§ 1.[Rozporządzenie w sprawie rzeczoznawców Ministra Kultury w zakresie opieki nad zabytkami] W rozporządzeniu Ministra Kultury z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie rzeczoznawców Ministra Kultury w zakresie opieki nad zabytkami (Dz. U. poz. 1302) wprowadza się następujące zmiany:

1) tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:

„w sprawie rzeczoznawców ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie opieki nad zabytkami”;

2) w § 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie:

„11) dziedzictwo przemysłowe i zabytki techniki;”;

3) w § 3:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, kandydat na rzeczoznawcę dołącza:

1) dokumenty lub ich poświadczone kopie potwierdzające posiadane wykształcenie, stopnie lub tytuły naukowe albo stopnie lub tytuły w zakresie sztuki;

2) dokumenty lub ich poświadczone kopie potwierdzające posiadanie praktyki, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2;

3) pisemną rekomendację stowarzyszenia, uczelni lub instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami;

4) oświadczenie o korzystaniu z pełni praw cywilnych i obywatelskich.”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Przed przekazaniem do ministra wniosku, o którym mowa w ust. 1, Generalny Konserwator Zabytków może zwrócić się do jednego lub kilku wojewódzkich konserwatorów zabytków o wyrażenie opinii o kandydacie na rzeczoznawcę.”;

4) w § 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Osoba, której nadano uprawnienia rzeczoznawcy, przed objęciem funkcji składa pisemne przyrzeczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności przed prawem przyrzekam uroczyście, że powierzone mi obowiązki rzeczoznawcy ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie opieki nad zabytkami wykonywać będę z całą sumiennością i bezstronnością, działając dla dobra dziedzictwa kulturowego.”.”;

5) w § 6 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) jeżeli rzeczoznawca pomimo pisemnego upomnienia wydaje oceny lub opinie dla podmiotów innych niż wskazane w art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, w zakresie innym niż określony w art. 59 ust. 3 pkt 1 i 2 tej ustawy, używając tytułu „rzeczoznawca ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie opieki nad zabytkami”.”;

6) w § 7 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) otrzymania wynagrodzenia z tytułu opracowanej w formie pisemnej oceny lub opinii, na podstawie umowy cywilnoprawnej;”;

7) w § 8:

a) w pkt 4 wyrazy „Ministra Kultury” zastępuje się wyrazami „ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie opieki nad zabytkami”,

b) w pkt 5 po wyrazie „Zabytków” dodaje się wyrazy „ , nie później niż w terminie 30 dni od dnia jej wydania”;

8) § 11 otrzymuje brzmienie:

„§ 11. Generalny Konserwator Zabytków:

1) gromadzi i rejestruje kopie ocen i opinii oraz sprawozdania przesyłane przez rzeczoznawców;

2) dokonuje okresowej oceny pracy rzeczoznawców, którą przedstawia ministrowi.”.

§ 2.[Postępowania w toku] 1. Do postępowań w sprawie nadania lub cofnięcia uprawnień rzeczoznawcy ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie opieki nad zabytkami wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem.

2. Generalny Konserwator Zabytków wyznaczy kandydatom na rzeczoznawców ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie opieki nad zabytkami termin, nie krótszy niż 14 dni, na dostosowanie wniosków o nadanie uprawnień rzeczoznawcy do treści § 3 ust. 2 rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem.

§ 3.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.