 1–3, wstrzymuje się wypłatę dotacji, a huta albo spółka zależna, która otrzymała dotację z budżetu państwa przeznaczoną na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, jest obowiązana do jej zwrotu na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.

Art. 19. [Delegacja] Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb przekazywania i rozliczania środków budżetu państwa przeznaczonych na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, biorąc pod uwagę rodzaje świadczeń oraz treść wniosku o przekazanie tych świadczeń.

Art. 20. [Zachowanie uprawnień przez pracowników łączonych hut] Pracownicy hut, o których mowa w art. 22 ust. 1, zachowują uprawnienia określone w niniejszym rozdziale po połączeniu tych hut w PHS S.A.

Art. 22. [Połączenie hut] 1. Minister właściwy do spraw gospodarki może, za zgodą Rady Ministrów, połączyć w imieniu Skarbu Państwa Hutę Cedler S.A., Hutę Florian S.A., Hutę Katowice S.A. oraz Hutę im. Tadeusza Sendzimira S.A. w PHS S.A., poprzez zadysponowanie ich majątkiem lub akcjami, na zasadach określonych w przepisach odrębnych ustaw.

2. (uchylony)

3. Zamiar połączenia, o którym mowa w ust. 1, nie podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

4. PHS S.A. przejmie koncesje i inne zezwolenia udzielone hutom, o których mowa w ust. 1, na podstawie odrębnych przepisów.

5. Czynności związane z połączeniem hut, o których mowa w ust. 1, zwalnia się z opłat od czynności cywilnoprawnych.

Art. 23. [Uprawnienie do nabycia akcji pracowniczych] 1. Połączenie hut, o którym mowa w art. 22 ust. 1, nie stanowi zbycia akcji przez Skarb Państwa na zasadach ogólnych w rozumieniu art. 33 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 4 ust. 5 pkt 1.

2. Pracownicy połączonych hut, o których mowa w art. 22 ust. 1, uprawnieni do nieodpłatnego nabycia akcji hut podlegających połączeniu, zachowują prawo do nabycia akcji PHS S.A., objętych przez Skarb Państwa, na zasadach i w trybie określonych przepisami działu IV rozdziału 2 ustawy wymienionej w art. 4 ust. 5 pkt 1.

Art. 24. [Zarządzanie podmiotem powstałym z połączenia hut] Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa może powierzyć zarządzanie PHS S.A. podmiotowi wyłonionemu w drodze przetargu nieograniczonego, w trybie ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. poz. 664, 984 i 1661 oraz z 2003 r. poz. 16, 1188 i 1591) [4] .

Art. 25. [Połączenie z PHS S.A. innego przedsiębiorstwa państwowego lub jednostki badawczo-rozwojowej] 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa może dokonać połączenia z PHS S.A. przedsiębiorstwa państwowego lub jednostki badawczo-rozwojowej [5] , prowadzących działalność w zakresie hutnictwa żelaza i stali, za ich zgodą i zgodą PHS S.A.

2. Przed połączeniem z PHS S.A.:

1) przedsiębiorstwo państwowe podlega komercjalizacji na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w art. 4 ust. 5 pkt 1;

2) jednostka badawczo-rozwojowa podlega komercjalizacji na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2008 r. poz. 993 oraz z 2009 r. poz. 1323) [6] .

3. Przepisy art. 23 ust. 2 stosuje się odpowiednio do uprawnień pracowników przedsiębiorstwa państwowego oraz jednostki badawczo-rozwojowej do nieodpłatnego nabycia akcji podmiotu powstałego w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa oraz tej jednostki.

Art. 26. [Stosowanie przepisów K.s.h.] Do restrukturyzacji hut stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych.

Art. 27. [Organ właściwy do dokonania prywatyzacji hut] Prywatyzacji hut dokonuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw gospodarki.

Art. 29. [Potwierdzenie nabycia użytkowania wieczystego gruntów i własności budynków] 1. Nabycie praw, o których mowa w art. 28 ust. 1 i 2, potwierdza wojewoda, w drodze decyzji, na wniosek huty.

