W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 1 kwietnia 2015 r. w Brukseli zostało sporządzone Porozumienie między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Islandią, z drugiej strony, dotyczące uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, w następującym brzmieniu:

POROZUMIENIE

między Unię Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Islandią, z drugiej strony, dotyczące uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu

UNIA EUROPEJSKA

(zwana również dalej „Unią”),

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA BUŁGARII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA

REPUBLIKA CHORWACJI,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

WĘGRY,

REPUBLIKA MALTY,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

RUMUNIA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

z jednej strony,

oraz ISLANDIA,

z drugiej strony,

(zwane dalej „Stronami”),

PRZYPOMINAJĄC, ŻE:

We wspólnym oświadczeniu z Ad-Dauhy z dnia 8 grudnia 2012 r. stwierdzono, że ilościowo określone zobowiązania Unii, jej państw członkowskich, Chorwacji i Islandii do ograniczenia i redukcji emisji w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto opierają się na założeniu, że zobowiązania te zostaną zrealizowane wspólnie zgodnie z art. 4 protokołu z Kioto, że art. 3 ust. 7b protokołu z Kioto będzie stosować się do łącznej ilości przyznanych uprawnień, na podstawie porozumienia w sprawie wspólnej realizacji zobowiązań przez Unię, jej państwa członkowskie, Chorwację i Islandię oraz że nie będzie stosować się indywidualnie do państw członkowskich, Chorwacji ani Islandii,

W tym oświadczeniu Unia, jej państwa członkowskie oraz Islandia stwierdziły, że przedłożą instrumenty przyjęcia jednocześnie, jak miało to miejsce w przypadku protokołu z Kioto, w celu zapewnienia równoczesnego jego wejścia w życie w Unii, jej 27 państwach członkowskich, Chorwacji i Islandii,

Islandia uczestniczy w pracach Komitetu ds. Zmian Klimatu Unii Europejskiej ustanowionego zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) nr 525/2013, a także grupy roboczej I w ramach tego komitetu,

POSTANOWIŁY ZAWRZEĆ NINIEJSZE POROZUMIENIE:

ZAŁĄCZNIK 1

(Wykaz przewidziany w art. 4)

1. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (zwane „rozporządzeniem 525/2013”), z wyjątkiem jego art. 4, 7 lit. f), 15-20 i 22. Przepisy art. 21 stosuje się w odpowiednich przypadkach.

2. Obecne i przyszłe akty delegowane i wykonawcze na podstawie rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

ZAŁĄCZNIK 2

Powiadomienie o warunkach porozumienia w sprawie wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w ramach art 3 Protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego Protokołu z Kioto, przyjętych Decyzją 1/CMP.8 przez konferencję stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu służącą jako spotkanie stron Protokołu z Kioto w Ad-Dausze zgodnie z art. 4 Protokołu z Kioto

1. Członkowie porozumienia

Członkami niniejszego porozumienia są: Unia Europejska, jej państwa członkowskie i Republika Islandii („członkowie”), będące Stronami protokołu z Kioto. Państwami członkowskimi Unii Europejskiej są obecnie:

Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Federalna Niemiec, Republika Estońska, Irlandia, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Republika Chorwacji, Republika Włoska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Węgry, Republika Malty, Królestwo Niderlandów, Republika Austrii, Rzeczpospolita Polska, Republika Portugalska, Rumunia, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika Finlandii, Królestwo Szwecji oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Islandia jest członkiem niniejszego porozumieniu na mocy Porozumienia między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Islandią, z drugiej strony, dotyczącego uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.

2. Wspólna realizacja zobowiązań w ramach art. 3 protokołu z Kioto w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego Protokołu z Kioto

Zgodnie z art. 4 ust. 1 protokołu z Kioto członkowie realizują swoje zobowiązania w ramach art. 3 w następujący sposób:

– członkowie zapewnią, zgodnie z art. 4 ust. 5 i 6. protokołu z Kioto, aby w państwach członkowskich i Islandii łączna kwota zagregowanych antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych wyrażonych w ekwiwalencie dwutlenku węgla zapisana w załączniku A do protokołu Kioto nie przekroczyła łącznej kwoty przyznanych im uprawnień do emisji;

– stosowanie art. 3 ust. 1 protokołu z Kioto do emisji gazów cieplarnianych państw członkowskich i Islandii z lotnictwa i żeglugi opiera się na podejściu stosowanym w ramach konwencji, polegającym na uwzględnianiu w celach Stron wyłącznie emisji pochodzących z lotów krajowych i żeglugi krajowej. Podejście Unii Europejskiej w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto pozostanie takie samo, jak w pierwszym okresie rozliczeniowym, ze względu na brak postępów od przyjęcia decyzji 2/CP.3, jeśli chodzi o wliczanie tych emisji do celów Stron. Pozostaje to bez uszczerbku dla rygorystyczności zobowiązań Unii Europejskiej podjętych w ramach pakietu klimatyczno-energetycznego, które pozostają niezmienione. Pozostaje to również bez uszczerbku dla potrzeby podjęcia środków dotyczących emisji takich gazów z lotnictwa i paliw bunkrowych statków morskich;

