Art. 1.[Ustawa o podatku akcyzowym] W ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1114, z późn. zm.²⁾) w art. 89 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Stawka akcyzy na energię elektryczną wynosi 5,00 zł za megawatogodzinę (MWh).”.

Art. 2.[Ustawa o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej] W ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1571) po art. 11a dodaje się art. 11b w brzmieniu:

„Art. 11b. 1. Stawki opłaty przejściowej od dnia 1 stycznia 2019 r. na miesiąc wynoszą netto:

1) 0,02 zł – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a;

2) 0,10 zł – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. b;

3) 0,33 zł – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. c;

4) 0,08 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. a;

5) 0,19 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. b;

6) 0,20 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. c;

7) 0,06 zł na kW mocy umownej – w odniesieniu do odbiorców, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

2. Przez stawkę opłaty przejściowej netto, o której mowa w ust. 1, rozumie się stawkę tej opłaty pomniejszoną o należny podatek od towarów i usług.”.

Art. 3.[Ustawa o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji] W ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1271 i 1669) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 22:

a) w ust. 1:

– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Tworzy się Krajowy system zielonych inwestycji, w ramach którego środki pochodzące ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji oraz środki uzyskane w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, gromadzone na rachunku, o którym mowa w art. 23 ust. 1 oraz 1a, są przeznaczane na:”,

– w pkt 1 w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d–h w brzmieniu:

„d) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego,

e) inwestycji w instalacje odnawialnych źródeł energii,

f) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji,

g) inwestycji mających na celu dostosowanie do przepisów prawa Unii Europejskiej mających na celu ochronę środowiska, w szczególności poziomów emisji ustalonych w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (Dz. Urz. UE L 212 z 17.08.2017, str. 1),

h) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;”,

b) w ust. 2:

– po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:

„5a) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji;”,

– po pkt 8 dodaje się pkt 8a–8c w brzmieniu:

„8a) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego;

8b) dostosowania jednostek wytwórczych do poziomów emisji ustalonych w przepisach prawa Unii Europejskiej mających na celu ochronę środowiska, w szczególności w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE;

8c) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;”,

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w ust. 2 pkt 1–4, 6–8, 9 i 10, kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych z zakresu ochrony środowiska oraz potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur wyboru programów i projektów, a także mając na uwadze wyznaczone obszary oraz wielkość osiąganych efektów ekologicznych.”,

d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Minister właściwy do spraw energii, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 5a i 8a–8c, kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych z zakresu ochrony środowiska oraz potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur wyboru programów i projektów, a także mając na uwadze wyznaczone obszary oraz wielkość osiąganych efektów środowiskowych.”;

2) w art. 23 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. 20% środków uzyskanych w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, przekazuje się na wyodrębnione subkonto w ramach Rachunku klimatycznego. Środki te mogą być przeznaczone wyłącznie na dofinansowanie realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej inwestycji w obszarach, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 5, 5a i 8a–8c.”;

3) w art. 30 ust. 4–7 otrzymują brzmienie:

„4. Krajowy operator przedkłada ministrowi właściwemu do spraw środowiska do zaakceptowania listę i informacje, o których mowa w ust. 3. W zakresie programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 5, 5a i 8a–8c, listę i informacje, o których mowa w ust. 3, krajowy operator przedkłada do zaakceptowania ministrowi właściwemu do spraw energii.

5. Minister właściwy do spraw środowiska, a w zakresie programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 5, 5a i 8a–8c, minister właściwy do spraw energii, biorąc pod uwagę wyniki naboru, o którym mowa w art. 29 ust. 1, oraz opinię Rady Konsultacyjnej, akceptuje poszczególne programy i projekty umieszczone na liście, o której mowa w ust. 3 pkt 2, lub odmawia akceptacji, w drodze decyzji, poszczególnych programów i projektów.

6. Minister właściwy do spraw środowiska, a w zakresie programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 5, 5a i 8a–8c, minister właściwy do spraw energii, zamieszcza na stronie internetowej urzędu obsługującego właściwego ministra wykaz podmiotów, których programy lub projekty zostały zaakceptowane, zwanych dalej „beneficjentami”, wraz z listą tych programów i projektów.

7. Krajowy operator po otrzymaniu zaakceptowanej przez ministra właściwego do spraw środowiska lub ministra właściwego do spraw energii listy programów i projektów zawiera umowę o udzielenie dotacji z każdym z beneficjentów albo z beneficjentem i bankiem udzielającym beneficjentowi kredytu na realizację programu lub projektu.”;

4) w art. 31 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Podmiot, którego program lub projekt znajdujący się na liście, o której mowa w art. 30 ust. 3 pkt 2, nie został zaakceptowany przez odpowiednio ministra właściwego do spraw środowiska lub ministra właściwego do spraw energii, może, w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji, złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy odpowiednio do ministra właściwego do spraw środowiska lub ministra właściwego do spraw energii.

2. W przypadku gdy odpowiednio minister właściwy do spraw środowiska lub minister właściwy do spraw energii utrzyma w mocy swoją decyzję, podmiotowi przysługuje prawo wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji.”.

Art. 4.[Ustawa o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych] W ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1201) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Uprawnienia do emisji znajdujące się na rachunku w rejestrze Unii, z wyłączeniem krajowego rachunku posiadania, niewykorzystane w danym okresie rozliczeniowym są zastępowane równoważną liczbą uprawnień do emisji ważnych w kolejnym okresie rozliczeniowym, z zastrzeżeniem uprawnień do emisji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie.”;

2) w art. 27:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Uprawnienia do emisji przydzielone instalacji wytwarzającej energię elektryczną, w przypadku której proces inwestycyjny został faktycznie rozpoczęty najpóźniej w dniu 31 grudnia 2008 r., mogą zostać wydane tej instalacji od roku, w którym rozpoczęto eksploatację tej instalacji. Uprawnienia, które nie zostały wydane instalacji wytwarzającej energię elektryczną do roku rozpoczęcia eksploatacji, zostają sprzedane w drodze aukcji po zakończeniu roku, w którym powinny były zostać wydane tej instalacji, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2019 r.”,

b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Prowadzący instalację wytwarzającą energię elektryczną, w przypadku której proces inwestycyjny został faktycznie rozpoczęty najpóźniej w dniu 31 grudnia 2008 r., jest obowiązany niezwłocznie poinformować, pismem w postaci elektronicznej opatrzonym kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo pismem w postaci papierowej, ministra właściwego do spraw środowiska o braku możliwości rozpoczęcia eksploatacji tej instalacji przed upływem roku kalendarzowego, do którego został przypisany przydział uprawnień. W przypadku przedłożenia powyższej informacji uprawnienia do emisji są kierowane do aukcji na zasadach określonych w ust. 3 zdanie drugie.”;

3) w art. 49 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Środki uzyskane ze sprzedaży w drodze aukcji uprawnień do emisji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie, przekazuje się w wysokości:

1) 20% na wyodrębnione subkonto, o którym mowa w art. 23 ust. 1a ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji;

2) 80% do Funduszu Wypłaty Różnicy Ceny, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2538).”.

Art. 5.[Ceny i stawki opłat za energię elektryczną] 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną określa ceny i stawki opłat za energię elektryczną w wysokości:

1) cen stosowanych w dniu 31 grudnia 2018 r. ustalonych w taryfie w rozumieniu art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755 i 730), zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej „Prezesem URE”;

2) nie wyższej niż ceny i stawki opłat za energię elektryczną stosowane w dniu 30 czerwca 2018 r. dla odbiorcy końcowego w rozumieniu art. 3 pkt 13a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, zwanego dalej „odbiorcą końcowym”, ustalone przez to przedsiębiorstwo w inny sposób, niż wskazany w pkt 1, w tym w formie umów wynegocjowanych indywidualnie lub w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53 i 730), zwane dalej „cennikiem energii elektrycznej”

– na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. dla odbiorcy końcowego, innego niż określony w ust. 1a, oraz na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. dla odbiorcy końcowego określonego w ust. 1a.

1a. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, na okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się do odbiorców końcowych:

1) pobierających energię elektryczną w punktach poboru energii o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV, zużywających energię elektryczną na potrzeby:

a) gospodarstw domowych,

b) pomieszczeń gospodarczych związanych z prowadzeniem gospodarstw domowych, o ile nie jest w nich wykonywana działalność gospodarcza,

c) lokali o charakterze zbiorowego mieszkania, o ile nie jest w nich wykonywana działalność gospodarcza,

d) mieszkań rotacyjnych, mieszkań pracowników placówek dyplomatycznych i pracowników zagranicznych przedstawicielstw,

e) domów letniskowych, domów kempingowych i altan w ogródkach działkowych, w których nie jest wykonywana działalność gospodarcza oraz w przypadkach wspólnego pomiaru – administracji ogródków działkowych,

f) oświetlenia w budynkach mieszkalnych,

g) zasilania dźwigów w budynkach mieszkalnych,

h) węzłów cieplnych i hydroforni, będących w zarządzie administracji domów mieszkalnych,

i) garaży, w których nie jest wykonywana działalność gospodarcza;

2) będących mikroprzedsiębiorcami albo małymi przedsiębiorcami w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212);

3) będących szpitalami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2190 i 2219 oraz z 2019 r. poz. 492, 730 i 959);

4) będących jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869);

5) będących innymi, niż określone w pkt 4, państwowymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej.

1b. Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, jest obowiązany w terminie:

1) do dnia 13 sierpnia 2019 r.,

2) 14 dni od dnia wystąpienia zdarzenia powodującego zmianę statusu odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, mającą wpływ na przyznanie mu uprawnienia, o którym mowa w ust. 1

– złożyć przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, będącemu stroną umowy sprzedaży energii elektrycznej albo umowy kompleksowej z tym odbiorcą, oświadczenie o spełnieniu przesłanek, o których mowa w ust. 1a pkt 2–5, którego wzór określa załącznik nr 1 do ustawy; oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

1c. Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, zawierający z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną umowę sprzedaży energii elektrycznej albo umowę kompleksową obowiązany jest przy zawieraniu tej umowy, do złożenia temu przedsiębiorstwu oświadczenia, o którym mowa w ust. 1b.

1d. W przypadku wystąpienia zdarzenia powodującego zmianę statusu odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 2–5, mającą wpływ na utratę uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, odbiorca ten obowiązany jest do poinformowania o tym zdarzeniu przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, będącego stroną umowy sprzedaży energii elektrycznej albo umowy kompleksowej z tym odbiorcą niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia wystąpienia tego zdarzenia. Obowiązek przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w ust. 1, traci moc od dnia wystąpienia tego zdarzenia.

1e. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu i dystrybucji energii elektrycznej, któremu Prezes URE udzielił koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną po dniu 31 grudnia 2018 r. określa do dnia 31 grudnia 2019 r., dla odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 1a pkt 1, przyłączonego do jego sieci, ceny za energię elektryczną w wysokości cen stosowanych w dniu 31 grudnia 2018 r. przez sprzedawcę z urzędu, na którego obszarze działania zlokalizowane są jego sieci, ustalonych w taryfie zatwierdzonej przez Prezesa URE.

2. (uchylony)

3. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną jest obowiązane do uwzględnienia cen i stawek opłat za energię elektryczną, o których mowa w ust. 1, w rozliczeniu z odbiorcą końcowym za okres od dnia 1 stycznia 2019 r.

Art. 6.[Zmiana warunków umowy zawartej po 30 czerwca 2018 r.] 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, które po dniu 30 czerwca 2018 r., w stosunku do cenników energii elektrycznej:

1) dokonało zmiany obowiązującej z odbiorcą końcowym umowy sprzedaży energii elektrycznej lub umowy kompleksowej, a także gdy zmiana cen lub stawek opłat za energię elektryczną nastąpiła zgodnie z treścią umowy sprzedaży energii elektrycznej lub umowy kompleksowej zawartej z odbiorcą końcowym, na cenę lub stawkę opłat za energię elektryczną wyższą od ceny lub stawki opłat wynikającej z umowy sprzedaży energii elektrycznej lub umowy kompleksowej z danym odbiorcą końcowym stosowanej w dniu 30 czerwca 2018 r.,

2) zawarło z odbiorcą końcowym umowę sprzedaży energii elektrycznej lub umowę kompleksową z ceną lub stawką opłat za energię elektryczną wyższą od ceny lub stawki, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2

– jest obowiązane do zmiany warunków tej umowy nie później niż w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 7 ust. 2, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2019 r.

2. Zmiana warunków umowy, o której mowa w ust. 1, następuje poprzez:

1) zmianę cen lub stawek opłat za energię elektryczną na ceny i stawki nie wyższe niż wskazane w cenniku energii elektrycznej obowiązującym w dniu 30 czerwca 2018 r. – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;

2) zmianę cen lub stawek opłat za energię elektryczną na ceny i stawki, których sposób wyznaczenia określają przepisy wydane na podstawie art. 7 ust. 2 – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wykonany w przypadku:

1) dostosowania cen i stawek opłat za energię elektryczną dla odbiorcy końcowego zgodnie z art. 5 ust. 1, lub

2) dostarczenia odbiorcy końcowemu cennika energii elektrycznej, w przypadku gdy odbiorca końcowy nie zaakceptował wprowadzenia zmian w zakresie cen i stawek opłat za energię elektryczną, zgodnie z art. 5 ust. 1, w zawartej umowie sprzedaży energii elektrycznej albo umowie kompleksowej w terminie wskazanym przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, nie krótszym niż 7 dni od dnia otrzymania cennika energii elektrycznej, lub

3) nieprzekazania przez odbiorcę końcowego informacji, niezbędnych przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną do wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, w zakresie, trybie i w terminie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 2, lub

4) niezłożenia przez odbiorcę końcowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1a pkt 2–5 oświadczenia, zgodnie z art. 5 ust. 1b lub 1c, lub

5) dostarczenia odbiorcy końcowemu propozycji wprowadzenia zmiany do umowy, zgodnie z ust. 5, w przypadku gdy odbiorca końcowy nie zaakceptował wprowadzenia tej zmiany w terminie wskazanym przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, nie krótszym niż 7 dni od dnia otrzymania propozycji zmiany umowy.

4. W przypadku gdy obiorca końcowy, o którym mowa w art. 5 ust. 1a pkt 2–5, nie złoży oświadczenia, o którym mowa w art. 5 ust. 1b pkt 1, zmiana umowy przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.

5. W przypadku gdy umowa sprzedaży energii elektrycznej lub umowa kompleksowa zawarta pomiędzy przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną i odbiorcą końcowym przewiduje określanie obowiązującej w 2019 r. lub w części 2019 r. ceny energii elektrycznej na podstawie wyboru przez odbiorcę końcowego terminu zakupu energii elektrycznej na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312), przedsiębiorstwo to dostarcza odbiorcy końcowemu propozycję wprowadzenia zmiany do umowy w zakresie ceny energii elektrycznej, w której na pozostałą część 2019 r. oferuje stałą cenę energii elektrycznej, określoną zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2, nie później niż w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 7 ust. 2.

6. Odbiorca końcowy będący podmiotem, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz. U. poz. 1532), zwanej dalej „ustawą o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych”, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy, może złożyć przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. miał zawartą umowę sprzedaży energii elektrycznej lub umowę kompleksową, oświadczenie o zrzeczeniu się uprawnienia do stosowania cen i stawek opłat za energię elektryczną, o których mowa w art. 5 ust. 1.

7. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną do dnia złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 6:

1) dostosowało ceny i stawki opłat za energię elektryczną, zgodnie z art. 5 ust. 1, odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 6, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6, jest obowiązany do zwrotu kwoty obliczonej zgodnie z ust. 8 temu przedsiębiorstwu energetycznemu;

2) nie dostosowało cen i stawek opłat za energię elektryczną, zgodnie z art. 5 ust. 1, przedsiębiorstwo to jest zwolnione z obowiązku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, w stosunku do odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 6, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6.

8. Kwotę, jaką obowiązany jest zwrócić odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 6, w przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, oblicza się jako iloczyn wolumenu energii elektrycznej zakupionej i zużytej na własne potrzeby tego odbiorcy w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. oraz różnicy ceny stosowanej w okresie poprzedzającym zmianę umowy energii elektrycznej lub umowy kompleksowej dokonaną zgodnie z art. 6 i ceny stosowanej zgodnie z art. 5 ust. 1. Kwotę, o której mowa w zdaniu pierwszym, powiększa się o różnicę pomiędzy stawkami opłat za energię elektryczną stosowanymi w okresie przed dostosowaniem tej umowy oraz stawkami opłat za energię elektryczną stosowanymi zgodnie z art. 5 ust. 1.

9. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, któremu odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 6, złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6, przekazuje temu odbiorcy informację o kwocie podlegającej zwrotowi obliczonej zgodnie z ust. 8, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego oświadczenia.

10. Odbiorca końcowy, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6, dokonuje zwrotu, o którym mowa w ust. 8, w terminie 14 dni od dnia otrzymania od przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną informacji, o której mowa w ust. 9.

Art. 6a.[Obowiązek ponownego wystawienia faktury za energię elektryczną] W przypadku wystąpienia przez odbiorcę końcowego o ponowne wystawienie faktury za energię elektryczną, w celu wykonania przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną obowiązku, o którym mowa w art. 6 ust. 1, przedsiębiorstwo to obowiązane jest do jej wystawienia, w terminie 7 dni od dnia wystąpienia o wystawienie faktury, na zasadach określonych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.).

Art. 7.[Kwota różnicy ceny] 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną oraz odbiorca końcowy kupujący energię elektryczną na własny użytek na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, 2243 i 2244) lub za pośrednictwem towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego prowadzącego działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi mogą zwrócić się do Zarządcy Rozliczeń S.A., o którym mowa w rozdziale 7 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1571 i 2538), zwanego dalej „zarządcą rozliczeń cen”, z wnioskiem o wypłatę odpowiednio:

1) kwoty na pokrycie różnicy między wielkością przychodów za obrót energią elektryczną na rzecz odbiorców końcowych, o których mowa w art. 5 ust. 1, określoną na podstawie średnioważonej wolumenem ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym powiększonej o pozostałe koszty jednostkowe, o których mowa w ust. 4 pkt 1, a wielkością przychodów wynikających z zastosowania cen energii elektrycznej, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, lub cen i stawek opłat za energię elektryczną stosowanych w dniu 30 czerwca 2018 r., o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, obliczonej zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., lub

2) kwoty na pokrycie różnicy między wielkością kosztów nabycia energii elektrycznej na własne potrzeby przez tego odbiorcę końcowego, zużytej w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., określonych na podstawie średnioważonej wolumenem ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym a wielkością kosztów nabycia energii elektrycznej w czerwcu 2018 r., określonych na podstawie średnioważonej wolumenem ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym, obliczonej zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 2

– jako rekompensaty odpowiednio z tytułu obowiązku sprzedaży energii elektrycznej po cenach lub stawkach opłat za energię elektryczną określonych w art. 5 ust. 1 albo nabycia energii elektrycznej po cenach wyższych niż ceny nabycia w dniu 30 czerwca 2018 r., zwanej dalej „kwotą różnicy ceny”.

1a. Średnioważoną cenę energii elektrycznej na rynku hurtowym określa się dla:

1) umów zawartych przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną z odbiorcami końcowymi:

a) w 2019 r.,

b) przed dniem 1 stycznia 2019 r.;

2) grup odbiorców końcowych, określonych w odniesieniu do wysokości napięcia sieci elektroenergetycznej, do której są przyłączeni odbiorcy końcowi.

1b. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną może zwrócić się do zarządcy rozliczeń cen z wnioskiem o wypłatę kwoty na pokrycie różnicy między wielkością przychodów za obrót energią elektryczną na rzecz odbiorców końcowych, o których mowa w art. 5 ust. 1a, określonej na podstawie średnioważonej wolumenem ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym powiększonej o pozostałe koszty jednostkowe, o których mowa w ust. 4 pkt 1, a wielkością przychodów wynikających z zastosowania cen energii elektrycznej, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, lub cen i stawek opłat za energię elektryczną stosowanych w dniu 30 czerwca 2018 r., o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, za okres od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., obliczonej zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, zwanej dalej „rekompensatą finansową”.

2. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób obliczenia:

a) kwoty różnicy ceny przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną oraz odbiorcę końcowego, o którym mowa w ust. 1,

aa) rekompensaty finansowej przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną,

b) średnioważonych cen energii elektrycznej na rynku hurtowym dla podmiotów, o których mowa w lit. a i aa, a także sposób i termin publikacji tych średnioważonych cen energii elektrycznej;

2) sposób wyznaczania obowiązujących w dniu 30 czerwca 2018 r. cen i stawek opłat za energię elektryczną dla odbiorców końcowych, w szczególności w przypadku:

a) zmiany sprzedawcy energii elektrycznej przez odbiorcę końcowego po dniu 30 czerwca 2018 r.,

b) uzyskania nowej koncesji na obrót energią elektryczną przez przedsiębiorstwo energetyczne, niewykonujące dotychczas działalności gospodarczej w tym zakresie,

c) zawarcia umowy sprzedaży energii elektrycznej albo umowy kompleksowej przez nowego odbiorcę końcowego,

d) korzystania przez odbiorcę końcowego w dniu 30 czerwca 2018 r. z usług sprzedawcy, o którym mowa w art. 5 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne,

e) zmiany grupy taryfowej przez odbiorcę końcowego,

f) rozliczania odbiorcy końcowego przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną na podstawie wartości indeksów giełdowych,

g) korzystania przez odbiorcę końcowego z przedpłatowego urządzenia pomiarowo-rozliczeniowego służącego do rozliczeń za dostarczaną energię elektryczną;

3) zakres, termin i sposób publikacji informacji udostępnianych przez giełdę towarową energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, stanowiących części składowe kwoty różnicy ceny, rekompensaty finansowej i średnioważonej ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym;

4) zakres informacji ogłaszanych przez Prezesa URE w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki, stanowiących części składowe służące do obliczenia kwoty różnicy ceny i rekompensaty finansowej;

5) zakres informacji przedstawianych przez odbiorcę końcowego przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną w celu wykonania przez to przedsiębiorstwo obowiązku, o którym mowa w art. 5 ust.1, oraz tryb i termin ich przekazania

– biorąc pod uwagę wartość unikniętego wzrostu cen energii elektrycznej oraz równoważenie interesów przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną i odbiorców końcowych energii elektrycznej.

3. Prezes URE oblicza i ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki średnioważone ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym, zgodnie ze sposobem i terminem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, oraz ogłasza dane stanowiące części składowe służące do obliczenia kwoty różnicy ceny oraz rekompensaty finansowej, wskazane w tych przepisach.

4. Na pozostałe koszty jednostkowe, o których mowa w ust. 1, składają się:

1) dla przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną:

a) koszty własne prowadzenia działalności gospodarczej,

b) koszty bilansowania charakterystyki zapotrzebowania na energię elektryczną,

c) koszty uzyskania i umorzenia świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389), oraz świadectw efektywności energetycznej, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. poz. 831, z 2018 r. poz. 650 oraz z 2019 r. poz. 51), lub poniesienia opłaty zastępczej, o której mowa w art. 52 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii oraz w art. 11 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej,

d) marża, uzależniona od łącznego wolumenu sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym;

2) dla odbiorców końcowych, o których mowa w ust. 1, koszty, o których mowa w pkt 1 lit. c.

4a. Przedsiębiorca będący odbiorcą końcowym innym niż wskazany w art. 5 ust. 1a, może zwrócić się do zarządcy rozliczeń cen z wnioskiem o wypłatę dofinansowania z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej, zwanego dalej „dofinansowaniem”, za okres od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r.

4b. Do ubiegania się o dofinansowanie nie są uprawnieni odbiorcy końcowi wykonujący działalność gospodarczą określoną w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007 lub w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) 2015 i oznaczoną odpowiednio następującymi kodami: 24.42; 08.91; 20.13; 24.43; 14.11 (ex. 32.99); 24.10; 24.20.1; 17.12; 20.15 (ex 38.21); 24.44; (ex.19.10) 20.14; 13.10; 20.60; 07.10 (ex 09.90); 20.16.10; (ex 20.16.51.0); (ex 20.16.30.0); (ex 20.16.40.0); 17.11.14.0, wytwarzający co najmniej jeden produkt z wyżej wymienionego sektora oraz podsektora, posiadający tytuł prawny do instalacji w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2018 r. poz. 799, z późn. zm.) oraz eksploatujący tę instalację.

4c. Dofinansowanie oblicza się jako iloczyn jednostkowej stawki dofinansowania, określonej zgodnie z ust. 5, i wolumenu energii elektrycznej zakupionej przez odbiorcę końcowego w okresie do dnia 31 grudnia 2019 r. i zużytej w okresie od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r.

4d. Dofinansowanie stanowi pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), albo rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9, z późn. zm.) albo rozporządzenia Komisji (UE) nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury (Dz. Urz. UE L 190 z 28.06.2014, str. 45).

5. Minister właściwy do spraw energii ogłasza w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie ust. 2, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, pozostałe koszty jednostkowe, o których mowa w ust. 4 pkt 1 lit. a, b oraz d, dla grup odbiorców końcowych określonych w odniesieniu do wysokości napięcia sieci elektroenergetycznej oraz stawkę dofinansowania, wyrażonego w zł/MWh, uwzględniając ceny sprzedaży energii elektrycznej za lata 2017 lub 2018, a przy ogłaszaniu pozostałych kosztów jednostkowych także koszty jednostkowe za lata 2017 lub 2018.

6. Giełda towarowa energii elektrycznej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych publikuje na swojej stronie internetowej części składowe służące do obliczenia kwoty różnicy ceny, rekompensaty finansowej i średnioważonych cen energii elektrycznej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, w sposób i w terminie określonych w tych przepisach.

7. Odbiorca końcowy będący podmiotem, o którym mowa w art. 2 ustawy o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych, będący odbiorcą końcowym, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy, może złożyć zarządcy rozliczeń cen oświadczenie o zrzeczeniu się uprawnienia do wypłaty kwoty różnicy ceny w odniesieniu do energii elektrycznej zużytej za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.

8. Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 7, będący podmiotem, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 7, nie jest uprawniony do wystąpienia do zarządcy rozliczeń cen o wypłatę kwoty różnicy ceny w odniesieniu do energii elektrycznej zużytej za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.

9. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną nie jest uprawnione do wystąpienia do zarządcy rozliczeń cen o wypłatę kwoty różnicy ceny w odniesieniu do energii elektrycznej zużytej przez odbiorców końcowych, o których mowa w ust. 7, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 6.

Art. 7a.[Wniosek o określenie indywidualnych pozostałych kosztów jednostkowych] 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną może zwrócić się do Prezesa URE z wnioskiem o określenie indywidualnych pozostałych kosztów jednostkowych, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 lit. a–c, dla grup odbiorców końcowych określonych w odniesieniu do wysokości napięcia sieci elektroenergetycznej, zgodnie z obwieszczeniem wydanym na podstawie art. 7 ust. 5, za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., będących podstawą do obliczenia kwoty różnicy ceny, w terminie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r., przedkładając:

1) dokumenty umożliwiające określenie tych indywidualnych pozostałych kosztów jednostkowych, w tym odpis sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2019, sporządzonego na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351) i ustawie z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (Dz. U. poz. 1089, z 2018 r. poz. 398, 1669, 2193 i 2243 oraz z 2019 r. poz. 730), zbadanego przez biegłego rewidenta, zawierającego w ramach ujawnień w informacji dodatkowej tego sprawozdania przedstawienie odpowiednich pozycji bilansu oraz rachunku zysków i strat za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., odrębnie dla wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną dla każdej z grup odbiorców końcowych, określonych w odniesieniu do wysokości napięcia sieci elektroenergetycznej, zgodnie z obwieszczeniem wydanym na podstawie art. 7 ust. 5;

2) obliczenia indywidualnych pozostałych kosztów jednostkowych, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 lit. a–c, dla danego przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną poniesionych w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., na podstawie dokumentów, wskazanych w pkt 1.

2. Prezes URE ocenia wniosek, o którym mowa w ust. 1, pod względem:

1) zasadności zakwalifikowania danych kosztów do rodzaju kosztów, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 lit a–c;

2) prawidłowości dokonanych przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną obliczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2;

3) kompletności złożonych dokumentów.

3. Prezes URE w terminie 90 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa, w drodze decyzji, wysokość indywidualnych pozostałych kosztów jednostkowych dla grup odbiorców końcowych, określonych w odniesieniu do wysokości napięcia sieci elektroenergetycznej zgodnie z obwieszczeniem wydanym na podstawie art. 7 ust. 5, poniesionych w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., albo odmawia, w drodze decyzji, określenia tych kosztów w przypadku niespełnienia warunków wskazanych w ust. 2, informując przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną o przyczynie tej odmowy. Odpis decyzji doręcza się zarządcy rozliczeń cen.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, oraz ocena przez Prezesa URE, o której mowa w ust. 2, obejmują wszystkie pozostałe koszty jednostkowe, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 lit. a–c, poniesione w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.

5. Prezes URE w toku postępowania, o którym mowa w ust. 2 i 3, ma prawo wglądu do ksiąg rachunkowych oraz żądania od przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną przedstawienia informacji i innych dokumentów niezbędnych do weryfikacji danych przedstawionych we wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz może żądać przedstawienia takich informacji lub dokumentów od innych niż to przedsiębiorstwo podmiotów, które są w ich w posiadaniu, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

6. W przypadku gdy wypłacona przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną kwota różnicy ceny jest wyższa albo niższa niż kwota różnicy ceny ustalona na podstawie zastosowania indywidualnych pozostałych kosztów jednostkowych określonych w decyzji, o której mowa w ust. 3, przedsiębiorstwo to dokonując korekty, o której mowa w art. 9, stosuje koszty jednostkowe ustalone w tej decyzji.

Art. 7b.[Elektroniczny wniosek o wypłatę dofinansowania z tytułu wzrostu cen energii elektrycznej] 1. Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, składa się za okres kwartału kalendarzowego, przy użyciu formularza udostępnionego na platformie elektronicznej utworzonej w tym celu przez zarządcę rozliczeń cen. Wniosek opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

2. Do wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, dołącza się oświadczenie, którego wzór określa załącznik nr 2 do ustawy. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

3. Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie wnioskodawcy – jego firmę, siedzibę i adres poczty elektronicznej;

2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile wnioskodawca taki numer posiada, albo numer równoważnego rejestru państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Turcji;

3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);

4) wolumen zakupionej energii elektrycznej, określony na podstawie rzeczywistych odczytów urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, za którą w okresie objętym wnioskiem przysługuje temu odbiorcy dofinansowanie, wyrażony w MWh, z dokładnością do czterech miejsc po przecinku;

5) wnioskowaną wysokość dofinansowania obliczoną zgodnie z art. 7 ust. 4c;

6) oznaczenie okresu, którego wniosek dotyczy;

7) numery faktur, numery punktów poboru energii oraz wolumen energii elektrycznej, o którym mowa w pkt 4, odrębnie dla każdej faktury, punktu poboru energii i dla każdego przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną ze wskazaniem nazwy tego przedsiębiorstwa;

8) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonana wypłata dofinansowania.

4. Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, może zostać złożony w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. pod rygorem utraty prawa do otrzymania dofinansowania. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpoznania.

5. Zarządca rozliczeń cen, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, występuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej do przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, wskazanego we wniosku, o potwierdzenie danych dotyczących wolumenu sprzedanej energii elektrycznej wskazanego we wniosku.

6. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną potwierdza za pomocą środków komunikacji elektronicznej dane dotyczące wolumenu sprzedanej energii elektrycznej za wskazany we wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, okres w terminie 14 dni od dnia wystąpienia o potwierdzenie danych przez zarządcę rozliczeń cen.

7. Zarządca rozliczeń cen dokonuje weryfikacji wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, pod względem poprawności dokonanych obliczeń, kompletności wymaganych danych oraz prawidłowości złożonego oświadczenia.

8. W przypadku pozytywnej weryfikacji wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, zarządca rozliczeń cen zatwierdza wniosek i dokonuje wypłaty dofinansowania w terminie 40 dni od dnia otrzymania prawidłowo sporządzonego wniosku. Zatwierdzenie wniosku nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. Przepisy art. 8 ust. 6–8a stosuje się odpowiednio.

9. Za dzień udzielenia pomocy publicznej uznaje się dzień zatwierdzenia wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 4a, przez zarządcę rozliczeń cen.

10. Zarządca rozliczeń cen w dniu udzielenia pomocy publicznej wydaje i doręcza odbiorcy końcowemu, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, zaświadczenie o udzielonej pomocy de minimis.

Art. 8.[Wniosek o wypłatę kwoty na pokrycie różnicy] 1. Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 i 1b, składa się do zarządcy rozliczeń cen przy użyciu formularza udostępnionego na platformie elektronicznej utworzonej w tym celu przez zarządcę rozliczeń cen i opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

2. Wniosek zawiera w szczególności:

1) oznaczenie wnioskodawcy – jego firmę, siedzibę i adres poczty elektronicznej;

2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile wnioskodawca taki numer posiada, albo numer w równoważnym rejestrze państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Turcji;

3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);

4) (uchylony)

5) (uchylony)

6) oznaczenie okresu, którego wniosek dotyczy;

7) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonana wypłata kwoty różnicy ceny lub rekompensaty finansowej;

8) oświadczenie o następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że dane zawarte we wniosku są zgodne z prawdą.”; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

2a. Wniosek, składany przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, zawiera ponadto:

1) wolumen energii elektrycznej zakupionej i zużytej przez odbiorców końcowych w 2019 r., za którą w okresie objętym wnioskiem przysługuje temu przedsiębiorstwu kwota różnicy ceny lub rekompensata finansowa, wyrażony w MWh, z dokładnością do czterech miejsc po przecinku, z podziałem na poszczególne ceny i stawki opłat za energię elektryczną i z wyodrębnieniem odbiorców końcowych lub grup tych odbiorców i ich liczby, przypisanych poszczególnym cenom i stawkom opłat za energię elektryczną;

2) wnioskowaną wysokość kwoty różnicy ceny albo rekompensaty finansowej, obliczoną odpowiednio zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i ust. 1b, z zaokrągleniem w górę do pełnego złotego.

2b. Wniosek, składany przez odbiorcę końcowego, o którym mowa w art. 7 ust. 1, zawiera ponadto:

1) wolumen energii elektrycznej zakupionej i zużytej przez tego odbiorcę końcowego w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., za którą w okresie objętym wnioskiem przysługuje temu odbiorcy końcowemu kwota różnicy ceny, wyrażony w MWh, określony na podstawie rzeczywistych odczytów urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, z dokładnością do czterech miejsc po przecinku z podziałem na poszczególne ceny;

2) wnioskowaną wysokość kwoty różnicy ceny, obliczoną zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2, z zaokrągleniem w górę do pełnego złotego;

3) dokumenty potwierdzające zakup energii elektrycznej na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi lub za pośrednictwem towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego prowadzącego działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi.

3. Wolumen energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 2a pkt 1, może obejmować prognozowany przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną wolumen sprzedaży energii elektrycznej w okresie, którego dotyczy wniosek, lub wolumen sprzedaży energii elektrycznej określony na podstawie rzeczywistych odczytów urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

4. Zarządca rozliczeń cen weryfikuje wniosek pod względem prawidłowości dokonanych obliczeń i kompletności wymaganych dokumentów na podstawie podanych we wniosku danych.

4a. W przypadku powzięcia uzasadnionych wątpliwości co do wysokości wskazanego we wniosku wolumenu energii elektrycznej, zarządca rozliczeń cen dokonuje szczegółowej weryfikacji tego wolumenu, poprzez żądanie od przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną lub odbiorcy końcowego, o którym mowa w art. 7 ust. 1, przedstawienia dokumentów lub informacji mających znaczenie dla oceny jego prawidłowości, a przedsiębiorstwo to zobowiązane jest do ich przekazania zarządcy rozliczeń cen w terminie wskazanym w żądaniu, nie krótszym niż 14 dni od dnia otrzymania żądania.

4b. Z żądaniem, o którym mowa w ust. 4a, zarządca rozliczeń cen może wystąpić także do operatora systemu elektroenergetycznego, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, w zakresie posiadanych przez niego danych pomiarowych.

4c. W przypadku dokonywania szczegółowej weryfikacji, o której mowa w ust. 4a, termin na rozpatrzenie wniosku wynosi 30 dni od dnia otrzymania przez zarządcę rozliczeń cen dokumentów lub informacji, o których mowa w ust. 4a lub 4b.

5. W przypadku pozytywnej weryfikacji wniosku zarządca rozliczeń cen zatwierdza wniosek i dokonuje wypłaty kwoty różnicy ceny lub rekompensaty finansowej w terminie 30 dni od dnia otrzymania prawidłowo sporządzonego wniosku. Zatwierdzenie wniosku nie wymaga wydania decyzji administracyjnej.

6. W przypadku gdy wniosek zawiera braki formalne lub błędy obliczeniowe, zarządca rozliczeń cen, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku, wzywa przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną lub odbiorcę końcowego, o którym mowa w art. 7 ust. 1, do usunięcia tych braków formalnych lub błędów obliczeniowych.

7. W przypadku nieusunięcia braków formalnych lub błędów obliczeniowych zawartych we wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania, zarządca rozliczeń cen odmawia zatwierdzenia wniosku, informując przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną lub odbiorcę końcowego, o którym mowa w art. 7 ust. 1, o przyczynie tej odmowy.

8. Odmowa zatwierdzenia wniosku, o której mowa w ust. 7, nie pozbawia przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną lub odbiorcę końcowego, o którym mowa w art. 7 ust. 1, możliwości ponownego złożenia wniosku. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio.

8a. Zarządca rozliczeń cen może w terminie 7 miesięcy od dnia wypłaty kwoty różnicy ceny lub rekompensaty finansowej żądać od podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 1b, przedłożenia dokumentów lub informacji uzasadniających wysokość wypłaconej kwoty różnicy ceny lub rekompensaty finansowej. Przepisy ust. 4a i 4b stosuje się odpowiednio.

9. Wniosek, o którym mowa w art. 7:

1) ust. 1 – składa się do zarządcy rozliczeń cen jednorazowo, w terminie 40 dni od dnia wejścia w życie obwieszczenia wydanego na podstawie art. 7 ust. 5,

2) ust. 1b – składa się do zarządcy rozliczeń cen, za okres pełnego miesiąca kalendarzowego, najpóźniej do dnia 31 stycznia 2020 r.

– pod rygorem pozostawienia tego wniosku bez rozpoznania.

10. Niezłożenie wniosku w terminie, o którym mowa w ust. 9, powoduje utratę prawa do otrzymania kwoty różnicy ceny lub rekompensaty finansowej.

11. Kwota różnicy ceny, rekompensata finansowa oraz dofinansowanie nie stanowią dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Art. 9.[Korekta otrzymanej kwoty różnicy ceny oraz rekompensaty finansowej] 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną dokonuje korekty otrzymanej kwoty różnicy ceny oraz rekompensaty finansowej po uzyskaniu potwierdzenia danych od operatora lub operatorów systemów dystrybucyjnych o wolumenie sprzedanej i zużytej energii elektrycznej za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., oraz składa wniosek do zarządcy rozliczeń cen o korektę otrzymanej kwoty różnicy ceny oraz rekompensaty finansowej.

1a. W przypadku gdy Prezes URE w decyzji, o której mowa w art. 7a ust. 3, ustalił indywidualne pozostałe koszty jednostkowe, korekty kwoty różnicy ceny, o której mowa w ust. 1, dokonuje się uwzględniając pozostałe koszty jednostkowe wynikające z tej decyzji.

1b. Złożenie wniosku, o którym mowa w art. 7a ust. 1, wstrzymuje prawo do wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w art. 9 ust. 1, do czasu wydania przez Prezesa URE decyzji, o której mowa w art. 7a ust. 3.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, obejmujący korektę wszystkich wniosków złożonych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i ust. 1b, składa się do zarządcy rozliczeń cen jednorazowo, w terminie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 września 2020 r., przy użyciu formularza elektronicznego udostępnionego na platformie elektronicznej utworzonej w tym celu przez zarządcę rozliczeń cen. Przepisy art. 8 ust. 2 pkt 1–3 i 7 oraz ust. 4–7 stosuje się odpowiednio.

3. W przypadku gdy wypłacona przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną kwota różnicy ceny lub rekompensaty finansowej przewyższa należną kwotę różnicy ceny lub rekompensatę finansową za 2019 r., przedsiębiorstwo to, po zatwierdzeniu przez zarządcę rozliczeń cen różnicy między tymi kwotami, dokonuje zwrotu tej kwoty, w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o zatwierdzeniu tej kwoty.

4. W przypadku gdy wypłacona przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną kwota różnicy ceny lub rekompensaty finansowej jest niższa niż należna kwota różnicy ceny lub rekompensata finansowa za 2019 r., zarządca rozliczeń cen dokonuje wypłaty różnicy między tymi kwotami w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

Art. 10.[Zwrot nienależnie pobranych kwot różnicy cen, rekompensaty finansowej lub dofinansowania] 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną lub odbiorca końcowy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 i 4a, którzy na podstawie wniosków, o których mowa w art. 7 ust. 1, 1b i 4a, otrzymali kwotę różnicy ceny, rekompensatę finansową lub dofinansowanie nienależnie, obowiązani są do ich zwrotu.

1a. Zarządca rozliczeń cen wydaje decyzję określającą wysokość nienależnie pobranej kwoty różnicy ceny, rekompensaty finansowej lub dofinansowania podlegających zwrotowi oraz termin dokonania tego zwrotu.

1b. (uchylony)

2. (uchylony)

3. Od nienależnie pobranej kwoty różnicy ceny, rekompensaty finansowej i dofinansowania naliczane są odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia ich otrzymania.

Art. 10a.[Organ wyższego stopnia w stosunku do zarządcy rozliczeń cen] W sprawach decyzji, wydawanych przez zarządcę rozliczeń cen, organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133), w stosunku do zarządcy rozliczeń cen, jest minister właściwy do spraw energii, jako dysponent Funduszu Wypłaty Różnicy Ceny, zwanego dalej „Funduszem”.

Art. 11.[Fundusz] 1. Tworzy się Fundusz.

2. Kwoty różnicy ceny, rekompensaty finansowe oraz dofinansowania finansowane są z Funduszu.

3. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.

4. Dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw energii.

5. Zarządzanie Funduszem powierza się zarządcy rozliczeń cen.

6. Szczegółowe zasady współpracy zarządcy rozliczeń cen oraz dysponenta Funduszu w zakresie zarządzania Funduszem określa umowa.

7. Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej „BGK”, prowadzi obsługę bankową Funduszu.

Art. 12.[Przychody Funduszu] Przychodami Funduszu są:

1) 80% środków uzyskanych w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1201 i 2538);

2) środki stanowiące zwrot kwot różnicy ceny, rekompensat finansowych oraz dofinansowań, jak również rekompensat lub zaliczek, o których mowa w art. 62g ust. 1 lub art. 62h ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne oraz w art. 8, art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców paliw gazowych w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz. U. poz. 202);

2a) (uchylony)

2b) środki odpisu na Fundusz, o których mowa w art. 23 ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku oraz w 2024 roku (Dz. U. poz. 2243), oraz środki uzyskane ze składki solidarnościowej, o której mowa w art. 29a ust. 1 tej ustawy;

2c) środki gazowego odpisu na Fundusz, o których mowa w art. 25 i art. 26 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz. U. poz. 2687);

2d) środki gazowej składki na Fundusz, o których mowa w art. 31a ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. oraz w 2024 r. w związku z sytuacją na rynku gazu;

3) dotacje celowe z budżetu państwa;

4) odsetki od wolnych środków finansowych Funduszu przekazanych w zarządzanie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077, z późn. zm.³⁾);

5) dobrowolne wpłaty, darowizny i zapisy;

6) wpływy z innych środków publicznych;

7) wpływy z innych tytułów.

Art. 13.[Przeznaczenie środków Funduszu] Środki Funduszu przeznacza się na:

1) wypłatę kwot różnicy ceny, rekompensat finansowych oraz dofinansowań;

2) wypłatę wynagrodzenia dla BGK za prowadzenie obsługi bankowej Funduszu;

3) wypłatę rekompensat lub zaliczek, o których mowa w art. 62g ust. 1 lub art. 62h ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne oraz w art. 8, art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców paliw gazowych w związku z sytuacją na rynku gazu;

4) (uchylony)

5) wypłatę środków pochodzących z odpisów na Fundusz, o których mowa w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku oraz w 2024 roku, oraz na wypłatę środków pochodzących z wpłat składki solidarnościowej, o której mowa w art. 29a ust. 1 tej ustawy;

6) wypłatę środków pochodzących z gazowych odpisów na Fundusz, o których mowa w art. 25 i art. 26 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku gazu;

7) wypłatę środków pochodzących z gazowych składek na Fundusz, o których mowa w art. 31a ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. oraz w 2024 r. w związku z sytuacją na rynku gazu.

Art. 14.[Kwota środków na rachunku Funduszu niewystarczająca na wypłatę kwot różnic cen] 1. W przypadku gdy kwota środków na rachunku Funduszu jest niewystarczająca na wypłatę kwot, o których mowa w art. 13 pkt 1, zarządca rozliczeń cen pokrywa niewystarczające kwoty środków na wypłaty ze środków zgromadzonych na rachunku opłaty przejściowej, o którym mowa w art. 17 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 2, do łącznej wysokości nie wyższej niż 200 000 000 zł.

2. W przypadku przekazania środków zgodnie z ust. 1, środki te:

1) stanowią przychód Funduszu, o którym mowa w art. 12 pkt 7;

2) w kwocie niewykorzystanej na wypłatę kwot, o których mowa w art. 13 pkt 1, nie podlegają zwrotowi na rachunek opłaty przejściowej, o którym mowa w art. 17 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 2;

3) nie stanowią u zarządcy rozliczeń cen kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, z późn. zm.).

Art. 15.[Zadania dysponenta Funduszu] Do zadań dysponenta Funduszu należy w szczególności:

1) nadzór nad wykonywaniem przez zarządcę rozliczeń cen zadań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1–2e;

2) zatwierdzanie przedłożonego przez zarządcę rozliczeń cen sprawozdania z wykonania rocznego planu finansowego Funduszu.

Art. 17.[Sprawozdanie składane przez zarządcę rozliczeń cen] Zarządca rozliczeń cen składa dysponentowi Funduszu sprawozdanie ze swojej działalności za okres kwartału kalendarzowego, w tym informacje o wpływach na rachunek Funduszu, wypłatach z rachunku Funduszu i stanie środków na rachunku Funduszu, w terminie do 21. dnia miesiąca następującego po upływie tego kwartału kalendarzowego.

Art. 18.[Kara pieniężna] 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto:

1) nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 1a;

2) nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 6 ust. 1 i 2;

3) nie dokonuje korekty, o której mowa w art. 9 ust. 1, a w przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 7a ust. 3, nie dokonuje korekty zgodnie z treścią tej decyzji;

4) nie wypełnia obowiązku, o którym mowa w art. 6a.

2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada Prezes URE w drodze decyzji.

3. Zarządca rozliczeń cen, w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynów, o których mowa w ust. 1, informuje o tym Prezesa URE, przekazując Prezesowi URE dokumentację zebraną w sprawie.

4. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1:

1) pkt 1–3 – nie może być niższa niż 0,5% i wyższa niż 5% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli przedsiębiorca nie uzyskał przychodu w poprzednim roku podatkowym, wysokość kary nie może być niższa od 100 000 zł i wyższa od 500 000 zł;

2) pkt 4 – wynosi 500 zł oddzielnie od każdej niewystawionej faktury.

5. Kara pieniężna jest płatna na konto Funduszu.

5a. Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa, o którym mowa w ust. 1, lub zrealizował obowiązek, o którym mowa w art. 5 ust. 1 i 1a lub art. 6 ust. 1 i 2.

6. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja Prezesa URE o wymierzeniu kary pieniężnej stała się prawomocna.

7. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 19.[Dotychczasowe przepisy wykonawcze] Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 3 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 19a.[Pierwszy wniosek] Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 1, może być złożony do zarządcy rozliczeń cen po raz pierwszy po dniu 31 marca 2019 r.

Art. 20.[Plan finansowy Funduszu] Plan finansowy Funduszu na rok 2019 dysponent Funduszu sporządza w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 21.[Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2019 r.