2. Ostateczna decyzja stwierdzająca nabycie praw, o których mowa w art. 28 ust. 1 i 2, stanowi podstawę do dokonania wpisów do ksiąg wieczystych oraz ewidencji gruntów i budynków.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób potwierdzania posiadania przez huty podlegające restrukturyzacji gruntów, o których mowa w art. 28 ust. 1, w tym rodzaje dokumentów stanowiących dowody w tych sprawach.

Art. 30. [Wygaśnięcie wierzytelności z tytułu nabycia przez huty własności budynków] 1. Wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu nabycia przez huty własności budynków, budowli oraz innych urządzeń, nieuiszczone w całości lub w części przed wejściem w życie ustawy, wygasają.

2. Kwoty uiszczone przez huty z tytułu nabycia własności budynków, budowli oraz innych urządzeń, przed wejściem w życie ustawy, nie podlegają zwrotowi.

Art. 31. [Nieodpłatność nabycia własności budynków] Nabycie przez huty albo PHS S.A. na podstawie art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990) prawa użytkowania wieczystego gruntów następuje bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty, a nabycie własności budynków, budowli oraz innych urządzeń następuje nieodpłatnie.

Art. 32. [Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu nieodpłatnego nabycia praw majątkowych] Zwalnia się od podatku dochodowego dochód hut z tytułu nieodpłatnego nabycia praw majątkowych, o których mowa w art. 28 ust. 1 i 2 oraz art. 31, oraz zwolnienia z długu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, także PHS S.A., w przypadku, o którym mowa w art. 31.

Art. 34. [Zasady gospodarowania mieniem przez Agencję] Agencja samodzielnie gospodaruje mieniem, o którym mowa w art. 33 ust. 1, a w szczególności:

1) prowadzi ewidencję mienia;

2) zabezpiecza mienie przed dewastacją;

3) zapewnia wycenę nieruchomości i mienia ruchomego;

4) zbywa nieruchomości oraz mienie ruchome, a także ustanawia ograniczone prawa rzeczowe;

5) wydzierżawia, wynajmuje lub użycza posiadane mienie;

6) likwiduje części składowe nieruchomości, dokonuje rekultywacji gruntów;

7) podejmuje czynności w postępowaniu sądowym w sprawach o wpis w księdze wieczystej lub założenie księgi wieczystej.

Art. 35. [Tryb zbycia prawa użytkowania wieczystego] Sprzedaż albo zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 33 ust. 1, następuje w drodze przetargu, na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

Art. 36. [Zasady dokonywania darowizny mienia] Agencja może dokonać darowizny mienia, o którym mowa w art. 33 ust. 1, na rzecz Skarbu Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego albo spółdzielni mieszkaniowej, za ich zgodą, na cele związane z budownictwem mieszkaniowym, realizacją urządzeń infrastruktury technicznej lub innych celów publicznych, a także dla realizacji zadań własnych tej jednostki.

Art. 37. [Przekazanie Agencji wkładów niepieniężnych oraz składników materialnych] 1. PHS S.A. przekaże do Agencji określone uchwałą Walnego Zgromadzenia wkłady niepieniężne oraz składniki materialne wyodrębnione z jej przedsiębiorstwa, inne niż wymienione w art. 33 ust. 1.

2.Wkłady niepieniężne oraz składniki materialne, o których mowa w ust. 1, zostaną przekazane według wartości skorygowanej aktywów netto.

Art. 38. [Pomniejszenie kapitału zapasowego] PHS S.A. albo Agencja może pomniejszyć kapitał zapasowy o wartość księgową netto przekazywanego mienia, o którym mowa w art. 33 ust. 1.

Art. 39. [Zaniechanie poboru podatku od czynności cywilnoprawnych] Nie pobiera się podatku od czynności cywilnoprawnych, których stroną jest Agencja, mających za przedmiot mienie, o którym mowa w art. 33 ust. 1.

Art. 40. [Wykup obligacji emitowanych przez Agencję] Przychody uzyskane z gospodarowania mieniem, o którym mowa w art. 34, pomniejszone o koszty związane z utrzymywaniem i gospodarowaniem tym mieniem oraz prowadzeniem jego ewidencji, przeznacza się w szczególności na wykup obligacji, o których mowa w art. 13 ust. 1.