– każdy z członków może postawić sobie ambitniejsze cele, przenosząc jednostki przyznanej emisji, jednostki redukcji emisji lub jednostki poświadczonej redukcji emisji na rachunek anulowania utworzony w jego rejestrze krajowym. Członkowie będą wspólnie przedkładać informacje wymagane na mocy pkt. 9 decyzji 1/CMP.8 i wspólnie przedstawiać wszelkie propozycje do celów art. 3 ust. 1c i Id protokołu z Kioto;

– członkowie nadal będą indywidualnie stosować art. 3 ust. 3 i 4 protokołu z Kioto oraz decyzje uzgodnione na ich mocy;

– połączone emisje członków w latach bazowych będą równe sumie emisji w odpowiednich latach bazowych mających zastosowanie do każdego z państw członkowskich i Islandii;

– jeśli dla jakiegokolwiek państwa członkowskiego lub dla Islandii użytkowanie gruntów, zmiana użytkowania gruntów i leśnictwo stanowiły źródło emisji gazów cieplarnianych netto w 1990 r., odnośny członek – zgodnie z art. 3 ust. 7a protokołu z Kioto, do celów obliczenia łącznej kwoty przyznanych członkom uprawnień do emisji, określonej zgodnie z art. 3 ust. 7a, 8 i 8a protokołu z Kioto, włącza do swoich emisji w roku lub okresie bazowym zagregowane antropogeniczne emisje wyrażone w ekwiwalencie dwutlenku węgla według ich źródeł pomniejszone o wielkość pochłoniętą w tym roku lub okresie bazowym w wyniku użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa;

– wynik obliczeń przeprowadzonych na mocy art. 3 ust. 7b protokołu z Kioto ma zastosowanie do łącznej kwoty przyznanych członkom uprawnień do emisji w drugim okresie rozliczeniowym, określonej zgodnie z art. 3 ust. 7a, 8 i 8a protokołu z Kioto, oraz do sumy średnich rocznych emisji członków przez pierwsze trzy lata pierwszego okresu rozliczeniowego pomnożonej przez osiem;

– zgodnie z decyzją nr 1/CMP.8 jednostki znajdujące się na rachunku rezerwy nadwyżki z poprzedniego okresu danego członka mogą być wykorzystane do celów umorzenia podczas dodatkowego okresu na realizację zobowiązań drugiego okresu rozliczeniowego, w zakresie, w jakim emisje tego członka podczas drugiego okresu rozliczeniowego przekraczają przyznane mu uprawnienia do emisji na ten okres rozliczeniowy, określone w niniejszym powiadomieniu.

3. Poziomy emisji przydzielone członkom porozumienia

Ilościowo określone zobowiązania do ograniczenia i redukcji emisji członków wymienione w trzeciej kolumnie załącznika B do protokołu z Kioto wynoszą 80 %. Łączna kwota przyznanych członkom uprawnień do emisji w drugim okresie rozliczeniowym zostanie określona zgodnie z art. 3 ust. 7a, 8 i 8a protokołu z Kioto, a jej obliczenie będzie ułatwione dzięki sprawozdaniu przedłożonemu przez Unię Europejską zgodnie z ust. 2 decyzji nr 2/CMP.8.

Poziomy emisji członków są następujące:

– Poziomy emisji odnoszące się do Unii Europejskiej stanowią różnicę między łączną kwotą przyznanych członkom uprawnień do emisji a sumą poziomów emisji państw członkowskich i Islandii. Obliczenie tego poziomu będzie ułatwione dzięki sprawozdaniu przedłożonemu przez Unię Europejską zgodnie z ust. 2 decyzji nr 2/CMP.8.

– Poziomy emisji państw członkowskich i Islandii zgodnie z art. 4 ust. 1 i 5 protokołu z Kioto są sumą kwot wymienionych przy każdym z nich w tabeli nr 1 poniżej oraz wszelkich kwot będących wynikiem zastosowania art. 3 ust. 7a zdanie drugie protokołu z Kioto dla tego państwa członkowskiego lub Islandii.

Kwoty uprawnień do emisji przyznanych członkom są równe ich poziomom emisji.

Kwota uprawnień do emisji przyznana Unii Europejskiej będzie ujęta w emisji gazów cieplarnianych ze źródeł w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji Unii Europejskiej, w którym uczestniczą jej państwa członkowskie i Islandia, w zakresie, w jakim emisje te objęte są protokołem z Kioto. Kwoty uprawnień do emisji przyznane państwom członkowskim i Islandii obejmują emisje gazów cieplarnianych według ich źródeł oraz usuwanie przez pochłaniacze w każdym z państw członkowskich lub Islandii z uwzględnieniem źródeł i pochłaniaczy nieobjętych dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE zmieniającą dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Obejmuje to wszystkie emisje według źródeł i usuwanie przez pochłaniacze objęte art. 3 ust. 3 i 4 protokołu z Kioto, a także wszelkie emisje trójfluorku azotu (NF₃) objęte protokołem z Kioto.

Członkowie niniejszego porozumienia osobno zgłaszają emisje według źródeł i usuwaniu przez pochłaniacze objęte przyznanymi im uprawnieniami do emisji.

Tabela 1:

Poziomy emisji państw członkowskich i Islandii (przed zastosowaniem art. 3 ust. 7a) wyrażone w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto