Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2019-01-30
Wersja aktualna od 2019-01-30
obowiązujący
USTAWA
z dnia 16 listopada 1964 r.
o Polskim Czerwonym Krzyżu
z dnia 16 listopada 1964 r. (Dz.U. z 1964 r., Nr 41, poz. 276)
t.j. z dnia 30 stycznia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r., poz. 179)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. [Polski Czerwony Krzyż] 1. Polski Czerwony Krzyż jest organizacją społeczną działającą na zasadzie dobrowolności.
2. Polski Czerwony Krzyż ma na celu organizowanie i prowadzenie działalności humanitarnej i wychowawczej, zmierzającej do utrwalenia pokoju między narodami, poprzez szerzenie zasad humanitaryzmu, rozwijanie poszanowania czci i godności ludzkiej, ochronę zdrowia i życia ludzkiego oraz niesienie pomocy we wszystkich okolicznościach, gdy dobra te są zagrożone.
Art. 2. [Działalność] Polski Czerwony Krzyż działa na podstawie niniejszej ustawy jako organizacja służąca dobrowolnie pomocą społecznej służbie zdrowia i służbie zdrowia Sił Zbrojnych.
Art. 3. [Zadania] Do zadań Polskiego Czerwonego Krzyża należy w szczególności:
1) prowadzenie działalności w zakresie szkolenia sanitarnego, podnoszenia kultury sanitarnej i zdrowia społeczeństwa oraz pomocy społecznej, a zwłaszcza organizowanie i prowadzenie społecznych akcji pomocy dla ludności w przypadkach epidemii i klęsk o charakterze masowym;
2) prowadzenie działalności humanitarnej na rzecz osób chronionych międzynarodowymi konwencjami, a w szczególności konwencjami genewskimi o ochronie ofiar wojny;
3) prowadzenie Krajowego Biura Informacji, przewidzianego w konwencjach międzynarodowych o traktowaniu jeńców wojennych oraz o ochronie osób cywilnych podczas wojny.
Art. 4. [Uprawnienia] Polski Czerwony Krzyż jest jedynym prawnie uznanym polskim stowarzyszeniem Czerwonego Krzyża działającym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i uprawnionym do prowadzenia w tym charakterze działalności w stosunkach z zagranicą.
Art. 5. [Współpraca z organami państwowymi i organizacjami społecznymi] 1. Przy wykonywaniu swych zadań Polski Czerwony Krzyż współdziała z organami państwowymi oraz organizacjami społecznymi, przestrzegając podstawowych zasad Czerwonego Krzyża.
2. Organy i organizacje określone w ust. 1 oraz instytucje i zakłady pracy są obowiązane udzielać Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi pomocy w wykonywaniu jego zadań.
Art. 6. [Świadczenie pomocy na obszarze kraju i poza granicami] Polski Czerwony Krzyż uprawniony jest do świadczenia pomocy na obszarze kraju, a także poza jego granicami, w ramach działalności określonej w umowach międzynarodowych i w ramach innych akcji objętych działalnością Czerwonego Krzyża, jak również do przyjmowania takiej pomocy z zagranicy.
Art. 7. [Przywileje] 1. Polski Czerwony Krzyż korzysta w swej działalności w łączności pocztowej, telegraficznej i telefonicznej, jak również w transporcie i przy odprawach celnych ze zwolnień od opłat, z przywilejów i z ułatwień na zasadach określonych w umowach międzynarodowych lub w odrębnych przepisach.
2. Naczelne organy Polskiego Czerwonego Krzyża uprawnione są do bezpośredniego komunikowania się w sprawach jego działalności z Centralnym Biurem Informacji, organizacjami wchodzącymi w skład międzynarodowego Czerwonego Krzyża oraz z przedstawicielami i delegatami przewidzianymi w konwencjach międzynarodowych dotyczących ochrony ofiar wojny.
Rozdział 2
Przepisy organizacyjne
Art. 8. [Osobowość prawna] Polski Czerwony Krzyż posiada osobowość prawną.
Art. 9. [Naczelne organy] 1. Najwyższym organem Polskiego Czerwonego Krzyża jest Krajowy Zjazd.
2. Naczelnymi organami zarządzającymi są Zarząd Główny Polskiego Czerwonego Krzyża i wyłonione przezeń Prezydium.
3. Siedzibą naczelnych organów Polskiego Czerwonego Krzyża jest m.st. Warszawa.
Art. 10. [Statut] 1. Statut Polskiego Czerwonego Krzyża oraz zmiany statutu uchwala Krajowy Zjazd, a zatwierdza Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
2. Nadzór nad działalnością Polskiego Czerwonego Krzyża sprawuje Prezes Rady Ministrów, który może swoje uprawnienia w tym zakresie przekazać w całości lub w części właściwym ministrom.
Art. 11. [Prawo do nadawania honorowych odznak] 1. Polski Czerwony Krzyż posiada prawo do nadawania honorowych odznak za zasługi położone na polu urzeczywistnienia jego zadań.
2. Zasady nadawania odznak ustala statut.
Art. 12. [Godło] 1. Godłem Polskiego Czerwonego Krzyża jest równoramienny czerwony krzyż na białym polu (Krzyż Genewski) występujący samodzielnie lub w połączeniu z nazwą „Polski Czerwony Krzyż”.
2. Godło i nazwa Polskiego Czerwonego Krzyża pozostają pod ochroną prawną.
Rozdział 3
Ochrona znaku i nazwy Czerwonego Krzyża
Art. 13. [Prawo do używania znaku lub nazwy Czerwonego Krzyża] Prawo do używania znaku lub nazwy Czerwonego Krzyża jako godła lub znaku rozpoznawczego i ochronnego przysługuje w przypadkach i na zasadach określonych w konwencjach międzynarodowych.
Art. 14. [Zakaz używania znaku lub nazwy Czerwonego Krzyża] 1. Zabronione jest używanie z naruszeniem art. 13 znaku lub nazwy „Czerwony Krzyż” lub „Krzyż Genewski”, jak również wszelkich znaków lub nazw stanowiących ich naśladownictwo.
2. Zakaz określony w ust. 1 dotyczy również używania znaków i nazw „Czerwonego Półksiężyca” oraz „Czerwonego Lwa i Słońca”.
3. Zabronione jest używanie godła Związku Szwajcarskiego (biały krzyż na czerwonym tle) albo znaku stanowiącego jego naśladownictwo wbrew postanowieniom konwencji międzynarodowych.
Art. 15. [Odpowiedzialność za używanie godeł, znaków lub nazw] 1. Kto wbrew przepisom ustawy używa godeł, znaków lub nazw określonych w art. 12, 13 i 14, podlega karze grzywny do 4500 zł[1].
2. Orzekanie w sprawach o wykroczenia, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 4
Przepisy końcowe
Art. 16. [Przepisy uchylone] Tracą moc:
1) przepisy z dnia 1 września 1927 r. o stowarzyszeniu „Polski Czerwony Krzyż” (Dz. U. poz. 688),
2) art. 60 Prawa o stowarzyszeniach z dnia 27 października 1932 r. (Dz. U. poz. 808),
3) ustawa z dnia 8 stycznia 1938 r. o ochronie znaku i nazwy Czerwonego Krzyża oraz godła Związku Szwajcarskiego (Dz. U. poz. 12).
Art. 17. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
[1] Obecnie górna granica grzywny została ustalona na kwotę 2500 zł na podstawie art. 3 ust. 1 lit. a ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz. U. poz. 475), która weszła w życie z dniem 20 listopada 1995 r.